U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
TIjd voor de volgende stap, ik kijk er niet naar uit
Het is me nu wel duidelijk. Na bijna 10 jaar zit het huwelijk tussen mijn vrouw en mij er dan echt op. Bijna 15 jaar samen, eigenlijk nooit ruzie en nu toch een gezin met kinderen (5 en 8) dat uit elkaar valt. Het is een verhaal waarbij iedereen met het hoofd schudt en zich afvraagt hoe het zo ver heeft kunnen komen. De basis is een volledig uit de hand gelopen opvoeding, waardoor communiceren in onze relatie puur op basis van ratio is gegaan, emotie werd vaak als minder belangrijk gezien. Zolang het leven je toe lacht is dat niet erg, maar als de tijden zwaarder worden (huilbaby's, burn outs) groei je emotioneel uit elkaar. Je beschaamt elkaars vertrouwen en daarmee creeer je een breuk die niet meer te herstellen valt. Ik zou graag door willen knokken, de onderste steen boven, maar mijn vrouw heeft er geen vertrouwen meer in. Van "houden van" naar "uit mn ogen" in 2 weken zeg maar.
En nu? We gunnen elkaar het beste en kunnen nog altijd prima praten. We vinden elkaar goede ouders met een volledig matchende opvoedingsstijl. Financieel zijn we beiden onafhankelijk. In een normaal leven zouden we elkaar de hand schudden, of nog 1 x hard met elkaar naar bed gaan en elkaar nooit meer zien. Maar er zijn kinderen, en dat maakt alles uit
Omdat zij er het minst aan hebben kunnen doen en omdat je ze een andere opvoeding gunt, kiezen we er in eerste instantie voor om te gaan "bird nesten". De kinderen blijven in huis wonen en wij hoppen van het huis naar een huurappartement, wat we ook delen. Steeds 2 dagen af en aan, zodat je ook niet teveel aan het slepen bent en de kinderen de andere ouder niet teveel gaan missen. Mijn vrouw gaat met intensieve therapie aan de slag om met haar verleden af te rekenen. Wie weet opent dat in de toekomst deuren, maar voor nu is de relatie voorbij. Formeel scheiden zal nog wel een jaar duren, ons huidige huis is gekocht op 1,5 inkomen. Het huurhuisje erbij kan nog wel, maar echt uit elkaar betekent verkopen en dat willen we de kinderen nog niet aan doen.
Wellicht houdt 1 van ons het huis aan en investeert de ander mee in de overwaarde. We gaan een ouderschapsplan opstellen voor de komende 6 maanden, waarna we het bird nesten gaan evalueren. Over 2 weken vertellen we het de kids en over 4 weken is het dan zover. De persoon waar je tot dan toe alles mee delen kon (of in elk geval 95%) is dan uit je leven. Ik kijk er niet naar uit
weet je zeker dat je dit wilt? de huizen blijven delen met je ex? ik snap wel dat je denkt in het belang van de kinderen. maar kinderen zijn flexibel, en als ze bij vader en moeder een fijn kamertje hebben is dat voor hun ook al heel snel heel fijn.
het lijkt me dodelijk vermoeiend voor jullie als volwassenen om continu te moeten verkassen. nu klinkt dat misschien raar want zou dat voor kinderen minder erg zijn? ik denk het eerlijk gezegd wel. je kan nu ook niks opbouwen met een ander, alles in overleg. continu bezig om de boel op te ruimen want de ander komt weer in het huis vanavond. lijkt me vreselijk. of je vindt dingen van de ander die je liever niet wilt zien. ik zou echt mijn best doen allebei een fijn huis te vinden, dichtbij elkaar en dan ervoor te zorgen dat het gaat lukken. de kinderen een fijne omgangsregeling. dat brengt veel meer rust.
fijn voor je kinderen
Zij houden gewoon hun eigen thuis met danwel de ene, danwel de andere ouder. Dat geeft rust en veiligheid voor ze. Als je dat voorlopig zo op kunt brengen is dat alleen maar goed. En zoals je aangeeft: wie weet wordt het geen definitieve scheiding.
Hier hebben we ook zoiets, alleen leven wij 'gewoon' in 1 huis. Wel beide met eigen slaapkamer. Zolang het werkt, werkt het. En voor de kinderen is dit veel prettiger. Wat ons betreft staat dat op de eerste plaats: het belang van de kinderen.
ook zoiets
Knap om in hetzelfde huis te blijven. Ik merk dat me dat erg zwaar valt. Heeft er natuurlijk ook mee te maken dat ik niet voor deze route gekozen heb. Ik zou graag nog willen knokken. Ik denk dat wanneer je beiden vrede hebt met het niet meer partner zijn van elkaar, je dit nog wel even vol kunt houden.
Voor wat betreft het huizen delen, ben ik reuze benieuwd hoe dat gaat. We zijn als persoon erg flexibel en hebben buiten een laptop en een glas wijn niet heel veel nodig. Het appartement zullen we minimalistisch indelen. Wassen etc doen we in het hoofdverblijf.
Maar inderdaad, je prive leven staat behoorlijk stil. Daarom lijkt het me inderdaad een behoorlijke uitdaging om het langer dan 6 maanden vol te houden. Het gekke is dat we vandaag best gezellig een kop koffie hebben gedronken, samen gehuild en met de kids gegeten. Voelt alsof er niks aan de hand is..