timing scheiding

tja...

Moeilijke situatie. Ik denk dat het voor de kinderen rustiger is als jullie momenteel proberen door te gaan met leven en dan maar een beetje langs elkaar heen leven is een goed optie om de zaak niet op de spits te drijven. Een scheiding brengt veel onrust en praktische problemen voor hun met zich mee en daar belast je ze mee.
het nep voelen, daar zou ik niet te veel mee zitten: dat is in feite jullie probleem omdat jullie er voor kiezen dit nu zo op te lossen, is dat een kenmerk daarvan. Dat is ook niet iets waar de kinderen veel last van hebben waarschijnlijk.

Het klinkt alsof jullie beiden niet tot nauwelijks gemotiveerd zijn om nog te proberen er iets van te maken.
Persoonlijk vind ik het wel schrijnend om gewoon maar tot de conclusie te komen, ze is niet gelukkig dus we gaan maar uit elkaar. Ik mis het hele verhaal erachter, iets waaruit ik op kan maken of er nog handvatten zij om te bedenken of er nog wegen zijn om te bewandelen, of er nog manieren zijn om toch te kijken o er een oorzaak is en of er iets aan gedaan kan worden. Het kan best zijn dat jullie dat allang gedaan hebben en dat het niets geworden is, maar dat klinkt niet uit je verhaal.
Als het samen tijd doorbrengen een probleem is, dan lijkt me dat daar wel oplossingen voor te vinden zijn, dat zou geen obstakel moeten zijn. Zelfs als de liefde daardoor verminderd is, zou je daar met therapie nog iets mee kunnen. Jullie hebben toch potdorie samen twee kinderen op de wereld gezet, zijn die het niet waard om iets meer moeite te doen, dan jullie nu proberen?

Spanning

Kinderen krijgen de spanning ook nu al mee. Ze zullen gissen wat er aan de hand is. die onzekerheid kunnen ze vullen met de allerengste gedachten of met geruststellende gedachten.
Wat zeker is voor jullie beiden is, dat de relatie en het samenwonen niet meer gaat. Hebben jullie al enig idee hoe het verder zal gaan? Waar zal iedereen wonen, wie gaat voor wie zorgen etc.?
Je kunt het hele proces ook in fases doen. Bijvoorbeeld: eerst een scheiding van tafel en bed. Daarvoor moet je evenveel regelen als voor een echte scheiding, maar het voelt net iets anders. Je kunt afspreken dat je dat omzet naar een officiële ontbinding van je huwelijk als de kinderen het huis uit zijn.
Bij een scheiding van tafel en bed moet je ook alles regelen wat je daarna ook moet regelen, de eerste vraag zal dan zijn: waar komt ieders tafel en bed te staan? Ook op financieel gebied moet je alles regelen. en een ouderschapsplan maken (maar daar kun je met de kinderen over overleggen).
Je vrouw heeft blijkbaar eg veel behoefte om nu zelfstandig te gaan wonen. Wellicht is het een optie om dat als uitgangspunt te nemen, waarbij zij haar eigen onderkomen zoekt en jullie samen bespreken hoe je dat gaat bekostigen. Living apart, maar nog wel net together.
Als je toch wil gaan scheiden, wil je dan dan samen doen met een advocaat-mediator, of ieder een eigen advocaat? Op welke punten verwachten jullie problemen? Huisvesting, alimentatie, schulden, bezittingen?
Ik denk dat het goed is om het gesprek hierover met elkaar aan te gaan. Als jullie zelf enigszins in beeld hebben hoe het proces verder zal gaan kun je de kinderen daarover inlichten. De informatie gaat dan niet zozeer over dat jullie uit elkaar gaan (wat voor de kinderen wel de belangrijkste boodschap is), maar over hoe jullie het verder gaan regelen. Als je daar eenheid en vertrouwen over uit straalt zal dat ook zijn wat de kinderen meekrijgen.
In hun omgeving zullen er meer kinderen zijn met gescheiden ouders. Ze zijn oud genoeg om daar zelf een mening over te hebben gevormd. Geef ze de ruimte om die mening ook te uiten.
Wat betreft de eindexamens, het ligt er ook aan hoe je kinderen zijn. Staan ze er slecht voor, zijn ze paniekerig, zijn het stabiele studeerders die er goed voor staan?
Je kunt niet weten wat de meest negatieve invloed heeft op de leerprestaties van een kind: aanvoelen dat er iets ergs aan de hand is, zonder dat je weet wat; of een scheiding. Ik ken het verhaal van een kind waarvan de moeder overleed in zijn eindexamenjaar en hij slaagde met negens en tienen.
Nu wachten op het eindexamen van je oudste, daarna van de tweede, dat kan lijken op het verlangen (misschien wel terecht) naar uitstel van de scheiding. Wat als een kind zakt of een jaar blijft zitten?
Open het gesprek met je vrouw over de vraag hoe jullie het verdere proces willen vorm geven en hoe je de komende jaren nog zo goed mogelijk voor de kinderen kunt zorgen. Ga denken in termijnen.

Tsjor

Het komt nooit goed uit...

In jullie geval zou ik, nu jullie blijkbaar nog wel on speaking terms zijn, de boel gaan ontvlechten. Als je tenminste zeker weet dat een scheiding de enige oplossing is. Scheiden is heftig en emotioneel, als je daarmee wacht tot jullie elkaar in de haren vliegen wordt de kans op een vechtscheiding alleen maar groter. En ook al willen jullie niet samen verder, en ook al zijn jullie kinderen al best groot, je blijft toch samen ouders, je komt elkaar tegen bij diploma-uitreikingen en dergelijke en je wordt later ook (hopelijk) samen opa en oma. Hoe dan ook blijft een goede onderlinge verstandhouding vreselijk belangrijk.
Mijn advies zou daarom zijn, ga nu al samen op zoek naar een goede mediator, die neemt je stapsgewijs mee door het hele proces en vertelt je waar je over na moet denken en wat je allemaal moet regelen. Ter voorbereiding lijkt het me verstandig dat je allebei al eens een echtscheidingsconvenant bekijkt (online te vinden) zodat je er ieder voor zich alvast over na kunt denken wat je wensen en eventuele eisen zijn. En het daar misschien al eens over kunt hebben. Ik heb daar zelf geen goede ervaringen mee trouwens, met zo'n mediator erbij verloopt zo'n gesprek toch heel anders dan wanneer je dat samen doet. Je blijft toch beleefder tegen elkaar als er een vreemde bij zit, ook al word je nog zo gekwetst of verrast of verbaasd door je partner.

Nog even over de kinderen. Tsjor heeft natuurlijk gelijk als ze zegt dat de kinderen heus nu al wel door hebben dat er iets is. Zonder groot drama kun je best vertellen wat er aan de hand is. Open zijn (zonder in details te treden) lijkt me voor hen het beste. Dus vertel ze dat jullie uit elkaar willen, maar dat er geen haast is en dat jullie het zorgvuldig en in harmonie willen doen, en tot op zekerer hoogte ook in overleg met hen.

Sterkte. Het wordt hoe dan ook een heftige tijd.

....

Een scheiding is nooit goed voor een kind. Op geen enkele leeftijd, tenminste ik heb het nog niet meegemaakt. Er kunnen spanningen zijn in een relatie. Maar die kan je ook onder de loep nemen en dingen loslaten of anders gaan zien. Door uit elkaar te gaan kunnen er hele verdietige dingen voor terug komen. Een kind waarvan de ouders gaan scheiden...hoe verdrietig is dat. Er komen misschien nieuwe partners, continu van het ene naar het andere huis. Wellicht stiefbroertjes of zusjes of half broertjes of zusjes. Over onrust gesproken.

En ik denk echt dat het op elke leeftijd onrustig en slecht is voor een kind. Ook voor een kind van drie jaar of dertig jaar.