U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Update woedeuitbarsting ex (bjz)
Onlangs postte ik hier over mijn ex, die drinkt, en die een woede-uitbarsting heeft gehad t.o.v. een van mijn kinderen, mijn zorgen daarover en de loyaliteit van mijn kinderen. Ik heb veel aan de reacties gehad.
Ondertussen heb ik een gesprek gehad met de psycholoog van een van mijn kinderen. Die vertelde dat therapie op zich helpt, maar het dweilen met de kraan open is, omdat de werkelijke oorzaak van de gedragsproblemen niet wordt verholpen. Hiermee doelde ze op de angst die mijn kind voor vader heeft, die gevoed blijft worden. Woorden als loyaliteitsconflict, slachtofferrol, hindering in ontwikkeling, risico tot toekomstige criminaliteit hebben allemaal de revue gepasseerd in het gesprek, het was behoorlijk heftig en ik werd er niet vrolijk van.
De ouderbegeleider van mijn andere kind vertelde me toen ik mijn zorgen bij hem had neergelegd, dat ik de situatie vanwege de loyaliteit van de kinderen moest accepteren en loslaten, anders zou ik de kinderen thuis moeten houden. De kinderen thuishouden is op dit moment voor mij geen optie, accepteren en loslaten eigenlijk ook niet.
De psycholoog adviseerde mij, om daarvoor in de plaats, contact op te nemen met bureau Jeugdzorg om te laten onderzoeken of het bij vader daadwerkelijk een veilige situatie is. Ze was erg overtuigend en na het gesprek had ik het idee dat ik eigenlijk niets anders kan ondernemen. Maar, BJZ is niet de minste organisatie, ik weet niet welk blik ellende ik daarmee zou open kunnen trekken. Heeft iemand ervaringen met een dergelijk onderzoek van BJZ? Hoe gaat zoiets in zijn werk, wat kan ik verwachten met betrekking tot de kinderen? Zijn er positieve ervaringen?
heb net rechtzaak achter de rug. geen buro jeugdzorg maar te maken gehad met raad van kinderbescherming.
onderzoek naar veiligheid vader. ik zat ook tijden al in zak en as. nu heb ik de kinderen volledig toegewezen gekregen. ik zorg er nog wel voor dat ze vader kunnen zien, omdat ik dat wel belangrijk vind. echter onder voorwaarden. ik vond destijds de stap ook enorm groot om te maken! vooral wegens toch ook veel negatieve verhalen over de raad, enz. achteraf ben ik wel blij dat ik het heb gedaan. gaat toch om de kinderen uiteindelijk. en daar gaat het nu langzamerhand beter mee gelukkig!
Naar BJZ cq de RvdK stappen geeft je de zekerheid van werkelijk enorm veel energievretend gedoe, met zeer onzekere uitkomst. De norm is namelijk heel helder: Omgang moet, tenzij er zeer zwaarwegende redenen zijn om het niet te doen.
En als er dan zwaarwegende redenen zijn.....
....dan walsen we daar gezellig overheen en gaan we toch over tot omgang, want het moet, zo weet Emine inmiddels uit ervaring. Waar ik ooit met ijdele hoop de jeugdzorg inschakelde omdat ik veiligheid voor mijn kinderen wenste (ex gebruikte zeer zwaar geweld, is veroordeeld, kinderen doodsbang van hem), vecht ik nu tegen uithuisplaatsing omdat men van mening is dat de bezwaren van de kinderen wel zullen verdwijnen als ze in een pleeggezin zitten, de mishandeling zelf maakt niet eens uit daarbij want 'kinderen houden toch altijd van allebei'. Kijk maar eens op de site www.bezorgdemoeders.nl wat Jeugdzorg voor je 'doet' als je een kind tegen de andere ouder wil beschermen. Ik ben helaas niet alleen hierin.
Woede alleen tegen mij
maar de kinderen kregen het ook mee, bedreigingen, intimidatie en achtervlogen /stalken
ex een alcoholprobleem en de rechter heeft ex gesommeerd een bloedtest te lsaten doen en tot dan is er geen omgang , puur omdat ik aan gegeven heb dat ik het niet vertrouwde ( en natuurlijk door de antwoorden die ex gaf)( ex nuchter en toch bezopen antwoorden geven 
)
ik wacht nu al een jaar maar ex heefgt nog geen bloedtest laten doen , wel contact gehad met de kinderen omdat de kinderen het graag wilden maar iedere keer teleurstelling voor hun .........en nu...........
ex laat zich niet horen of zien , ik heb er niks voor hoeven doen eigenlijk
maar wat ik wilde zeggen is....soms kijken rechters wel door de facade heen
Veiligheid
Als het doel is om veiligheid voor je kinderen te creeeren kun je beter zelf nadenken, met je kinderen spreken en vooral ook met mensen uit je omgeving wat je zelf kunt doen. De kans is dan groter dat je zelf de regie in handen houdt.
Vanwege het gedrag van ex heb ik een wederzijdse vriendin bereid gevonden de eerste weekenden langs te komen om ex en kinderen steun te bieden en gezelligheid en ondertussen een oogje in het zeil te houden. Bij dreigende gevaarlijke situaties is de wijkregisseur een aantal keren polshoogte gaan nemen. Familie nodigde ex met kinderen uit voor gezamelijke dagjes uit. Voordat er een formele omgangsregeling was stuurde ik de kinderen op vaste tijden maar kortdurend naar vader zodat beiden niet overbelast zouden worden.
En ik was achterwacht voor vader en kinderen. Ook vader kon altijd een beroep op mij doen. Als ik de kinderen bracht stelde ik me altijd eerst op de hoogte van de conditie van vader door alleen naar binnen te gaan. Zonodig ging ik weer weg met de kinderen en besprak de zaak telefonisch tot er weer kalmer water was.
Latere bemoeienis van de Raad heeft zaken helaas ernstig gecompliceerd. Maar op den duur is ook dat weer gladgestreken, uiteindelijk ben jij de continue factor en een vader die problemen heeft verliest uiteindelijk de motivatie en de wil om zaken om eigen wijze te regelen. Vasthoudendheid van jou kant betaald zich dan uit.
Vraag
Misschien heb ik iets gemist, maar waarom is het voor jou momenteel geen optie om de kinderen thuis te houden? Door de woordkeus "voor mij" krijg ik (misschien ten onrechte) de indruk dat je een logistiek probleem hebt. Als dat zo is zou ik dat aanpakken zodat je inderdaad de mogelijkheid hebt de kinderen wel thuis te houden, als je daar dan voor zou kiezen.
En ik mis nog iets. Is het advies van de psycholoog nou om het contact stil te leggen, of niet, of heeft ze zich daar niet over uitgelaten? Ik zou daar eens een duidelijke uitspraak over vragen. En trouwens, als ze het zegt kan ze het misschien ook even opschrijven (mocht er gelazer komen).
Groeten,
Temet
Antwoord
Nee, het is geen logistiek probleem, de kinderen zijn loyaal naar hun vader toe, ze willen nog altijd graag naar hem toe. Gezien hun leeftijd ((richting)pubertijd)vind ik niet dat ik ze thuis kan houden, vooral omdat ik degene ben die zich zorgen maakt.
De psycholoog vindt niet dat ik ze thuis moet houden, maar de kwestie uit handen moet geven aan BJZ. Zo geef ik de verantwoordelijkheid, van het wel of niet thuis houden, uit handen. Voorlopig gaat mijn kind weer bij haar in therapie, ondanks dat het water naar de zee dragen is. Daar komt een verslag uit, wellicht dat we daar iets mee kunnen.
Op die site van Emine blijkt wel dat het in Nederland af en toe een hele kromme situatie is. En Emine wat erg dat je nu tegen uit huis plaatsing aan het vechten bent. Bah, tenenkrommend.
Ik heb binnenkort opnieuw een gesprek met de ouderbegeleider en hoop dat er daar vandaan een lichtpuntje komt. De ouderbegeleider is het in elk geval met me eens dat er een verandering moet komen. Ik ben benieuwd.
Ahum
verre van onbezorgd dus....
Advies psycholoog
Overbezorgd, de psycholoog adviseert dus eigenlijk om een OTS aan te vragen, zodat jij niet meer hoeft te beslissen over de omgangsregeling. Daarmee ontlast ze jou van een zwaar emotioneel probleem (als ik denk dat ze iets goeds wil adviseren). Wil je dat wel, of wil je die beslissingen zelf blijven nemen?
Overigens zal een gezinsvoogd niet alleen over de omgangsregeling iets kunnen zeggen (je houdt zelf de ouderlijke macht, maar een gezinsvoogd kan een aanwijzing geven) maar ook over andere zaken die de kinderen betreffen, zoals de verblijfplaats van de kinderen.
Kan de psycholoog rijmen waarom een kind bang is voor de vader en toch naar de vader toe wil? Alleen maar zeggen dt het om loyaliteit gaat is te weinig, kinderen willen gevaarlijke plekken best wel vermijden. Het kan zijn dt de kinderen zelf het gevoel hebben dat ze nog enige controle hebben over de situatie als ze bij vader zijn, dat zijn buien buien zijn en dat ze genoeg weten hoe ze daarmee om kunnen gaan. Heb je enig idee of dat zo is, of ze inderdaad naar hun eigen mening voldoende middelen hebben om moeilijke situaties aan te kunnen?
Dan zou je kort kunnen zeggen: ik heb met de kinderen gepraat en de kinderen kunnen zelf goed aangeven wat zij nodig hebben voor een veilige omgang; en ik wil die beslissingen zelf blijven nemen.
Als je eenmaal in de molen van een OTS zit kan het zomaar zijn dat er besloten wordt, dat het werkelijke probleem van de kinderen het loyaliteitsconflict is tussen vader en moeder en dat het rustiger is voor hen als zij op een neutrale plaats zijn.
Het beeld van de toekomstige crimineel dat geschetst wordt is een zeer platte versie van onderzoeken die aantonen dat in zoveel procent van de criminelen er sprake is van scheiding etc. Die redenering andersom stellen klopt eenvoudigweg niet. Dan zou de psycholoog meer moeten zien aan de kinderen en jou kunnen overtuigen waarom jouw kinderen bij het percentage criminelen uitkomt en niet bij de grote groep niet-criminelen.
Als het toch niet werkt zou ik de kontakten met de psycholoog op een beleefde manier zo snel mogelijk beëindigen met hartelijke dank voor het bereikte resultaat.
Tsjor