U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Volwassen kind komt weer thuis, is heel dik geworden
Mijn zoon (18) heeft vanwege zijn opleiding een paar maanden bij zijn vader gewoond. Hij heeft een aan autisme verwante stoornis en moet actief begeleid worden. Ik heb gedacht dat hij dat inmiddels zelf wel op kon pakken, maar heb hem hier duidelijk in onderschat (anders had ik hem nooit naar zijn vader laten gaan). Dat begeleiden geldt bijvoorbeeld voor zijn opleiding, maar ook voor eten en bewegen. De wil is er wel, maar er moet echt actief iemand zeggen: en nu ga je studeren, en ik wil niet dat jij alweer snoep koopt van je zakgeld. En elke keer weer die frituurpan uit de kast trekken helpt ook niet echt.
Toen het tot me door drong dat het uit de hand liep heb ik heel hard gewerkt om hem weer bij mij thuis te krijgen en dat is inmiddels gelukt. Maar ik ben enorm geschrokken toen ik écht ontdekte hoe die jongen verwaarloosd werd tijdens zijn verblijf bij zijn vader: geen kleding meer zonder vlekken of gaten, alles stonk naar frituurvet en sigarettenrook (vader rookt stevig), achterstand in zijn opleiding, depressieve en faalangstige gevoelens en vooral: heel erg dik. En dan bedoel ik niet "een pondje meer", maar echt ernstig overgewicht als gevolg van verkeerd eten en niet bewegen. Zeg maar gerust: obese, met een BMI boven de 30.
Vader greep gewoon niet in omdat zoon van zijn zakgeld allerlei suikerrijke energydrinks kocht, en trok zelf vrijwel dagelijks de frituurpan uit de kast. Mijn zoon is gewoon ernstig verwaarloosd en nee, hij was ondanks zijn leeftijd niet in staat daar zelf iets tegen te doen, mede dankzij zijn autisme en het gebrek aan actieve begeleiding m.b.t. gezond leven en aandacht aan je opleiding besteden.
Inmiddels heb ik met mijn zoon hierover gesproken en is het roer stevig omgegaan sinds hij weer hier is. Hij weet waar het mis is gegaan en heeft daar vanuit zijn onmacht heel veel verdriet over, maar accepteert daardoor gelukkig ook mijn bemoeienis. Zijn depressieve gevoelens zijn een stuk beter, hij zegt dat dat ook kwam omdat hij nooit iets deed en zijn vader alles wel best vond, waardoor hij steeds dieper zakte en niet in staat was zichzelf bij de kladden te pakken.
En nu zit ik dus met een volwassen zoon met verschillende problemen, waaronder fors overgewicht. We eten hier gewoon gezond en hij is weer begonnen met wandelen en fietsen. Maar wat kan ik nog meer doen?
Er is nog een ander probleem. Geld voor een diëtist of een obesitaskliniek heb ik niet, we hebben allebei een basis ziektekostenverzekering, mijn zoon werkt nog niet vanwege zijn opleiding (een bijbaantje is mislukt wegens overprikkeling) en kan een diëtist of fitness. Ik heb zelf een benedenmodaal inkomen, gelukkig zonder schulden en ik leef altijd zuinig, maar heb afgelopen maand wel een nieuwe garderobe voor hem moeten kopen. We komen ook net niet in aanmerking voor gemeentekortingen. Van vader hoeven we niets te verwachten. Maar extra begeleiding in de vorm van dietisten of de obesitaskliniek waar ook aan beweging en psychische begeleiding wordt gedaan (wat handig kan zijn wegens zijn autisme) kunnen we echt niet betalen.
Zoon heeft zelf al bedacht: er is geen geld, dus ik kan niet bewegen. Dat zei hij bij zijn vader ook, en die vond het allemaal prima. Ik heb nu gezegd dat wij liever in mogelijkheden dan in moeilijkheden denken en dat wandelen en fietsen gratis is. Dat begreep hij en sindsdien wandelt hij elke dag een uur, wat ik al heel mooi vind na maandenlang nietsdoen. Hij wil graag hardlopen, maar door zijn overgewicht heeft hij al fysieke klachten (rug, knieën) waardoor dat momenteel te riskant is en hij heeft vorige maand ook een enkelband gescheurd na een ongelukkige val. Wandelen gaat gelukkig alweer aardig.
Hier wordt verder gezond gegeten, op een normale manier.
Ik moet zelf ook op de lijn letten, dus zaken als snoep en koek en fris haal ik eigenlijk nooit in huis, wel fruit, groente, niet-bewerkt vlees (dus geen hamburgers, gekruid vlees en zo). Af en toe eens "zondigen", met een glaasje wijn op een verjaardag of een knabbeltje zoals elitehaver in het weekend moet kunnen, maar het moet geen gewoonte worden. Ik heb ook geen frituurpan in huis.
Ik vind dat een gezonde basis voor een gezond leven, maar hoe zit dat met iemand met zo'n fors overgewicht?
Ik wil hem geen crashdiëten laten doen of poeders en shakes omdat diëten levenslang is en ik te vaak heb gezien hoe fanatiek shakende mensen 5 kilo afvielen en er weer 10 aankwamen.
Wie heeft er tips voor ons?
Het is een heel verhaal geworden, maar ik ben zo ontzettend verdrietig en geschokt omdat mijn zoon de afgelopen tijd zo ontzettend dik is geworden en omdat ik het niet direct door had. Hij liep in grote camouflerende truien en sweaters - tot ik hem vorige maand in een tshirtje zag en me rot schrok! Maar aan verwijten en schuldgevoelens hebben we nu niks, er moet actie ondernomen worden!
Ik wil echt alles uit de kast trekken om ondanks de financiële beperkingen hem zo goed en gezond mogelijk weer op een gezond gewicht te krijgen, maar ik wil dit wel gezond en verstandig doen en ook niet de hele dag lopen zeuren over verkeerd eten dat hij zo graag wil hebben, zoals energy drinks, snoep, snacks en zo. En ik moet ook oppassen dat ik hem niet "dwing" dingen stiekem te doen. Ik vermoed namelijk dat er ook emotie-eten bij zit, en zoon heeft dat ook verteld, dat hij is gaan emotie-eten omdat hij zich bij zijn vader zo ellendig voelde en maar niet de knop kon vinden om actiever te worden.
Het lijkt ook wel of alles dat ik hem vroeger heb geleerd over gezond leven en eten tijdens de maanden bij zijn vader verdwenen is! Maar als ik hem steeds moet corrigeren omdat hij weer wat wil kopen of in zijn mond wil steken, werkt het op den duur ook averechts. Ik moet hier echt een goede balans in vinden en alle tips zijn welkom.
Ik zoek ook tips speciaal voor mensen met een autistische stoornis, hoe ze zich kunnen motiveren en wat mijn rol hierin kan zijn?
Ik sta voor alles open, maar geen wondermiddeltjes of crashdiëten, en aan verwijten hebben we ook niets, dus daar zal ik niet op in gaan.
Dank jullie!
Ik heb er gisteravond met hem over gepraat, hem geprezen voor het feit dat hij juist gisteren, met koninginnedag, zich zo beheerst heeft. Een ijsje moet kunnen en een snelle snack als lunch ook, op zo'n dag. Hij leek opgelucht.
Vanmorgen vertelde hij spontaan dat hij bij zijn vader ook wel erg vaak snackte en dat de chinees ook vaak op tafel kwam, maar dat hij niet in staat was daar tegen in te gaan. Hier zit een veel groter stuk problematiek achter, namelijk de houding van zijn vader.
Maar hij liet vanmorgen heel duidelijk merken dat hij nu wel goed het verschil ziet tussen de manier van leven daar, en hier. En dat hij zich al wat fitter en beter voelt sinds hij weer meer bij mij is, al vindt hij me soms wel een zeur, maar ja, daar is hij ook 18 voor 
.
Het stelt mij wat meer gerust, hoewel ik zoveel overgewicht nog steeds erg schokkend vind, maar ik lees jullie dan weer en dat helpt wel. Geduld dus, en volhouden!
Hart onder de riem
Een goede vriend van mij was, zolang als ik hem ken, zeer aan de zware kant. Hij houdt erg van de oud-hollandse kost met spek e.d. Hij werd steeds dikker en kreeg last van zijn gewrichten. Vorig jaar heeft hij een electrische fiets gekocht en fietst gemiddeld 800 km per maand, meestal een km of 30 per dag. Daarnaast heeft hij zijn eetgewoontes aangepast. Hij is inmiddels ruim 50 kg. afgevallen en vertelde me vandaag dat hij nu onder de 80 kg. weegt.
Nu wil ik dit je zoon niet aanraden (is misschien extreem veel beweging), maar het blijkt maar weer dat met betere eetgewoontes en beweging er veel mogelijk is. Dat gaat je zoon ook lukken!
Die app
Heet volgens oudste 'Evy' en zei zegt er zijn talloze apps voor 'bewegen' oudste gebruikte Evy ook een tijdje en heeft ook wel eens een fitness-app gebruikt. Die ong. hetzelfde systeem heeft, je bouwt conditie op langzamerhand n.a.l. van de keren dat je 'm gebruikt. Beetje zoeken op de market. Er schijnt ook een 'wandelapp' te zijn, die had dochter gebruikt toen ze met vakantie was afgelopen jaar. Toen wandelden ze elke avond een route volgens een app. Een rondje dus. Die wandelapp kan je ook instellen op onderdelen (b.v. toeritisch). En die houd ook bij hoe ver je gelopen hebt en hoeveel calorieën je verbrand hebt.
Beetje googelen moet dat allemaal toch te vinden zijn? Wat dochter gebruikt is allemaal gratis.
groeten albana
Albana
Evy heeft hij als mp3, maar daar is hij nog maar net mee begonnen omdat hij een voerblessure heeft gehad. Als app heeft hij run keeper om het bij te gaan houden, die is gratis en lijkt op wat jij beschrijft, met calorieën en zo. Ik heb hem als wandel-app.
Stappenteller?
of kilometer teller op de fiets en dan lekker bijhouden hoeveel je loopt. Lijkt me wel een gezonde obsessie 
En wat goed dat hij zelf zo goed het verschil ervaart. Lijkt me een waardevolle ervaring voor later!
Mijk
Eetmeter
Via de site van het voedingscentrum kun je je aanmelden voor de eetmeter, dat is gratis. Je kunt dagelijks invullen wat je eet en hoeveel, calorieen maar ook vitamines, eiwitten etc worden allemaal geteld, heel verhelderend. Mijn zoon vult dit soms in omdat hij moet aan komen. En ik merk dat soms tussendoortjes waarvan je denkt dat ze mager zijn heel calorierijk zijn en andersom. Verder wordt een aantal bezoeken aan de dietiste vanuit de basisverzekering vergoed als je bmi boven de 30 is, alleen zit je natuurlijk wel met een eigen risico eerst.
Iemand noemde hier honden uitlaten als optie. Daar zat ik ook aan te denken, omdat wij zelf een hond hebben die veel moet lopen. Ik zou het heerlijk vinden als ik een buurjongen had ofzo, die hem elke dag een uur mee zou nemen. Weet niet of hij die verantwoordelijkheid aan kan, maar honden zijn gebaat bij consequent gedrag en dat is iemand met een autistiche stoornis vermoedelijk wel toe vertrouwd.