U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Opname psychiatrie: wat mag je verwachten
Mijn (volwassen) dochter is vier weken geleden opgenomen op de afdeling psychiatrie van een algemeen ziekenhuis (paaz). Lang verhaal kort: ze is psychotisch geworden tijdens een wereldreis en moest de reis halverwege afbreken. Na vier weken ambulante hulp van de ggz (tegen wil en dank) is ze uiteindelijk alsnog opgenomen, na lang aandringen van mij en haar vader omdat het helemaal niet goed ging.
Waar ik heel erg mee zit is dat ze voor mijn gevoel van de regen in de drup is geraakt met die opname. Dat ik me enorm schuldig voel dat ik haar die opname heb 'aangepraat'. Ze krijgt een antipsychoticum, een angstremmer en een antidepressivum, slaapt nauwelijks en is enorm depressief. Ze vindt het meer dan afschuwelijk om op die afdeling te zitten. En ik vind het meer dan afschuwelijk om haar zo diep ongelukkig te zien.
Er is nog steeds geen diagnose want 'ze hebben geen duidelijk beeld' (dochter probeert zich overal aan te onttrekken) en dus is er ook geen behandelplan, geen prognose, geen idee van wat ze hierna kan doen: terug naar huis (ze woont alleen, is voorlopig geen optie vind ik), opname ergens anders? Het enige wat ze doen als het wéér een stukje slechter gaat is de medicatie verhogen en dat wil ze nu net niet.
Volgens hun eigen regels moet iedereen het dagprogramma volgen en mogen patiënten overdag niet op bed liggen. Nou, ze doet zo min mogelijk mee en ligt zo veel mogelijk op bed en kennelijk laten ze dat gewoon gebeuren.
Ook valt het me enorm tegen dat ik als ouder en vertrouwenspersoon van een patiënt niks voorstel. Inmiddels heeft dochter toestemming gegeven dat ik contact heb met de maatschappelijk werker, maar ik moet om ieder stukje informatie zeuren en pas na een week of twee wilden ze eens van mij horen wat er nu eigenlijk aan de opname vooraf was gegaan, ze hadden geen idee want er was geen overdracht geweest vanuit de ambulante ggz.
Kortom, ik vind de hele manier van handelen om te janken, (en dat doe ik de laatste tijd dan ook geregeld terwijl ik daarvoor jarenlang geen traan heb gelaten om wat dan ook).
Ik vraag me dus af: is dit hele verhaal nu normaal in de psychiatrie? Ben ik te ongeduldig, verwacht ik te veel, of is dit toevallig een afdeling die een dikke onvoldoende scoort? Wat kan ik nog doen?
Groet, MM
Mm, gisteren bij pauw en witteman
hoorde ik een psychiater die vertelde dat 25% van de jongeren een gen hebben dat door het gebruik van (hash? hennep?) getriggerd wordt en waardoor dan een psychose wordt uitgelokt.
Ik schrok toen ik het hoorde, hij gaf aan dat het gebruik van softdrugs (even kwijt welke soort het nou precies was) dus echt heel gevaarlijk is hierdoor.
Waarom ik het zei, misschien heb je er wat aan, je had het over spacecake... Ik bedoel eigenlijk te zeggen, misschien voel je je stiekem schuldig (had ik maar... wat dan ook) maar dat hoeft echt niet, soms gebeuren dingen gewoon.
Fijn dat je zulke lieve en fijne reacties krijgt waar je wat aan hebt.
Sterkte, voor jullie beiden!