Bezichtigen van nieuwe (materiële) aanwinsten

Moeder van een vriendje van zoon.

Ik bracht zoon toen een jaar of 5 bij een klasgenoot om te spelen. Zegt mijn zoon heel enthousiast. Oh jullie hebben dezelfde vloer als wij. Zegt die moeder zonder te blikken of te blozen: Nee hoor, die van ons is veel duurder!

De grootste grap was; ze was nog nooit bij ons thuisgeweest. Het was wel dezelfde vloer in een groter huis dus de onze was duurder

Vind ik zulk bijzonder gedrag!

Mijk

Volgens mij doe ik dat bekijken en laten bekijken vooral met kringloopvondsten, met vrienden die daar ook lol in hebben. Meer zo van 'kijk eens wat ik nu gevonden heb!"

Ik ken dat eigenlijk niet. Als we toevallig bij mensen zijn dan laten ze wel eens hun nieuwe keuken of camper zien maar niet dat we er speciaal voor heen zouden gaan.
Ik reageer uiteraard enthousiast maar bij veel voorwerpen maakt het me niet zo uit. Van 90% van mijn vrienden en familie weet ik niet in welke auto ze rijden dus als ze een nieuwe auto hebben zie ik dat ook niet. Maar als ze me er op wijzen wil ik wel enthousiast doen.
Zelfde geldt voor keukens.

Nieuwe huisdieren vind ik wel heel leuk om te bewonderen.

Een nieuw huis vind ik wel iets anders. Dan gaan we wel eens speciaal op bezoek om het nieuwe huis te zien. Maar dat vind ik ook bijzonderder dan een nieuwe keuken of badkamer. Bij een nieuwe keuken/badkamer denk ik meestal ' maar de oude was toch nog prima? ' . Dat zeg ik natuurlijk niet. Ik bewonder gewoon en ben enthousiast. Mensen zitten op zo'n moment niet op mijn mening te wachten.

herkenning

'Bij een nieuwe keuken/badkamer denk ik meestal 'maar de oude was toch nog prima?'

Haha, ja, dat hebben wij ook vaak. Een andere keuken/badkamer omdat-ie ouderwets is. Ach ja, maar wat je nu laat plaatsen is over zeven jaar ook ouderwets.

Hier wordt iets pas afgedankt als het niet meer werkt, zelden omdat het uit de mode is of omdat er iets beters op de markt is. De kinderen halen ons soms wel over eerder tot vervanging over te gaan :)
Een paar jaar terug kwam een van de zonen mee-eten omdat we handig op zijn route van die dag woonden - we keken samen even TV waarop hij zei dat dit toch écht niet meer kon. Jaja, het was nog zo'n ouderwetse (ik weet dat dat bepaald niet energiebewust is)!
Ter plekke bestelde hij in overleg met mij een andere die de volgende dag werd bezorgd. Man was verrast door de aankoop en vond het prima.
Maar ja, zo'n tv is ook alweer snel ingehaald door nieuwere modellen, pas wilde een van de aanhang ons verrassen met een of ander dingetje om het kijkplezier uit te breiden, maar daarvoor bleek ons toestel alweer te oud. Pfoe.

Veel mensen vinden samen winkelen en nieuwe dingen uitzoeken een aangename tijdspassering. Mijn man niet, die vindt alleen een boekwinkel interessant. Alles vindt hij leuker dan je orienteren op een nieuw bankstel/TV/badkamer of wat dan ook. Zo zie je maar, het scheelt enorm hoe je partner tegen het aanschaffen van iets nieuws aankijkt.

Hoe je bent opgegroeid...

Zelf ben ik niet groot gebracht met het afleggen van visite als iemand een nieuwe auto heeft gekocht. Mijn ouders kenden heus het begrip trots zijn bij een nieuwe aanschaf waar hard voor gespaard was, maar dat was geen reden voor bezoek. Bezoek hoefde geen reden te hebben; bezoek deed je uit belangstelling ongeacht een een aankoop.

Maar de familie van mijn man staat er duidelijk anders in. Jaar geleden kochten we een auto, dezelfde dag reed man naar zijn ouders zodat ze ook even konden beleven hoe de nieuwe auto reed. Zo kwam ook zus met een camper langs om te tonen. Ik vind alles prima, maar het is niet nodig om langs te komen wanneer je iets nieuws hebt. Maar het is mij wel duidelijk dat mensen zo verschillend kunnen zijn.

"Hier wordt iets pas afgedankt als het niet meer werkt"

Dat lees ik dan weer graag. En hoe ouder en smeriger, hoe beter. Aan spullen jonger dan 10 jaar begin ik niet: dat is rommel en het blijft rommel.
Zowat mijn gehele inboedel bestaat uit spullen die iemand ooit afgedankt heeft omdat "het niet meer werkte". Er wordt dan even doordringend naar gekeken, er wordt even op getikt, even mee geschud en dan wordt het bij het grof huisvuil gezet. Waar ik het dan ophaal.
Dat zijn dan mijn "nieuwe materiële aanwinsten" en daar durf ik weleens mee te pochen: "ik heb het toch maar mooi weer aan de praat gekregen, hè?!".

Tuurlijk zit er apk op mijn auto, én 10 jaar schadevrij rijden. En als pa het niet vertrouwt, kan hij zijn dochter ook komen ophalen in ons nederige stulpje. Maar daar heeft hij natuurlijk geen tijd voor, belangrijk als hij is. Geen probleem, ik breng zijn dochter veilig thuis. Maar ga dan niet mijn auto afkraken.

Dymo.

En zo is het!

Ze leren het van jongs af aan, blijkbaar...

Als ik mijn kleine moet geloven, hebben ze in haar klas allemaal de nieuwste Iphone ("wel wat anders dan jouw Nokia-baksteen, papa"), gaan ze allemaal op vakantie naar Quatar of de VS en dragen ze allemaal peperdure merkkledij.

Als ik navraag hoe dat zit bij haar leraar en de schooldirecteur (die ik beide goed ken) vertellen die een enigszins ander verhaal, dat erop neer komt dat de crisis nog niet over is: zo'n 1/5 van de ouders kan de (nochtans bescheiden) schoolrekeningen nauwelijks betalen en de "sociale kas" (die elke school hier heeft om "moeilijke gevallen te helpen) is leeg.

Die kleine die zogezegd op reis is geweest naar Quatar is vooral uitzonderlijk goed in photoshop en was op reis in Kernissa of Verweghistan. De nieuwste Iphone is eenbescheiden toestelletje in een nephoesje, de merkkledij wel vaker gekocht op de alom gekende sjoemelmarkten.

Maar die snotapen blijven elkaar wel opjutten...

hoe je bent opgegroeid

ebt onbewust lang na. Daar ontkomt niemand aan denk ik. Ofwel je neemt gewoonten over, of je doet het nadrukkelijk anders.

Goed om al deze bijdragen te lezen, en te zien hoe verschillend de reacties zijn.
Goed om oprechte waardering te tonen voor iets wat je zelf helemaal niet zo mooi/boeiend vindt, en je in te leven in een ander.