Verrassing bij notaris

Logisch?

Kinderen erven van hun ouders. Voor stiefkinderen is dat helemaal niet vanzelfsprekend. Ik neem aan dat jij wel erft van je vrouw?

hoezo wordt hij uit het

testament gehaald?
Er wordt nu een testament gemaakt en daar komt hij niet in?
Ik dacht eerst nog dat je bedoelde dat de moeder van het jongetje haar zoon uit haartestament had gehaald maar begrijp na goed lezen dat het om je huidige vriendin gaat, de stiefmoeder dus. Dat kwam omdat je zo vreemd afstandelijk schrijft:ér werd medegedeeld dat...' Wie zei wat?
En dat is dus echt heel normaal hoor. Ik snap werkelijk niet waar jij je druk over maakt. Is datgene wat je vriendin, je toekomstige vrouw voelt voor je zoon afhankelijk van de hoeveelheid geld die hij wel of niet krijgt als ze dood gaat?
Probeer eens uit te leggen wat je achterliggende angst/ emotie s. Want ik snap er geen bal van.

Jouw zoon.

Hij erft van zijn moeder en van zijn vader, logisch toch?

Heeft je vriendin ook kinderen, of jullie krijgen samen nog kinderen, dan erven die wel van haar.
Als jij ook niets van haar erft dan kan je in het testament laten vastleggen dat het huis voor de langstlevende is en erven de kinderen pas als jullie beide zijn overleden. Sowieso verstandig, anders moet je misschien het huis uit om het erfdeel op te kunnen hoesten.

Vervelend dat dit voor jou een verrassing was, maar ik vind het ook logisch.

Waarom ze geheimzinnig doet over haar spaargeld weet ik niet, dat is iets tussen jullie. Daar staat je zoon los van. Er klinkt wantrouwen uit je woorden, dat moet je toch samen uitspreken en duidelijk krijgen, anders speelt dit door tijdens je huwelijk.

Enige wat ik raar vindt....

.....is dat het een verrassing voor je is die uitkomt bij de notaris.

Eigenlijk is er geen enkele echt eerlijke verdeling te maken. Als jullie samen nog kinderen krijgen en je zoontje erft zowel van zijn moeder, als van jou als van haar, dan heeft hij meer dan jullie gezamenlijke kinderen en ook nog ten koste van die kinderen. Maar als de moeder neits nalaat heeft hij minder. Het enige wat je kan doen is een inschatting proberen te maken die zo gelijk mogelijk uitpakt. Vind ik. Dit is ook wat wij gedaan hebben. Wij hebben vastgelegd dat ieder kind (ik heb kinderen die niet van mijn man zijn) krijgt even veel van ons beiden. Hierin speelt echter mee dat de kinderen opgroeien alsof mijn man hun vader is, er geen contact is met de biologische vader en de verwachting is dat hij niets dan schulden zal nalaten. Diens erfenis moeten ze dan ook lekker weigeren.

Wat is nu je vraag?

Wat vervelend voor je dat je pas bij de notaris verneemt hoe je vriendin denkt over financiële verplichtingen naar jouw kind en dat jij blijkbaar het idee had dat je vriendin zich ook verantwoordelijk moet voelen, op financieel gebied naar jouw Kind.
Echter ik begrijp je vriendin heel goed. Het is niet haar kind en dan zal het ook nooit worden. Jouw kind heeft al twee ouders waar zij er niet één van is.
Waarom vind jij dat jouw kind moet erven van haar? Jouw kind erft al van jou en van de biologische moeder.

Zelf ben ik de vrouw van een man die kinderen heeft bij zijn ex-vrouw. Wij hebben voor we trouwden uitgebreid besproken hoe we denken over mijn verantwoordelijkheid op financieel gebied naar zijn kinderen. We vinden beide dat ik geen financiële verplichtingen heb. Niet in erfenis, niet in alimentatieverplichtingen en niet wanneer ze bij ons zijn in kleding, meerkosten in de huishouding etc.
Juist doordat er geen verplichting op rust vind ik het leuk om samen met de kinderen op mijn kosten te shoppen, betaal ik gewoon voor de helft mee in uitjes en trakteer ik met regelmaat op een drankje op het terras etc. Dingen die hun vader door de hoge alimentatieplicht niet meer voor ze kan doen en waar iedereen wel blij van wordt.
Nu is het mijn keuze in plaats van een verplichting en voor mij werkt dat gevoelsmatig het beste.

Ik denk dat je met je vriendin moet praten zodat jullie elkaars verwachtingen weten. Een nare bijsmaak is niet nodig, het zegt niks over haar gevoelens voor jou en voor je kind. Gezien het feit dat ze haar spaargeld ook graag zelf wil houden ga ik er van uit dat jullie op huwelijks voorwaarden trouwen. Als hiet voor jou beter voelt om alles op een hoop te gooien moet je dat ook kenbaar maken naar je vriendin. Anders komen jullie verschillende financiële verwachtingen tussen jullie in te staan voordat er überhaupt al getrouwd is.

sterker nog

In een dergelijke situatie trouw je onder huwelijkse voorwaarden. Dan is e.e.a. op zich al geregeld. Hoe dan ook, jouw zoon is geen erfgenaam van je vrouw. Of ze zou dat moeten vastleggen (maar dan spelen successie rechten ook een rol). Als zij geen eigen kinderen heeft, dan bij jij in principe haar erfgenaam en uiteraard wel een langstlevende clausule laten opstellen. Als jij daarna dood gaat, erft je zoon.

Niet trouwen

Als je voordat je gaat trouwen niet open met elkaar kunt zijn over bezit en de verdeling daarvan bij overlijden of scheiden, dan kun je dat na het trouwen ook niet.
Dat is een goede reden om niet te trouwen.

Ik vind trouwens dat jij ook niet open bent geweest. Kennelijk verwacht je dat jouw zoon als erfgenaam van het geslacht van de ouders van je vriendin en van haar dus, wordt opgenomen. Dat had je wel even mogen zeggen dan.
Het is eigenlijk gebruikelijk om de koude kant uit te sluiten. In sommige landen is dat zelfs standaard in de wet zo geregeld.

Heb het er nog eens over met elkaar. En dan grondig, open en zonder ruzie of tranen. Wie krijgt wat als wie dood gaat en hoe gaat dat met scheiden? Zolang een gesprek daarover niet lukt moet je dat trouwen nog maar even uitstellen.