U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Wat is wijsheid [ex wil alleen naar de oudergesprekken]
Mijn ex heeft het weer een beetje op zijn heupen. Hij wil me niet meer zien omdat dat hem teveel negatieve energie kost, wat ik op zich lekker rustig vind, maar in de praktijk komt het er ineens op neer dat hij mij vraagt me terug te trekken uit gezamenlijke gesprekken die wij af en toe als ouders met de scholen van onze kinderen moeten voeren. Ik vind natuurlijk dat hij zich maar moet terugtrekken als hij er niet samen met mij naar toe wil. Maar ik weet zeker als ik dat zeg dat de boel dan nog verder escaleert. En dat is niet goed voor de kinderen en niet goed voor het overleg met de scholen over de kinderen, etc.
Als ik er nou alle vertrouwen in had dat hij die gesprekken zonder mij ook goed zou voeren, zou ik nog wel bereid zijn om ten behoeve van rust in de tent er niet heen te gaan en achteraf te horen hoe hoe gegaan is. Maar dat vertrouwen heb ik niet, omdat hij tegen mij zo irrationeel doet (en een geschiedenis heeft van psychische problemen en emotionele labiliteit, waarvan ik geen idee heb hoe het er tegenwoordig mee staat omdat ik het alleen maar tegenkom met mezelf erbij, en dan doet hij vreemd maar misschien doen hij als ik er niet bij ben wel volkomen normaal). Ik heb dus onvoldoende vertrouwen in hem om die gesprekken aan hem over te laten (overigens is dat gebrek aan vertrouwen van mij in zijn functioneren ook een van de redenen waarom hij me niet meer wil zien, maar ja, ik heb daar helaas goede redenen voor.)
Kortom, wat is wijsheid: me terugtrekken om escalatie te voorkomen (dan verzint hij trouwens binnen een paar weken weer wat anders om problemen over te maken, dus blijvend helpt dit niet), of juist heel strikt en star zijn en zeggen dat ik niet zijn probleem wil oplossen, en dat ik dus gewoon naar die gesprekken ga.
of is er nog een andere mogelijkheid die ik niet zie?
Het gaat me er dus niet om dit te winnen, maar om de oplossing die het beste is voor de kinderen. Die gesprekken zijn niet iets waar ik me comfortabel bij voel als ik ze laat schieten, dan heb ik het gevoel dat ik de verantwoordelijkheid voor de toekomst van de kinderen niet neem.
Overigens weigert mijn ex mij tegenwoordig bijvoorbeeld ook te vertellen hoe hij tegen de opvoeding van de kinderen aankijkt, iets waar ik expliciet om gevraagd had zodat we waar mogelijk op een aantal concrete punten één lijn zouden kunnen trekken. Ik heb zelfs aangeboden om dan volledig zijn lijn te volgen, om de kinderen wat meer continuïteit te kunnen bieden en te kunnen voorkomen dat ze ons tegen elkaar uitspelen ('bij pappa mag dat wel'). Maar hij weigert mij dus te vertellen wat zijn lijn is.
Mede daardoor wil ik die gesprekken met school niet aan hem alleen overlaten.
Angst
Dat stoken tussen jou en je kinderen zal hem nooit lukken. Je kinderen kennen jou heel goed, en zullen daar écht wel doorheen kijken.
En voor wat betreft de inhoud van die mailtjes: heeeeeel hard om lachen! (Sorry, maar ik moest er zojuist al even om glimlachen....ik kan me precies voorstellen wat daar zo ongeer in zou kunnen staan.) Meteen deleten dus.
Belangrijkste is hier dat je duidelijk bent: voor jezelf (wat accepteer ik wel, wat niet meer. En dat duidelijk communiceert naar hem toe. (Gewoon zeggen: ex zegt: "ik wil niet dat jij naar die gesprekken toegaat, jij zegt daarop: "helaas, ik wil daar graag naartoe, dus ik ga."
Gr. Poezie.
Rouw en volwassen worden
Zonnetje, in je update vallen mij twee dingen op.
je schrijft: 'Verder blijft het moeilijk voor mij om op zo'n manier (...) met hem om te gaan omdat hij vroeger (voor hij in de war raakte) heel anders was en ik me nog steeds niet blijvend realiseer dat dat voorbij is.' Ik noem het maar gewoon even 'rouw', want dat is waar je eigenlijk nog niet aan toegekomen bent. Rouw om het verlies van de man die er ooit was en die nu voorgoed verdwenen is in verwardheid door wat voor oorzaak dan ook. Misschien kun je jezelf wat tijd gunnen om hierbij stil te staan en gewoon verdriet over te hebben. Oude foto's bekijken, weten hoe het was, herinneren waar het anders werd en het verlies voelen dat je geleden hebt. Neem er zelf de tijd voor, praat erover met je vriendinnen of familie, benoem het gewoon zoals het is: afscheid nemen van de man waar je ooit heel veel van gehouden hebt en die er nu niet meer is.
Het tweede wat me opviel is dit: 'En dat zenuwachtige gevoel heeft meer met mezelf te maken dan met mijn ex, geloof ik. Dit is een situatie waarin ik ontzettend zelf moet sturen, op basis van mijn eigen overtuigingen, en dwars tegen de overtuigingen van iemand anders in. Dat vind ik moeilijk en best eng.' Als je dat al voor jezelf helder hebt is dat een heel mooi traject wat je met jezelf aan kunt gaan om het te leren. Let op alle kleine stapjes, alles wat je zelf besloten hebt, waarin je je eigen mening of eigen visie of eigen intuïtie hebt gevolgd. Je hoeft geen akelige assertieve bitch te worden, maar langzamerhand accepteren dat je het maar met jezelf moet doen. Dit is het, dit is wat je hebt, dit is wie je bent, en daar moet je het mee doen. Echt slecht is het niet toch? Sterker nog, iets beters is er al helemaal niet.
Sterkte.
Tsjor
(en op rare emails kun je wellicht ook reageren met 'ik word hier boos van, probeer het nog eens op een andere manier.')
Zonnetje
Ik herken het naadloos, het gedrag van je ex, de toon en inhoud van de mailtjes en ook het gevoel dat je erdoor krijgt. Ik kreeg op een gegeven moment al kramp in mijn maag als ik zag dat er een mail van hem was. Het lijkt erop dat je ex met een heleboel frustraties zit. Geloof me: echt waar, negeer die mailtjes. Lees ze heel vluchtig door (of liever nog helemaal niet) en verwijder ze meteen, in elk geval zo dat je ze niet elke keer ziet als je je mailbox opent. Hou in gedachten dat het gedrag van je ex een teken kan zijn dat hij zelf emotioneel helemaal in de knoop zit en dan is er op dit moment niets redelijks met hem te bespreken want het zal allemaal fout zijn wat je doet of zegt. Blijkbaar heeft hij de behoefte om iemand de schuld te geven van zijn ellendige gevoel en in dit geval ben jij dat. Je schrijft dat je ex heus niet zo'n manipulator is, maar dat is hij op dit moment wel. En heel erg ook. Je kent hem heel anders schrijf je, maar bedenk dat een kat in het nauw rare sprongen kan maken. Je ex is misschien manipulatief van aard zonder dat je dat echt in de gaten hebt gehad of dat je er last van hebt gehad, maar als mensen de controle over zichzelf kwijtraken en zich laten leiden door emoties, kunnen sommige karaktertrekjes er op een hele extreme manier uit komen. Jij zult nu de verstandige moeten zijn: niet ingaan op zijn gedrag maar aan de andere kant ook geen olie op het vuur gooien. En ondertussen heel sterk in je schoenen gaan staan en je eigen ding blijven doen.
Het hoeft niet altijd zo te blijven, grote kans dat je ex eens weer gaat lijken op de persoon zoals jij hem gekend heb.Als jullie losser van elkaar komen (want dat zijn jullie duidelijk nog niet).
Ik weet dat het moeilijk is. Bij mij brak er iets toen mijn ex op een gegeven moment zei: je hebt niets voor je kind over (we hebben 1 kind dat veel extra zorg nodig heeft). Deze opmerking was zo kwetsend en tegelijk zo belachelijk en onwaar en uitgerekend hij die dat tegen mij kon zeggen, dat ik toen echt besefte dat deze man zichzelf behoorlijk kwijt moest zijn.
Wat school betreft, natuurlijk kun jij apart komen. Dat hoef je niet eens te vragen, je kunt het gewoon mededelen. Ze zijn echt wel wat gewend.
O ja
Bij ons is er ook een tijd geweest dat ex weigerde om met mij in 1 ruimte te verblijven vanwege de slechte invloeden die ik had op zijn gezondheid. Dus ook bij ons moest alles apart. Tegenwoordig zitten we weer overal samen. Blijf rustig, ga je niet verdedigen of verontschuldigen of maak je niet druk om wat "men" zou kunnen denken daarvan, ook niet als ex wel elke gelegenheid aangrijpt om uitgebreid uit te leggen waarom hij niet samen met jou wil komen. Blijf jezelf, er wordt echt wel door je ex heen geprikt. Ook je kinderen gaan daar niet intrappen.
Begrijp het wel
mijn man en zijn ex gaan ook apart op oudergesprek bij de kinderen,school staat dit wel toe,maar is er niet blij mee.
en dat begrijp ik ook wel(hoewel het niet leuk is),bij dochter in de klas(28 leerlingen)zitten 17 kinderen van gescheiden ouders,dat is 17x 10 minuten extra tijd voor elke ouderavond.
Och ja
ze hoeven niet empathisch te zijn, als ze maar meewerken.
Tsjor
Actie
Waarom heb je niet gezegd dat hij wel op een ander moment een afspraak kan maken met de juf? Nu moest jij actie ondernemen omdat hij het anders wil. Voor de volgende keer zou ik zeker in mijn achterhoofd houden dat hij zijn eigen zaakjes moet regelen. Kan hij van de juf horen dat het niet gewenst is 
.
Zonnetje
Voel je niet naar om die kille reactie van school, ik zou blij met je zijn en dit zegt meer over de school/mentor dan over jou!!!
Elske
Zonnetje
""Ze hoeven het niet fijn te vinden, als ik het maar ongeveer krijg zoals ik het hebben wil.""
Precies. Je zult versteld staan hoe vaak deze houding je nog van pas kan komen.
""ex: is druk aan het mailen, ik reageer helemaal niet of doe een stapje opzij en laat hem in de lucht meppen. Echt een heel relaxed gevoel zeg""
Goed zo. Hou vol. Zijn gemep in de lucht heeft tot doel
jouw reactie op te wekken. Blijft die uit, zul je op een gegeven moment merken dat hij eieren voor zijn geld gaat kiezen.
Sterkte
Zonnetje mooi om te lezen. Niet de strijd aangaan, daarvoor moet je soms heel sterk zijn en dat ben je. En het geeft zoveel rust en overzicht voor jezelf. Je kiest zelf uit wat belangrijk is om wel iets mee te doen en de rest kan allemaal 'delete'.
Tsjor
Soms helpt het mij ook als ik het volgende denk
Wat ook een hele verfrissende kan zijn om in dit soort gevallen te denken: als ik linksaf ga, is het niet goed, als ik rechtsaf of rechtdoor ga ook niet.. Als het toch niets uit maakt, laat ik dan gewoon mijn eigen zin doen.
Precies judith!
Het is nooit goed, dus ga van jezelf uit, dan zit je ALTIJD goed.
Gr. Poezie.