U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Geen psychische hulp kunnen krijgen
Mijn beste vriend is een maand of twee geleden in een vreselijke crisis terechtgekomen. Zwaar-depressief deed hij een zelfmoordpoging met pillen en vervolgens ben ik met hem naar de huisarts gegaan, die ervoor zorgde dat hij voor een paar dagen in de crisisopvang terechtkwam, want hij kon niet alleen zijn. Het was de hulpverleners meteen duidelijk: probleem was drank. Nu drinkt hij zijn leven lang al stevig en de laatste jaren na een zwaar auto-ongeluk meer, dus een keer afkicken is geen vreemd/slecht idee, omdat daarmee een vicieuze cirkel doorbroken kan worden.
Na die paar dagen in de opvang moest hij ergens anders heen, ik dacht aan een detoxafdeling, want die was er ook, maar nee, het werd de Intensieve Crisisopvang. Dus daar zat-ie, zwaar onder de pillen, tussen de hardcore gevallen. Doodongelukkig. Een zombie. Na een week moest ie daar weg en heb ik hem in huis genomen. Hij had een afspraak bij een verslavingskliniek. Daar is ie inmiddels in zes weken tijd drie keer geweest en ze willen geen psychische hulp verlenen als ie niet afkickt.
Hij drinkt dagelijks, maar beslist niet overmatig, een paar glazen wijn per dag, hooguit een fles. Ik weet dat dat volgens de maatstaven te veel is, maar hoeveel mensen doen dat niet?
Inmiddels heeft hij zelf meer inzicht in zijn problematiek gekregen door veel te lezen en met me te praten, en hij vermoedt in ieder geval manische depressiviteit, wat ook mij niets zou verbazen. Hij wil graag naar een psychiater. Maar dat lukt dus niet, want omdat hij op het spoor van die verslavingskliniek is gezet, moet ie daarop blijven.
Ze willen hem vier weken opnemen, dat wil ie per se niet, mede gezien zijn recente ervaring in de crisisopvang. Ik begrijp dat en weet uit ervaring dat zo'n behandeling niet helpt als iemand er niet zelf achterstaat. Hij wil nu wel vier weken niet drinken, eventueel gecombineerd met een dagprogramma. Dus dat is iets. Maar dat moet hij dus doen om pas daarna psychiatrische hulp te krijgen. Terwijl het dus echt slecht met hem gaat.
Maar hij gaat het nu wel doen, wat ik aanmoedig, maar ik weet genoeg over alcoholisme om te weten dat hij geen 'zwaar' geval is. Waar ik me dus groen en geel aan erger is dat deze man geen psychische hulp krijgt, want dan maakt ie een begin met zijn behandeling, een begin waar hij zelf achterstaat. In mijn ogen komen ze dan vanzelf met hem op het punt drank, maar heeft hij wel het gevoel dat hij nu al geholpen wordt.
Wie weet hier meer van? Of weet een manier om het anders aan te pakken? Of wil ervaringen met me delen? Het zou toch te zot zijn als niemand die hooguit een fles wijn per dag drinkt urgente psychische hulp zou kunnen krijgen? Ik ken genoeg mensen die meer drinken en die gewoon onder behandeling zijn voor psyschische klachten.
Tja, ik heb de hele draad niet kunnen lezen;-) Het is natuurlijk erg triest, zeker als het om een dierbare gaat maar ik heb tegen die vriend van me gezegd toen hij zijn kop in het zand bleef steken dat hij het verder zelf maar moest uitzoeken en dat ik pas weer contact met hem wilde als hij erkende dat hij alcoholist was en de aangeboden hulp accepteerde. Verslaafden zijn meesters in het manipuleren en andere mensen voor hun karretje spannen en ik had er genoeg van. Bij de Al-Anon leerde ik dat je soms hard moet zijn en ze moet loslaten zodat ze er hopelijk zelf achter komen dat ze hulp nodig hebben... Hij zit nu wel in de GGZ maar blijft ontkennen dat hij een alcoholprobleem heeft. Hij is dus niet eerlijk tegenover zijn behandelaars en hij vordert dan ook niet echt in de behandeling. Zucht. Ik hoop dat ik mijn beste vriend ooit weer terug heb zoals hij was...