roken….:(

ex-roker Charis

Er worden harstikke goede tips gegeven, maar niet door Savinja, en die maakt het proces belachelijk. Als zij van mening is dat het zo simpel is, dan zou ik haar willen voorstellen om haar methode te gelde te maken in plaats van als onervaren ex-roker simplistische postings te plaatsen.

Mij heeft de tip het beste geholpen: stel die eerste sigaret uit. Eerst kun je het nét opbrengen om de eerste sigaret 10 minuten uit te stellen, door bijvoorbeeld de wc te gaan schrobben of je tanden te gaan poetsen. De volgende keer dat je een 'urge' hebt probeer je tegen jezelf te zeggen: als ik over 20 minuten nog echt heel graag wil dan mag het. En dan iets gaan doen om de tijd te vergeten. En zo bouw je hopelijk de tijd steeds langer uit en raak je er zelf steeds meer van overtuigd dat je je verslaving kunt overwinnen.

gr Angela

uitstellen

Zeggen tegen je zelf dat als je over 20 minuten nog zin hebt je een sigaret mag nemen is jezelf voor de gek houden. Kom op, na een week ben je niet meer verslaafd dus als je binnen die eerste week 1 keer rookt kun je weer opnieuw beginnen. Pak jezelf aan en zorg dat je dus een week niet in de buurt van sigaretten komt. Dan is de nicotine uit je lichaam en wordt het een stuk makkelijker dan elke 20 min af zitten wachten of je wellicht nog zin hebt.

Savinja. . . .

hou je koest . . .

Wie ben jij om iemands ervaringen te ontkennen?

Er is geen waarheid, niet bij mij en niet bij jou.

Maar jouw tips hebben in ieder geval geen bewezen waarde.

gr Angela

ps ik meende dat ik jouw schrijfstijl herkende als een frequente forummer die onlangs van nick veranderd was, maar nu je zo simplistisch redeneert vraag ik het me af . . ? Komt me toch niet herkenbaar voor.

gestopt!

Ik ben gestopt, ruim 20 jaar geleden, tijdens een enorme stressvolle periode waarin ongeveer niks meer normaal was en dat werkte! Het werkte omdat alles anders was, m'n leven stond op z'n kop en stoppen met roken kon er ook nog wel bij. Ik hoefde namelijk nauwelijks gewoontes af te leren en dat was bij eerdere pogingen altijd mijn zwakke punt. De lichamelijke verslaving ben je na een week wel kwijt, maar dan komt het pas. Een rokertje na het eten, in de auto, op het terras, gewoon lekker thuis, na het werk, wijntje erbij, feestje, dat was het moeilijkste voor mij. Gelukkig mag je tegenwoordig bijna nergens meer roken, dat helpt.
Maar; ik vind roken nog steeds niet stinken, sterker nog; ik vind het lekker ruiken! Ik rook dan wel niet meer, maar voor mij geldt, denk ik, dat ik diep in m'n lijf nog steeds verslaafd ben. Ik durf ook echt geen sigaretje je proberen, ben doodsbang dat ik het veel te lekker vind. Ik rook niet meer, maar echt gestopt? Mwah. Geen lekker opbeurend verhaal, vrees ik. Laten we 't er maar op houden dat het heel moeilijk is, praktisch iedere roker weet het zelf ook wel: roken is heel slecht, je stinkt, je partner zoent een asbak, kost handenvol met geld, je moet echt vaker je ramen en gordijnen wassen, echt, overal zit rokersaanslag op. En toch, je weet 't, verstandelijk weet je het echt, maar ja, geef het maar toe: ik ben verslaafd, aan de nicotine/teer/... en aan de gewoonte. Een positief ding in vergelijking met een dieet: je kunt stoppen met roken, nu, meteen, voor altijd, maar je kunt niet stoppen met eten want dan ga je dood. Als je overigens stug doorrookt ga je statistisch gezien ook eerder dood. Dat wel.

Wolk

Ik heb geen ervaring met stoppen, want ik heb nooit gerookt. Toen ik klein was, rookte mijn moeder niet, mijn vader wel. Ik zie me nog staan in de keuken, toen mijn moeder aan het afwassen was, en ik 'hielp' (ik was 5 ofzo) en mijn moeder mij uitlegde dat de asbak altijd als allerlaatste moest worden afgewassen, omdat die zo vreselijk vies was. Boodschap: roken is vies. Mijn vader rookte wel, maar stopte toen ik ongeveer 6 was. De schat stopte het uitgespaarde geld in een glazen potje dat in de keuken op een plank stond en na een paar weken nam hij ons van dat geld mee naar de kermis. Ik schrijf de jaren '70, de boodschap dat roken slecht was begon serieus door te komen.
Toen ik in de tienerjaren kwam waren er om mij heen vriendjes die geld/rijlessen oid van hun ouders zouden krijgen als ze tot hun 18e niet zouden roken. Dat vonden mijn ouders grote onzin. Roken is vies en ongezond, en als je niet rookt blijven je longen heel en dat is mooi genoeg. Daar hoeven we niet nog eens geld op toe te geven (dat hadden ze ook niet trouwens, maar dat terzijde).

Waarom dit verhaal: om te laten zien dat als je niet rookt, je niet alleen jezelf een grote dienst bewijst maar ook je kinderen (je zit op OOL dus ik neem aan dat je kinderen hebt). Niet alleen omdat je waarschijnlijk langer leeft (en langer in goede conditie- een beenamputatie door vaatproblemen is ook niet alles), maar ook om het voorbeeld dat je laat zien. Als jij niet rookt, draag je uit dat roken niet normaal is, en ook niet iets leuks of lekkers. Dat vergroot enorm de kans dat je kinderen er nooit aan zullen beginnen En als ze er nooit aan beginnen, hoeven ze ook nooit te stoppen.

Wat Iennest beschrijft heb ik trouwens van veel ex-rokers gehoord. Ook al roken ze al jaren niet meer, ze zijn er pas na een heel lange tijd echt helemaal los van. Bij mijn vader duurde het misschien ook wel 15 jaar ofzo. En een collega van mij, die wegens ernstige longklachten had moeten stoppen, leende af en toe een sigaret van iemand om die als een soort wierookstokje onder haar neus heen en weer te wuiven, waarbij ze verlekkerd de rook opsnoof. Ik kan mij daar als levenslang niet-roker helemaal niks bij voorstellen, maar duidelijk is dat het wel zo werkt. Dus nu je gestopt ben, blijf dan ook vooral gestopt, want grote kans dat je anders met 1 sigaretje toch weer voor de bijl gaat. Angel3 kon kennelijk drastisch minderen, maar dat kan geloof ik lang niet iedereen.

Maar goed, geen persoonlijke ervaring. Want ik hoef gelukkig niet te roken

Groeten,

Temet

dank jullie wel,
ik hou me hier aan vast door af en toe even in te checken en alles weer te lezen!
Veel herkenning, het begrip helpt, het onbegrip eigenlijk ook wel.

Ik snap het wel dat mensen die niet verslavingsgevoelig zijn het bizar vinden,omdat ze denken dat je hier zelf voor kiest. Het rare en fascinerende eigenlijk, is dat je er niet zelf voor kiest.

Ik heb voor een groot aantal dingen discipline, en discipline gaat een heel eind maar een verslaving is een ander beestje. Ik kom uit een gezin waar enorm veel gedronken werd. Mijn moeder is er net een paar maanden geleden aan overleden. Mijn vader lag in het ziekenhuis na een harststilstand en mijn moeder nam wijn en bier voor hem mee terwijl hij daar lag. Ik drink niet. Ik snak heel vaak avonds naar een glas wijn, dat ontspant me enorm, maar ik neem het niet. Ik heb geen drank in huis. Soms op een feestje of als ik na een etentje of voor een speciale gelegenheid een fles wijn in huis heb, drink ik een half glas.
Maar ik voel de snak, zeg maar.

Mijn ouders blowden. Ik heb het heel even gedaan toen ik zestien was maar ook snel mee opgehouden.
Ik wil het liefst de hele dag met een chocolade reep in mn mond lopen, maar ik doe het niet.

Helaas, de sigaret. Ook van huis uit meegekregen. Ik rook al heel lang stiekem, ik denk niet dat iedereen weet dat ik rook. Ik stel uit, verstop, stel nog meer uit. Gister heb ik toch een sigaret gerookt en me de rest van de dag rot gevoeld erover.

Ik rook niet in huis, vanwege de kinderen en gewoon omdat goor is binnen. Mijn tijd is morgens voordat iedereen wakker is, ( en dan douchen en tandenpoetsen) en bijvoorbeeld savonds als ze slapen. Als ik thuis werk nog eens drie tijdens schooltijd. Dus echt geen pakje per dag, gelukkig. Ik heb geen hoestje, geen schorre stem, maar ik vind het snakken en de bevrijding zo vreselijk. Dat gesoebat in mn hoofd.

Zoals Belinda hier boven zegt zo redeneer ik eigenlijk ook, ik heb nu zoveel stress, het lukt gewoon niet.
Maar juist door de stress is mijn ( en Belinda's) weerstand waarschijnlijk lager, en hoe raar is het dat mensen vaak dan juist meer gaan roken, gaan drinken, te veel koffie naar binnen gieten? Als of je het voor je lichaam nog even extra zwaar maakt.

Ik ga het vandaag weer proberen, ik denk dat ik even wat nicotinell ga halen en ook maar de huisarts bellen of meedoen aan zo een antirook cursus. Niks voor mij maar f*ck it. de twee dagen dat ik echt niks rookte voelde ik me veel frisser al, en lekker in control.

Bedankt voor al jullie reacties,
liefs. Wolk

Wolk

Ik hoop dat je niet de illusie hebt dat mensen niet merken dat je rookt als je dat buiten doet. Dan kom je stinkend binnen, geloof mij maar. Dus dat stiekeme valt vermoedelijk wat tegen...

Niet meer rot voelen over die sigaret van gisteren. Vandaag rook je niet. En dan morgen gewoon weer niet.

Groeten,

Temet

Smoesjes

Het is een smoesje dat je teveel stress hebt om te stoppen. Roken levert juist stress op. Ga anders Alan Carr eens lezen, dan snap je hoe het werkt.
Verder is een keer falen naturlijk niet erg, vandaag ben je weer een niet-roker. Elke sigaret die je minder rookt is winst.

smoesje

Verandering kost energie. Elke verandering kost energie. Stoppen met roken is ook een verandering. Voor mij een grote want ik rook veel.
En die energie heb ik nu niet.(over) Voor mij is dat heel simpel.
Overstappen op e-sigaret was natuurlijk ook wel een verandering, maar toch lang zo groot niet als ik had gedacht.
Stiekem roken kan best. Misschien niet voor je gezin, dat klopt. Mijn partner rookte heel lang stiekem, ik wist het wel maar heel veel mensen niet. Waaronder zijn ouders. Die roken niet maar ruiken blijkbaar niet zo goed;)
Maar die vinden rook ook niet vies, zeiden altijd tegen mij dat ik best binnen mocht roken als ik weer eens naar buiten ging. (deed ik toch niet vanwege de kinderen) Nu ik geen gewone sigaretten meer rook vind ik het wel heel erg stinken.
Overigens is de e-sigaret voor partner (die eerder het rookgedrag van jou had dan dat van mij) een uitkomst. We zijn samen overgestapt. In tegenstelling tot mij vindt hij het niet zo fijn. Hij rookt nog wel maar heel veel minder.

Wolk

Ik heb het hele verhaal niet gelezen, maar wil toch reageren. Roken is een vreselijke verslaving. Ik heb heel veel discipline, heb alles onder controle, laat me door niemand de les lezen, maar die rotsigaretten hebben me volledig in hun macht Ik las ergens iets over 'brak zijn': Ik rook niet op mijn werk en je wil niet weten hoe ik me voel na zo'n 5 uur niet-roken....Ik voel me vaag in mijn hoofd en het lijkt alsof ik een Cold Turkey heb. Dit gevoel verdwijnt pas als ik twee sigaretten na elkaar heb gerookt.

Maarrrr, er is nog hoop! Ik doe mee met Stoptober, begin zondag 4 oktober (dan haal ik nog net die 28 dagen in oktober). Ik verafschuw die afhankelijkheid, snak naar een leven wat niet wordt beheerst door de drang om te roken.

Dus Wolk, samen stoppen op zondag 4 oktober? Misschien kunnen we elkaar motiveren om het deze keer een succes te laten worden.

het fijnst

van gestopt zijn vind ik de rust die het geeft. Nooit meer snakken naar n sigaret,; rekenen of je er vandaag nog wel 1 mag of niet meer, op kraambezoek aan niets anders kunnen denken dan aan die sigaret die je op wilt steken. Ik vond het verslavende gevoel echt heel vervelend en ben heeel blij dat ik er vanaf ben.
Ik ben 20 jaar geleden gestopt in een periode dat er veel veranderde in mn leven, voor mij een goed moment om die sigaret er dan ook maar bij te doen!

Nu, 20 jaar later vind ik het nog steeds heerlijk ruiken als iemand een sigaret opsteekt, maar ik weet dat ik er nooit meer 1 kan roken! Die ene sigaret wordt dan zeker de eerst van 1000.
Maar, ik wil m ook niet hoor!, ik ben veel te blij dat ik van dat voordurende wikken en wegen en denken wel/niet nu een sigaret, af ben!

Ik ervaar het, nog steeds, als een bevrijding!

Gwoon doen Wolk! Je wilt het, je kunt het!

Ik ook

Ik ben op dit moment ook aan het stoppen.

Ik vind rook al mijn hele leven lekker ruiken, toen ik vroeger klein was en iemand rookte vond de hele wereld dat vies maar ik niet. Op mijn 12e begonnen, eerst stiekem en na een tijdje had toch iedereen het door. Met de zwangerschappen van mijn kinderen wel kunnen stoppen maar altijd met de gedachte van als ik bevallen ben dan mag ik weer. Na mijn 2e kind heb ik het thuis niet roken best lang vol kunnen houden. Alleen op mijn werk mocht ik van mijzelf roken. Mijn vriend weet dat ook niet, en nee, hij weet dat echt niet, ruikt het ook niet, want hij zou dat echt heel erg vinden en het ook tegen me zeggen als hij vermoedens had. Maargoed. Na een tijdje merkte ik toch wel dat ik vaker terwijl ik thuis was toch sigaretten ging halen als de kinderen op school waren. Of dat ik mijn werksigaretten die ik altijd op mijn werk liet mee naar huis nam, om er onderweg nog een te roken, het idee dat ik een sigaret had voor het geval ik er zin in had was gewoon fijn. Terwijl ik thuis vrij weinig behoefte heb, vooral als mijn kinderen thuis zijn, dan denk ik er niet aan. Als ik niks te doen heb, kinderen en man zijn weg, dan pas denk ik eraan en krijg ik echt een drang om te roken. En dat vind ik toch zo stom, en irritant, dat ik heb besloten om te stoppen.

Nu rookte ik al niet meer zoveel als vroeger, vroeger = 1 pakje per dag, nu = 1 a 1,5 pakje per week (ook zeer afhankelijk van hoeveel ik in die week werk). Maar toch heb ik het super moeilijk. Ik had met mezelf afgesproken, als ik echt erge behoefte krijg op me werk, dan mag ik er wel 1. Dat zijn er deze week dus al 3. En daar baal ik dan weer van. Nu ben ik ook op me werk, en gelukkig is er niemand die rookt, en is de winkel dicht anders had ik nu mijn 4e en misschien 5e wel alweer gerookt. Dus vanaf vandaag pak ik het anders aan, gewoon helemaal niet meer. Ik rook vaker een week niet, ik kan het zelfs weken volhouden, zelfs maanden (zwangerschappen), maar het zit gewoon in mijn hoofd. Het idee dat je NOOIT meer een sigaret gaat roken is gewoon het struikelblok. Het gaat voor mij ook zwaar worden, maar ik ga het doen, geen sjoemelsigaretjes meer, want 1 als de behoefte er is waren er deze week al 3 dus die methode werkt niet.

Veel succes met stoppen, hou ons op de hoogte.

Het eigenaardige van zo'n rookverslaving

Ik weet niet hoe dat werkt, maar zo'n rookverslaving is erg hardnekkig. Begin dit jaar heb ik twee maanden niet gesnoept en geen alcohol gedronken, dat ging zonder problemen. Ik heb wel eens een dropje genomen, maar kreeg daardoor niet de neiging om een hele zak leeg te eten. Nee, dan dat roken. Ik ben de afgelopen jaren twee keer vijf weken gestopt. Dan denk je dat het er wel uit is, de gewoonte. Zo werkt dat dus niet. Al die vijf weken heb ik het gevoel gehad dat er iets essentieels ontbrak, de dagen waren minder leuk en ik had het gevoel dat ik een stuk minder helder kon nadenken.
Verstandelijk weet ik natuurlijk heel goed dat dat niet waar is, legio mensen zijn juist blijer zonder sigaretten, maar ik kreeg dat niet weg. Ik rook het zelfs als iemand in de file in de auto voor mij aan het roken was. Dan had ik bijna de neiging om een sigaret te bietsen. Na week 5 werd dat niet makkelijker dan op dag 2.
Ik rook nu ongeveer 3-8 sigaretten per dag. Op de dagen dat mijn oudste thuis is soms zelfs minder omdat zij het niet mag weten (en ze weet het best wel, maar wil het niet zien).
Het gekke is ook dat ik er dus geen problemen mee heb als ik 5 of 10 uur niet kan roken omdat ik in een vliegtuig zit of om andere redenen (zoals kind thuis). Ik kijk er dan wel naar uit, en als het voornemen er eenmaal is word ik ook vet chagrijnig als het dan niet kan.

Verslaafd

Dat is het, geef eerst toe dat je verslaafd bent!

Ik woon al jarenlang met een verslaafde in huis., hij is gestopt onder dwang van mij en met hulp middelen. Deze dwang en hulpmiddelen kwamen pas om de hoek kijken na meerdere stoppogingen, alle pogingen cold turkey, ook Allan carr geprobeerd.

Als iemand verslaafd is aan heroïne wordt er ook gebruik gemaakt van medicatie, dus waarom niet bij roken?

In theorie is het waar dat je na een week geen lichamelijke reactie meer hebt, maar de psychische verslaving maakt het moeilijk om echt te stoppen. En verslaafd blijf je de rest van je leven!

Hoe kan dat?

Hoe kan het dat ik niet verslaafd ben/raak aan alcohol (ondanks erfelijke belasting) en wel aan sigaretten? Ik heb jarenlang elke dag wel een wijntje bij het eten gedronken, in het weekend vaak meer. Zonder moeite ging ik over naar 2 dagen per week niet (het advies), en sinds maart drink ik hooguit 2-4 glazen per week en soms ook helemaal niet. Als ik nooit meer mag drinken, is dat ook geen probleem.
Ik ken iemand die 'verslaafd' is aan snoep. Het idee van een week niet snoepen vindt ze onoverkomelijk. Daar heb ik ook geen last van (al lijkt levenslang zonder iets lekkers me wel weer karig).
Waar zit dat 'knopje' dat maakt dat sommigen verslaafd raken aan sigaretten of alcohol, en anderen aan helemaal niets?

Geen idee,

Ik ben niet genoeg bekend daarmee, het heeft in ieder geval iets met hersenen te maken en je reactie op stofjes, maar verder?

katniss

In sigaretten zit een duidelijk verslavende stof: nicotine. Dat is het verschil.

Nicotine

schijnt net zo verslavend zo niet verslavender te zijn dan heroïne. Zo gek is het dus niet dat veel mensen er nooit in zullen slagen om ermee te stoppen.