U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zorgen om bonus-zoon
Hallo Allemaal,
Ik maak mij zorgen om mijn bonus zoon (stiefzoon).
Wij zijn een samengesteld gezin bestaande uit 2 kinderen uit eerdere relaties.
Mijn vriend en ik zijn nu 6 jaar samen.
Ik heb een zoon van 10 uit een eerdere relatie en mijn vriend een zoon van 8 uit een eerdere relatie.
Mijn zoon gaat om het weekend naar zijn vader en 1 week in de maand. Wij wonen in hetzelfde dorp dus dit is makkelijk waar te maken ivm school en sport. De band tussen mijn ex en mij is over het algemeen goed, sommige discussies daargelaten.
De zoon van mijn vriend is een totaal ander verhaal. Hij woont anderhalf uur rijden van ons vandaan en de band tussen mijn vriend en zijn ex is totaal niet goed.
De laatste tijd lopen de frustraties binnen ons gezin zodanig op dat wij zelf het gevoel hebben dat zij tussen ons in komt te staan, dit is absoluut niet de bedoeling.
Zijn ex houd mijn vriend van niks op de hoogte en het voelt momenteel voor hem alsof hij alleen maar geldschieter is en geen vader.
Het verhaal begon heel lang geleden al maar nu mijn bonuszoon ouder wordt komt er alleen maar meer boven tafel.
Het gezin bestaat voor hem daar uit moeder stiefvader en 2 broertjes(tweeling).
Hij wordt erg beperkt in zijn ontwikkeling omdat thuis veel niet mogelijk is omdat moeder het altijd druk heeft.
Als hij buikpijn/hoofdpijn/moe is mag hij thuis blijven van school/sport en omdat hij zelf al niet het meest ondernemende mannetje is en daarbij wel wat motivatie kan gebruiken maakt hij er veel profijt van.
zijzelf lijkt het wel makkelijk te vinden want dan hoef je natuurlijk niet te haasten e.d.
Ook zijn er pestsituaties op school geweest waar wij niet van op de hoogte waren, dokters afspraken waar medicijnen bij waren uitgeschreven waar wij niks van wisten en die de weekenden ook niet mee naar ons kwamen.
Kortom mijn vriend wordt echt nergens bij betrokken, zij vindt dit ook niet nodig omdat dit geen belangrijke dingen zijn.
Sorry voor dit nogal lange verhaal maar ik hoop dat er mensen zijn die tips hebben hoe wij dit kunnen aanpakken.
Er zijn verschillende mails gestuurd gesprekken gevoerd maar allemaal zonder resultaat. Zij leeft in haar wereld en mijn vriend doet er totaal niet toe in de opvoeding voor zijn zoon.
Graag hoor ik jullie opmerkingen/adviezen.
geeft ze wel
antwoorden op vragen over demail? Dan zou ik haar standaard vragen stellen. Nog beter zou izjn als vriend haar zou bellen en vragen naar dingen. Initiatief tonen. En, laat vriend ook zijn zoon bellen zelf en met hem praten over dingetjes.
Eenzijdig geinformeerd willen worden werkt gewoon niet. Vader moet ook zijn belangstelling tonen. Gerichte vragen stellen: Hoe gaat het op school? Hoe loopt het met vriendjes? Heeft hij nog leuke dingen gedaan de laatste tijd? Is hij fit, actief of zit hij minder in zijn vel? Moet ik nog ergens rekening mee houden?
Vaak zie ik om me heen dat er passief over geklaagd wordt maar dat de verzorgende ouder vindt dat ze (vaak) al zo veel doet en er weinig terugkomt. Moet ze dan ook nog steeds het initiatief tonen tot informeren?
Nee, laat de niet verzorgende-ouder zelf ook erom vragen en zeker als er sprake is van trots....
Daarnaast
Vind ik het wel weer opvallend dat de ńieuwe partner', de vrouw, op zoek is naar oplossingen. Of doet hij dat zelf ook?
Laat jij het ook los. Zijn zoon, zijn probleem, zijn actie moet het worden.
buikpijn/hoofdpijn
Als er sprake is van pesten, dan verbaast dit me niet. Dan heeft het kind waarschijnlijk echt vaak buikpijn. Het is makkelijk oordelen over het thuishouden en jij krijgt van je vriend vanzelfsprekend geen al te rooskleurig beeld van zijn ex. Maar soms moet je een kind inderdaad thuis houden. De ene keer dat ik dat niet deed, heb ik het trouwens geweten: kind kotste de hele klas onder en ik moest hem komen halen. Dus tja, makkelijk oordelen op een afstand.
Hmmmm
Ik vind je verhaal nogal oordelend. En ik weet niet of dit door een neutrale bril gebeurt. 'Waar wij niets van wisten', is meer iets van je eigen frustratie dan dat het perse slecht is voor een kind.
Ik denk dat jij vooral moet zorgen dat het bij jullie thuis goed gaat voor deze jongen. En daarnaast moet je een scheiding maken tussen: wat is anders dan ik het zou doen en wat is echt ernstig. Want deze houding naar de moeder is ook niet goed voor de jongen. Hij houdt namelijk ook van haar, zijn twee broertjes en zijn stiefvader. Probeer, ernstige zaken daargelaten, dat het gezin leeft op hun manier en jouw gezin op jullie manier.
Mama2006
Goed dat je vraagt om hulp! Jammer dat er weer mensen zijn die het oordelend vinden, van mening zijn dat niet de nieuwe partner maar de vader er mee bezig moet zijn en dat er een gekleurde bril is.
Het is juist prettig als naast vader ook diens nieuwe partner betrokken is, en vrouwen benaderen eenmaal eerder een forum dan mannen. Dat ze door een gekleurde bril kijkt lijkt mij logisch, ze woont immers niet samen met de ex partner van haar.
Hebben de ouders gezamenlijk gezag over het zoontje? Zo ja, dan is de moeder wettelijk verplicht om te informeren en dingen samen te beslissen, is dit er niet ligt het wat anders. Je zou ook kunnen kijken wat er destijds in het ouderschapsplan vastgelegd is dit aan de ex partner laten zien (jou partner moet dit doen) als dit allemaal niets oplevert dan kan je (je partner) haar vragen of ze bereid is om samen met een mediator in gesprek te gaan. Gewoon met z'n tweeën en en onafhankelijk iemand. Als je een goede mediator vindt zal deze ook een kindgesprek doen waar vaak voor ouders zinvolle informatie uitkomt waar ze wat mee kunnen. Mocht dit alles geen resultaat hebben dan kan je de gang naar de rechter nog overwegen om dingen ander ofwel beter op papier te krijgen.
Ik wens je heel veel sterke toe!
Wat is nu precies je vraag?
Hoe zouden jullie de situatie willen zien?
Voor zoon is het belangrijk dat hij kan genieten van de tijd met zijn vader. Dus dat hij zich fijn voelt bij jullie. De zaak op de spits drijven door tegen moeder in te gaan met allerlei zaken kan als gevolg hebben dat dit een stuk moeilijker wordt.
Natuurlijk begrijp ik dat jullie zorgen hebben over zoon. Wat vader zou kunnen doen is met moeder in gesprek gaan over hoe hij kan helpen om het voor zoon beter te maken. Commentaar hebben op moeder heeft geen zin, samenwerken naar een oplossing wel. Probeer ervan uit te gaan dat moeder het beste wil voor haar kinderen en dus ook voor zoon. Misschien is het wel prettig voor zoon om 1x in de week een uurtje met zijn vader te skypen of via een digitale een spelletje te doen waarbij zo ook met elkaar kunnen praten. Zoek naar oplossingen in de samenwerking, niet in het leveren van commentaar.
Als beide ouders op die manier met elkaar omgaan, dus als collega's, dan wordt het voor de kinderen veel makkelijker.
Dat je als vader niet overal van op de hoogte bent is ook wel inherent aan zijn keuze om op 1,5 uur rijafstand te gaan wonen. Andere kant van het land! Hij (niet jij!) zal meer moeite moeten doen om zich te informeren van hetgeen er in zijn leven speelt. Ook zal hij misschien zelf wat vaker mee moeten naar doktersafspraken enz.