U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat kan ik doen (dochter zit in uitzichtloze situatie)
Ik weet het even niet meer. Dochter van 26 kwakkelt al met haar rug vanaf 2011, heeft met pijn en moeite haar studie afgemaakt. Een vervolgstudie begonnen,met 4 dagen stage, dat was afwisselend staan en zitten, dat ging goed godzijdank. Vorig jaar februari is ze aangereden door een auto en heeft daar een pijnlijke, stijve nek en schouders aan overgehouden met 24/7 hoofdpijn, die zwaarder wordt als ze in een schrijvende positie zit.
Ze is moeten stoppen met de studie en sindsdien zit ze thuis. De klachten hebben zich inmiddels uitgebreid naar haar knieën en heupen en sinds een week zit ook haar kaak op slot. En n i e m a n d kan wat vinden. Niet op foto's, niet in haar bloed. Ze kan hooguit één uurtje achter elkaar werken, dan moet ze weer gaan liggen. Idem dito met staan, dat houdt ze ook niet lang vol. Ze verveelt zich te pletter. Heeft alles gelezen wat er te lezen valt, is van ellende aan een thuisstudie Spaans begonnen om wat omhanden te hebben. Schrijven gaat niet omdat ze dan in gebogen positie zit wat de hoofdpijn verergert. Ze kan niet op zichzelf gaan wonen, want geen werk. Ze heeft geen zicht op werk, want ze kan niet lang achter elkaar werken. Dit is een uitzichtloze situatie en ik heb geen idee wat ik kan doen om haar te helpen. Ze staat ingeschreven bij UWV en uitzendbureaus, maar de kans op een baan met zo weinig uren is zowat nihil. Ze kijkt de uren om elke dag. Ik wil zo graag helpen maar hoe?
reactie
Bewegen is ook goed en dat is ze heel lang blijven doen. Ondanks de rugpijn toch 3 keer in de week sporten (volley) tot het echt niet meer ging en ze niet meer werd ingezet in het team, wat natuurlijk te begrijpen is, als je niet optimaal presteert.
Daarna zwemmen, fysiofitness, elke dag een half uur wandelen, thuis oefeningen doen, ze heeft ook een paar keer yoga geprobeerd en dat was heel goed voor haar rug, maar killing voor haar hoofdpijn. Het feit is dat alle oefeningen die goed zijn voor haar rug, haar hoofdpijn in die mate verergeren dat ze ermee moet stoppen.
Als die hoofdpijn er niet was geweest had ze met al die oefeningen en sporten haar "core stabiliteit" zo kunnen verbeteren dat een werkzaam leven mogelijk was. Daarom was ze ook aan een studie eerstegraads leerkracht begonnen. Niet haar ideale baan maar je kunt als leerkracht afwisselend staan, zitten en lopen, wat voor haar ideaal was. En toen kwam die idioot die haar van de fiets reed en kon ze stoppen met lesgeven. het ging niet meer.
Toen het nog alleen maar de rug was en onze huisarts niet thuis gaf hebben we een MRI laten maken waar niets uit kwam. Volgens de therapeuten heeft ze aan de ene kant een hypermobiele ruggengraat, waardoor ze spierversterkende oefeningen deed om 'm in bedwang te houden en aan de andere kant verkrampen alle spieren in één grote knoop. Best wel ingewikkeld. Voor haar hoofd is kou heel goed, want dat verdoofd de pijn, maar funest voor haar spieren.
Je dochter is een jaar geleden aangereden door een auto, waar ze stevige nek- en hoofdpijnklachten aan overgehouden heeft. Daar komt nog bij dat de pijn in de rug, die ze al had, in de weg zit van de nek en hoofdpijn. Oefeningen etc. die goed zijn tegen de hoofdpijn zijn slecht voor de rug en vice verca, lijkt het. Lastig!
Ik heb er niet zoveel verstand van, ik ken je dochter verder helemaal niet natuurlijk, maar denk even wat: Kan het zijn dat er iets niet goed zit in de nek/rugwervels, sinds het ongeluk? Dat het 'gewoon' een kwestie is van de juiste 'ploep' vinden en dat daarmee de hoofd-en nekpijn verdwijnen? Tweede vraag: moet je dochter nog uitkijken met bepaalde sporten, oefeningen etc; ik bedoel, kan er nog iets stuk aan haar rug of nek, of zou ze in theorie (een beetje) door de pijn heen kunnen oefenen?
Ik kan me helemaal voorstellen dat er fysiek niet heel veel aan de hand is, en dat de klachten blijven doordat je dochter in een neerwaartse spiraal is beland van weinig kunnen, de teleurstelling daarover etc. Dat kan ik me óók heel goed voorstellen, ik heb zelf zoiets gehad met RSI (toen was ik een jaar of 22). Lang niet zo erg als wat jouw dochter heeft natuurlijk, maar misschien vergelijkbaar; ook een onverklaarbare klacht en ik zat ook een tijdje in een neerwaartse spiraal. Als ik terugkijk was het ontzettende stress door een verkeerde studiekeuze, waarvan ik klachten kreeg aan de muisarm, van schouder tot hand. Eerst had ik een mensendiecktherapeut die mij oefeningen aanraadde en nogal met mij mee huilde (figuurlijk natuurlijk). Zij raadde mij bij alles waar ik moe/pijn van kreeg aan om dat maar tijdelijk niet meer te doen; gevolg was dat ik steeds minder kon. Bij mij kwam het omslagpunt toen ik de was niet meer zou kunnen ophangen, dat vond ik echt te gek. Toen heb ik een andere therapeut gezocht, dat was een fysio/manuele therapeut, waar ik in een fitnessruimte met allemaal andere mensen m'n oefeningetjes afwerkte. Ik werd vriendelijk bij de lurven gegrepen, zeg maar 
Wat uiteindelijk het meeste hielp was de bemoedigende omgeving daar en het weer actief worden, in combinatie met een beslissing wat betreft de studiekeuze.
Over studiekeuze gesproken: je zegt dat leraar worden niet de eerste keus van je dochter is. Kan het zo zijn dat daar (onbewust) veel stress zit waardoor ze na het ongeluk maar niet beter wordt. Dat ze, hoe onconfortabel dan ook, met deze situatie niet durft te kiezen voor een echt zelfstandig leven? Heeft ze verder nog iets in het verleden meegemaakt waardoor haar zelfbeeld heel laag zou kunnen zijn? Misschien is ze gepest, mishandeld, heeft ze een keer iets heel doms gedaan.... of misschien is ze heel perfectionistisch en/of faalangstig?
(Toevallig heb ik net weer 'de geheime tuin' gelezen; verder een ontzettend sentimenteel romantische kinderklassieker. Daarin komt een jongetje voor dat bedlegerig is en denkt dat hij doodgaat, doordat hem dat vanaf de geboorte is aangepraat. Het komt allemaal goed doordat er een ander kind in zijn leven komt dat hem de levenslust terugbrengt, etcera... ik kan me er iets bij voorstellen dat er zoiets kan meespelen bij je dochter.)