Waar naar school?

heeft het gezag over je zoon en is hij erkend...?
Dat lijkt mij bepalend. Een afstand van 120 km. tja, dat is niet te overbruggen voor school dus er moet een keus gemaakt worden. Is er uberhaubt al een rechter aan te pas gekomen?
Wat denk jij eerlijk dat in het belang van je zoon is?

het valt mij overigens ook wel op

dat je met 2 maten meet. Jij wilde wachten op rust in de tent en hij stelt steds maar uit. Dus als jij het eikele onderwerp niet aanhaalt ben je de goede moeder en hij hetzelfde doet is hij de slechte vader....

Dat narcistische is dat een officiele diagnose? Zo nee, houd dan op je ex in een verkeerd daglicht te stellen want dat heeft eigenlijk niet echt met het onderwerp te maken. Natuurlijk wil jij je zoon het liefst zelf bij je houden. Maar kom met echte argumenten, dat wil de rechter ook horen!

familie

'Sociaal gezien speelt hier alles af (opa en oma en rest familie) en heeft mijn zoontje, op familiegebied, niets daar.'

Heeft zijn vader daar geen familie en kennissen dan? Je schrijft dat je een week op week af regeling hebt, dan heeft je zoontje bij je ex toch ook gewoon vriendjes, buurkinderen en zo? Het lijkt me zo onwaarschijnlijk dat die jongen in die papa-week niks onderneemt.

dus jij bent verhuisd

En toen kon je niet bedenken dat hij 4 zou worden? Lijkt me dat je er gewoon op hoopte dat je er een weekendregeling door kon drukken. En hij heeft daar niemand? Over het algemeen zijn vaders best belangrijk voor kinderen hoor...

Mijk

sorry

maar dit kan gewoon niet.
Hoe zie je dit voor je? Jullie wonen veel te ver van elkaar af om dit samen goed te kunnen doen.
Wat je nu doet is echt fout; proberen ex in rol van kwaaie pier te duwen om je eigen gedrag recht te breien. Je ex kan best niet deugen, jammer dan, je hebt hem gekozen als vader voor je kind. Daar zul je het mee moeten doen.

Het enige dat je kunt doen mi is terug verhuizen. Het was gewoon fout zo ver weg te verhuizen, hoe begrijpelijk misschien ook.

Familie op 100 km afstand is prima. Een ouder, die wil zorgen, absoluut niet.

tenzij

je ex gewoon omgepraat krijgt om bij jullie in de buurt te gaan wonen.
Maar dan zul je in gesprek moeten, en ik schat zo in dat dat niet lukt mits jij een andere invalshoek krijgt (samen ipv to elkaar) en oneigelijke argumenten laat varen.

Ja of

Afspreken dat je kind alle weekenden bij de een en doordeweeks, voor school, bij de ander is.

AnneJ

'Afspreken dat je kind alle weekenden bij de een en doordeweeks, voor school, bij de ander is.'

Dat wil mooimannetje ook, maar dan wel doordeweeks bij haar.

Een reactie

Beste Mooimannetje,

tja een lastige situatie. Zoals ik het lees ben jij vertrokken met je zoon en staan jij en je zoon nu ingeschreven in een andere gemeente en dat is 120 km verder dan je vriend. Ik ben het er met andere eens dat het je eigen keuze was om zo ver weg te gaan verhuizen. Als jullie samen een co-ouderschap wensen dan zullen jullie samen verder moeten kijken naar de mogelijkheden. En of het nou een poep vent is of niet je geeft zelf aan dat hij lief is voor zijn zoon.

Ik neem aan dat je het beste wenst voor je kind. Dat is nog steeds een papa en mama.! Ik ben van mening dat je niet kunt stellen ik ben terug gegaan naar mijn roots dus ik bepaal... Jullie zullen er toch samen uit moeten zien te komen. Ook kan je als moeder stellen dat zoon lief alles in de woonplaats heeft waar jullie nu wonen, maar een papa die om de week zijn zoon ziet is veel belangrijker dan jouw ouders papa zijn ouders vrienden etc. Een kind heeft beide ouders nodig en ik denk dat ook al wenste jij terug te gaan naar je roots en je vriend wil niet die kant op jullie toch samen naar het belang van jullie zoon moeten kijken.

Misschien eens met een mediator gaan praten of advocaat om eens advies in te winnen is een optie. Als hij niet mee werkt naar samen oplossingen te zoeken dan moet je een andere weg inslaan.

Houd wel in je achterhoofd dat als jij je zoon bij papa probeert weg te houden door de omgang te wijzigen in alleen een weekeind om de week, je er 2 mensen heel ongelukkig mee maakt.

Ik wens je veel sterkte!

Groetjes.

Nadeel van het verhuizen van jou

Jij hebt daar voor gekozen, niet jullie kind niet de vader. Het lijkt mij dat jij hiervoor hand in eigen boezem moet steken.

Als jij echt wilt blijven wonen waar je woont, dan lijkt het mij dat jullie kind 1 weekend per twee weken bij jou verblijft en de rest van de tijd bij de vader.
Wil je de 50/50 regeling, dan verhuis je terug naar dezelfde woonplaats als de vader. Zolang vader lief is voor jullie kind, heeft hij net zoveel recht als jij. Door jouw verhuizing heb jij een 50/50 onmogelijk gemaakt vanaf het moment dat jullie kind naar school gaat. In mijn ogen is het dan niet eerlijk dat de vader daardoor zijn kind minder ziet.

Over die narcistische trekjes. Dat hebben alle ex-mannen bijna. Net als dat bijna alle ex-vrouwen Borderliners zijn en dat iedereen echt alleen maar denkt in het belang van zijn/haar kind, terwijl er overduidelijk keuzes worden gemaakt die voor henzelf het beste uitkomen. Wees voorzichtig met dat soort uitspraken, het wordt door emotie ingegeven en zijn maar gedachtes. Gedachtes zijn geen feiten en alleen als er gedegen onderzoek is geweest met daarop volgend een officiële diagnose zou ik het loslaten. Hij is de vader van je kind en is lief voor hem, dat is het enige dat nu telt.

even nadenken...

Hai mooimannetje,

Heel veel mensen hebben hier gereageerd en het min of meer opgenomen voor je ex. Dat valt je natuurlijk rauw op je dak en je hebt als mens de neiging sneller argumenten te accepteren die het met jouw visie eens zijn dan die jouw wil/mening tegenspreken. Maar dat maakt niet alle argumenten minder (en ook niet bij voorbaat de enige waarheid).

Ik zit in een zelfde situatie in die zin dat ik ook erg veel moeite heb met 'alleen de weekenden', en ook mijn ex is (met mijn toestemming) naar ver weg verhuisd met ons kindje. Maar hoeveel gevoel dat ook oplevert, probeer te bedenken wat voor dat mooie mannetje écht het beste is.

Hij heeft in beide gemeentes een ouder, waar hij evenveel van houdt. Gezien de situatie die je beschrijft heeft hij ook in beide plaatsen familie, vrienden en een sociaal leven. Het enige dat hij niet heeft is twee ouders die met elkaar op een gezonde manier kunnen discussiëren en bespreken wat goed is voor hem. Dat is enorm jammer aangezien kinderen altijd de wens hebben dat het weer wordt als vroeger.

En tja, als ik bedenk dat ik die vader zou zijn dan zou ik ook wel bedenken dat het jouw enkelzijdige keuze was om te verhuizen toen, nu mag je het ook oplossen.

Wat betreft het narcistische wat je noemt. ÁLS dat waar is heb je een probleem, maar waarom je er niet meer in verdiepen. Ook met narcisten valt te praten, alleen zal het iets meer van je vergen en je moet misschien iets buiten je comfortzone gaan. Lijkt me niet te veel gevraagd als het gaat om het geluk van je kind...

(sorry, denk dat je hier niets aan hebt...)