U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
stiefzoon manipuleert
Ik heb een lastige vraag. Ofwel: ik heb het er zelf moeilijk mee. Mijn partner en ik zijn beiden gescheiden. We wonen intussen samen en hebben beiden twee kinderen uit een eerdere relatie. Ik heb kids van 6 en 8 en hij van 11 en 14. De oudste van hem is meervoudig gehandicapt, mijn oudste heeft autisme.
We zijn een harmonieus liefdevol gezin, we doen ons best om alle kid een gevoel van veiligheid en liefde te geven. We geven ze allemaal aandacht. Zijn kids zijn hier om het weekeind. Mijn kids gaan het weekeind dat zijn kids hier zijn, van vrijdagavond tot zaterdagavond naar hun vader. De vier kinderen zijn dus samen van zaterdagavond tot zondagavond. Het andere weekeind zijn mijn kids het hele weekeind bij hun vader.
Het is natuurlijk voor alle kids aanpassen geweest. Maar als ze samen zijn hebben ze met momenten erg veel plezier. Ze spelen druk, oorlogje, door de tuin rennen en spelen, in het bos voor huis. De stiefzoon van 11 is het na een paar uur beu en gaat dan wat anders doen. Dat is prima, want mijn zoontje van 8 kan overweldigend zijn en uiteindelijk is ieder een eigen individu en genoeg is genoeg.
Vrijdagavond en zaterdag overdag zijn enkel zijn jongens hier dus. OP zaterdag gaat mijn man met zijn zoon voetballen, en zorg ik voor mn gehandicapte stiefzoon.
Mijn stiefzoon van 11 geeft echter heel vervelende signalen af. HIj zegt bij zijn moeder dat hij geen aandacht krijgt, dat hij nooit alleen is met zn vader, dat hij zich verwaarloosd voelt, dat hij is de steek gelaten wordt.
Op school haalt hij soms slechte punten en begint dan te huilen dat dat komt omdat zn vader dat weekeind geen aandacht voor hem had. Maar als we op vrijdag avond iets met hem willen doen zegt hij: ik kijk liever televisie.
Als er ruzie is tussen de kids en we lossen dat samen op, is mn stiefzoon daarna boos, heel boos. en zegt dat zn vader niet van hem houdt maar wel van de andere kinderen, dat hij het niet leuk vindt bij ons, dat hij maar doet alsof hij het leuk heeft, dat we hem niet willen. Dat hij enkel komt om ons een plezier te doen. Maar de rest van de tijd heeft hij wel de grootste lol met de andere kinderen.....Als hem daar dan naar vragen zegt hij dat dat nep is.
Als we hem uitleggen dat hij de hele vrijdagavond en zaterdag met zn vader en met mij heeft en dus alle aandacht heeft zegt hij dat hij dat hij het hele weekeind met zn vader wil. We hebben uitgelegd dat dat niet de situatie is en dat we hier allemaal wonen. En dat hij er ook voor kan kiezen iets met ons te doen ipv tv te kijken alleen.
Bij zn moeder gaat hij discussies aan over slaaptijden, en neemt die gesprekken op met zn gsm waarop zn meoder dan zegt: dan ga je bij je vader maar op 12 uur naar bed, maar hier niet. En die stuurt hij naar ons en zegt dat mn ma heeft gezegd dat hij om 12 uur mag gaan slapen. We geven dan aan dat wij onze regels hier bepalen en dat we die opgenomen berichten niet meer willen.
Het eten is hier nooit goed, haalt altijd zijn neus op.
We doen als ze hier zijn altijd wel leuke dingen, maar als we een rustige dag doen is hij boos. Terwijl zn moeder nooit iets met de kids onderneemt, ze gaan nooit weg. Ze beloofd hem keer op keer dingen, vakanties, uitjes, maar het gaat simpelweg nooit door. Ze gaat enkel weg met haar nieuwe man. Daar kunnen wij niets aan doen, maar wij besteden zoveel aandacht aan die kids, en toch is het nooit goed.
Bij zn moeder huilt en praat hij uren over ons, dat hij geen aandacht krijgt, dat hij zich in de steek gelaten voelt. Mn man heeft aan zn ex uitgelegd dat wat hier speelt, mn stiefzoon met ONS moet bespreken. En dat ze hem naar ONS moet sturen of laten bellen hiervoor. Dat kunnen we het hier oplossen. Want hij speelt van tijd een tijd een spel en manipuleert. Net als op school. Slecht cijfer: ik krijg geen aandacht bij papa.
Mn man en ik hebben het beste voor met alle kinderen. Ik doe zn mn best als de jongens komen. Ik haal wat ze lekker vinden. We doen leuke dingen. We hebben aandacht voor hem. Ik maak zn kamer gezellig, zorg dat er dingen speciaal voor hem zijn. En als we na het weekeind vragen of er zaken zijn die hem dwars zitten is dat niet zo. Het was een super leuk weekeind.
Mn man heeft tegen zn ex gezegd dat hij wilt dat ze hem direct naar ons doorstuurt, met hem belt als hij er weer over begint. Want hij krijgt overal gehoor. De verhalen worden steeds groter en wilder. We lijken wel een contactgestoord gezin zoals het nu begint over te komen, dat is hoe hij ons schetst. Dat doet me enorm veel pijn, vooral als ik zie wat het met mijn man doet. Hij is zo;n liefdevol mens, doet zo zn best....
Wat adviseren jullie? Hoe gaan we hier mee om? We geven steeds dezelfde boodschap naar hem. Geven hem aandacht. Praten en luisteren.
Mn man heeft tegen zn ex gezegd dat ze hulp moet zoeken voor hem, maar ze zegt dat de stiefzoon dat niet wilt...maar ja, hij is 11, hij kan toch niet alles zelf bepalen? Zn ouders zijn al in zoveel dingen meegegaan omdat hij dat wilde.
Ik voel me gewoon niet thuis als hij er is. Dat doet me pijn om te zeggen. Maar door alle dingen die ik hoor voel ik gewoon: hij wil me hier niet in mijn eigen huis. En mijn kinderen zijn niet gewenst. Dat zal niet reeel zijn maar zo voelt het wel. Ik wil dat die jongen gelukkig is, maar niet manipuleert.
Mogen we hem op zijn manipulaties aanspreken? Zeggen dat hij hier mee moet stoppen en dat we het doorzien?
Wat vinden jullie?
Groetjes
ik denk
dat hij boos is. Ik denk dat ie boos is omdat ie de weg kwijt is. Ik weet niet hoe lang jullie al een samengesteld gezin zijn?
lastige positie
Zijn oudere broer is gehandicapt, hij heeft een scheiding doorgemaakt, wordt nu opgescheept met een stiefmoeder en 2 stiefbrusjes, waarvan er 1 ook nog een gebruiksaanwijzing heeft.
Of het nu reëel is of niet: hij voelt zich tekort gedaan. Dus ik zou dat serieus nemen. Kan je man niet door de week ook nog iets met hem doen? Zit hij bijvoorbeeld op een sport waar je man dan elke week bij de training kan zijn o.i.d? Hoe is het contact eigenlijk tussen de weekenden?
En misschien kun je een poosje de weekenden omwisselen: dat de kinderen van je man er zijn in de weekenden dat jouw kinderen er niet zijn. Misschien geeft dat al even meer 'ruimte' voor je stiefzoon.
boos
Zijn moeder onderneemt nooit iets met hem schrijf je, maar mijn ervaring is dat je met een meervoudig gehandicapt kind lastig de deur uit komt, daarbij zorgt de moeder in haar eentje voor de kinderen. Jullie doen dit samen en om het weekend. De jongen zal thuis ook een aandachtsprobleem hebben door zijn broer.
Gaat de broer ook wel eens naar een logeerhuis? Dat kan bij jullie, maar ook bij moeder wat lucht geven en krijgt het broertje wat meer aandacht.
Om het weekend je vader zien, dat is ook bar weinig. Hij zal zich er (nog) boos over voelen. En daarbij een stiefbroertje dat ook de nodige aandacht vreet, dat maakt het er niet beter op.
Ik denk zo te lezen dat je zijn woorden niet zo zwaar moet nemen: hij klaagt maar heeft wel de grootste lol. Hij heeft geen zin in zijn schoolwerk, maar wel in tv kijken. Het is gewoon een houding die hij nu heeft aangenomen, hij is gewoon ontzettend boos - en zijn vader, jij en je kinderen hebben Schuld, in zijn ogen. Dit heeft gewoon tijd nodig, misschien moet vader dit eens benoemen en hier over praten ipv mopperen dat de jongen de boel besodemietert 
Je kan niet anders doen wat je nu doet, hem toch positief blijven benaderen en proberen er een leuk weekend van te maken, met veel aandacht van zijn vader. Wat ook nog kan is een keer zijn broer in een ander weekend te laten komen dan hij, dat hij alleen komt en ook wat Jippox voorstelt.
Praten
In dit soort situaties blijkt het maar weer: ouders moeten met elkaar blijven praten. Als moeder weet dat haar kinderen goed verzorgt worden in de weekenden bij hun vader, is zij er minder gevoelig voor. Daarnaast zullen beide ouders moeten gaan samenwerken om het beste voor de kinderen te bereiken.
In jouw post geef je ook al aan hoe jij over de moeder denkt. Probeer dat eens positiever bij te stellen. Misschien dat jullie een keer met elkaar om tafel moeten en dan niet om elkaar verwijten te maken, maar om een actieplan op te stellen om dit vervelende gedrag aan te pakken.
Dit is een duidelijk geval van een kind dat beide ouders tegen elkaar uitspeelt. Als dat gebeurt in een gezin waarbij de ouders nog bij elkaar wonen, komen de ouders daar veel makkelijker achter en is het probleem snel opgelost, door even aan elkaar te vragen wat de ander heeft gezegd. Bij gescheiden ouders is dat vaak wat moeilijker. Tegen mij en mijn ex is gezegd: "geloof niet zonder meer wat je kind verteld". Feit is dat kinderen altijd hun ouders uit zullen proberen, daar leren ze van.
Daarnaast zou je ook een gesprek aan kunnen gaan met hem en aan hem kunnen vragen waarom hij dat doet. Misschien heeft hij zich wel ingebeeld dat doordat hij zo doet, jullie juist die leuke dingen doen. Mensen kunnen soms hele vreemde conclusies trekken.
vader alleen met zoon van 11
Zou het niet goed voor de jongen zijn als je man alleen met hem op stap zou gaan? Vader zoon aandacht zonder dat hij de aandacht met jou moet delen?
jongetjes van 11
Ja, die willen hun vader natuurlijk. Ik snap dat de jongen geen hulp wil, hij wil gewoon zijn vader.
Kan vader niet zo nu en dan een weekend met hem weggaan, exclusieve tijd?
(En dat hij op vrijdag tv wil kijjen, hij is wrs gewoon doodmoe. Hij wil gewoon dat vader in zijn leven is, en niet steeds mee hoeven draaien in een 'leuk gezin'.
Het is zoals het is natuurljk, snap dat jullie je best doen, maar ik zou proberen wat meer begrip op te brengen voor zijn emoties. En wie weet, kost het hem vreselijk veel energie, dat steeds maar omschakelen van gezinnen.
viola
haalt me de woorden uit de mond :-)
En nog even: begrip voor de moeder. Zij zorgt 12 van de 14 dagen alleen voor twee kinderen, waarvan 1 meervoudig gehandicapt.
Het is dat mijn man zo lief is anders zou ik acuut scheiden voor zo'n regeling :-)
Die man van TS mag in zijn handjes knijpen, zijn ex neemt wel erg veel zorg op haar schouders. En daar lijdt deze jongen ook onder. En dan ziet hij z'n vader ook nog maar mondjesmaat.
Is er een mogelijkheid
Dat je stiefzoon eens een in het andere weekend komt, als jouw kinderen er niet zijn? En dat hij en papa dan even lekker een op een dingen gaan doen samen? Of ook wat met z'n drieën: hij, papa en jij?
Het klinkt alsof hij een beetje ondergesneeuwd raakt.
herkenbaar
Herkenbaar gedrag van onze dochter. Altijd was er wel iets niet goed en om de kleinste dingen kon ze ontploffen. Op een gegeven moment waren we het zó zat: we liepen op eieren en gaven haar alles zodat ze maar niet weer boos zou worden. De andere kinderen leden ook onder haar gedrag. Toen zijn we haar gedrag en de emotie die dat veroorzaakte los gaan koppelen. Maw- je mag je boos voelen, of verdrietig en onmachtig en probeer dat aan ons te vertellen: nu ben ik boos of voel me onmachtig hier en hier om. Maar dat je je woedend gedraagt, agressief enzovoort, dat mag niet. En telkens als ze flipte zei ik dat ze zich niet zo mocht gedragen. En dat we konden praten als ze met dat gedrag stopte.
Jouw stiefzoon doet dat dus bij zijn moeder? Ik denk dan dus dat zíj moet zeggen dat hij zich niet zo mag gedragen. En inderdaad denk ik dat jullie naar stiefzoon en moeder moeten communiceren dat hij iedereen manipuleert en dat hij daar mee moet stoppen. Wees duidelijk. Praten en luisteren naar hem is goed maar alleen als hij dat ook kan. En dus moet hij stoppen met het gedrag, het manipuleren. Dat is iets wat niemand mag doen en dan kan je niet met hem praten. Praat met hem als het rustig is en niet als hij jullie erin gedwongen heeft. Dus gedrag benoemen en zeggen dat dat niet kan.
Als je dat consequent blijft volhouden duurt het echt wel een tijd voordat er iets verandert. Bij ons heeft het wel een jaar geduurd voordat onze dochter stopte met het boze agressieve en dus ook manipulerende gedrag. Het gaat dus maar heel langzaam. Soms steekt het weer de kop op en dan kunnen we zeggen: je doet het weer, stoppen hiermee. Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel. En maak heel duidelijk dat het gedrag het probleem is en niet hij zelf. Hij is lief- altijd!- maar het gedrag is niet lief- dus dat veranderen.
scheiding al verwerkt ?
Het lijkt wel ene beetje op het verhaal van mijn dochter. Wij zijn nu drie jaar gescheiden en haar vader woont samen met zijn nieuwe partner. Een partner die nogal dominant is en al aan het straffen is zeg maar.
Mijn dochter heeft heel veel moeite gehad met de scheiding, omdat er zoveel bij kwam kijken: mama verhuizen, papa verhuizen, mama in hetzelfde dorp maar aan de andere kant (weg bij haar vriendinnen), papa helemaal naar België. Al deze veranderingen, plus het weinige contact met haar vader (om het weekend) zorgden ervoor dat ze heel slecht in haar vel zat. We hebben hulp gezocht voor haar. Toen is hij gaan samenwonen, en werden de problemen erger. Ook zij voelt zich verwaarloosd door haar vader, zegt dat die vriendin hem ingepikt heeft, en verandert heeft (dat klopt helaas). Als haar vader vraagt: zeg maar wat je wil gaan doen met mij vandaag, dan wil ze toch liever dat de rest (vriendin endochter) ook meegaat. Waarom ? Omdat mijn dochter een enorm verantwoordelijkheids gevoel heeft. Ze beseft op zo'n moment dat als zij met haar vader wat gaat doen, dat de rest dan thuis moet blijven. Dat vind ze dan weer zonde en zegt dat zij ook mee mogen.
Conlusie: haar vader moet uit zichzelf zeggen: meid, wij gaan zaterdag met zijn tweeën dit en dat doen, en de rest blijft thuis of gaat zelf wat doen. Waarom ? Omdat ik jou eens helemaal voor mezelf wil. Zo neemt hij haar de verantwoording af om te moeten beslissen en zegt uit zichzelf dat hij haar mist en bij zich wil hebben die dag. Dat zou je partner ook eens moeten proberen bij zijn zoon van 11. Ikweet zeker dat het gaat helpen !
succes !