Bewust niet kiezen voor sterilisatie, maar anti-conceptie blijven gebruiken

Wij weten al zeker acht jaar dat we echt geen kinderen erbij willen. En toch hebben we allebei het gevoel dat we niet aan een sterilisatie toe zijn. Volgens een vriendin komt dat (onbewust) doordat we maar een kind hebben. Mocht er met dat kind iets gebeuren dan kunnen we nu nog een andere krijgen. Ik denk niet dat dat waar is. Als mijn kind iets overkomt dan denk ik niet dat ik van gedachten verander. En bovendien zou ik dan zoveel angst hebben dat het nieuwe kind ook iets overkomt dat ik daarmee mezelf en het nieuwe kind gek maak maar ik begrijp je gevoel dus! Hoewel ik het eeuwige geklooi met anticonceptie ook niet ideaal vind.

Hier juist wel

Hier hebben we juist wel gekozen voor sterilisatie. Ik laat me over een paar weken steriliseren.
Na de derde was ik eigenlijk al wel klaar met kinderen krijgen maar mijn man wist het nog niet zeker dus besloten we dat ik de pil zou blijven gebruiken en dan zouden we over een paar jaar nog wel zien. Maar, zoals ons al eerder is overkomen, werd ik dwars door de pil zwanger. Dat op zich konden we nog wel zien als cadeautje en we zijn dan ook ontzettend blij met ons vierde wonder maar de zwangerschap was wel heel erg zwaar. Ik heb zware bekkeninstabiliteit, ben nu uiteindelijk met 38 weken ingeleid omdat ik echt niks meer kon, en ik weet nu echt heel zeker dat ik dit niet nog een keer mee wil maken. Mijn lichaam kan het gewoon niet meer aan.
Dus hier wel de keuze voor sterilisatie, al vind ik het ook wel een moeilijk idee dat het echt heeeeeel definitief is!

Praktisch

Wij zijn ook klaar met onze kinderen, en ik vind sterilisatie een prachtige manier van anti-conceptie. Geringe ingreep, en peanuts in vergelijking met wat moeder-de-vrouw al allemaal heeft moeten doorstaan.

Maar toch heb ik gewoon de Mirena-spiraal en loopt man nog intact rond.

En dat is voornamelijk omdat ik die Mirena zo fijn vind: nooit meer ongesteld. Ik denk dat ik hem nog zou houden als man wél een sterilisatie zou doen. Dus dan is die sterilisatie ook weer wat overdreven

Margje

Hier ook

Zéker geen kinderwens meer, maar toch een mirena. Nu al bijna 5 jaar en er van de zomer weer een nieuwe in. Over 5 jaar wellicht wel sterilisatie.
De reden: je weet nooit hoe het leven loopt en een sterilisatie is heel definitief. Ik (wij) ben er psychisch ook niet aan toen om mijn of zijn vruchtbare leven af te sluiten - ook al is er echt géén wens voor een 4e kind. Bijkomend (groot) voordeel: met mirena word ik niet ongesteld (echt ik weet bijna niet meer hoe het was om ieder maand ongesteld te zijn en ik mis het ABSOLUUT niet)!
Jesse

Maar waarom wil hij het niet astrid?

Je schrijft: hij krijgt er de rillingen van. Is dat het enige? Tandarts-niveau zeg maar? Nou, daar heb ik geen compassie voor. Weet je wat de pil doet met je lichaam, zeker als je ouder wordt? Hoppetee-de-poppetee, ze geven verdóving hoor.
Ik heb ook wel eens een hele verhandeling gekregen van een meneer die het moeilijk had met het feit dat dat sperma tóch ergens moet blijven, die eiwitten worden afgebroken en dat gaat door je lichaam zwerven enzovoort. Ik kan gelukkig heel indrukwekkend mijn wenkbrauwen optrekken.

Tirza

Niks te willen ;-)

Hier is manlief "gewoon" gegaan, net zoals ik "gewoon" drie zwangerschappen heb uitgedragen waarvan twee met ernstige bekkenklachten. Bij de eerste een dramabevalling ( tot en met het persstadium met vacuüm en uiteindelijk een spoedsectio ).
Ik vond ( en hij gelukkig ook ) dat mijn lichaam genoeg had doorstaan. Geen fratsen meer aan mijn lijf.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet "willen" behoorlijk egoïstisch vind. ( maar ik heb momenteel last van PMS en dus een kort lontje )
M.

Beide zorgen voor anti-conceptie

Ik lees en hoor heel vaak dat de vrouw zorgt voor de anti-conceptie, wel lekker "makkelijk" voor die mannen bedacht ik mij zo.
Ik ben een gesprek aan gegaan met mijn man, want ik wilde niet alleen verantwoordelijk ervoor zijn. Hij vindt zichzelf nog te jong voor het knoopje erin, maar ik heb hem wel gevraagd om mee te helpen aan de bescherming. Dus gebruiken we nu 2 soorten anti-conceptie. In mijn ogen wel zo gelijkwaardig

Ja wel hoor

Na onze vierde bood mijn man spontaan aan naar de uroloog te gaan.Eén dochter verloren,twee gezonde knullen en nog een heel lief kadootje erachteraan,onze dochter.Helaas viel de ingreep in zijn geval bijzonder tegen,het had bij nader inzien onder narcose gedaan moeten worden,gaf de uroloog aan.Maar we zijn er nog steeds blij mee.Wij wilden echt geen kinderen meer.
Groetjes,Bastet

Geen tweede leg voor mijn man

Gelukkig ging mijn man zelf, na 3 kinderen en 1 kind verloren, naar de uroloog. Het was een ingreep van niets en hij had het graag voor me over na alles wat ik aan mijn lijf doorstaan had. Dat mijn man na een evt scheiding niet meer een tweede leg kan maken vind ik een mooie bescherming voor mijn kinderen. Mijn vaders tweede leg heeft er mooi voor gezorgd dat mijn broer en ik nauwelijks aandacht meer kregen en ook niets meer van hem hebben: alles wat hij had is na zijn overlijden naar mijn stiefmoeder en halfbroertje gegaan door een langstlevende testament. En toen heeft ze alles opgemaakt.
Lang leve de sterilisatie en lang leve mijn man.

Tja, herkenbaar.

Hier stond de afspraak voor de sterilisatie van mijn man al, 4 maanden na de geboorte van de 4e (mijn 4e, zijn 2e voor de duidelijkheid) De 4e was een verrassinkje kort na de geboorte van de 3e, dus tijdens de laatste zwangerschap waren we heel eensgezind overeengekomen dat er bij hem een knoop inging. Hij vond ons gezin meer dan compleet, nummer 1 en 2 beschouwt hij ook als de zijnen. Echter 2 weken voor de geplande ingreep kreeg ik plots de zenuwen, niet omdat ik nog een kind wil, maar idd zoals Astrid ook zegt omdat het zo definitief is. Goed gesprek met man over gehad, die eerst dacht dat ik er nog een wilde en nu nog steeds niet echt begrijpt wat me nu plots bezielde. Maar toen heeft hij op mijn verzoek het ziekenhuis maar weer afgebeld en op de vraag wanneer hij dan wel kon komen geantwoord: "misschien over een jaar of vijf, maar dan bel ik wel weer even!". En ik heb een dag voor de geplande sterilisatie van manlief een Mirena laten plaatsen. Vijf jaar rust aan mijn kop en dan zien we wel weer verder...

Risama

Hier

Wij hebben 4 kinderen. De laatste is ons kado gedaan. Maar het zijn er nu echt genoeg. Alhoewel bij mij een vijfde nog wel welkom was geweest was het voor mijn man heel duidelijk; 4 is genoeg. Voor hem is het de meest eenvoudige ingreep, mijn lijf heeft al genoeg te verduren gehad dus de keus was snel gemaakt. Hij heeft zich laten steriliseren. Dat hij geen kinderen meer kan krijgen met een andere vrouw interesseert mij echt niets. Met mij vindt hij 4 genoeg dus dan hoeft het later bij een ander ook niet meer. Misschien kort door de bocht maar zo ligt het.

Liedewij

Mijn pil en ik

zijn zulke goede vrienden, ik slik door dus mijn hormoon peil blijft constand, daar vaar ik heel goed bij. Al die ups en downs in hormoon toestanden zijn niet goed. Manlief wil wel een steralisatie volgend jaar, maar ik wil eigenlijk niet stoppen met de pil.
Een spiraaltje wil ik eigenlijk ook niet, maar altijd maar die pil slikken is ook neit goed.

iemand suggesties voor mij?

Polly

De mirena spiraal dus ;-)
Daarmee krijg je een constante hoeveelheid (zeer minimaal) hormoon in je lijf. Veel minder dan met de pil.

Waarom wil je geen spiraaltje?

Margje
PS Er zijn zat verhalen van vrouwen die problemen hebben/hadden met de Mirena, daar staat het archief vol mee. Maar er zijn er dus minstens zo veel die het een geweldige uitvinding vinden (waaronder ik). Je komt er pas achter hoe jij het vindt als je het geprobeerd hebt denk ik. En bevalt het niet, dan is-ie er ook zo weer uit.

Man wil ook niet

Mijn man wil zich ook niet laten steriliseren. Tast zijn manlijkheid aan (denkt hij dan). Ik ben momenteel zwanger van de 5e. Dit is ECHT de laatste! En daarna...misschien laat ik me steriliseren, maar misschien probeer ik ook eerst wel een aantal jaar de mirena. Nooit meer ongesteld is heerlijk en dat ben ik ook gewend, omdat ik al jaren borstvoeding geef. Maar op zich vindt ik de stelling van mijn man wel een vrij egoistische, ja.

M@

Gelukkig!

Wat fijn om te lezen dat hier mannen zijn die ook niet willen/durven. Mijn wederhelft durft ook niet. Toen wij ruim 20 jaar geleden een relatie kregen riep hij al; voor mij nooit een sterilisatie!

Nu was het ook niet echt nodig, ik slikte de pil, er kwamen 3 kinderen en na verschillende anticonceptiemiddelen geprobeerd te hebben slik ik weer de pil, tot mijn grote verdriet (heb er meer last van dan profijt)

Om nou te zeggen dat een man 'niks te willen heeft' vind ik erg kort door de bocht. Als het mij al zou lukken om zijn sterilisatie erdoor te drukken, dan heb ik een wachtlijst lang een slapeloze echtgenoot die gestresst en bang is, iets wat ik zelf niet heb.

Uiteindelijk zal het er op neer komen dat ik me ga laten steriliseren. Op een moment dat ik er zelf aan toe ben. Heb altijd geroepen dat 'wij' dat niet deden vanwege -te definitief- en -niet snijden in een gezond lichaam- maar als alle andere alternatieven geprobeerd zijn en dat de enige passende optie blijkt te zijn, dan houdt het op.

Pipp

Pipp.

Even ter relativering : Heb je zelf niet wakker gelegen voor je ging bevallen ?
Natuurlijk heb je weinig andere keus als je kinderen wilt. Hij kan ze niet baren, maar ik vind wel dat mannen over dit soort zaken soms wel erg zielig doen hoor.
M.

Pipp

Wel jammer dat jij "tot je grote verdriet" de pil moet blijven slikken, omdat je man zich niet wil later sterilliseren.

Een een man die de hele wachtlijst bang en gestresst is: daar hoef je je niet veel zorgen om te maken. Mijn man heeft zich onlangs laten sterilliseren: de wachttijd voor het gesprek was een week, en nog een week later was de ingrijp al (als hij een andere arts had gewild had het nog sneller gekund, deze werkte maar 1 dag per week)
Dus dan kan hij snel weer lekker slapen. ;-)

Bange mannen. bah!

Ik kan me niet voorstellen dat je als man tegen een vrouw die 1,2, 3 of meer van jouw kinderen heeft gedragen en gebaard durft te zeggen dat ZIJ zich maar moet laten steriliseren wegens jouw witte-jassen-angst. Wat een afgang!

Gelukkig was die van mij heel wat dapperder en sprtiever, maar ik geloof niet dat ik het gepikt had als hij me na een aantal jaren vruchbaarheidsgelazer, en uiteindelijk 3 zwangerschappen & bevallingen ook nog eens naar het ziekenhuis had laten gaan om mijn eileiders door te laten knippen.

Ingrid (die genoeg legitieme redenen kan bedenken om niet voor een sterilisatie te kiezen, maar schijtlijsterigheid valt daar mi niet onder)

Zaadjesn (o.t.)

Bij het lezen van dit draadje schoot me voorval te binnen een paar maanden na de steralisatie van man. Oudste was op dat moment net 5, een erge wijsneus en we hadden hem over de ingreep verteld. Een paar weken later kwam er een ouder, erg degelijk stel op een late kraamvisite. Baby zit bij visite op schoot, oudste is inmiddels uit school en zit er ook bij. Ik ga naar de keuken om thee te zetten en hoor de visite-mevrouw zeggen: "Wat heb jij een lief broertje gekregen, wil je nog wel een broertje of zusje ?" Het antwoord was: "Dat kan ik wel willen, maar mijn vader heeft een zaadjes meer ! "
Jullie begrijpen dat ik in de keuken ben gebleven totdat de thee erg goed getrokken was.

Geen zaadjes meer..........

moet dat dus zijn !!

Mijn man

Vond het ook erg moelijk. Ik had inmiddels 4 operaties gehad en ik was al eens zwanger geweest met de pil. Hij ging, en het was een fluitje van een cent. Een vrouw moet toch onder narcose, een man niet. Hormonen als de pil zijn erg slecht voor een vrouw. Het spriraaltje minder, maar sterilisatie is natuurlijk beter !!

gr Dropke

Ook bij vrouwen simpel...

www.esure.nl
Ook bij vrouwen is het tegenwoordig zo gebeurd, geen narcose, zo weer buiten.. Ik ben het nog steeds van plan, ga binnenkort de gyn bellen!

Ik zou mijn man nooit adviseren zich te laten steriliseren

Natuurlijk zullen we bij elkaar blijven tot de dood ons scheidt, maar helaas kan de dood mij ook eerder treffen dan mijn man. Ook kan zelfs onze relatie op de klippen lopen.En aangezien in de biologische leeftijd bereikt heb dat ik toch niet meer zwanger zou willen worden zou ik ook bij overlijden van mijn man nooit meer kinderen kunnen/willen krijgen met een evt nieuwe partner.
Voor een man geldt dat niet. Ik gun mijn man bij een evt nieuwe relatie de kans op nog een kind.
Daarom zorg ik voor anticonceptie en niet hij. Ik heb al zoveel spijtoptanten gezien, en een hersteloperatie lukt heel vaak niet .

wou zelf. Ik had er niet zoveel over te vertellen;-) We waren het er wel over eens dat het gezin compleet was, maar van mij had een sterilisatie niet gehoeven.
Hij is trouwens tijdens de zwangerschap van jongste al onder het mes gegaan. (was ook wel handig on daarna niet zo lang met condooms te hoeven 'klooien') Het was mij al vrij snel duidelijk dat dit, ook al ging de zwangerschap mis, echt de laatste keer zou zijn dat ik zwanger was.
En omdat ik toch weer last kreeg van mijn menstruatie, heb ik ook een mirena. Hier is het dus inderdaad dubbelop.

" Het was mij al vrij snel duidelijk dat dit, ook al ging de zwangerschap mis, echt de laatste keer zou zijn dat ik zwanger was. "
Eh, de zwangerschap is dus niet mis gegaan, jongste huppelt vrolijk rond;-) Maar als het wel mis zou zijn gegaan, zouden we het toch niet nog een keer 'proberen'