Kinderdiëtist?

Sandra

Sorry, ik heb inderdaad niet erg aardig gereageerd. Maar ik had al een keer in dit draadje geschreven dat je niet zomaar in aanmerking komt voor behandeling door een eetteam en mede door de reactie van Pelle op Sanneke werd ik gewoon boos.
Het is zo dat iedereen goedbedoelde adviezen heeft en dat is natuurlijk prima. Alleen door de kort-door-de-bocht-reactie van Pele, die het vast ook goed bedoelde maar naar mijn mening even door had moeten vragen, werd ik even sjaggie en jij was de klos, nogmaals sorry.

Het is gewoon heel vervelend om een kind te hebben dat niet wil eten en als je dan bijna alles hebt geprobeerd, door iedere hulpverlener bij wie je aanklopt weer naar huis gestuurd wordt, of die je dezelfde 'tips' geeft als alle andere (tips die in elk boekje/tijdschrift/forum staan); dan is dat echt om moedeloos van te worden.

Daarnaast maakt het je heel erg onzeker; ik heb zo vaak aan mezelf getwijfeld. Wat doe ik verkeerd dat ik mijn kind niet eens zo kan opvoeden dat ik het aan het eten krijg? Hoe moet ik het anders aanpakken? Hoewel je wel weet dat het gedrag wat je kind vertoont wel heel erg extreem is en dat niet alleen aan jezelf als opvoeder kan liggen of aan de manier waarop je opvoedt raakt het je heel diep (je kan je kind dus niet voorzien in een van zijn eerste levensbehoeftes!).
Als je dan een tweede kind krijgt dat wel kan genieten van eten, wel nieuwe dingen wil uitproberen, dan wordt je er nog meer van bewust hoe anders je andere kind is en dat het dus toch niet alleen aan jou ligt (dat zou je graag willen; dan kun je met opvoedadviezen nog uit de voeten). De reactie van Pelle op Sanneke raakte me precies op de pijnlijke plek. Het kwam over als oordelen over iemand zonder te weten hoe de vork in de steel zit.

Maar om nog even terug te komen op het eetcentrum waar jij het over hebt; dat had (heeft?) een bepaalde visie. Zoals ik al zei dat was toen niet de mijne. Hoe het nu is weet ik niet; is ook niet belangrijk want de kinderen uit dit draadje voldoen niet aan de criteria van dat centrum. Die doen het veel te goed. Zoals ik al eerder schreef krijgen we binnenkort thuishulp van het autismeteam ook gericht op zijn eetgedrag. De hulpverlener zei meteen al dat het een hele uitdaging vond... Ik durf er ondertussen maar niet te veel meer van te verwachten.

Groet, Linda

Hier ook

Mijn zoon van 4,5 heeft ook moeite met eten. Het is echt de angst om iets nieuws te eten. Guinevere gaf al hele goede tips, zal er zelf ook een paar van overnemen, maar wat wij doen is:
Aan eten mag je proeven, voelen, likken. Zeker ook zelf meedoen, dus hier zitten wij met z'n allen eten te betasten aan tafel Hij hoefde zeker in het begin niet verplicht een hap te nemen, dat werkte averechts.
Nu neemt hij, na een jaar lang dit volhouden, uit zichzelf een hapje van alles wat wij willen dat hij proeft. Ik neem zelf ook gelijk een hap en moet hem echt aanmoedigen om gelijk te kauwen, anders gaat hij over zijn nek. En dan mag hij na die hap een kaars uit blazen (vindt hij erg leuk, kan natuurlijk ook iets anders zijn)
Verder krijgt hij ook die vie flesjes (aldi) en knijpfruit extra.
Wat eigenlijk hier werkte was de rust, even niets meer hoeven en krijgen wat je wel lust. Hij is eigenlijk uit zichzelf mini beetjes gaan proberen, met onze aanmoedingen (en die kaars) Hij eet nog lang niet mee met het avond eten, het zijn hapjes, maar het is al zo'n vooruitgang en hier zijn we zo trots.
En ja, commentaar hé...vooral ene oor in andere uit, ik ga er niet eens meer op in.
Ik geef trouwens erg weinig snoep en koekjes, zeker niet iedere dag.

Pelle

En als je op basis van de informatie die iemand geeft geen oordeel kunt vormen dan moet je dat dus niet doen; of doorvragen...
Dat Sanneke bij de dietist niet op haar plek is ben ik, zoals ik in een eerder posting aangaf met je eens. Hetgeen mij raakte was voor de manier waarop je een opvoedprobleem insinueerde.

groet, heli

Guinevere

De knijpfruitjes bij de Aldi zijn echt alleen maar de simpelste combi's en mijn zoon smeet ze na 1 slokje in de prullebak

Linda

Sterkte meis, ik herken je frustratie.

Sanneke

Die rust hebben wij al ruim een jaar genomen en ik wil je niet ontmoedigen maar de rust is veranderd in geaccepteerd gedrag wat zichzelf bij ons niet doorbreekt. Of te wel wij komen er geen stap mee verder.
Je voelt zelf het beste bij je kind aan of dit bij jouw kind past en zo niet, hulp zoeken zoals wij nu doen kan altijd nog. Ik denk als ik het zo lees dat je zoon niet zo diep zit dan onze knul en hij eet toch best wat niet waar ? Voor een knakworst of een patatje zou ik al heel wat doen.......

Sanneke

Als ik het dagmenu van jouw zoon zo lees, en ervan uitga dat hij geen gedragsstoornissen heeft, dan denk ik toch echt: goh, dat heeft hij leuk voor elkaar. Alleen maar zoetigheid (suiker of hagelslag, plopkoeken, limonade, Wicky is echt mierzoet, die optimel is volgens mij ook zoet, snoep, vla) en een soort babyvoer (want huu, stukjes). En ik denk dat dat patroon inmiddels zo ingesleten is dat je er moeilijk weer uit kan komen, Sannekezoon zal weer moeten leren proeven denk ik. En ik betwijfel of je daarvoor bij een dietist aan het juiste adres bent.

Nee, kom van die kast af onze oudste heeft vanaf zijn eerste vaste hapje nauwelijks warm willen eten, hoewel die juist weer enorm afkerig was (is) van gemalen/gepureerd voedsel. Tot hij een jaar of drie was at hij maar 1x in de week warm: het standaardmenu van de nursery op vrijdag, friet, vissticks en witte bonen in tomatensaus. Avondeten kreeg hij wel altijd voor zijn neus, maar als hij het niet wilde kreeg hij een boterham. Toen hij dus tegen de drie was hadden wij er echt helemaal genoeg van. We zijn toen gaan stickeren (1 muizehapje kreeg hij op zijn bord, en als hij dat at mocht hij een sticker uitzoeken; 7 stickers was eten uitzoeken, overigens wel uit het 'normale' etenassortiment, dus geen feesteten a la de p's. In het begin aten we dus bijna wekelijks witte bonen in tomatensaus.). Dus geen drama's, gesoebat of geonderhandel, die kaart gewoon naast zijn bord en als er als het toetje op tafel komt nog eten op zijn bord ligt geen sticker.
Ik weet niet precies meer hoe lang we ermee bezig zijn geweest (heb ik verdrongen ) maar hij is inmiddels acht en probeert vrijwel alles (en hij lust ook beduidend meer).

Tis geen wondermiddel natuurlijk, we hebben nog steeds wel eens Ruzie Aan Tafel, maar toch.

Anne

Anneja

Mazzel Annneja dat je zoon dit zo opgepakt heeft, onze zoon wilde zelfs nog geen een mierenhapje proeven voor een hele doos playmobil en is weken zonder iets te eten naar bed gegaan.....het is en blijft een mega-irritant probleem. Ik zou voor een doos playmobil zelfs spruitjes gegeten hebben hahahahaha

Sanneke

Wij zijn bij een dietist geweest maar die kon ons, op een paar tips na, niet helpen. Ze keek naar zijn menu en vond het voldoende. Ik denk ook dat je kind voldoende binnen krijgt, al zie ik veel koekjes staan, iets wat ik niet iedere dag geef. Dan maar een extra boterham/beschuit/cracker/knijpfruit.
Kinderen krijgt echt vaak meer dan genoeg binnen. Misschien kan je multivitamine geven, maar ik doe het zelf niet.
Succes ermee!

Vierkante koekjes

Hier dus een kind dat een vierkant koekje moet leren eten, als het een rechthoekige gewend is. Of haribo-beertjes -zomaar alle kleuren door elkaar-, of spaghetti -ligt steeds in andere vormen op zijn bord-, of friet dat net wat dunner of dikker uitvalt.
Dat maakt het eetprobleem hier wezenlijk anders dan dat van Sanneke, wat niet wil zeggen dat het probleem van Sanneke niet heel hinderlijk en vervelend is.
Toch kunnen trucs zoals ik ze toepas, misschien wel helpen. We eten via de schijf van vijf, iedere dag moet er iets uit elke groep gegeten worden. Dat is de benzine die een mens nu eenmaal nodig heeft. Heel structureel gaan we te werk.
Iets nieuws mag inderdaad dagenlang bekeken worden, en geroken. Het is een hele stap als iets nieuws op zijn bord mag liggen. Hij hoeft er nog niets mee te doen. We proberen voor hem het product zo goed mogelijk te beschrijven. "het vierkante koekje smaakt hetzelfde als het rechthoekige", of "dikkere friet is iets zachter dan de dunne friet", of "ananas smaakt zoet, maar het voelt wat draderig"
Dat maakt proeven minder eng. En vervolgens is het de kunst dat hij aan het geproefde went, dus lange tijd steeds opnieuw aanbieden. Als hij het durft te eten, dan gaat het product in zijn map, een plaatje plus eigen beschrijving, om niet te vergeten hoe het smaakt en voelt in zijn mond.
In sommige tijden gaat hij snel vooruit, maar bij ziekte gaat hij achteruit, en kunnen we weer opnieuw beginnen met het uitbreiden van zijn eten.

Ja veel zoetigheid

Dat viel me ook op. Ik kan me wel voorstellen dat dat er in sluipt als je kind veel andere dingen niet lust. Maar als je het zo op een rijtje ziet staan zie je dat het wel veel is. Hier drinkt zoon bijv. 1 beker melk en de rest van de dag heel erg verdunde limonade. Dat laatste is puur voor de lekker in plaats van water, niet omdat ie naar mijn idee nog meer nodig heeft want 300 ml zuivel is genoeg. Volgens mij zou Sanneke dus ook haar kind behalve de ochtendfles, de rest van de dag op water/thee/limonade kunnen zetten. En een deel van de snoep/koek kunnen vervangen door een niet-zoet koolhydraat zoals een cracker. Misschien dat hij dat niet eet maar aan het alternatief, het snoepje, mist hij ook niks. Ik bedoel natuurlijk niet dat hij nooit iets lekkers mag maar ik denk dat het echt vrij veel is, hier krijgt zoon lang niet elke dag een koekje en zeker niet en koek en snoep. Zoon eet hier verder goed dus ik heb makkelijk praten, dat geef ik meteen toe. Ik denk ook niet dat het deels schrappen van de snoep verder zal uitmaken voor wat Sannekes zoon eet maar het lijkt me ondertussen wel gezonder.

Kaatje (ot en toch niet)

Ik had het misschien al eens genoemd maar hier heeft die draad (van een jaar terug ongeveer) waarin jij hebt geprobeerd, anderen te laten nadenken over 'waarom moet kind alles lusten' echt veel indruk gemaakt. Sindsdien snap ik dat namelijk ook niet meer en ik ben echt veel softer geworden met niet-lusten, er komen hier regelmatig boterhammen voorbij als alternatief. Ook denk ik niet meer dat ze alle beleg moeten lusten 'voor het geval ze anders buiten de deur alleen pasta willen'. Dit gaat overigens over gemakkelijke eters dus het staat even los van deze draad, maar ik heb er veel aan gehad (en de kinderen ook ) dus wilde je even bedanken!

Is het heel veel moeite voor jou om de link van die reactie van Kaatje hier te plaatsen? Of een kopie ervan hier te plaatsen?
Ik heb die discussie denk ik gemist, maar ben wel heel nieuwsgierig nu!

gr.
Petr@

Petr@

Hoi Petra,
ik denk dat je er zo middenin valt. De draad in zijn geheel (lang!) is makkelijk te vinden met zoeken op hutspot of stamppot in de rubriek Algemeen, het begon namelijk met een stampotbuffet wat kinderen niet lustten. Dit is in elk geval de centrale vraag van Kaatje:
http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/NFshowpost.cgi?template=4&actueel=0&usrkey=37590485308829363167&archief=1&zoek=hutspot&thread=126448&forumsel=1&forum=1&post=2003424
Ikzelf schrijf daar trouwens onder mijn vorige nick jms, ik weet niet of je al kunt lezen in de draad dat Kaatje me overtuigt .

Pelle

En ik heb een kind die het nog geen eens durft te ruiken en aan te raken ook niet na weken maar je hebt gelijk wat je zegt dat Sannekekind meer mogelijkheden lijkt te hebben, gelukkig.

Kaatje

Mijn hemel alsof je het over mijn zoon hebt ! hij eet bv ook alleen maar kroepoek van de chinees, van die plakken en niet die plakken uit de suppermarkt want daar zitten te veel "golven" in, het moet plat zijn. Hij eet alleen rechte korsten en geen ronde enz.

Pelle

Een zorgenkind is het niet,zo ervaar ik het niet wel een 6 weken te vroeg geboren jongen die te hard gaat in zijn ontwikkeling en een discrepantie heeft tussen zijn verstandelijke en emotionele ontwikkeling met daarbij een hoge faalangst. Hij projecteerd waarschijnlijk al zijn angst op het eten, heeft in het verleden eerdere angsten moeten overwinnen en dat kon ik zelf aan maar deze keer hebben we de hulp van Bureau Jeugdzorg ingeroepen. Hij is anders, dat wel en afgelopen dinsdag een afsluitend gesprek gehad met de leidsters van de peuterspeelzaal die zo maar even in de groep gooiden vanuit het niets dat het hun niks zou verbazen als hij hoogbegaafd zou blijken (gelijk maar even duidelijk, deze mening deel ik (en mijn man) totaal niet ! ) Wij zitten dus al in het begin van een traject omdat door de huisarts geconstateerd is dat het geen medisch of opvoedkundig probleem is maar angst ten grondslag ligt en een gedragsprobleem wat doorbroken moet worden. Bureau jeugdzorg heeft echter ook nog geen idee wat ze er mee aanmoeten dus nu starten we volgende week een geheel nieuw traject.

De manier die kaatje beschrijft, zo zijn ook wij bezig maar het succes is nog niet bevredigend en dan druk ik het vriendelijk uit. Omdat Ron gezond is en goed groeit hebben we er niet echt een "probleem" mee maar sociaal gezien gaat het een probleem worden zeker nu hij naar de basisschool gaat en zelf in de gaten krijgt dat hij anders met eten omgaat. Onze wens voor 2009 is dat hij patat leert eten ivm de kinderfeestjes e.d.

Ehh... liesje?

Liesje: "Wel een 6 weken te vroeg geboren jongen die te hard gaat in zijn ontwikkeling en een discrepantie heeft tussen zijn verstandelijke en emotionele ontwikkeling met daarbij een hoge faalangst. Hij projecteert waarschijnlijk al zijn angst op het eten, heeft in het verleden eerdere angsten moeten overwinnen".
Ik weet niet precies wanneer je een kind een "zorgenkind" noemt. Maar helemaal doorsnee is hij toch niet, lijkt mij. Angsten overwinnen en angsten projecteren op het eten? Ik zou me ernstig zorgen maken.

Prulletje

Prulletje

Het klinkt allemaal heel heftig maar dit is als je onze zoon onder een vergrootglas legt. Het is een kind wat zowel sociaal als verstandelijk hoog scoort. Een gezellig, altijd vrolijk ,makkelijk kind (in de opvoeding) die we helpen met zijn faalangst om te gaan (wat ook niet bijzonder is op bijna vier jarige leeftijd.) Er zijn op dit moment geen "problemen" dat klinkt raar maar een eetprobleem in de vorm die onze zoon heeft, dus wel heel goed brood eet en drinkt maar "alleen" avondeten en wat daar op lijkt finaal weigert en altijd gezond is en goed groeit, is dus geen probleem zolang je er zelf geen probleem van maakt (en idd zijn voedingswaardes goed in de gaten houd). Het enige waar ik me zorgen over maak is dat als we zijn oplossing om met zijn angst om te gaan (bepaald voedsel weigeren) wegnemen wat er dan gaat gebeuren, er moet dus iets voor in de plaats komen. Ik heb 1 voordeel, ik ben gediplomeerd psychosociaal therapeut en heb ooit voor de doelgroep kinderen gekozen. Ik oefen mijn beroep niet meer in het beroepsleven uit maar het helpt me wel onze zoon te begrijpen en hem te steunen en op tijd hulp te zoeken zoals nu bij bureau jeugdzorg. Maar nee een zorgenkind vind ik het niet. Ben ik een moeder die bezorgt is ? zeker, is niet iedere moeder dat ?, wil niet iedere moeder dat zijn of haar kind vrij van zorgen is en huppelend door het leven gaat ? Huppelend gaat hij door het leven en nu graag met wat meer zelfvertrouwen en daar werken we aan en omdat ik er te dicht op zit en dit eetprobleem ook mijn pet te boven gaat zoeken we hulp.