Stiefmoeder op de zijlijn of niet?

eens

hier gaat het hetzelfde zoals bij jouw partner.

Ik ben alleen, dat is wel anders, maar een eventuele partner communiceert alleen voor de gezellige koetjes en kalfjes met mijn ex. Dat doet de huidige vrouw van mijn ex ook. Een foto of grappige uitspraak of zuiver praktische zaken van hoe laat brengen of halen of wat mee te geven voor vakantie.

Als het echt over opvoedkundige dingen gaat verwacht ik dat mijn ex dit met zijn vrouw bespreekt en dat gezamelijke standpunt met mij communiceert.
Als dat niet loopt zou ik eerst mijn ex er op aanspreken dat ik over opvoedkundige zaken alleen met hem communiceer en het niet prettig vind dat zijn vrouw daarover direct met mij communiceert.

Eens

Al vind ik het erg irritant dat de nieuwe partner zich zogenaamd afzijdig houdt maar vervolgens alles aan haar partner, mijn ex voorkauwt en zelfs mails dicteert en misschien zelfs schrijft. Zij is pedagoge en weet het allemaal precies. Dat de kinderen behoefte hebben om hun vader vaker te zien wordt niet gehoord en zeker niet beantwoord wel vinden ze dat ik het allemaal niet goed doe.
Kinderen hebben met hun ouders te maken, de rest is bijzaak. Als hun vader naar partner nummer zoveel overstapt zijn huidige partner en haar gezin direct buiten beeld zo simpel is het.

ik zou haar

een keer een app sturen dat je niet gediend bent van haar mening en haar daarna desnoods blokkeren. Is ze nu helemaal!

Kan ook anders (Sidonia)

Ik zou haar een app sturen dat je opvoedzaken met je ex bespreekt en alleen met je ex. Als ze die boodschap niet begrijpt, is nogmaals uitleg geven en dan blokkeren altijd nog een optie.
Ik ben een zijlijn-stiefmoeder, maar ik stuur soms wel nuttige, praktische en gezellige dingen naar de moeder van mijn stiefkind. Ik zou blokkeren daarom wel jammer vinden.

herkenbaar

Ook ik heb een ex, waarbij zijn nieuwe partner ook heel veel doet voor mijn kinderen. Ik waardeer dat enorm in haar, maar soms kan ze mij ook benaderen via de app en voel ik me als een klein kind toegesproken. Alsof ze mijn leven ook wilt bepalen in bepaalde dingen.

Laatst heb ik een gesprek gehad met mijn huidige partner en mijn ex met zijn nieuwe partner en heb dat toch aangekaart, hoe sommige appjes op mij overkomen.

Waneer er zorg is, vind ik het prima dat ze me belt, maar niet meer moet appen, omdat dit negen van de tien keer op mij verkeerd over komt. Ik word daar erg zenuwachtig van. Dat laatste heb ik haar dan niet kenbaar gemaakt, maar wel dat ik me als een klein kind toegesproken voel.
Zo bedoelde ze het helemaal niet, aldus nieuwe partner.
Ik voel het wel zo, maar heb dan toch geuit en er de voorkeur aan gegeven dan gebeld te worden, hetzij door haar, hetzij door mijn ex.

Weet je ex van het sms-verkeer van zijn partner? Ik zou bij hem aangeven dat het niet bevordelijk is voor een goede verstandhouding en dat je de communicatie liever via hem doet.

Blokkeren zou ik niet snel overwegen omdat zijn vriendin in contact staat met jullie dochter en in geval van nood wil je direct contact kunnen hebben. Liever mentaal negeren dan blokkeren, als je dat op kan brengen. En vooral niet op reageren.

Bijkomend voordeel kan zijn dat je weet 'wat er leeft'.

Eerst het probbleem

dan pas de oplossing. Voordat je een probleem gaat oplossen zou je eerst het probleem kenbaar kunnen maken en kunnen bespreken; hetzij met je ex-partner (het kan zijn dat wat jij een gemoedelijke sfeer noemt bij hem anders werkt en dat hij dat thuis dan ook anders overbrengt); hetzij bij stiefmoeder (vertellen hoe de appjes voor jou werken, niet hoe goed jij het doet als stiefmoeder, dat is namelijk oplossing); hetzij in een gezamenlijk gesprek met allevier de zorgenden.

Tsjor

Beide zijden

Ik ben stiefmoeder van 3 zoons en mijn dochter heeft een stiefmoeder.

Voor mij is het duidelijk: communiceren doen de ouders met elkaar. Pas als alle partijen het er mee eens zijn kan deze situatie veranderen.

Helaas denkt niet iedereen er hetzelfde over. De stiefmoeder van mijn dochter heeft mij meermaals een slechte moeder genoemd per SMS. Ik heb haar niet geblokkeerd, maar dat soort negatieve berichten negeer ik gewoon. Na is het rustig. Ze stuurt geen SMS-jes meer.

Aan de andere kant ben ik dus de Stiefmoeder. Ik neem nooit contact op met de moeder van de jongens. Mijn vriend is prima in staat om de zaken met zijn ex te bespreken die besproken moeten worden.

In jouw geval Essy zou ik niet in discussie gaan met de stiefmoeder van je kinderen. Waarschijnlijk zou ik iets aangeven als: als je het niet eens bent met onze beslissing verneem ik dit graag via vader. Daarbij zou ik ook aan vader aangegeven dat ik het erg vervelend vind om direct door stiefmoeder benaderd te worden. Blijft ze aan de gang, dan zou ik het gewoon negeren.

Dank jullie voor de recaties! Fijn!!!!

Dank je voor jullie reacties.

De communicatie gaat nu alleen nog maar via vader. Ik heb uitgelegd aan hem dat het niet te doen is om te communiceren met een gezin waarin steeds twee meningen heersen. Heb gezegd dat ze het eerst samen eens moeten worden en vervolgens kan hij met mij praten. Hij is het er niet mee eens omdat zijn vriendin 80% van zijn co ouderregeling op zich neemt en zij dus wel degelijk wat te zeggen moet hebben. Hij blijft volhouden dat ik het met haar zal moeten doen omdat zij nu eenmaal zorgt voor haar. Olie op het vuur dus en aan de kant van zijn vriendin ook volop irritatie omdat ik dat niet meer wil. Wederom uitgelegd dat zij ook heus wel wat te vertellen heeft dat zou wat wezen zeg dan mag ze wel volop zorgen maar niks zeggen. Maar heb duidelijk gezegd dat zij die mening en stem heeft binnen hun 4 muren en ik daar buiten wil staan. Na meer dan 5 jaar steeds toe gesproken te worden als een tiener en als moeder naar beneden gehaald te zijn bij het minste geringste is dat boek uit nu. In die 5 jaar meerdere malen aangeboden eens te gaan zitten met elkaar maar daar was voor haar geen behoefte aan. En ook direct aangekaart wat de meerwaarde is van co ouderschap als je het voor 80% uit handen moet geven.

Essy

Prima, ik hoop dat het rust brengt voor jou.
De oplossing die je ex voor het verzorgen van je kind heeft gevonden (80% door vriendin) is zijn oplossing, niet jouw oplossing. Hij moet daar dan ook de consequenties van dragen en kan niet zo plomp verloren zeggen dat jij het er maar mee moet doen.
Hij maakt het zich wel erg gemakkelijk: twee vrouwen met elkaar laten praten over zijn kind en zelf helemaal buiten schot blijven. Dat is iets te optimistisch.

Tsjor

essey

Een vader die zo reageert: ik vind het echt het toppunt van je verantwoordelijkheden ontlopen!!

Tante Sidonia

Ja, mee eens. Maar ik denk dat er meer mannen zo zijn. Ik vermoed dat als mijn man en ik met kleine kinderen waren gescheiden dat het bij hem ook zo was gegaan. Overigens naar mijn idee meer uit onmacht dan uit onwil. Niet iedere man kan alle zorg rond kinderen (en huishouden) combineren met werk.

En denk je trouwens dat de man er zich wat van aantrekt als Essy er wat van zegt? Nou ja, dat kan Essy het beste inschatten.

Verantwoordelijkheid

'Niet iedere man kan alle zorg rond kinderen (en huishouden) combineren met werk.'
Maar elke man zou toch wel de verantwoordelijkheid moeten nemen voor de keuzes die daaruit volgen, bijvoorbeeld, dat hij de opvoeding overlaat aan zijn vriendin. Dat is zijn keuze. Dat wil niet zeggen dat de moeder ook met de vriendin over essentiële zaken moet communiceren.
Hij zal toch ergens de tijd moeten zien te vinden om met zijn vriendin te spreken over zijn kinderen en dat te communiceren met de moeder.
Zo incapabel zijn werkende mannen nu ook weer niet, toch? Het zal nieuw zijn voor hen, het besef dat de kinderen ook zijn zorg zijn. Maar dat valt te leren.

Tsjor

Larisse

Wat een onzin! "Niet iedere man kan alle zorg rond kinderen (en huishouden) combineren met werk."

Het is een bijna een #-waard zo sexsistisch en ongeemancipeerd.

En wij vrouwen moeten dat zo maar wel kunnen dan? Wat een onderschatting van mannen en overschatting van vrouwen.

Kaori

Mijn bericht kwam inderdaad seksistisch over. Ik had beter kunnen schrijven "Niet iedereen kan alle zorg rond kinderen (en huishouden) combineren met werk."

Er zijn ook vrouwen die het gewoon niet redden.

Maar het ging in dit draadje over een man, vandaar dat ik het over "mannen" had.

Overigens ben ik het met je eens dat veel mensen (mannen en vrouwen) die het niet gewend zijn, het wel kunnen leren. Zeker als ze het willen .

Neemt niet weg dat ik denk dat er mensen zijn die het echt niet aan kunnen. Dat zijn mensen die dan wel "iets" hebben denk ik, dus IADH-volwassenen. Laatst was er ook een draadje van zo'n IADH-man die het gewoon niet trok voor zijn kinderen te zorgen. Dan ging hij exploderen.

Dan kan je wel dwars er tegenin gaan dat hij "het gewoon moet doen" of "gewoon moet leren", maar ik had sterk de indruk dat hij dat niet snel genoeg ging leren. Daarom dat dat soort mensen (misschien wel wat vaker mannen, die ken ik wel, ik ken niet dergelijke vrouwen, maar ze zijn er vast) in zo'n situatie (denk ik) sneller weer een vrouw zoeken die dan die zorg voor een groot deel over kan nemen. Zodat zij zich kunnen focussen op hun werk en geld verdienen waar ze (denken ze mogelijk zelf) beter in zijn.

Kort gezegd: soms kunnen mensen het niet door onmacht en niet door o wil of gemakzucht.

Tsjor

Ik ben het met je eens, dat een man dan op zijn minst wel e.e.a. zou moeten bespreken met zijn ex.

Dat is wat TO nu dus ook wil en heeft aangegeven.

Ik hoop voor TO dat het vanaf nu beter gaat en prettiger wordt voor haar.

@Larisse

Zoooo jammer als er weer zout op slakken wordt gegooid na een berichtje pffff. Je hebt helemaal gelijk! Er zijn maar weinig mannen die "zorgend"zijn kijk maar naar de zorginstellingen. Merendeel is vrouw of homoseksueel. Dus een pa met kids geeft het vaker uit handen! Is gewoon een feit. En je mag dat gewoon zeggen zonder meteen verontwaardiging over je heen te krijgen..

groeten Beertje

Hier gaat het om

Het blijft niet juist om mamnnen als niet-zorgend weg te zetten. Ik ken zat zorgende mannen die niet homo zijn. Het gaat uiteindelijk gewoon hierom: "Overigens ben ik het met je eens dat veel mensen (mannen en vrouwen) die het niet gewend zijn, het wel kunnen leren. Zeker als ze het willen ." (Larisse) We hoeven het helemaal niet gewoon of vanzelfsprekend te vinden dat vaders de zorg uitbesteden!

Eens met Beertje en Niki

Slakken & zout. Veel minder zorgende mannen.

maar ook eens met Niki: "We hoeven het helemaal niet gewoon of vanzelfsprekend te vinden dat vaders de zorg uitbesteden!"

Waarom gebeurt het dan toch altijd maar?

Wat fijn al die reacties

We zijn ruim 3 weken verder nu. En vader reageert nergens meer op. Mijn mails over vorderingen op school, huishoudelijke mededelingen, opgave voor een sport etc etc. Totale radiostilte. Ik vermoed dat dit mij iets duidelijkmoet maken ofso in de trend van " JIj wil geen conatct met mijn vriendin onderhouden dus doe ik het ook niet meer". Ons kind is al een jaar aan het zeuren dat ze en sport wil beoefenen. Maar tot nu toe is dit niet opgepakt door vader en stiefmoeder omdat de sportclub voor hun op fietsafstand moet zijn want stiefmoeder heeft geen rijbewijs. Ergens is dit overmacht maar anderzijds vindt ik het totaal geen reden om ons kind niet te laten sporten. Er is ook sprake geweest van lichte dwang. Ik moest mijzelf bewijzen tegenover zijn vriendin dat normale communicatie mogelijk was anders zou een sport al helemaal niet lukken want daar moet je veel voor communiceren. Kort door de bocht kind op de wachtbank door dit geneuzel. Ik ben zo klaar met dit gedoe. Ik wil dat mijn kind kan gaan sporten desnoods rijd ik steeds heen en weer ook al is het hun week. Dit kan en mag geen reden zijn. En nu alle contact maar negeren??? Ben ik degene die het allemaal niet snapt?