Bonus dochter en add

Anneque

Ik zat te schrijven terwijl jij al klaar was .

Ja, ik denk dat je het anders leest dan ik bedoel. Ik bedoel met 'ermee leren leven', dat je kunt leren ermee om te gaan, dat in ieder geval te proberen, maar óók dat je moet leren accepteren dat je nu eenmaal bent zoals je bent. Allebei. ADD is bijvoorbeeld geen excuus om standaard te laat op je werk te komen, je zult dus van alles uit de kast moeten halen om dat te voorkomen. Dat is tegelijkertijd leren om je aan te passen, maar ook accepteren dat je de diagnose hébt.

Phryne

Dan bedoelen we kennelijk allemaal hetzelfde .

ikzelf

Ik heb zelf ADD en heb ook jaren medicatie gebruikt. In mijn geval was het op dat moment hard nodig, en zonder het te proberen weet je niet wat het met je kan doen. Ik merkte het verschil zó duidelijk, vanaf dag één al. Het voelde zo goed om in staat te zijn me zo goed te concenteren. En die rust ineens in mijn hoofd, zo overweldigend, het voelde gewoon oneerlijk dat 'normale' mensen dit misschien altijd zo hebben ervaren en ik al die jaren (inclusief school-/studietijd) zonder heb moeten doorploeteren.
Toch heb ik uiteindelijk, toen het beter met me ging en na therapie en begeleiding hoe met mijn ADD om te gaan, de medicatie afgebouwd. Ik viel er veel van af en had juist moeite met in slaap komen 's avonds (dus Kaaskopje, hoop niet dat jij ook last zult krijgen van die bijwerking!). Hoe fijn het ook voor je hersenen is, voor je lichaam is het toch een beetje 'troep' (no offense, dit was mijn ervaring en gevoel hoor). En volgens mij wordt er nu pas onderzoek gedaan naar de langetermijneffecten op de gezondheid.

Medicatie zou ik daarom niemand direct heel fanatiek adviseren, maar wel wanneer de klachten het functioneren echt in de weg zitten waardoor het ook moeilijk is om met trainingen en therapie resultaat te boeken. Als bonusdochter van TS zó dromerig is dat ze gewoon niet kan opletten op school en lage cijfers haalt ondanks haar intelligentie, had ik het wellicht ook overwogen.

Kaaskopje offtopic

Ik hoop dat je na 1 oktober je ervaringen wil delen? Ik ben heel benieuwd of jij het ook zal ervaren zoals ik destijds!

we zijn het eens en zorg ontzeggen

Ook al gebruiken we soms niet dezelfde uitdrukking, we zijn het met elkaar eens. Dat iemand autisme of ADD heeft betekent niet dat die iemand dus niet leerbaar is.

Dat leerbare kan echter heel veel vragen van die iemand. En in zo'n geval kan, kán, een pilletje helpen.

Ik begrijp van Beertje dat moeder überhaupt niet open staat voor de diagnose en dat dochter niet lekker gaat (onvoldoendes, druk in het hoofd). Ze schrijft zelfs dat moeder nog niet met het dieet is begonnen ("Verder heeft moeder nog niks gedaan aan de voeding want ze vindt de diagnose ook onzin. Wij zijn nou eenmaal dromerige meisjes had ze naar mijn vriend gestuurd, wen er maar aan want wij zijn nou eenmaal zo.") Als de diagnose wel degelijk gesteld is en dochter problemen heeft vanwege die diagnose, kun je stellen dat moeder dochter de nodige zorg ontzegt. Er is nu sprake van een dieet, maar als moeder toch niet van plan is er aan mee te werken, kun je het net zo goed niet doen.

Een gang naar de rechtbank is wel een heel zwaar middel, alleen toe te passen als praten niet helpt, en de moeder zorg blijft ontzeggen. Want ik vind het verschrikkelijk dat een kind vastloopt omdat een ouder niet mee wil werken "omdat we nou eenmaal dromerige meisjes zijn". Ze ontzegt het kind hiermee mogelijkheden om zich te kunnen ontwikkelen en met haar beperkingen om te kunnen gaan. Ik ben heel benieuwd hoe een rechter daar over denkt. Maar de gang naar de rechter is IMHO wel een last resort.

Jackie

Dat zal ik doen. Dat kan wel even duren. Ik vind het om eerlijk te zijn best spannend, door alles wat ik er inmiddels over gelezen heb. Het is niet zomaar wat.

Kaaskopje

Nee, dat is het ook niet. Maar ik snap dat je wilt weten of het je gaat helpen en dat weet je pas als je het probeert. Spannend inderdaad, hopelijk heb je er wat aan en gaat het goed, succes.

Kaaskopje

Ik duim dat het goed werkt voor je! Een afwijkend dagritme is echt een ramp...

Informatie geven

Ik vermoed dat moeder zich door de diagnose ergens persoonlijk aangesproken voelt, omdat ze in "we"-termen spreekt: "omdat we nou eenmaal dromerige meisjes zijn". Misschien is ze wel bang dat ze er voor zichzelf ook iets mee moet? Dan is psycho-educatie en praten denk ik beter dan keihard er tegenin gaan. Dan leert ze dat ADD een erfelijke factor heeft, in gradaties bestaat, en ook dat het niets is om je voor te schamen! Als ze een lezer is, kun je haar inderdaad een boekje erover geven. Er bestaan ook cursussen.

iets anders

Mijn zoon gebruikt B6 en magnesium en dat helpt hem goed. Geen ADD maar PDD-Nos en ADHD. Hij is nu o.a. veel toegankelijker.
Ik heb het op Pubmed gevonden: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16846100
Misschien helpt dat het meisje ook wel.

Verschil

Er is natuurlijk wel een verschil tussen ADD/ADHD/ASS en de meeste lichamelijke handicaps. De laatsten zijn onomstotelijk aan te tonen & je hebt objectief medisch bewijs. De diagnose voor ADD (en ASS) wordt gesteld door een psychiater naar aanleiding van symptomen. Als het aantal symptomen wijst op een bepaalde stoornis dan krijg je de diagnose. Maar daarmee heb je nog geen onomstotelijk bewijs.
Bovendien is er natuurlijk ook een groot grijs gebied. Bij sommige mensen kan zelfs een leek de diagnose nog stellen, zo duidelijk is het. Bij andere mensen valt het veel minder op. Bovendien heeft iedereen wel wat symptomen die onder ASS bijvoorbeeld kunnen vallen. Tussen je hebt het niet maar bent alleen wat afwijkend van het gemiddelde & je hebt het wel zit een dunne lijn en die grens is niet heel duidelijk.

Sommige experts zeggen ook dat ASS duidt op een deels vertraagde ontwikkeling en als dusdanig kun je er dus wel deels overheen groeien. Bepaalde aspecten van die trage ontwikkeling kan je weer inhalen. En zoals gezegd het is sowieso een hele dunne grens. Als mens ben je altijd in ontwikkeling en het verschil tussen leren compenseren en er echt overheen groeien is ook heel klein.

Nikkie en Sally

Dank jullie wel :-)

Kaaskopje offtopic

Mijn ritme is verstoord door (de aanleg voor) depressie.
Mijn gewone ritme zou er zo uitzien: 12 uur duf opstaan, om 2 uur in de benen komen en alles van die dag in 2 uur proberen te proppen. Om 2 uur snachts mezelf naar bed sturen anders blijf ik tot 4 uur zitten.

Enfin, ik ben met 5-15 minuten per dag teruggegaan.
Het lukte me uiteindelijk na maanden om even voor 12 uur snachts in bed te liggen en om half 9 op te staan.
Gevolg is dat je geen dag mag missen, dan ga je er een beetje aan wennen. Doe je dat wel dan kelder je tijden terug.
Momenteel is het bij mij 00.45 uur weer en kom ik er verplicht voor de hond om 8 uur uit. Moet ik werken dan gaat de wekker om kwart over 6 en dan heb ik een dag die ik in een wolk doorkom.
Het blijft hangen en wurgen, wat de hoge heren ook mogen zeggen.

Off topic bioritme

Ik ben het er niet helemaal mee eens dat 23-7 een normaal ritme is. Dat is misschien hoe je psycholoog het ziet, maar wetenschappers zijn het er allang over eens dat ieder mens zijn eigen bioritme heeft. En dat je dus mazzel hebt als die overeenkomt met het ritme van de maatschappij.
Ik ben een uitgesproken avondmens. Vanaf 22.00 uur heb ik ineens veel meer energie, wat dus niet handig is aangezien ik er rond 23.30 uur toch echt wel in wil liggen. En de wekker om 7 uur is afzien, en ieder uur vroeger leidt tot behoorlijke lichamelijke klachten (misselijkheid, hoofdpijn). Liefst zou ik elke dag tot 9 uur slapen, 10.30 op mijn werk, tot een uur of 18.00, en naar bed rond 00.00. Ik neem me altijd voor om vroeger naar bed te gaan als de uitputting weer eens toeslaat, maar ik krijg het echt niet voor elkaar.

Phryne

Ik heb ook moeite met het tijdstip 11 uur, maar de psychiater (niet psycholoog dus) zei dat dat de laatste bevindingen zijn. Ik wist al wel dat voor 12 uur naar bed gaan verstandiger is dan ergens erna, maar dat het nu al 11 uur is...

Ik ben wel eens echt moe in de avond, dan zou ik dus eigenlijk zo verstandig moeten zijn om direct naar bed te gaan. Maar ja maar ja.... :-), ik wil nog Pauw zien, ik wil nog even op OO lezen, een spelletje doen, de hond kan beter niet al om 10 uur voor het laatst naar buiten, ik moet de afwas nog aanzetten, oh als ik toch bezig ben even de gootsteen boenen, kijken of de kat nog wil eten... kortom, voor 11 uur naar bed gaan.... hoe doe ik dat? haha.

Ik durf niet hard te stellen dat ik echt niet aan een vroeger tijdstip kan wennen, maar als ik te 'niet moe' naar bed ga, dan lig in nog te stuiteren in bed. Maar ik ben nu ook niet handig bezig. Ik slaap over het geheel gezien te kort en dat voel ik ook. Uitslapen staat voor mij gelijk aan 'hoera, dan kan ik weer lekker laat naar bed' en dan verval ik meteen weer in dat ik een slaaptekort krijg.

herkenbaar Komijn

Het vergt heel veel discipline inderdaad. Geen dag mogen missen, en als het toch gebeurt ben ik de hele (volgende) dag bezig met 'vandaag wel op tijd naar bed'. Ik zit zelf nu op 00.30 naar bed (meestal...) en dat is heel lastig met kleine kinderen die al om 6 uur wakker worden. Het is me een tijdje gelukt om 22.30 vol te houden en dan merk je wel hoe uitgerust je bent. Maar je avond is dan zo kort :-(

leven in de verkeerde tijdzone ;-)

Zo noemde ik dat altijd. Ver in de nacht sliep ik pas en de volgende ochtend was een ramp. Maar ja, ik moest wel want werk, kinderen...

Zo rond mijn 50e sloeg het opeens om. Ik zat om 9 uur al te knikkebollen en de volgende ochtend was ik om 6 uur al wakker. Ik herkende mezelf niet terug!

En ik hoor het vaker dat zo rond de overgang je slaappatroon helemaal op zijn kop kan komen te staan. Er is dus nog hoop, al is het bij mij nu echt doorgeslagen: om 4 uur 's ochtends ben ik al wakker... Net te vroeg om op te staan. Uiteindelijk val ik dan toch nog in slaap om vervolgens volkomen brak wakker te worden. Hier moet ik mijn weg nog in vinden, want late-avondmens zijn is geen lolletje, maar vroege-ochtendmens heeft ook nadelen.

Hopeloos Sally

Ik merk wel dat ik niet meer zo fruitig ben als toen ik 20-30 jaar was, maar ik leef daar niet naar. Ik ben volledig door de overgang heen.

Als ik er één positief punt uit kan halen, is dat dat man en ik zo toch onze uurtjes voor onszelf hebben. Hij in de vroege ochtend en als hij niet werkt nog wat langer in de ochtend en ik in de avond. Ik ben vanaf ongeveer half 10 's avonds alleen beneden. Als ik zou werken, zou hij veel meer tijd voor zichzelf hebben, nu ben ik altijd aanwezig, dus ik kan me best voorstellen dat het prettig is om een paar uur alleen te zijn.

Maar nu ga ik dus medicatie opstarten en daar moet een regelmaat in zitten. Ik móet nu dus wel de wekker zetten voor de eerste ronde en ik begrijp dat je dan niet weer in bed moet duiken.

kaaskopje

'Wat voor mij een échte uitdaging gaat worden (vreselijke term, maar dit keer klopt het wel) is een normaal dagritme. Dat advies is mij gegeven. Blijkbaar moet je voor 11 uur in bed liggen en ook netjes weer úit bed na een normale nacht van 8 uur (of 7 als dat is wat je lichaam aangeeft) voor een gezond leefpatroon, dus ook in verband met de conditie van je hersens. De laatste keer dat dat vrijwillig is gelukt, was tijdens mijn eerste zwangerschap. Ik trok het toen gewoon niet meer na 11 uur. Als puber ging ik al later naar bed. Ik zal sowieso al moeten wennen aan 12 uur, dus in babystapjes dan maar .'

Wat nu als ik jou op het vliegtuig zeg en in NewYork neerzet en jouw horloge niet verzet: het gevolg is dan dat jij je slaaptijden gewoon vasthoudt alleen draait de rest van de wereld gelijk met jou mee. Zou dat mogen van de psycholoog? Zoja, dan slaat het nergens op. Jouw slaap/waakritme is alleen een probleem als je doordeweeks om 8 uur op het werk moet zijn. Dan moet je niet in het weekend dat patroon compleet door elkaar gooien. Als jij de hele week hetzelfde ritme aan kan houden is het onzin om dat te gaan veranderen.

https://www.nu.nl/gezondheid/3549236/genen-bepalen-of-ochtend--of-avondmens-bent.html
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/uitslapen/

Niet logisch

Ik vind het niet logisch dat het ritme perse van 23:00 tot 07:00 moet zijn. Van 0:00 tot 8:00 is ook een ritme. Van 02:00 tot 10:00 is ook een ritme. Zolang er regelmaat inzit en je genoeg uren slaapt maakt het echt niks uit. Ik zou mezelf dus niet gaan dwingen om er om 23:00 al aan te liggen als je echt een heel ander bioritme hebt. Je kan ook kiezen voor 0:00 tot 08:00 of 01:00 tot 09:00. Wat jou het meest ligt.

ritme

Het wordt nu wel heel erg off topic, maar een ritme van 1 tot 9 slapen of van 2 tot 10 is denk ik niet bepaald "maatschappelijk wenselijk"...

Werk

Dat hangt natuurlijk van je verplichtingen af. Als je een van 09:00 tot 17:00 hebt dan kan het niet. Maar als je vanuit huis werkt of later begint dan kan het wel. Mijn buurvrouw werkt elke dag van 12:00 tot 20:00. Zij kan dus prima later naar bed en later opstaan. Zij kan zo nog steeds prima haar verplichtingen nakomen.

Kyana

Ja, als je dan kunt werken en geen kinderen hebt die op tijd naar school moeten, heb je geluk! ;)

wedden, kaaskopje . .

dat je door ritalin ten eerste beter je eigen voornemens kunt uitvoeren én dat je minder moe zult zijn?
tenminste, dat is mijn ervaring .
En weet je, het mooie is dat je ten eerste binnen ca. een half uur zeer waarschijnlijk effect zult bemerken. En dat houdt aan gedurende ca 3 à 4 uur, over het algemeen (10 mg tabletten). Maar als het uitgewerkt is, is het ook uitgewerkt. Dus het is niet 'eng' in die zin dat je nog dagen het spul in je lijf hebt of dat je eerst een 'spiegel' moet opbouwen.
Dit alles staat natuurlijk los van het feit wat je er straks van vindt, en hoe effectief en prettig het voor je is. Maar ga het experiment aan stel ik voor en je mag er best vanuit gaan dat het je gaat helpen. Volgens mij zijn de statistieken namelijk wel goed.
gr Angela

Nieuwe afspraak

Vader en moeder hebben gesproken....
Mijn vriend heeft aangegeven met een diëtiste samen een dieet op te willen stellen en dit 6 tot 8 weken te gaan volhouden in beide huizen.

Mam helemaal gelukkig. Maar heeft het kindje er niks aan is ze nog steeds dezelfde dan komt er medicatie.
Het is natuurlijk diep triest dat pap naar de rechter wil om medicatie af te dwingen, maar hij is inmiddels behoorlijk klaar met zijn ex. Die "veilige omgeving van moeder" die hier iemand stelt die is er niet.

Wij zijn in haar ogen te streng en geven haar geen vrijheid zegt ze. Hierdoor kan daar alles. Dat werkt niet met een add'er en ook nog een autistisch kind in huis. Er moeten in onze ogen regels zijn en duidelijkheid.
We eten heel gezond ze gaan alle vijf op vaste tijden naar bed naar gelang ze oud zijn en krijgen niet te veel suiker. Het meisje heeft veel tics, kan niets onthouden en haalt onvoldoendes op school. Ze is daar zelf erg gefrustreerd van waardoor ze vaak emotionele buien heeft. Papa is daar klaar mee hij voelt zich machteloos en wil zijn dochter helpen....

Wij denken zelf dat moeder ook add heeft. Haar eigen vader is ernstig geestelijk gestoord en zoon heeft autisme. Ik snap dat het allemaal veel is voor moeder maar je moet wel door en zo snel mogelijk een plan hebben om de kinderen te helpen in de ontwikkeling. Zeker dochter die moet nu 2 belangrijke jaren in op de basisschool en het zou fijn zijn als ze er goed van af komt. Nee het hoeft geen VWO te zijn maar ze is veel te slim om met vmbo basis van school te gaan.

Bedankt voor alle tips, maar ze wil er niets over lezen. Ja alleen lezen dat medicatie gif is en drugs en dat het kind als mens volledig gaat veranderen en niet meer de mooie prinses is die ze nu is.... Dat zijn haar woorden tegen dochter overigens. Dus we starten nu gezamenlijk met een dieet en kijken verder.