'Prettig weekend!'

Effe zo

Twee zielen, één gedachte. Ik kan ook een hele rits voorbeelden noemen. Van die jonge studente met een progressieve ziekte waardoor ze rolstoelafhankelijk werd. Ze moest een aangepaste rolstoel - kreeg ze niet, vond de gemeente onzin. Ze is afhankelijk van thuiszorg - krijgt ze niet waardoor haar huis vervuilt.
Van een alleenstaande gehandicapte moeder bij wie ook van alles mis gaat. Ze heeft de zorg over een autistisch kind voor wie ze met heel veel moeite een woonvorm heeft gevonden. En toen besloot de gemeente dat die wel met minder indicatie toe kan, waardoor hij weer noodgedwongen thuis woont. De moeder zelf moet ook keer op keer vechten voor haar zorg. Haar oudste dochter moest op haar 18e uit huis, omdat de gemeente vond dat zij haar moeder maar moest helpen (zowel uitgebreide huishoudelijke zorg als lichamelijke verzorging, dus meer dan een keertje vaker stofzuigen). Zeer uitgebreide zorg die niet met haar eigen werk en studie te combineren was.
Van de ouders van een meervoudig gehandicapt kind die uitgebreid moeten omschrijven wat hun taken inhouden. Een soort schema maken. Dat is onmogelijk. De ene dag zijn ze continu in de weer omdat het kind weer epilepsie heeft. De andere dag reageert het kind slecht op nieuwe medicatie waardoor ze aan de diarree is (het kind zit al in de puberteit dus "spuitluier" is een understatement). Soms heeft het kind ook een goede dag, maar dat moet je niet hardop zeggen want dan word je gekort in je zorg.
Mijn vader die zijn scootmobiel maar niet kreeg maar wel een hoge eigen bijdrage moest betalen (ik heb gezegd dat hij gek was: eerst die scootmobiel, dan betalen!).

In mijn geval, en dan beperk ik me tot 2016: een indicatie die niet is doorgegeven aan een zorgverlener waardoor er geen voldoende zorg meer wordt verleend. Ik heb de indicatie wel binnen en doorgestuurd, maar nee, het moet rechtstreeks van de gemeente komen want ze wilden geen risico lopen (en dat snap ik ook wel weer). Dus is er al bijna anderhalve maand te weinig zorg.
Een bepaalde voorziening die was toegewezen maar die bijna de mist in ging omdat de gegevens verkeerd waren doorgegeven door de gemeente (aan de coulance en medewerking van de leverancier is te danken dat het toch is goedgekomen).
Een kind met PGB dat sinds 2016 geen PGB meer heeft omdat de gemeente het budget niet beschikbaar heeft gesteld aan de SVB (er is een herindicatie tot eind dit jaar, daarna moet zijn autisme maar over zijn - wat zegt dit over de kennis van degene die de indicatie afgeeft).
Een WMO-medewerker die weigert in gesprek te gaan over de hierdoor ontstane problemen "want alles gaat goed".

Over 2015 zwijg ik maar. Uitgeprint op A4 in normaal lettertype levert dat 8 kantjes tekst op (in telegramstijl zelfs). En dan heb ik het alleen nog maar over de gemeente; over het SVB en het Zorgkantoor (om de zaak voor 2014 af te handelen) kan ik ook nog wel het nodige vertellen. Over de jaren voor 2015 ook. Over wat dit met me heeft gedaan en nog steeds doet, ook. Het heeft mijn eigen gezondheid een flinke knauw gegeven. Stress kan namelijk nare dingen doen in je lijf.

En dan zijn wij nog tamelijk lichte gevallen. Die invalide kennis met autistische zoon is veel heftiger. Dat meisje dat in een rolstoel zit waar ze alleen maar zieker van wordt ook. Die ouders van dat meervoudig gehandicapte puberkind, ik zou niet met ze willen ruilen, daar zijn mijn problemen nog peanuts bij.

De bezuinigingen in de zorg hebben al een ravage aangericht. Steeds meer dementen die de weg kwijt zijn (soms letterlijk, zo heb ik er laatst eentje in mijn straat gevonden, het beste mens was ook nog behoorlijk kribbig, gelukkig was de politie er in 2 minuten). GGZ-patiënten die doordraaien (en hup, daar ontploft weer een gevel uit een appartement, en denk aan de moordenaar van Els Borst die sméékte vastgezet te worden omdat hij voelde dat het mis ging).

En niet alleen de zorgvragers zijn hiervan de dupe. Ook de mantelzorgers en de zorgverleners. En uiteindelijk een groot deel van de maatschappij. Want je zult maar naast zo iemand wonen die zijn gevel uit zijn appartement blaast, of een verwarde bejaarde die vooral 's nachts loopt te spoken, of neergestoken worden door iemand die wanen heeft waarvoor hij eerder al om hulp had gesmeekt.

Angela67

Ik ben bang dat de mensen die zulke maatregels erdoor hebben gejaagd, ziende blind en horende doof zijn. Kijk maar hoe Van Rijn reageerde vorig jaar, toen echt niet meer stil te houden was dat er honderdduizenden (officieel door Per Saldo gezegd) gedupeerden waren door zijn hervormingen m.b.t. PGB. Hij bleef maar hangen in zijn mantra over "vermoedelijke fraude". Blame the victim. Als moeder van een paar PGB-klantjes heb ik dit als bijzonder kwetsend en beledigend ervaren.

Wat mijn makke met de gemeente betreft: ik ben gelukkig gezegend met een paar goede contacten in het hol van de leeuw. Maar zelfs zij bonken af en toe met hun hoofd tegen de muur om zoveel halsstarrigheid. Dat er gewoon glashard ontkend wordt dat er problemen zijn terwijl ik die goed kan aantonen met alle bewijzen, mailwisselingen, schriftelijke bevestigingen van betrokken externe partijen (die ik ook niet benijd, want zo kun je toch niet werken?) etcetera.

En je zult maar niet die contacten hebben. Dan hang je helemaal.

Dat is de mentaliteit bij degenen die er de ergste puinhoop van maken. Ik mag geen diagnoses strooien, maar het ruikt naar narcisme. Het ligt altijd aan een ander. De mensen moeten maar meer gaan mantelzorgen. Harder werken. Denken in mogelijkheden (terwijl de tools die je daarvoor nodig hebt uit handen worden geslagen, zowel bij de zorgvragers als bij de instellingen en het personeel). Ze overdrijven. Terwijl zij degenen zijn die er zo'n bende van hebben gemaakt. Zowel vanuit de overheid als vanuit de leiding.

tegengeluid en een voorstel

Ik ben dus zo'n manager in de zorg. Waarvan ongetwijfeld binnne mijn organisatie wordt gedacht dat ik bezuinigingen doorvoer terwijl ik geen verstand heb van de praktijk, maar ondertussen mn zakken lekker vul. Wat veel mensen niet weten is dat ik een aanstelling heb voor 34 uur maar per week gemiddels 60 uur werk. In het weekend, bijna iedere avond. 24/7 bereikbaar ook nog eens. Als ik dat even doorreken kom ik op een netto uurloon van nog geen 11 euro.

Zullen we stoppen met het op één hoop gooien van managers en zogenaamde bobo's in de zorg? Net als over allerlei andere functies (artsen, worstverkoper bij de Hema, stratenmakers etc) valt daar echt niet in zijn algemeenheid iets over te zeggen en op één hoop te vegen. Achter die managers zitten ook gewoon mensen. Met gevoel. Al zou je dat zo op het eerste gezicht niet zeggen.

swaen

Natuurlijk zijn managers in de zorg ook gewoon mensen met gevoel, kan ik niet ontkennen. En ze werken waarschijnlijk allemaal hard en veel. Sommige managers in de zorg hebben de schijn gewoon heel erg tegen, gedwongen door de ambtenaren in Den Haag moeten zij met minder geld het (zelfde soms zelfs meer) werk (laten) doen. Daardoor nemen ze soms maatregelen waar ze zelf ook niet of niet helemaal achter staan.
Dat managers in de zorg zakkenvullers zijn is niet mijn uitspraak maar soms als er weer zo'n schandaal naar buiten komt is de neiging om te generaliseren groot, ook bij mij. Dat zijn meestal wel de wat hogeren in rang. De sturende kracht van het wijk-zorgteam is ook een "manager" maar staat dichterbij de mensen die ze aanstuurt, ze zal sommige maatregelen die ze moet uitvoeren niet prettig of leuk vinden maar wordt gestuurd door haar meerdere.

Swaen

Als je me goed hebt gelezen heb je gezien dat ik heb geschreven dat er ook mensen zijn die wél weten wat er speelt op de werkvloer. Ik probeer het altijd zo genuanceerd mogelijk te brengen en niet alle mensen "uit de bovenlaag" op één hoop te gooien.

Zowel bij de overheid als bij managers zitten wel degelijk heel goede mensen.
En in het wijkteam hebben ze ook maar te dealen met de regels die hen door de str*t zijn gedouwd.

Maar helaas zijn er ook verantwoordelijken die enorm veel schade aanrichten.

Soms zelfs landelijke schade.

Ik hou echter voor ogen dat dat niet álle verantwoordelijken zijn. En dat heb ik ook geschreven. Dus verwijt mij geen "op één hoop gooien".

wijkteam

"De sturende kracht van het wijk-zorgteam is ook een "manager" maar staat dichterbij de mensen die ze aanstuurt, ze zal sommige maatregelen die ze moet uitvoeren niet prettig of leuk vinden maar wordt gestuurd door haar meerdere."

Klopt.

Ik heb veel met dergelijke mensen te maken.

Maar hoe gaan zij daar vervolgens mee om? Als ik een wijkcoach tref die fout na fout maakt, daar absoluut niet op aanspreekbaar is en ons (zowel ondergetekende als zorgverleners als collega's) voor gek verklaart omdat hij het beter weet, dan wordt er flink wat schade aangericht.

Als de zorgmanager van één van de hulpverleners me uitlegt dat er geen zorg kan worden verleend tot de gemeente (mijn wijkcoach) eindelijk de indicatie ook aan haar heeft gestuurd, en dat ze niet blind durft te varen op een kopie van de indicatie die ik wel in huis heb, begrijp ik dat echt wel.
Als het SVB me uitlegt dat mijn ene kind geen PGB meer heeft omdat zijm wijkcoach heeft verzuimd zijn budget beschikbaar te stellen, ben ik niet boos op het SVB.
Maar dan ben ik wel heel erg nijdig op deze wijkcoaches die hooghartig beweren dat er niks mis is of zelfs uitspraken verdraaien. Zoals ik al schreef: alleen al van vorig jaar heb ik 8 a4tjes met in telegramstijl een verslag van wat er allemaal mis is gegaan met de "foute" wijkcoaches en wat hiervan de gevolgen waren.

Ik ben niet boos op alle wijkcoaches. Er zitten ook echt mensen bij de gemeente die hun stinkende best doen ondanks het soms onmogelijke takenpakket dat ze hebben.
Wel op het soort arrogante mensen die niet voor rede vatbaar zijn. En helaas zijn dat wel de mensen die de touwtjes in handen hebben.

Geldt niet alleen om wijkcoaches. Ook voor overheidsfunctionarissen die tegen alle adviezen in een belangrijke verandering doordrukken terwijl werkelijk alle betrokkenen smeken om uitstel (geen afstel, maar uitstel).
En voor managers die de hele boel scheeftrekken door ondoordachte maatregelen.

Het goede nieuws nog even m.b.t. de situatie hier is, dat ik uitgerekend vanmiddag heb gehoord dat wijkcoach van één van de kinderen vertrokken is en dat de nieuwe zeer veelbelovend is, zelfs in één middag tijd al meer daadkracht heeft getoond en zelfs heeft bereikt dan de vorige in meer dan een jaar tijd.

Zo kan het dus ook! (en voor de managers, overheidsmedewerkers en wijkcoaches die dit kunnen en willen doen onder vaak heel moeilijke omstandigheden heb ik diep, diep respect)

manager

Ik probeer niemand iets te verwijten hoor. Noem ook niemand met naam en toe naam dacht ik? Maar ik 'sla aan' op wat dingen die in dit draadje worden gezegd. Mn bedoeling was vooral een tegengeluid te geven mbt generalistische ideeen over managers (in de zorg). Maar ik ben blij te horen dat jullie ook goede ervaringen hebben. Poeh!

Swaen

Ja, en juist diegenen (managers, maar ook anderen) die ondanks alles, want ik geloof direct dat het zwaar is, toch het beste met hun doelgroep voor hebben, heb ik heel hoog zitten!
Ik realiseer me ook dat deze groep helaas te vaak wordt ondergesneeuwd door de incompetente drammers die meer kwaad dan goed doen.

Heel frustrerend.

@swaen

Ik weet natuurlijk niet op welk terrein van de zorg te werkt.

Maar voor het geval je antwoorden weet:

- waarom moeten in het weekend minder mensen dezelfde hoeveelheid werk doen (akelig voor de medewerkers en akelig voor degenen die van zorg afhankelijk zijn)

- hoe vaak worden zzp's herzien?
En hoe snel wordt er op verzwaring gereageerd door het inzetten van meer/beter gekwalificeerd personeel?
(als ik via het digitale clientportaal het zorgplan van mijn moeder in kijk, zie ik daar staan dat ze bijna alles nog zelf kan. De praktijk is geheel anders, inmiddels.)

Hortensia en Tonny

De incompetente overschaduwen vaak de competente. Das een soort wetmatigheid en ook niet zo gek. Maar af en toe kan ik me niet inhouden

Tonny, ik werk niet bij een organisatie die aan residentiele zorg doet (maar ambulante GGZ en verslavingszorg). Toen ik zelf nog als student werkte in een verpleeghuis en in de verstandelijk gehandicapte zorg waren er in het weekend ook minder medewerkers ingepland. Op zich vond ik dat wel logisch. Het weekend ziet er voor de bewoners toch ook vaak een beetje anders uit. Ze gaan meestal niet naar dagbesteding, er hoeft niemand naar de tandarts, logopedie, fysio etc. Qua logistiek is het dan toch wellicht rustiger. Terwijl iedereen op de groep een ander soort drukte met zich meebrengt natuurlijk. Zou het zoiets kunnen zijn?

Van ZZP's heb ik niet veel verstand helaas. Wij werden maar deels uit de AWBZ gefinancieerd. Vroeger kregen mensen echt voor jaaaaren een zzp indicatie. Door de afbouw van de AWBZ en de overheveling naar de WMO zijn veel mensen hun rechten kwijt geraakt. Omdat de AWBZ nog maar voor een klein deel van de mensen beschikbaar is en de anderen vanuit de WMO betaald moeten worden. Het grote verschil is dat de WMO geen recht is, zoals de AWBZ dat wel is. En daarnaast is de WMO een verkapte bezuiningsmaatregel. Die bezuiniging zou er best mee van doen kunnen hebben. Ze plussen de zorg pas op als blijkt dat er echt niets anders meer mogelijk is. En daar houden zij een hele andere maat op na dan de mensen die de hulp nodig hebben en/of hun mantelzorgers. Als jullie denken dat de indicatie moet worden bijgesteld naar een zwaarder pakket kun je daar altijd om verzoeken (in samenwerking met artsen en het zorgteam). In de omgeving waar ik werk (Noord Holland) zijn er overigens clientondersteuners. Die geven onafhankelijk informatie, advies en ondersteuning. En dat is altijd gratis. Misschien dat er zo iemand ook bij jullie in de omgeving actief is? Maar wellicht dat ik je dingen vertel die je allang wist!

Raar

Toch wel raar. Vroeger werkte ik op een leefgroep met kinderen en hadden we in de weekenden en vakanties juist meer leiding op de groep want alle kinderen thuis en bezoek en in je eentje de halve dag was wel raar. Dat is pas veranderd toen ik er wat van zei... Dus juist vanuit logistiek meer mensen in weekend, want helft had bezoek, andere helft niet, maar die kon niet naar buiten want geen begeleiding!

Vond het ook altijd raar bij mijn oma, de hele zomer lang geeeen activiteiten! Echt zielig voor die mensen!

het gaat mij

vooral om een rare manier van met geld omgaan, waarvan iedereen op de werkvloer lijkt te zien dat het niet zou moeten en toch wordt het verzonnen en uitgevoerd.
Voorbeeldje: er wordt bovenop de psych instelling een extra verdieping gebouwd.
Iedereen vindt dat gek, behalve zij die de opdracht gegeven hebben.
Vervolgens wordt de verdieping niet in gebruik genomen en wordt er zoveel wegbezuinigd dat zelfs de mensen van de open afdeling op de gesloten afdeling worden ondergebracht. Hoe angstaanjagend en/of intensief is dat voor al die mensen.

Swaen

Ik heb ook een contract voor een aantal uur in de week. Maar werk bijna altijd het dubbele of kom er dichtbij. Als je mijn uren dan zou berekenen kom ik uit op 7,65 netto per uur.

Ook ik ben 24 uur bereikbaar net als mijn andere 4 collega's, want met 2 cliënten kunnen er tijdens een dienst bepaalde dingen gebeuren, waarbij soms echt hulp nodig hebt voor de cliënten die 'overblijven' tijdens een aanval of een agressieve bui, waarbij de boel wordt kort en klein geslagen.
Al die uren mogen we voor een deel schrijven, maar ook voor een deel is het vrijwillig, je helpt elkaar. Wij hebben dan ook een uitzonderlijk team, want dat gebeurd lang niet in elke instelling. Ik ben vanochtend ook weer op komen draven terwijl ik tot gisterenavond gewerkt heb tot 23.30. Maar zo gaan die dingen en dat geeft niet.

Wat ik storend vind, is dat het HELE beleid omgedraaid lijkt te zijn.

Ik vind dat managers niet moeten uitvoeren wat er boven hun wordt bedacht. Ik vind dat managers naar 'beneden' moeten kijken, aan hen vragen wat de voor en nadelen zijn, waar ze tegen aanlopen, wat er anders of beter moet kunnen en vooral, wat gaat er juist goed, wat werkt wel en wat houden we voorlopig zo. werkt het voor de cliënt en het personeel. Daar een plan op maken, samen met het team en dan naar 'boven' sturen,met plan van aanpak inclusief kostenplaatje en laat het personeel kijken waar er eventueel op bezuinigd zou kunnen worden! Daar zouden managers voor moeten zijn!

Het is de wereld op zijn kop, gewoon. En ik begrijp dat je je hele hart in ziel erin legt, ik geloof ook echt dat er managers zijn met goede bedoelingen en hard werken. Maar ik kan niet begrijpen dat een manager kan slapen met een loonsverhoging, een extraatje of een bonus, terwijl diegene wel de regels doorvoert in opdracht van en zijn cliënten en personeel daarmee te kort doet.

effe zo

"Ik vind dat managers niet moeten uitvoeren wat er boven hun wordt bedacht. Ik vind dat managers naar 'beneden' moeten kijken, aan hen vragen wat de voor en nadelen zijn, waar ze tegen aanlopen, wat er anders of beter moet kunnen en vooral, wat gaat er juist goed, wat werkt wel en wat houden we voorlopig zo. werkt het voor de cliënt en het personeel. Daar een plan op maken, samen met het team en dan naar 'boven' sturen,met plan van aanpak inclusief kostenplaatje en laat het personeel kijken waar er eventueel op bezuinigd zou kunnen worden! Daar zouden managers voor moeten zijn!

Precies wat ik bedoel, helemaal met je eens. De uitvoerenden zijn echt geen dombo's die niet in de gaten hebben wat beter werkt, wat goedkoper kan. Samenwerken en naar elkaar luisteren is het beste.

Anno

Juist!