Naar de diëtist geweest, heel verrassend

en alessandra

laatst ook een documentaire gezien, als link hier door iemand geplaatst, die ingaat op de effecten op de suikerhuishouding als je 3000 calorieën binnenkrijgt voornamelijk als suiker ipv als eiwit of vet. Door de grote schommelingen in glucose in je bloed, krijg je eerder weer honger cq is het verzadigingsgevoel eerder weg. In die documentaire werd uitgelegd dat het dus wel uitmaakt hoe je je calorieën binnen krijgt.

Allessandra

Ik weet dat het niet uitmaakt of de calorie afkomstig is uit boerenkool of uit een mars. Daarom schreef ik ook dat ik zeer waarschijnlijk onder de streep minder calorieën at dan zonder het dieet. Ik denk dat de manier van varieren in dit dieet wel heel goed werkt cq iets doet met je lijf, samen met de berg groente die je moet eten. Twee dagen in de week de nadruk op koolhydraten, twee dagen de nadruk op vetvrij en eiwitten en drie dagen eten uit alle groepen voedingsmiddelen. Daarbij dagelijks 1200 gram groente. Ik vind dat veel en het is meer dan wat ik gewoonlijk eet. Misschien niet in calorieën, maar wel in kwantiteit en gevoel.

milcham

1200 gram groente? dat is een typfout, hoop ik? Lijkt me namelijk erg veel...

15 marsen

Natuurlijk raad ik niemand aan een dieet van Marsen te volgen.
Tine, als je alleen Marsen eet, gaat inderdaad je glucosegehalte snel sterk stijgen, en daarna weer dalen. Wat ik bedoel met de vergelijking tussen calorieen uit het ene voedingsmiddel en uit een ander voedingsmiddel is dat je dan niet de bij-effecten van honger (en misselijkheid 😛) hebt en dus niet meer of minder gaat eten. Gewoon precies die 3000 kcal. Ik bekijk het meer als een proef. Twee lichamen, allebei 3000 kcal erin, de een marsen, de ander bijvoorbeeld yoghurt, wat gebeurt er dan.

Uitkomst: ze voelen zich allebei niet lekker.....

Geen typfout

300 gram bij ontbijt, lunch én diner. 150 gram bij 10-uurtje en de thee. Ik deed mijn best, maar het lukte niet altjd. Komkommer is best zwaar, daar kom je een eind mee. Een paprika om 10 uur is ook prima te doen en dan eet je er nog wat andere groente bij samen met de pauzehap van die dag.
Dus wat TO schrjft van meer eten en afvallen herken ik wel. Dat meer zat in mijn geval in meer groente, niet meer snoep. Dan val je wel af.

Spaarstand, wel of niet?

Vriendin van me heeft een gastric bypass gehad, en ze vertelde me dat na 2 tot 3 jaar het afvallen ophoudt. Ik begrijp niet hoe dat kan. Ze eet nu natuurlijk heel weinig en dan 6 keer per dag en ik dacht het belangrijkste om binnen te krijgen is eiwit.
Ze zal aan ongeveer 500 calorien per dag komen, dus het afvallen gaat snel. Heel fijn voor haar.
Maar als ze netjes hetzelfde eetpatroon aanhoudt, dan houdt het toch op met afvallen na 2-3 jaar. Terwijl ze wel veel minder calorien eet. Dus dan gaat het lichaam toch op de spaarstand?

Geen idee Antonia

Ik heb niet echt verstand van zo'n operatie maar het lijkt me hoe dan ook veel te weinig cal om jaren gezond op te leven.

Saar

Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken, maar dit " Eenmaal dik geweest en afgevallen kun je het vergeten, blijft je lichaam meer vragen om eten dan het kan verwerken, iiig een lange tijd." ben ik het uit eigen ervaring niet eens. Als je je lichaam went aan minder eten, past je lichaam zich daarbij aan. Althans, zo is dus mijn ervaring. Ik zit nu eerder vol dan 2 jaar geleden. Ik eet nu (meestal) niet tot ik bomvol zit, maar tot ik genoeg heb gegeten. Ik kan vaak toe met twee boterhammen overdag. Soms eet ik meer. Mijn lichaam lijkt zelf aan te geven, wanneer ik eens wat meer moet eten. Dan heb ik meer honger dan andere dagen. Maar deze verandering merkte ik binnen anderhalf jaar.

Een aantal jaar geleden heb ik een maand lang geen suiker toegevoegd aan wat dan ook. Na die maand merkte ik duidelijk dat ik gewend was geraakt aan minder suiker. Sommige dingen vond ik opeens mierzoet.

Kaaskopje

Jouw ervaring is ook de mijne.(vooralsnog!)
Maar uit onderzoek (recent) is gebleken dat hormonen het de meeste mensen erg lastig maken op gewicht te blijven.
Ik geloof wel dat het klopt, want veel mensen vallen uiteindelijk toch weer terug ook.
(als ik me niet vergis heb jij zelf die ervaring ook al vaker mee gemaakt)

Kaaskopje

Over het algemeen, er zijn natuurlijk uitzonderingen, neemt het aantal benodigde calorieen met het vorderen van de leeftijd af, omdat oudere mensen minder bewegen.
Ik bijvoorbeeld: rond mijn 25ste werkte ik op 12,5 km van mijn huis, iedere dag op de fiets. Drie avonden per week atletiek, meestal een vierde avond bioscoop, vrienden, uitgaan, alles op de fiets. Nu ben ik 49, als ik 10 km moet fietsen doe ik dat met gemak, maar ik vind het wel een hele prestatie. En zo gaat dat met meer dingen. Even naar boven rennen om iets te pakken: je denkt drie keer na of je het wel nodig hebt, en als je het inderdaad wil pakken denk je na of je niet meteen iets anders mee moet nemen wat je over een uur misschien nodig hebt. Vroeger rende ik in een uur wel drie keer naar boven, omdat ik de energie ervoor had en er niet over nadacht.
Spelen op de grond met de kinderen, zitten, opstaan, zitten, opstaan. Heel goede oefening om soepel te blijven. Weinig vijftigers doen het iedere dag, jonge ouders denken er niet eens over na.
Het zit hem dus ook in dit soort dingen.

Amen!

Wie zichzelf soepel van lijf - en geest! - wil houden, blijft ondanks het stijgen der jaren zoveel mogelijk bewegen.

Je gaat er weliswaar het risico mee aan uitingen van onheuse groepsdruk te ondervinden/op te roepen, maar daar staat dan weer tegenover, dat de voordelen dit nadeel ruimschoots overtroeven.

Wie weet draag je bovendien bij aan een soort van culturele omslag! Op een dag als vandaag is het misschien heel gepast - en mij dus toegestaan - om er een toepasselijke Bijbelse spreuk bij te halen: “Als Gij niet zijt gelijk de kinderen, zult Ge het Rijk der Hemelen NOOIT binnentreden!”

Er gaat inderdaad weinig boven bewegen als in de kindertijd; zo zal vermoedelijk iedere sportieveling beamen.

Rode krullenbol