U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Zoon is inmiddels 18
Zoon is inmiddels 4 maanden 18 jaar, zit op school en heeft een baan, waarom moet het dan altijd weer zoveel geld kosten en je jezelf moeten afvragen of het opweegt tegen de besparing over minder te betalen kinderalimentatie?
Neem aan dat niet je eenvoudig kunt stellen om aan hem geen kinderalimentatie tr betalen ondanks hij een baan heeft.
Snap best dat kinderen in bescherming worden genomen , maar als alimentatie betaler trek je altijd aan het kortste eind, en moet er weer een dure advocaat aan te pas komen.
Of zijn er manieren om vooraf een bedrag bij de advocaat af te spreken?
Hoe gaan jullie ( betalende ) mannen er mee om ?
Onterven
Een kind heeft toch altijd recht op een kindsdeel? Dat bedoel ik. Helemaal schrappen uit je testament kan gewoon niet. En waarom zou je als vader in vredesnaam zo'n statement willen maken als je kinderen nog pubers zijn?? Ja, ook de oudste zit nog pas aan het eind van de puberteit, hij is echt nog niet helemaal volwassen. Bovendien wonen ze alle drie nog bij moeder thuis, dus ze zullen niet snel tegen haar ingaan. En ook zijn ze echt nog lang niet los van haar invloed. Dat kost tijd, en zal pas gebeuren als ze op zichzelf wonen. Dus ik vind echt niet dat je je kinderen kwalijk kunt nemen hoe de zaken nu lopen. Echt niet!
Ik zou zeggen, wees trots op je kinderen, dat ze naast een studie ook nog flink werken. Het geld dat ze verdienen zal voor een deel aan de moeder betaald worden als bijdrage aan de huishoudpot.
Als je echt later de band met je kinderen weer goed wil hebben, zul je nu moeten investeren. En in jouw situatie is dat voor zover ik dat in kan schatten vooral geduld hebben en ze laten weten dat je van ze houdt en dat ze altijd bij jou terecht kunnen. En daar hoort dus naar mijn idee ook bij gewoon de afgesproken alimentatie betalen en niet dreigen met onterven. Ik kan echt niet anders dan hier een kleuter in zien die stampvoet omdat hij zijn zin niet krijgt. Niet een volwassen reactie op kinderen die ook maar zich voegen naar hun moeder omdat ze daar wonen.
Voor de goede orde, ik vind het vreselijk voor je dat je buiten het leven van je kinderen bent gehouden, maar degene op wie je boos moet zijn is je ex. De kinderen zitten ertussen. Die hebben hier niet om gevraagd.
Pennenstreek
Ook dat klopt niet, ze krijgen dan namelijk nog maar de helft van hun kindsdeel.
Mijn broer is onterft, hij moet zich er binnen 5 jaar zelf van het overlijden in kennis stellen, anders krijgt hij ook de helft van het kindsdeel niet.
Van de site van een notaris:
Praktische bezwaren
Wettelijk gezien is het niet mogelijk om kinderen volledig te onterven. Kinderen hebben namelijk altijd recht op een geldelijk bedrag dat wij de legitieme portie van de erfenis noemen. Concreet betekent dat het volgende: stel een moeder heeft drie kinderen onder wie de erfenis zou worden verdeeld. Dat betekent dat hun kindsdeel normaal één derde van de erfenis is.
Als de moeder in kwestie besluit alle drie haar kinderen te onterven, dan hebben zij geen recht meer op hun kindsdeel van de erfenis maar nog wel op de legitieme portie. De legitieme portie is de helft van een kindsdeel. Dit houdt dus in dat de kinderen geen recht meer hebben op één derde van de erfenis, maar de helft van hun derde deel.
Oké, allebei gelijk dus
Er blijft altijd een (zelf opeisbaar) deel waar een kind recht op houdt.
Maar dat is toch helemaal het punt niet. Ik kan er gewoon op geen enkele manier met mijn pet bij dat je als vader überhaupt overweegt om je pubers uit je testament te zetten omdat je vindt dat je als vader toch al teveel betaalt en daarvoor in ruil niet genoeg aandacht krijgt. Echt niet. Als dat je instelling is, dan begrijp ik heel eerlijk gezegd wel dat die kinderen geen zin hebben in contact.
Nogmaals, als de situatie echt zo is dat ze geïndoctrineerd worden door de ex van Marc, dan kan hij ze dat op geen enkele manier kwalijk nemen. Dan kan hij hoogstens hopen dat dat contact weer enigszins normaliseert als ze het huis uit zijn, en zich aan de invloed van moeder kunnen ontworstelen. En als hij in de tussentijd heeft laten zien een liefhebbende vader te zijn, die geduld heeft en contact met zijn kinderen belangrijker vindt dat wat ook. Die dus gewoon af en toe een teken van leven geeft, het lijntje in stand houdt, en niet mekkert over alimentatie. Die trots is op zijn kinderen die naast een studie flink werken. Ik lees nergens dat hij vindt dat ze dat geld over de balk smijten, dus dat zal het punt niet zijn. Ik lees alleen dat hij nu vindt dat hij dan minder zou hoeven betalen. En zo werkt het dus niet. Niet in Nederland, niet bij ouders die hun verantwoordelijkheid nemen, niet bij mensen die van hun kinderen houden. Hij stelt voorwaarden aan de liefde voor zijn kinderen. Voorwaarden waar zij (nu) nog niet aan kunnen voldoen, en die hij zelf door zijn in- en opstelling ondermijnt. Maar dat ziet hij niet in.