Uithuisplaatsing Hansje

vader

En ik ben voor vaders. Kinderen hebben belang bij hun vader, hoe ziek of crimineel ook, maar niet met alle geweld, graag in het redelijke, met gezond verstand.
Ik doe hier nog dagelijks mijn best om te zorgen dat mijn kinderen met hun vader omgaan, die op zijn minst een lastig karakter heeft waardoor het voor mijn kinderen altijd heel dubbel is om met hem om te gaan.
En vaders hebben belang bij hun kinderen. Ik gun geen enkele vader de hersenkoorts die je krijgt als je je kinderen moet missen. Dat is onmenselijk, maar wel graag op een redelijke humane manier.

Als ik zou moeten kiezen

tussen mijn kind op een raar filmpje op internet of zes maanden in een instelling, dan maar het rare filmpje. En Tsjor, natuurlijk kan moeder het filmpje niet meer verwijderen, zoiets gaat viraal. Dream on. Het kind is nu onder de hoede van dezelfde stichting waarvan we de hulpverleenster zo fijn bezig zagen in het omgangshuis. En waarom moet het kind zes maanden(!) geobserveerd worden? Het zal wellicht afwijkend gedrag vertonen nu. Dat is niet zo vreemd als je met geweld thuis wordt weg gehaald.
In de motivatie van de uitspraak lees je vooral dat het kind in een instelling wordt geplaatst omdat moeder een rechterlijke uitspraak niet opvolgt. Dat triggerde bij mij de herinnering aan wat BJZ zelf doet met rechterlijke uitspraken. En nu wordt het kind beschadigt om het punt maar te maken, dat punt is: "wij zijn de baas, niet de ouder".

AnneJ

'... maar wel graag op een redelijke humane manier.' En wie wil je laten bepalen wat een redelijke en humane manier is? Moeder?

Tsjor

Ranex

'En Tsjor, natuurlijk kan moeder het filmpje niet meer verwijderen, zoiets gaat viraal.' Daarom is het ook zo schadelijk. Daar helpt een UHP helaas niet meer tegen, maar wel kan het voorkomen dat het kind nog meer ingezet wordt in het conflict tussen ouders.

Tsjor

En vaders dan?

Dus kinderen moeten bij de moeder blijven ongeacht wat er gebeurt. Maar wat nou als je de vader bent? Je bent vreemd gegaan (noem maar iets) en je gaat samen wonen met je nieuwe vriendin. Je wil een normale omgangsregeling. Je hebt immers altijd voor je kind gezorgd.

Moeder daarentegen is boos omdat vader vreemd is gegaan en wil het kind voor zichzelf. Ze verzint de vreemdste verhalen. Zegt dat kind mishandelt is/wordt. En zorgt ervoor dat contact onmogelijk is.

Wat dan? Wat kan de vader dan nog doen?

Als ik de logica van sommige hier geloof dan heeft moeder altijd gelijk en heeft vader pech. Er zijn toch echt ook situaties waarin de moeder liegt en de boel bij elkaar verzint.

Onvoorstelbaar

dat sommigen hier menen dat het kind nog normaal en veilig op kan groeien bij de moeder, na alles wat er gebeurd is en alles dat je leest in de uitspraak.

Het is toch overduidelijk dat de moeder het kind misbruikt/gebruikt heeft in haar strijd tegen de vader. Willens en wetens haar kind beschadigd heeft voor haar eigen egoistische motieven. Moeder is geestelijk duidelijk niet helemaal gezond en dat is al veel langer aan de gang.

Vader wil overigens wel voor kind zorgen, maar hij heeft zijn zoon al jarenlang niet gezien (dankzij moeder). Dus dat het kind neit halsoverkop bij de vader geplaatst wordt snap ik wel.

redelijk en humaan

Wat is er mis mee om zo'n proces aan te gaan. Individueel te spreken met alle betrokkenen en ze te herinneren aan ieders positie als ouder en de noodzakelijke betrokkenheid van beiden. En dat dan wat geduldig vol te houden, mensen te steunen dat het echt niet meevalt, en ze de gelegenheid geven zich te hernemen. En in te gaan op de bezwaren die her en der liggen, de dealbreakers, de financiele en andere belemmeringen. Voordat je tot dwang en drama overgaat. Mensen te steunen in het opnieuw nemen van risico, het herstellen van vertrouwen, het bespreken van de gevolgen voor iedereen, zo mogelijk dat door mensen zelf naar elkaar te laten uitspreken. Dat vereist vakmanschap, maar dat is wat ik zou wensen in zo'n situatie. Ik had die mensen om mij heen gelukkig en geen dwangbevel van jeugdzorg. Ik realiseerde mij, op tijd gewaarschuwd, dat niemand dit van mij kon overnemen, ik had die relatie, ik droeg de verantwoordelijkheid, wat er ook van kwam. Wat ook de uitkomst zou zijn. Die niet lullen maar poetsen houding, pak ze maar aan, maakt meer stuk in een kinderleven.

moeder is boos

Je geeft mensen zoveel mogelijk de regie terug, dwang is de achterdeur uit. Ik ken ook van dichtbij de situatie dat vader moeder op een verschrikkelijke manier in de steek heeft gelaten. Geholpen door de kinderbescherming werd de omgangsregeling om zeep geholpen. Door het verdriet van het kind heeft moeder het weer opgepakt en is het contact met vader weer aangegaan. Het is nu open. Het is nog niet goed want vader laat het ook tegenover kind afweten, maar de relatie is er en het contact dat op en neer gaat is er ook. Tijd en geduld en het zich hernemen van moeder. Dwingende instanties, al eerder door jeugdzorg zelf erkend, maken de zaak van een vechtscheiding er niet beter en eerder slechter op. Mensen aanspreken op redelijkheid en normaliteit en geduld, het serieus nemen van mensen, is een voorwaarde om dit soort situatie in goede banen te leiden.

Mark

Als men jouw redenering volgt, dan moet je het kind toch bij de vader plaatsen. En het niet voor een half jaar in een tehuis zetten "ter observatie". Stel je even voor jezelf voor dat jij persoonlijk per acuut uit je huis wordt gehaald en een half jaar in een instelling wordt gezet "ter observatie".
Moeder wordt onderzocht. En het is zaak te onderzoeken of BJZ zelf de oorzaak is van het gedrag van moeder (dat staat in de motivatie van het vonnis, lees maar na). Maar vader zou een wietplantage hebben. En betrokken zijn in drugshandel. Je zou denken dat ze ook dit moeten onderzoeken. Maar dat gaat zo te zien niet gebeuren. Wel wordt het kind een half jaar in een tehuis geplaatst met alle gevolgen van dien.
Degenen die op het moment het meest bedreigend zijn voor het welzijn van dit kind, zijn de jeugdzorgers. Zij nemen beslissingen die hem voor de rest van zijn leven zullen beschadigen.
Verder is er een rapport over de rol van BJZ bij omgangsproblemen, dat vind je hier: http://www.nationaleombudsman.nl/sites/default/files/2012-166_kom_sa-2012_de_ondertoezichtstelling_bij_omgangsproblemen_0.pdf.
Daaruit blijkt dat het er erg van afhangt bij welk Bureau Jeugdzorg je toevallig terecht komt, en bij welke voogd, als het gaat om de vraag wat de kwaliteit van de hulpverlening en beslissingen is. En bijvoorbeeld de inzet van vrijwilligers bij omgangsbegeleiding is omstreden. Het is allemaal veel minder professioneel dan velen denken.

Ranex

Het kind kan niet nu bij de vader gaan wonen omdat de moeder het kind bang gemaakt heeft voor de vader. Ze heeft behalve het filmpje van de uithuisplaatsing (waarbij ik vind dat ze de boel laat escaleren) en het filmpje van het omgangshuis (waarbij ze het kind niet troost maar juist verder in paniek brengt door haar opmerkingen) nog veel meer filmpjes (o.a. van de autorit naar het omgangshuis toe) die ze online zet. Met het stelselmatig afwijzen van alle hulp en het maken en publiceren van die filmpjes toont ze zelf aan niet in het belang van het kind te werken.

skik

Skik Mijn vraag was

Waarom het kind dan een half jaar in een instelling moet. Wat lost dat dan op?

Tsjor

De kinderen zijn niet mijn eigendom, ik ben hun eigendom. Zij beslissen hoe lang ze me nodig hebben, en niemand anders.

Renax

Het kind rust geven en onder begeleiding werken aan het herstel van contact en omgang met de ouders.

skik

rust

Hoeveel rust zou dit kind nu krijgen dan? Weggerukt uit zijn vertrouwde omgeving en zijn moeder met alle verdriet en onzekerheid van dien? Geplaatst in een vreemde setting met vreemde en wisselende groepsleiding en gepest door kinderen? Vol onzekerheid hoe het nu verder gaat? Dat bjz op die manier heeft ingegrepen is een teken van onmacht om de situatie ten goede te keren, iets wat de ouders en mn moeder verweten word. Verschil is dat bjz de middelen, tijd en het geld voor handen heeft om het tij te keren en moeder niet. Maar die middelen worden tegen moeder gebruikt en niet voor en Hansje is het kind van de rekening in dat kafkiaanse script. Triest!

Pleegouder

Wij hebben altijd gezegd dat als de oudste kinderen het huis uit zijn, we plek hebben voor een pleegkind. Met deze bril op heb ik het grootste deel van dit draadje gelezen. Wat een woede en wantrouwen! Een pleegkind kun je alleen opvoeden samen met de eigen ouder(s), maar als ik hier lees hoe er tegen Jeugdzorg en UHP wordt aan gekeken dan ben ik al bijna van mijn voornemen genezen:-(

niet zo moeilijk Heks

Je neemt alleen pleegkinderen als de ouders instemmen met de uithuisplaatsing. Dat is al moeilijk genoeg. Overigens is het ook niet erg om een kind op te vangen dat gedwongen bij jou is, dan kun je een bondje maken met de ouders tegen jeugdzorg.

Overigens

Is het maar goed dat je dit draadje leest. De meeste pleegouders hebben een veel te zonnig beeld bij een pleegkind en snappen niet dat ze zelf ook een speelbal van dit soort mensonvriendelijke systemen worden. Ineens gaan een hoop andere mensen beslissingen nemen over jou leven.

pleegkind

Ik ken iemand die ook een pleegkind in huis heeft genomen, maar dat ging heel anders. Het kind zat in een tehuis en hij werkte daar (niet als verzorger). Vervolgens nam hij het kind gewoon mee naar huis, eerst om te logeren en toen permanent. Hij en zijn vrouw hadden zelf geen kinderen. Dankzij de pleegzoon hebben ze nu kleinkinderen, het contact is heel warm en frequent.

Ik ken ook iemand die een verwaarloosd kind af en toe lekker in bad stopte en eten gaf dat zogenaamd "over was". Iedereen werd in zijn waarde gelaten en het gaat nu uitstekend met het inmiddels volwassen kind.

Maar ja, dan heb je dus mensen die elkaar hebben uitgezocht. Dan zijn de kansen al heel wat beter.

Risico van Pleegzorg

Het risico van Pleegzorg is dat je net 1 van die 10 kinderen krijgt die inderdaad op basis van ondeugdelijke rapportage uit huis zijn geplaatst. En dan fasciliteer je dit drama, geef je in feite jeugdzorg de kans om hun vangst te droppen.

Alleen dit al is voor mij reden om nooit pleegouder te worden. Al willen de instanties mij vast ook niet, ben een ots-moeder die uiteindelijk gelijk kreeg....en eel instanties geven namelijk in de voorwaarden aan dat je moet kunnen samenwerken met de hulpverlening....wat ik lees als dat je moet meedeinen met de instanties (praktijkverhalen genoeg van uhp bij pleegzorg als pleegouders het oneens zijn).

informeel

Je kunt wel informeel kinderen opvangen. Dat vinden de instanties niet leuk, maar alleen op die voorwaarde doe ik dat wel eens.
Zolang mijn adres niet bekend gemaakt wordt aan de instanties kan het wel.

Ik kijk na het lezen van het vonnis toch wat anders tegen deze zaak aan, nu begrijp ik wel dat er ingegrepen moest worden. Niet om "partij" te trekken voor een van de ouders of om de moeder te straffen, maar in het belang van het kind. Want dat lijkt inderdaad niet gediend bij het gedrag van moeder. Ik hoop dat ze zichzelf herpakt, want zo een opvanghuis is geen fijn thuis.

Ja hoor Nils

Eerst zelf zorgen voor escalaties en dan moeten ingrijpen. Ik snap onmiddelijk dat het niet meevalt maar ik zou ook gek worden als er eerst voor bescherming gekozen wordt en dan moet ik ineens meewerken aan een project waar ik niet in geloof. Al veel eerder had hier mogelijk gede escaleerd moeten worden. Maar goed, dat is allemaal hypothetisch, het fijne weet niemand, maar enig idee krijg je wel. Dit is ontspoort maar het is te makkelijk om daar moeder de schuld van te geven.

Triest

Ik vraag me echt af of dit nu de beste oplossing is. Zo'n klein kind in een tehuis zonder zijn moeder of vader. Het kan best zijn dat die moeder de omgang met de vader flink frustreerde en het kind enorm tegen de vader opzette. Dat is ook heel triest. Maar ik vraag me af of je niet veel meer kapot maakt door een jong kind weg te nemen bij zijn primaire verzorger en in een tehuis te zetten. Als het nou nog een pleeggezin was dan was het iets minder erg maar voor zulke kleine kinderen lijkt me een tehuis nou niet de juiste plaats. Het lijkt me dat deze jongen hierdoor er alleen maar extra trauma's bovenop zal krijgen. Natuurlijk is het voor de vader heel oneerlijk dat hij zijn zoon nauwelijks te zien krijgt en daar moet ook zeker wat aan gedaan worden maar op deze manier maak je het alleen maar erger voor het kind. Niet alleen heeft hij blijkbaar te maken met een moeder die hem van zijn vader vervreemd maar nu word hem die moeder ook nog afgenomen. Lijkt me nog erger.

Wat betreft het observeren van het kind. Ik vraag me af hoe je nu echt iets betekenisvols kan zeggen over het gedrag van een kind wat net is weggerukt bij zijn primaire verzorger en in een volkomen vreemde en angstaanjagende omgeving is ondergebracht.

Het jochie heeft de afgelopen 6 jaar bij zijn moeder gewoond en het ziet er niet uit dat er een direct enorm gevaar dreigt voor zijn gezondheid dus of dit nu zo enorm spoedeisend en noodzakelijk was vraag ik me af.

Pleegouder

De realiteit is dat als je pleegouder wilt worden je ook te maken zal krijgen met de biologische ouders en met jeugdzorg. Soms zullen de belangen van alle drie samen vallen maar vaak ook niet. Pleegouder zijn is dus niet alleen voor het kind zorgen in het dagelijkse leven maar ook contact met jeugdzorg en de ouders onderhouden. En daar komt vaak een stuk frustratie bij want soms zul je als pleegouder dingen radicaal anders zien als jeugdzorg en dan merk je dat de stem van de pleegouder ook niet veel waard is. Ik zal zeker niet zeggen dat je het niet moet doen maar wat ik er zo van zie in mijn omgeving zit er bij pleegouders ook vaak veel frustratie gericht naar jeugdzorg.

Je hebt natuurlijk ook vormen van pleegzorg waarbij de biologische ouders er wel mee instemmen dus het is best mogelijk om pleegouder te zijn zonder mee te werken aan gedwongen uihuisplaatsingen. Je kan tenslotte altijd nee zeggen tegen een opvang.

Maar ik zou het zeker niet doen als je niet tegen een stuk kritiek en frustratie kan want er komt echt veel gedoe bij kijken, zeker in de omgang met de instanties.

O

Observatie

'Waarom het kind dan een half jaar in een instelling moet. Wat lost dat dan op?'
In theorie (!) zou dat half jaar het volgende moeten opleveren: observatie van het kind, het kind vertoonde de laatste periode bij moeder vreemd gedrag volgens school en familie. Is dat eigen aan het kind? Vertoont het kind dit gedrag ook als het in een andere situatie is? Relatie met anderen: wat gebeurt er als het kind in kontakt komt met vader, of met moeder, of met oma etc. Hoe reageert het kind dan? Is het kind dan angstig, verward, onhandelbaar etc. Heeft het kind te lijden onder vader, of onder moeder, of heeft het kind van zichzelf problemen?
Je kunt dat bij een kind van zes jaar niet met een gesprekje en afvinklijstjes doen, je kunt zo'n observatie ook niet in een paar weken afronden.
Ik schreef al: dat zou in theorie zo zijn en je mag hopen dat er deskundige mensen om het kind heen lopen die in staat zijn tot dergelijke observaties. Of die zelf een deskundige inschakelen. Ik weet dat het niet altijd zo is (zwak uitgedrukt).

Tsjor