U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
ontspannen, maar hoe als je onrustig van aard bent
Van mezelf ben ik tamelijk druk. Ik kan slecht stilzitten. Ik hou van lichamelijk werk; niet van sport.
De afgelopen jaren waren stressvol, de komende jaren zal dat zo blijven. En dan niet een béétje, maar erg. Heeft te maken met ziekte, nare ex van mijn vriend, geldgebrek, moeten werken terwijl dat er eigenlijk niet bij kan. Er komt teveel op mijn schouders. Dat zal ook voor de rest van mijn leven zo blijven. Daarvoor zoek ik steun en dat lukt ook voor praktische zaken. Mentaal is het een ander verhaal.
Ik heb een poosje mindfulnes gedaan. Dat vond ik afschuwelijk. Stilzitten druist zó tegen mijn natuur in dat ik er bijna stress bij kreeg. Het softe gepraat na de oefeningen (wat heb je erváren met lange pauzes en nadenken en ge-hmhm) vond ik nog slechter bij me passen. To put it mildly...
Het klinkt of ik een nuchtere recht-toe-recht-aan type ben maar niets is minder waar.
Deze langdurige stress echter heeft z'n weerslag op mijn welbevinden. Logisch. Maar ongewenst en het komt me ook niet uit. Ik ben moe, mijn lijf doet zeer: rugpijn, nekpijn, hoofdpijn, zelfs pijn in mijn enkels... En dat constant. Als ik even heb gezeten kom ik overeind alsof ik net ben bevallen.
Kortom. Mijn lijf heeft ontspanning nodig. Want door deze stress bovenop mijn onrustige wezen ben ik een opwindpoppetje dat te strak gespannen staat.
Yoga? Ga ik dat kunnen met mijn onrustige aard? Wat zou bij mij passen?
En oh ja, ik ben eind 40 wellicht speelt dat ook nog mee (nog geen opvliegers overigens en nog een cyclus die met de klok gelijk gezet kan worden).
Hulp gevraagd: wat kan ik doen om te ontspannen?
Judith
"Ik ben ook te onrustig voor yoga, mediteren enzo. Dat is een enorme opgave."
Dat dacht ik ook.
Ben toch gaan mediteren. Met Headspace dus, gewoon thuis als het mij uitkomt ' s ochtends, 's middags of 's avonds. Soms op mijn werk in mijn lunchpauze.
En sessies van slechts 10 min per keer (15 of 20 kan dus ook).
Dat werkt wel bij mij. 10 minuten is nog wel op te brengen en heeft mij uiteindelijk rust gebracht. Niet aldoor, maar ik kan sneller naar die rust terugkeren als de stress weer opduikt. En op het moment zelf is het ook even fijn rust te nemen, zelfs al dwalen mijn gedachten vaak nog af 
.
Een uur of twee keer een uur per week naar meditatieles of mindfullnessles lijkt mij vreselijk.
juist daarom!
'omdat je met je aandacht niet in het moment bent maar bij je boodschappenlijstje, het gesprek van gisteren, je werk van morgen etc.'
En dat is precies waar je zo onrustig van wordt. Vragen naar ontspanning zonder iets te willen doen aan de oorzaak van je onrust, is zo ... dweilen met de kraan open. Mindfulness is niet hetzelfde als mediteren, die meditatieoefeningen zijn er alleen maar om je ander gedrag aan te leren. Tijdens die mindfulness-lessen wordt echt niet een uur lang stilzitten op een kussentje en nergens aan denken, het is juist steeds in korte etappes van tien, vijftien, twintig minuten oefenen met het richten van je aandacht op het hier en nu. Daar is niks zweverigs aan.
yeti -
het gaat om jouw ongelovige formulering (let op het woordje 'in vredesnaam'):
"Dat snap ik niet. Mindfulness is de wind voelen op je huid terwijl je fietst, aandacht geven aan de vogeltjes die fluiten als je op de tram wacht, luisteren naar het lachen van een kind als je boodschappen doet. Hoe kun je dat in vredesnaam niet kunnen inpassen?"
ik probeer je uit te leggen hoe het bij mij werkt. Dat het bij jou anders werkt of dat jij beweert dat ik het wel kan als ik maar wil, daar ging dit niet over . Het kost moeite om het in te gaan passen. Dat wil maar zeggen. En als iets moeite kost, ja, dan kost het bij de een heel veel moeite (en weegt het dus niet op tegen de inspanning), bij een ander blijkt het toch makkelijker te gaan.
Maar als het simpel was, dan hadden we er niet eens een woord voor, dan was iedereen Zennnnnnn
gr Angela
Wandelen met een doel
Wandelen an sich vind ik ook al gauw saai, maar als ik een boodschap nodig heb bij de kruidvat, dan wil ik er nog wel eens naartoe wandelen, is toch 20 min, heen en 20 min terug.
Wat ik ook wel eens gedaan heb is met de bus naar mijn ouders 6km verderop. Daar een kopje koffie drinken en dan terug naar huis wandelen. Dan is het doel 'naar huis' en vind ik dat prettiger dan zomaar een rondje (want dan heb ik de neiging om na 3 straten weer richting huis te gaan)
Of ik spreek met een vriendin af, we wandelen dan samen. Zij woont 4 km bij mij vandaan, we wandelen dan naar elkaar toe (spreken een punt halverwege af) lopen dan samen ergens heen waar je een kopje thee kunt drinken en dan weer terug tot onze wegen weer scheiden en dan het laatste stukje alleen.
Oh en eigenlijk helemaal niet mijn ding, maar tuinieren vind ik ook wel ontspannend, en je bent toch iets aan het doen. (vooral onkruid trekken enzo)