U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
woonsituatie kinderen, schaam je je voor je ex
Ik heb hier al eens eerder geschreven over mijn situatie. Helaas heeft zich nu een nieuwe ontwikkeling voorgedaan. Ik hoop dit zo kort en bondig te kunnen weergeven en vraag jullie advies.
Door mijn gedwongen verhuizing omdat ex het huis verkocht heeft, zijn de kinderen door de rechter door de weeks bij vader geplaatst. Dit doordat mijn ex aangaf zijn werk 's avonds per direct om te kunnen zetten naar werk overdag en dat hij een andere woning dan de huisge anti kraak woning van hem zou gaan bewonen. Dit alles speelde in juli. Met ingang van het nieuwe schooljaar wonen mijn kinderen door de weeks bij vader en in het weekend bij mij. Ik was nog nooit in de woning van vader geweest, hij had me nog nooit uitgenodigd, de kinderen ook niet. Ik gunde hem het recht op een ' eigen' plek, en had niet het gevoel te moeten gaan controleren. Maar afgelopen week had ik telefonisch contact met mijn oudste omdat een eerder toegezegde afspraak dat we op vrijdagavond samen zouden eten, want anders zou ik ze twee weken niet zien (het was het weekend voor vader), opeens door oudste werd afgedaan met ' we moeten wennen, dus we willen niet een uurtje of twee met jou samen zijn'. De manier van zinvormen leek me erg op ingefluisterd gedrag en toen ik haar dat vertelde werd ze enorm boos. Toen ik haar vroeg waar vader was op dat moment (half vijf), zei ze werken, en hoe laat hij thuis kwam? Ze werd even stil. Dat mocht ze niet zeggen. Ik vroeg nog; hij zou zijn werk toch aanpassen en bij jullie zijn na school en 's avonds? Ze zei nogmaals dat ze niks mocht zeggen maar dat ze best voor haar zelf (16) en haar zusje van 12 kon zorgen. De grond viel onder mijn voeten vandaan. Ik ben direct naar ze toe gegaan en ben door mijn jongste ontvangen.
Direct daarna kwam een ' vriendin' binnen die zei er ook voor mij te zijn, maar vooral voor de kinderen, maar wat volgde was een smerige schreeuwpartij waarin ik maar eens afstand moest nemen want de kinderen gingen er aan onderdoor.
De beledigingen vlogen om mijn oren, de tranen stroomden over mijn wangen, mijn kinderen overstuur. En het enige wat ik kwam vragen is de afspraak met toestemming van vader(!!) dat we vrijdagavond samen zouden eten, om die door te laten gaan.
Het ' achterlijke limburgse gat' waar ik was gaan wonen dat wilde niemand zei ze.....Dat ik gedwongen werd te tekenen voor verkoop van de voormalig gezamelijke woning en een fiks verlies moest nemen, dat wist ze niet. Ze snapte ook wel dat de gemeente mij enkel alleen kon helpen met de daklozen opvang en dat dit voor mij de enige keuze was. Na de zoveelste belediging ben ik gegaan en de kinderen heb ik daar achter gelaten.
Nu heb ik heel lang zitten nadenken wat er gebeurt is en hoe t zover heeft kunnen komen. Er zijn twee dingen die niet kunnen:
a. vader woont anti kraak want de rechter verboden heeft, want voor kinderen is dat geen goede situatie
b.hij werkt elke avond tot 21 uur en heeft zijn lesrooster niet aangepast, ondanks beloftes (het nieuwe lesrooster heeft hij eind augustus zelf gemaakt)
Nu ik de enorme puinhoop zag waarin mijn kinderen leefde, echt alles lag vol met kleren, post, boeken, dvd's, etensresten, stof, etc. Alles zat potdicht,wasgoed hing overal te drogen, matrassen lagen door de woning, onze hond die ik al 2 jaar niet mag zien liep daar ook nog doorheen.
Ik maak me zorgen! Grote zorgen. De liefde voor hun vader is groot bij mijn kinderen. Hij is erg zielig vinden ze, want hij is opgepakt door de politie (huiselijk geweld) en hij woont niet leuk. Ik, de moeder, heb dat gedaan, want ik woon nog in t mooie oude huis (ben aan t leegruimen, over een paar weken moet het leeg opgeleverd worden en is de overdracht van de woning aan de nieuwe eigenaren). Mijn dochters blijken ondertussen heel goed te kunnen koken (ik ben hobbykok, en bij mij hadden ze er niet zo'n interesse in), maar ondertussen bij vader proberen ze het hele huishouden te runnen. Dat ze goed kunnen koken vind ik alleen maar goed. Maar een kind van 12 en 16 kunnen niet zelfstandig wonen en aan hun lot overgelaten worden!!! En ondertussen ook proberen vader op te vangen (met zijn gameverslaving). Ik begrijp ondertussen ook heel goed waarom mijn oudste zo boos is geworden. Ik heb gezien hoe ze leven, dat ze aan hun lot worden overgelaten, en dat de kans groot is dat als dit bekend wordt bij de instanties dat ze hierdoor school en vrienden moeten achterlaten.
Hoe schril is t contrast als ik jullie vertel dat ze tijdens de weekenden in het nieuwe huis, ze stralen, lachen en plezier maken. Maar hoe moeilijk ze t vinden om te zeggen dat mijn nieuwe huis ook een fijne plek is. Want dan vallen ze vader af....
En hoe goed begrijp ik de overdreven bemoeizucht van mijn (nu) ex-schoonmoeder die elke dag bij ons was, het hele huishouden wilde doen en hoe gek ik daarvan werd. Nu ik een nieuw huishouden heb, en zie hoe ordelijk en netjes alles is en hoe simpel ik t kan bijhouden. Ik heb nooit gezien dat mijn ex de oorzaak was van de rommel die ik voorheen elke dag tegen kwam. En mijn (nu) ex-schoonmoeder mij daar de schuld van wilde geven. Heeft ze trouwens ook verteld tegen meldpunt kinder mishandeling; dat ik niet in staat was een huishouden fatsoenlijk te runnen.
Wat ik ondertussen begrijp is dat ik ten alletijde moet voorkomen dat de kinderen het idee hebben dat ik de vervuilde en verwaarloosde toestand waarin ze leven aan de kaak stel. Straks ben ik degene die ervoor gezorgd heb dat ze niet meer door de week bij vader wonen en uit hun vertrouwde omgeving gehaald worden. Ik weet t echt niet meer. Heb de huisarts gebeld om mee te praten als vertrouwens persoon. Wie kan me helpen? Hoe haal ik mijn kinderen uit deze situatie die echt niet goed voor ze is?
Alle advies is welkom. Maar alsjeblieft geen verhalen over dat ik makkelijk een woning ergens kan krijgen. Als ondernemer kun je niks, en heb je nergens recht op. Ben er al 2 1/2 jaar mee bezig geweest en ik heb zwart op wit dat ik geen pand kan huren (kan de borg niet eens betalen en de huren zijn veel te hoog, kan ik ook niet betalen), recht op ww heb ik niet en de bijstand krijg ik pas nadat alle bedrijfscijfers bekend zijn en de financiele afwikkeling van de scheiding (zitting begin oktober, maar dan is er vast nog een hoger beroep), ik verwacht niet eerder een definitieve uitspraak dan begin april. Tot die tijd moet ik maar zien waar ik van leef, en waar ik woon. Inwonen bij mijn ouders kan wel, maar zij worden gekort op hun aow terwijl ik geen enkel inkomen heb dan. En zijn hebben het minimale. Ik heb nu een nieuwe woonsituatie gecreeerd waarin ik WEL in mijn onderneming voort kan zetten en een fantastische woonplek voor de kinderen heb. Maar door de afstandseis mogen de kinderen niet mee van de rechter.
Help
Geen paniek
" Wat ik ondertussen begrijp is dat ik ten alletijde moet voorkomen dat de kinderen het idee hebben dat ik de vervuilde en verwaarloosde toestand waarin ze leven aan de kaak stel. Straks ben ik degene die ervoor gezorgd heb dat ze niet meer door de week bij vader wonen en uit hun vertrouwde omgeving gehaald worden. "
Je spreekt jezelf zo tegen. Jammer dat de huisarts je best wel begrijpelijke hersenkoorts, het is geen makkelijke scheiding, het is zwaar puzzelen hoe je het goed krijgt voor de kinderen, en de paniek daarover, heeft zitten voeden.
Het valt echt niet mee maar ik zou toch als eerste eens rustig nadenken hoe je jezelf kunt kalmeren en afleiden. Anderen zijn nu aan zet. Je wacht op de mensen van Veilig Thuis en daarmee ga je zaken doen. Misschien hebben ze wel een goede invloed op de situatie. Hopelijk.
AnneJ
Ik beschuldig hem niet tijdens de echtscheiding van huiselijk geweld. Het huiselijk geweld is gebeurd tijdens het huwelijk, toen arrestatie en 48 uur vast, toen 10 dagen huisverbod op last van de burgemeester, toen een week samen het weer geprobeerd tot hij weer geweldadig werd. Hij is toen uit eigen beweging uit huis gegaan en ergens anders gaan wonen, omdat hij bang was weer opgepakt te worden (zijn eigen woorden). Dus er was eerst geweld en toen pas heb ik gezegd me niet meer veilig te voelen bij die man en heb de scheidingsmelding gedaan. Die scheidingsmelding heb ik gedaan met behulp van twee medewerkers ' huiselijk geweld' van Veilig thuis, wat ook nodig was want hij wilde het niet accepteren en werd weer agressief. Hij is toen in bedwang gehouden door een medewerker huiselijk geweld. (dat is een psycholoog)
Ja Verhuiswagen
Dan begrijp ik niet, als dat zo duidelijk is, waarom de rechter het goedvind dat je kinderen bij hem wonen. Het verhaal wordt steeds moeilijker te begrijpen. Veilig Thuis is al betrokken geweest maar heeft het contact niet voortgezet, vonden ze blijkbaar niet nodig, en wordt door jou nu wederom ingeschakeld.
Ik zou graag met je meevoelen dat het allemaal zeer ernstig en ja, daar komt ie: ' zorgelijk' is, maar de manier waarop dit zo naar voren komt doet mij ernstig twijfelen aan de feitelijkheid van zaken.
Dat je er ernstig door geobsedeerd bent is wel duidelijk maar hoe ernstig het allemaal is is voor mij de vraag.
Vechtscheiding
" Dat ik dit aangrijp als punt waarmee ik de strijd tegen vader kan voortzetten is zeker niet zo."
Zo klinkt het namelijk wel.
AnneJ
Het is ook ongeloofelijk.
Ik heb meerdere malen contact gehad met veilig thuis vlak nadat we uit elkaar waren, na een jaar, na twee jaar weer, omdat er zich weer zaken zich voordeden. Ze kunnen niks doen. Ik heb ze onlangs anoniem om advies gevraagd in deze kwestie. En gedragsdeskundige verdiept zich in de situatie en voor dat antwoord kan ik bellen. (ook anoniem)
Ik wil geen medelijden, maar tips of advies. Misschien een ' wacht even af, soms moet t gewoon eerst erger worden' en dat laatstde doe ik nu ook, maar vind het zoooo moeilijk! Mijn hart huilt als ik aan de situatie van mijn kinderen denk. Krijg er geen hap van door mijn keel.
T voelt als een salomons oordeel; ik heb liever dat de kinderen door de week door een ander verzorgd worden, dan de huidige situatie bij vader. Ik hoef dat niet eens te zijn. Het gaat niet om mij.
Waarom twijfel je aan de feitelijkheid? Er is in de jurisprudentie helaas al vaker sprake geweest van een vader-dader die de kinderen toegewezen kreeg, of in ieder geval het hoofdverblijf.
Ook ik zie meer en meer dat mijn kinderen vader willen helpen, omdat hij er 'slechter' aan toe is dan ondergetekende. Het is bekend dat kinderen die ouder helpen die het meeste hulp nodig heeft. Mijn oudste vertoont sterk dat gedrag.
ja maar
Je snapt toch wel dat je het nu (nog) erger bent aan het maken voor de kinderen?
Het enige dat je kunt doen is proberen op één lijn te komen met je ex, het contact proberen te herstellen, nu doe je het tegenovergestelde.
Weet je, de kinderen zijn niet altijd alleen maar met jullie bezig. Ze zijn waarschijnlijk (ook) met zichzelf bezig. Bij vader wonen biedt hen misschien meer stabiliteit, want er wordt misschien juist minder overhoop gehaald dan bij jou. Het huis is dan misschien minder schoon en rommeliger (dank je de koekoek dat jij het nu op orde hebt, geen kunst aan als je alleen woont!!) en ze zijn wat meer alleen, maar hun vrienden en school blijven. En misschien zijn ze gewoon graag bij vader.
En misschien weet vader het ook allemaal niet, hoe hij het moet regelen. Of misschien regelt hij het juist wel goed, er is iig een vriendin betrokken? Mijn kinderen zijn heus ook weleens alleen thuis. (Hoe weet jij dat, dat ze de hele week alleen thuis zijn?) hier is het trouwens ook vaak genoeg een bende, terwijl het de dag ervoor nog spik en span was. Vraag is ook hoe belangrijk het is.
Ideaal, nee, zeker niet. Maar dat is de hele situatie gewoon niet. Jullie zullen er het beste van moeten maken.
Je hebt liever dat je kinderen uit huis geplaatst worden waar ze veel meer risico lopen echt onbegrepen, mishandeld en misbruikt te worden dan bij de eigen ouder. Waar ze uit hun eigen omgeving, school, bekenden en vrienden, vader en moeder zijn. Wat je kinderen je, dat weet je nu al, zeer kwalijk zullen nemen. En hopelijk later zullen begrijpen en je dankbaar zullen zijn?
Je neemt een groot risico waarvan de uitkomst zeer onzeker is voor iedereen en dat je mogelijk nog jaren in de zorgen stort.
Je hebt geen idee welk risico je hier aan het nemen bent. En dat spijt me.
Je hoopt dat de situatie voor je kinderen en jouzelf eindelijk tot rust komt en goed komt en ik help het je hopen.
Het valt echt niet mee. Ik wens je heel veel sterkte.
Get yourself together
Je wilt advies? Hier heb je m; wees realistisch en rationeel. Gebruik je gevoel om te koersen en niet om op te acteren. Hou op met idiotieen als dat jouw winst er niet is omdat je voor een bedrijfspand moest betalen (duh!) en kijven met een vriendin van je ex waar de kinderen bij zijn. O en weet vanaf nu ook dat je daar dus niet meer op hoge poten moet verschijnen. Doe het voor je kinderen, raap jezelf bij elkaar, accepteer wat buiten je invloedssfeer ligt en handel -kalm en doelgericht- op wat in je invloedssfeer ligt. Zet de knop om, wat je nu doet werkt niet, hoeveel duidelijker wil je het hebben? Of iets werkt of niet staat los van rechtvaardigheid, accepteer dat. Het Leven Is Niet Eerlijk! Klaar.
Snor de verhalen op van AnneJ als je het moeilijk vindt te accepteren. Laat je inspireren door haar incasseringsvermogen en wilskracht. Zij is niet de enige. Zorg dat je ook in die club komt, de club van survivors, weg bij de slachtoffers.
advies
'Ik wil geen medelijden, maar tips of advies.'
Dan zou mijn advies zijn: begin met accepteren. Steek je energie in de weekenden dat je kinderen bij jou zijn. Geef ze het gevoel dat ze van jou én van hun vader mogen houden.
Gebruik de doordeweekse dagen om aan jezelf te werken. Kom in het reine met deze situatie. Het is allemaal moeilijk geweest, je hebt een hoop voor je kiezen gehad. Maar de situatie is nu zoals hij is, en door jezelf er tegen te verzetten help je je kinderen niet.
Hoe het voor de kinderen is
http://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-gescheiden-ouders/?gclid=CKS7q6HFnsgCFYFe2wodkSMNAg
Misschien kan het je wel helpen als je beseft hoe het voor de kinderen is. En niet de mooie buitenkant van een schoon huis en verzorgde maaltijden, maar waar kinderen echt mee bezig zijn in een scheiding.
" Dus mogen we jullie een paar dingen vragen?
-> Laat ons alsjeblieft geen kant kiezen
-> Maak geen ruzie waar we bij zijn
-> Zeg geen slechte dingen over elkaar tegen ons
-> Geef ons de tijd om te wennen aan de nieuwe situatie
-> Luister echt naar wat we te zeggen hebben
-> Geef ons de ruimte om van jullie allebei te houden
-> Vergeet niet dat jullie samen voor ons hebben gekozen."
Als je stopt met vechten kun je veel voor je kinderen betekenen.
Geef ze op zondagavond, als ze terug gaan, een lekkere maaltijd mee voor de maandag. Een ovenschotel of zo. Of een bak met kippenpoten of gehaktballen. Een salade.
Informeer eens hoe het met het huiswerk gaat? En biedt je hulp aan. Op afstand kun je ook helpen. Je kunt mailen, whatsappen en skypen met je knderen. Elke dag even na het eten. In het weekend kun je helpen met overhoren en werkstukken of spreekbeurten.
Je kunt je oudste vragen waar ze tegenaan loopt en wat je kunt doen om het voor haar makkelijker te maken. Blijkbaar is zijn nu de steunpilaar in huis.
Maar dat kan niet als je je ex blijft zien als de vijand waar de kinderen kost wat kost weg moeten.
En geef je kinderen en je ex het vertrouwen dat je de zaak niet gaat opblazen, die continue stress. Stel je voor hoe dat voor je kinderen is. Je wilt hun leven, dat wat ze nog overhebben, ook nog van ze afpakken.
Geen wonder dat ze je als een gemene heks gaan zien. En dat vader het contact nog verder wil beperken. Dat versterkt elkaar alleen maar.
Jij kunt de zaak beter maken, door van nu af aan te accepteren dat het nu zo is. De rechter heeft een uitspraak gedaan en je maakt er het beste van. Het beste is de situatie van je kinderen bij hun vader steunen en verlichten naar beste kunnen.
Straks krijg je weer rechtzaken, die kunnen maanden en jaren duren. Je kinderen komen bij jou en je nieuwe vriend wonen maar zijn vijandig tegen jullie allebei zodat de situatie bij je nieuwe vriend ook niet lang houdbaar is.
@verhuiswagen
Heb je al weer gesproken met jullie kinderen? Heb je ook nagedacht over jouw rol, wat voor jou belangrijk is om naar je kinderen toe te doen?
Mijn dochter heeft ook regelmatig problemen met haar vader en zijn vriendin. Gelukkig zegt zij het tegen mij. Ik kan haar daardoor begeleiden in hoe zij met hen kan omgaan. In mijn ogen is dit de rol die jij moet aannemen. Laat je kinderen weten dat jij ze de ruimte wil geven om van beide ouders te houden voor wie ze zijn. Afwijzen van je ex, is namelijk indirect ook een afwijzing van een deel van je kind.