U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Stiefmoeder zijn
Hallo,
Ik heb sinds 3 jaar een super vriend en hij heeft met zijn ex een dochtertje van 4 waar ik prima mee overweg kan. Nu kregen wij vorige week een bericht van zijn ex dat ze haar helemaal zat is omdat ze weer in der broek gepoept en geplast had want dat doet ze hier nooit dus volgens haar heeft ze geen band met het kind en ze vroeg ons om haar ' alsjeblieft in huis te nemen want ze wil toch bij ons wonen'.
Nou zit het zo want mijn vriend wil haar daar heel graag weg hebben het wordt steeds erger en we hebben de kleine meid al huilend aan de telefoon gehad dat ze papa mist. ( dit is eerder een periode voorgekomen en weer over gegaan plus ze zegt als ze hier is dat mama wel lief is en ze het daar wel leuk vind) alleen dan komt de opvoeding en het naar school brengen allemaal op mij aan, want papa werkt. Ik wil heel graag zelf een kindje en mijn vriend ook, maar nu komt het... De eindeloze discussie en stress, ik wil graag eerst een andere woning en een samen een kindje en als dat wat stabiel is kan zij bij ons komen. Ik ben bang dat ik het anders veel te zwaar krijg want ze is nu al behoorlijk opstandig naar mij toe. Volgens mijn vriend is het onzin het is beter als zijn dochtertje eerst komt dan kan ik er vast aan wennen... Ik vind het niet te vergelijken, maar als ik fout zit wil ik wel bijdraaien. Het is voor mijn vriend zo ook niet prettig.
Dus eerst zijn dochter hier naartoe halen of eerst zelf een kindje hebben en dan pas zijn dochter in huis halen?
Het zit zo, we wonen nu nog in een rijtjeswoning waar we niet met 2 kinderen kunnen wonen en als zijn dochter nu al komt kan ik niet aan het werk met mijn huidige baan en verhuizen zit er dan eerst nog niet in.
Ik ben een beetje ten einde raad en misschien zie ik daardoor wel allemaal dingen die er niet zijn of waar ik me geen zorgen over moet maken maar daarom vraag ik jullie advies.
Vriendelijke groetjes,
Kim
Werk
Waarom kun je niet aan het werk als zijn dochtertje bij jullie woont?
Huis
En waarom kun je niet verhuizen? En waarom kun je dan geen kindje krijgen? Veel babies slapen eerst nog bij de ouders op de kamer.
Niet eerlijk
Ik vind de oplossing van je vriend niet eerlijk: alle problemen naar jou toe schuiven en zelf zeggen dat hij graag wil dat zijn dochtertje bij hem komt wonen. Ze is geen schilderij dat je aan de muur kunt hangen?
Ik denk dat je helaas jouw prioriteiten niet vorm kunt geven zoals jij dat wil. Je hebt een relatie met iemand die een kind heeft en het meisje kun je niet zomaar alvast een tweede plaats geven, omdat jij wil dat er een nog niet geborene komt die de eerste plaats zal krijgen.
Ik denk dat het tijd wordt dat vader en moeder eens rustig om de tafel moeten gaan zitten en waarschijnlijk ook hulp moeten zoeken, want hun dochter geeft allerlei signalen af dat het niet goed met haar gaat. En dan volwassenen om haar heen die haar als een rotte appel rondspelen, dat is echt niet goed. Helemaal niet.
Wat kan er gebeuren? Moeder kan het kind niet zomaar weg doen en vader kan niet mooi weer gaan spelen met de arbeid die jij gaat verzetten. Dus zij zullen toch eerst met iemand erbij die verstand heeft van kinderen om tafel moeten gaan zitten: wat zijn de problemen en wat kan ieder doen om daar een oplossing voor te verzinnen.
Vader zal daarbij niet de ouderwetse 'ik werk' houding moeten aannemen, maar actief oplossingen moeten zoeken, bijvoorbeeld zelf gaan kijken of er voor- of naschoolse opvang mogelijk is.
Het is jouw kind niet, hoezeer je haar ook mag. Dus mocht het zo zijn dat je graag een bepaald gedeelte van een dag op haar wil passen, dan is dat prima. Maar dan zou je dat zelf moeten aangeven.
Ondertussen moeten vader en moeder de zorg beter verdelen, zodat niemand overbelast raakt; en goed kijken naar wat er aan de hand is met hun dochter, zonder dat daar een oordeel over de andere ouder aan wordt verbonden.
Ondertussen zit jij nog aan de zijkant, met je wens voor een kindje, de verhuizing, je werk etc. Ik denk dat het belangrijk is dat je je realiseert, dat je je wensen moet vervullen in de reële situatie die er nu is, en dus helaas niet in een ideale situatie. Het grote voordeel is wel dat als je vriend geleerd heeft om echt verantwoordelijkheid te nemen voor zijn dochter en echt aktief aan de slag te gaan om zorg en werk te combineren (dus niet door vrouwen daarvoor op te laten draaien), dat hij dat dan ook zal doen als jullie samen het geluk hebben om een kindje te krijgen.
Tsjor
Stel dat
Stel dat de ex en je vriend er samen uitkomen, en dat vastgelegd wordt dat zijn dochter (grotendeels) bij jullie komt wonen, omdat dat beter voor haar is?
Wachten tot je zelf een kindje hebt lijkt me niet reëel. Het kan jaren duren voordat je zwanger bent, misschien lukt het ook wel nooit. En de dochter van je vriend maar wachten... Lijkt me niet kunnen.
Wil je dat meisje sowieso ooit wel in huis? Stel dat dat eigen kindje er wel is, heb je dan niet weer een reden om het voor je uit te schuiven? Te druk met eigen kindje of zo?
wat is er mis met een
rijtjeshuis en twee kinderen?
en inderdaad
kinderopvang na schooltijd?
Reacties
Ik denk dat er veel wijze raad is gegeven.
Het dochtertje heeft problemen, daar moet een oplossing voor komen. Is het de oplossing dat zij bij haar vader gaat wonen, dan is het maar zo. Het klinkt misschien heel hard, maar dat zul je moeten accepteren als jij je relatie met je vriend wil houden. Je wist op het moment dat je een relatie begon met deze man, dat hij al een kind heeft.
Voor dit meisje moet een goede oplossing worden gevonden. De verantwoordelijke personen zijn haar ouders. Jouw vriend heeft dus samen met ex die verantwoording. Natuurlijk kan hij jou vragen om hem te helpen, maar in mijn ogen mag en kan hij er niet automatisch vanuit gaan dat jij deze rol wel even oppakt.
Dus sta open voor het feit dat vader graag wil dat dochter bij hem komt wonen, maar geef wel aan dat jij niet van plan bent om de hele dag voor dochter te zorgen. Dat jij graag wil werken en dat hij dus zijn verantwoording moet nemen.
Kijk alsjeblieft naar het kind. De moeder geeft aan dat zij niet goed voor haar dochter kan zorgen, hoe wanhopig voel je je dan als moeder? Als jij een bijdrage kunt leveren door een grotere rol te spelen in het leven van dit meisje dat zij kan opgroeien tot een sterke zelfstandige vrouw door voor je eigen toekomst een andere route te kiezen zou je dat niet willen? Vind jij het dan belangrijker om eerst de 'andere' zaken op orde te hebben?
Natuurlijk begrijp ik jouw gevoel. Het is nogal wat als je een beeld hebt van hoe jij graag je toekomst inricht en deze totaal verandert, maar neem van mij aan, er zullen altijd dingen gebeuren die de zaken veranderen. Het leven is wat er gebeurt terwijl je andere plannen maakt. Dit is exact wat jou nu gebeurt. Er tegenin gaan is zwemmen tegen de stroom in, heel vermoeiend en je komt nog niet waar je wezen wilt. Beter is om wat grenzen voor je zelf neer te leggen, je te laten meevoeren met de stroom en af en toe een beetje bij te sturen, zodat het binnen jouw grenzen blijft.
Maar even niet
Ik zou de babyplannen even in de ijskast zetten totdat alles vlot loopt met je stiefdochter. Daar moet je vriend natuurlijk wel voor het grootste deel voor gaan zorgen. Lekker makkelijk om overal maar kinderen te maken en de zorg uit te besteden aan (stief-) moeders. Lijkt me niet echt een catch, deze man.
Eens met Vesper
Laat de ouders eerst maar voor het bestaande kind kunnen zorgen, voordat je vader een nieuwe baby laat verwekken. Ik zou sowieso nog eens goed nadenken of je een verantwoordelijkheid afschuivende man als vader van je kinderen wil. Zoals jij hem omschrijft, lijkt het niet bepaald een lot uit de loterij.
Ingewikkelde situatie. En goed dat je je twijfels hier neerlegt!
Eerlijk gezegd denk ik je weinig keuze hebt. Nee, dat zeg ik niet goed. Ik denk dat je vriend geen keuze heeft. Natuurlijk kiest hij voor zijn dochtertje. Het is zijn kind en hij heeft te maken met een ex die (om wat voor reden dan ook maar) de zorg niet aankan of wil. Een moeder die haar dochtertje zat is omdat ze in haar broek plats/poept... dat is beschadigend voor het meisje. Ik zou zeggen: in de auto stappen en het kind ophalen, vandaag nog.
Jij hebt wel een keuze. Het is namelijk niet jouw kindje. Jij staat voor de keuze: kies ik voor deze man (met alles wat daar onlosmakelijk bij hoort) of kies ik voor een ander leven. Een enorm dilemma, maar je hebt de keuze wel. Jouw vriend heeft die keuze niet.
Als je kiest voor een leven met deze man (en daarmee automatisch zijn dochtertje), dan zul je samen moeten zoeken naar een goede balans. Want het gaat ook om jouw leven. Wat je schrijft over thuisblijven en werk lijkt mij te zwart-wit. Tegenwoordig werken in de meeste gezinnen beide ouders. Een baan (zelfs een full-time baan) betekent niet dat je niet voor je kindje kan zorgen. En het is absoluut niet noodzakelijk dat een van ouders thuis is. Het meisje gaat overdag naar school. Je kunt BSO of een gastouder overwegen voor een of meerder middagen in de week, zodat jullie beiden kunnen werken. Dat is prima te organiseren.
Het zal zeker wennen zijn. Op basis van wat je schrijft, lijkt het erop dat dit meisje al wat heeft meegemaakt. Het kan best zijn dat het (zeker de eerste periode) niet vanzelfsprekend gaat. Iedereen zal moeten wennen aan de nieuwe situatie. Maar liefde overwint veel. Praktische bezwaren (te weinig kamers) zijn zo groot als je ze zelf maakt. Een kindje van 4 (en misschien straks een baby) heeft niet veel ruimte nodig. Liefhebbende ouders/stiefouders zijn veel belangrijker. Het leven laat zich niet plannen.
Niet per se
De moeder zal het kind niet zat zijn vanwege die natte broek, maar er waarschijnlijk totaal doorheen zitten. Ik heb toevallig zelf een moeilijke kleuter gehad, dus ken het gevoel. Dan is het wel handig als je als ouders een lijn trekt en samen op zoek gaat naar een oplossing en hulp. Het zou me niets verbazen als het moeilijke gedrag mede veroorzaakt wordt door de scheiding.
En nogmaals, aan een nieuwe baby moet je dan op dit moment niet denken. Eerst goed zorgen voor het kind dat er al is.
Bedankt
Bedankt voor alle reacties, het heeftme ook weer een nieuw zicht op de situatie gegeven. Het meisje heeft een stabiele situatie nodig en ik wil daar wel graag bij helpen.
Wat betreft werk, ik ben net klaar met mijn opleiding en ik ben automonteur ik heb nu nog weinig te zeggen over mijn uren en mijn vriend doet vanuit zijn werk weer een opleiding dus die is 2 dagen in de week laat thuis. Het zal wel laastig combineren zijn maar we moeten maar eens kijken of er een manier te vinden is.
Ik heb mijn vriend voorgesteld of hij met zijn ex en dochter via school met een kinderpsycholoog of maatschappelijk werker kan praten zodat als ze bij haar mama is het misschien voor haar ook makkelijker wordt.
Rijtjeswoning is opzich geen probleem, maar we hebben nu al weinig ruimte, de locatie is niet ideaal kwa omgeving en type buurt. Niet waar ik een kind zou willen in ieder geval al klinkt dat misschien wat veeleisend.
We gaan er nog even goed voor om de tafel zitten wie wat wil en dan komen we er vast uit.
Hart luchten
Hoi Kim en de rest
Ik begrijp dat je wel antwoord hebt gehad op je vraag.. Maar toen ik dit forum vond dacht ik dat mijn verhaal ook wel passend is hier.
Ik heb sinds 2 jaar een relatie, mijn vriend heeft twee kinderen van 4 en 7. We hebben het heel rustig opgebouwd, eerst gekeken of we echt verder wilden met elkaar en toen ben ik steeds meer de kinderen ook gaan zien. Dat was op zich niet moeilijk want hij heeft ze ieder weekend bijna helemaal en ma-di doordeweeks. Ik moest op het begin heel erg wennen aan het idee van stiefkinderen. Ik ben 26 en had een heel ideaal beeld van hoe mijn leven zou lopen.. stiefkinderen en alles wat er bij komt pasten daar niet in. Maar nu 2 jaar verder weet ik dat ik bij mijn vriend wil zijn en hij zegt dan ook altijd dat het daar om gaat : wij als basis. Toch is dat makkelijker gezegd dan gedaan soms. Ik vind het heel fijn om te lezen ergens dat ik de typische stiefmoeder gevoelens heb. Jezelf niet thuis voelen, jezelf overbodig maken, weg willen gaan. Je niet een gezin voelen. Maar los van die steun worstel ik daar Soms enorm mee. Hoe meer ik een toekomst zie met mijn vriend, hoe meer ik zie wat zijn situatie betekent voor ons. We zijn de helft van de tijd niet samen maar met z'n vieren, iets waar hij dolgelukkig in is en ik gewoon... (nog?) Niet zo. Ik vergelijk me ook teveel met de reguliere stelletjes.. die hebben het zoveel makkelijk.
Recentste hobbel nu is dat ik de weekenden altijd met de kinderen hebben gewoon niet fair vind. Eens in de 2 weken hebben we een dagje samen, en z'n ex kan dus lekker haar eigwn gang gaan de rest van de tijd. Mijn vriend wilde hier uiteindelijk wel in meedenken maarja.. een andere omgangsregeling krijg je natuurlijk nooit voor elkaar. Want exen zitten elkaar nu eenmaal graag dwars. En ik heb af en toe echt een moment dat ik mezelf afvraag.. Kan ik dit allemaal wel aan?? Pfff.
Ik besef me ook dat ik er nu negatief over praat en dat mensen kunnen vragen waar ik het dan voor doe. Voor hem, denk ik. Maar kan 1 persoon goedmaken wat er allemaal bij hem komt kijken?
Ik hoop dat iemand dit herkent en misschien wat wijze raad heeft...
Jeetje meiden
Konden we de tijd maar vooruit spoelen en even kijken hoe het straks gaat......
Ik ben nu veertien jaar stiefmoeder. Van baby tot puber zeg maar. En ik ga er geen doekjes om winden: het wordt niet allemaal heel makkelijk met de tijd. Sommige dingen gaan makkelijker omdat je leert dealen met de situatie, weet wat wel werkt en wat niet. Maar elke leeftijd van de kinderen brengt weer nieuwe uitdagingen mee. Sportclubjes, hobby's, keuzes omtrent school, vrienden, uitgaan, allerlei dingen waar je als stief opnieuw kijkt waar je staat en m.i. voorzichtig moet aftasten hoe en wat.
En de moeder en de invloed van de moeder is nooit weg, daar moet je echt mee kunnen dealen. Ook al zou ze om waarvoor reden dan ook volledig uit beeld zijn, ze is er toch. Dus je een gezinnetje voelen moet je voor jezelf herdefiniëren.
En als je gevoelens hebt dat het niet eerlijk is dat jij de kinderen vaker ziet dan hun moeder zijn echt wat soulsearching waard. Want er zijn zat ouders die dus vinden dat jij degene bent die boft. En als je voor een vriend kiest die al kinderen heeft is dat toch echt een one package deal; je kunt die kinderen niet aan/uit zetten. Als je het gevoel hebt dat de basis zou moeten zijn jij en hij zonder (zijn) kinderen wil ik je wel meegeven dat ik denk dat dat echt heel pittig kan worden. Heel pittig. Want jij kunt kiezen voor een andere vriend, die kinderen niet voor een andere vader, zij hebben het grootste recht op hem. Als de basis jullie samen is, is dat samen voor en met de kinderen.
Ik ben ff bloedeerlijk maar, echt, weet waar je aan begint. Sla wat draadjes hier over stiefouderschap erop na, lees ook op andere sites, het is niet zomaar iets, het heeft echt impact op je leven, nu en straks.