U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat moet ik hier nou mee... (man ziet het niet meer zitten)
Hoi,
om met de deur in huis te vallen; mijn man vertelde gisteravond dat hij niet echt gelukkig is. Vooral met de thuissituatie. Hij heeft geen zin om 's avonds naar huis te gaan, voelt zich rot als hij thuis is....
Hij vindt ons leven te saai. Hij wil meer, meer leuke dingen, meer stappen met vrienden, meer andere mensen ontmoeten, dingen doen waarbij hij lekker niet hoeft na te denken...
Nou klopt het wel dat we weinig vrienden hebben. Eigenlijk meer een paar stel goede kennissen. Maar we doen wel veel dingen. Hij heeft een eigen bedrijf, veel weg, maar daar gaat het dan wel vaak over het werk. Maar daar ontmoet hij wel veel mensen. Ik ben graag thuis, heb wel genoeg aan mijn baan en hem en de kinderen, en mijn ouders.
Het is hem alleemaal veel te benauwd, zegt hij.
Dus ik snap wel een beetje wat hij bedoelt, maar wat ik niet snap, is dat hij dus blijkbaar al maanden "Ongelukkig" is, er niets over zegt, er ook niet echt wat aan doet, en nu dus het liefst op een onbewoond eiland zou gaan zitten, om maar nix aan zijn hoofd te hebben. Maaar, dat ligt echt niet aan zijn werk. Volgens mij wil hij het gewoon niet zeggen, maar is hij mij gewoon zat....Ik voelde laatste weken trouwens wel een soort afstand. Maar durfde nix te vragen, bang misschien voor de antwoorden. Van mij ook niet slim...
Het doet echt pijn, als je hoort dat hij liever niet naar huis zou gaan....
Hij heeft ook geen zin om er over te praten, want hij moet er eerst zelf uit zien te komen, zegt hij, want hij weet niet wat hij wil. Mijn idee is ook dat als je dat niet weet, je erover moet praten..dingen moet proberen, etc. Maar hij wil allemaal nix.
Vandaag deed hij wel aardig...maar dan denk ik weer, alleen om mij een beetje te troosten, want ik ben natuurlijk flink (moeilijk te omschrijven) van slag en verdrietig.
Hij is begin 40, 20 jaar al bij elkaar, twee kinderen.
Wat vinden jullie hier nou van? Ik zoek eigenlijk naar meningen en ervaringen van anderen. Maar ik wil nog niet nu onze omgeving alles vertellen...Gewoon om mijn eigen ideeen hierover wat te toetsen, te ontwikkelen.
Ik wil hem niet kwijt, ben bereid te vechten, maar als hij niets wil, dan wat?
Madlief
Madlief
Het heeft denk ik niet zoveel zin als wij gaan zeggen of je man gelijk heeft of niet. Het is in elk geval zijn gevoel.
Ik vroeg me wel af of dit de eerste keer is dat jullie zo'n heftige woordenwisseling hebben gehad. Ruzie maken en elkaar van alles verwijten is ook een vorm van communicatie, niet de meest efficiënte, maar toch wel meer dan niks. Als je die verwijten niet meer maakt uit onverschilligheid is de relatie stuk.
Tsjor
Tsjor
Je hebt helemaal gelijk, het is wel zijn gevoel zoals het nu is. En het negatieve in dat gevoel is volgens mij zo sterk...dat hij absoluut niet voor mij of ons open staat...
Niet de eerste keer dat we zo'n woordenwisseling hadden. Gebeurde wel vaker. Laatste jaren minder, alleen over echt zware zaken. Maar ook dan had hij vaak de neiging om weg te lopen. Geen zin om er op door te gaan. Maar misschien was dat al wel een teken, dat hij niet met mijn manier van doen om wilde gaan.... Kwee niet... kan best.
Maar het was ook geen ruzie, eigenlijk, nu. Meer een eindeloze stroom van dingen die genoemd werden waarin ik het helemaal verkeerd heb gedaan,hem niet serieus heb genomen of waaruit blijkt dat hij mijn karakter niet ok vind om mee te leven. Een ruzie is nog meer heen en weer verkeer, wat volgens mij ook een kernwoord is voor communicatie. Maar dat is momenteel tussen ons niet mogelijk. Want met alles wat ik zeg of doe bevestig ik voor hem alleen maar zijn negatieve kijk. Maw, hij interpreteert alles negatief. En dan wordt het een soort selffulfilling prophecy..
En het zal ook echt wel zo zijn dat hij die dingen van mij negatief voelt, maar de kleuring is nu wel heel zwart.
Enja, dus heb ik nu een beetje het gevoel dat omdat er helemaal geen communicatie mogelijk is, dat het heel meoilijk wordt. Maar anderszijds...onverschillig is hij dus niet...want het zit heel hoog.
Madlief
Zonnetje
Ik geloof niet dat hij depressief is. Maar wel tegen overwerkt/burnout aan, zoiets. Ook in combinatie natuurlijk met wat er afgelopen half jaar, voor hem misschien al wel langer, in relatie sfeer heeft gespeeld.
Maar ook omdat het allemaal zo erg piekt en alle kanten op gaat. Jij noemt dat hij vind dat ik hem geen ruimte heb gegeven. Dat vind hij ook, maar hij vind ook dat ik hem veel te veel ruimte heb gegeven. En dat laatste zou dan weer een teken zijn dat we geen diepe band hadden samen.
Ik denk dat hij wel hulp kan gebruiken, om er met zijn gevoel uit te komen. Maar qua persoon wil hij dat denk ik niet, zwakte toegeven.... Maar wie weet. Zijn vriendin kan hem volgens hem zoveel beter bereiken, qua gevoelens, dat zij hem zo ver krijgt..... Tsjjj...
Ik wordt nu al moe, ergens probeer ik het toch "goed"te doen, maar bij alles is er misintrepetatie en ergernis. Heel lastig. En dan wordt ik weer onverschillig, van laat maar dan...Maar daar wordt ik zelf ook niet blij van.
Wat ik wel merk nu, is dat ik een soort melancholie voel. Zou dat een stap zijn in het proces van loslaten?
Madlief
Cliché
Het riedeltje over de vriendin is zo cliché, dat hoef je niet aan te horen. Als zij hem zo goed begrijpt moet hij daar naartoe gaan, maar niet bij jou daarover gaan zeuren.
Burn out kan door veel dingen komen. De vriendin kan de verkeerde oplossing zijn van een verkeerde analyse van zijn problemen. Misschien kun je een keer met de huisarts hierover praten, dan weet je wellicht iets meer.
Tsjor
Een ander
Hij heeft een ander. Het beeld wat je schetst komt heel erg bekend voor.
Zwarte piet
Jij krijgt m.i. nu steeds de zwarte piet toegespeeld. Wat is zijn aandeel? Ik heb het idee dat hij veel buiten zichzelf plaatst.
Relatietherapie kan hier interessant zijn, ook al weet je nog niet of dit stand gaat houden.Een buitenstaander met een frisse kijk kan helpen.Je moet toch nog elkaar verder op welke manier ook. Door de kinderen zit je je leven lang aan elkaar vast.Hopelijk komt het weer goed maar zoniet dan moet je ook zo goed mogelijk verder.
Zoek wel een slimme en geregistreerde relatiepeut uit, dus doe eerst goed navraag.Misschien heeft de huisarts een tip?
Damajo