U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Stiefkind (tiener)
Hallo,
Ik ben een stiefpapa.
Om geen lang verhaal hier neer te pennen stel ik mij de vraag of ik abnormaal begin te worden?
We zijn een samengesteld gezin van ongeveer 4 jaar. Het oudste stiefkind is al 17 maar de laatste maanden begint haar humeur mij enorm te irriteren.
- Leest zij een bericht op haar GSM lacht ze soms overdreven te luid.
- Dagelijks hoor je een luide geirriteerde gezucht bij alles wat ze doet of zegt of als je er iets aan vraagt.
- Te lui om haar gerief in douche op te ruimen wetende dat er nog kinderen/ouderen zijn die gebruik maken van deze ruimte.
- Zij eist haar ruimte, TV momenten op. Begrijpelijk, ieder wat wils met geven en nemen maar als je zegt: het is nu aan iemand anders zijn TV moment nadat zij al twee uur heeft gekeken krijg je weerom het luide irriteerde gezucht.
- Wil je haar aanspreken over iets dat niet goed is verlopen, begint ze direct met gebaren en luide stem (zoals in de films) zich arrogant te houden.
Ik voel mij de laatste tijd niet meer thuis in mijn eigen huis. Angsten beginnen te borrelen met als gedacht: hoe zou de sfeer vanavond zijn?
Je mag als stiefouder niet te streng of te zagerig zijn of je bent de pineut. Dus meestel ga ik er met humor mee om of doe ik normaal. Soms is mijn emmer vol en wil ik roepen/brullen dat een beetje beleefdheid/respect en vreugde in het huis meer aangenamer zou zijn.
Indien dit je herkent, vertel ook jouw verhaal of ...
Greetings
Troost je
Ik ben geen "stief", maar dat puberale gedrag herken ik. Het is niet op jou gericht, maar des pubers.
Hou vol, het schijnt over te gaan.... hier duurt dat nog wel even
Valt best mee
Het zijn maar zuchten. Dat valt nog goed mee. Probeer ze te negeren en bedenk je dat het over een jaar veel beter zal zijn. De puberteit is maar een fase. Besteed eens wat meer aandacht aan wat er wel vlot verloopt. Maak haar eens wat vaker een welgemeend compliment. Dat doet het ijs wat ontdooien.
Ligt niet aan jou
het is heel 'normaal' pubergedrag. Hier een puberella van 15, al 2 jaar zulke scenes, en het eind is nog niet in zicht. Wordt alleen maar erger. Ik probeer het meestal te negeren, als ze echt te ver gaat (boos op ons om niets, ja, ruzie met vriendinnen of zo, dat ze dan op ons afreageert) zeg ik er wat van, en soms volgt er zelfs een sanctie. Dat vindt ze kindermishandeling, wij vinden het vaak meer oudermishandeling 
.
Ach, het gaat wel weer over. Maar ik kan me voorstellen dat het als stiefouder nog wat lastiger is om mee om te gaan. Laat vooral haar moeder de kastanjes uit het vuur halen. Of misschien kan puber wat vaker naar haar vader?
Sterkte.
Bedankt
Bedankt aan allen, fijn om even erkenning te lezen.
Een tiener in huis hebben die leeft als een (evil) queen, moet ik proberen loslaten en het normal vinden.
Merci!
ik zou vooral ook zorgen dat moeder de strijd maar aangaat voor zover strikt noodzakelijk.
Maar haar gerief niet opruimen bedoel jje serieus dat ze niet doortrekt nadat ze ....? Gatver!! Ze schaamt zich dan ook niet?
Gerief, gatver :)
Tante Sidonia, ik denk dat TS met gerief de douchespullen van pubermeisje bedoelt, is Vlaams. Ik schoot in de lach van jouw opmerking, zou wel een interessante ontwikkeling in dit draadje zijn geweest!
tante Sidonia
@ tante Sidonia -> Ja, dat gebeurt soms ook :o)
Gisteren nog een aanvaring gehad. Je babble met de mama over een onderwerp, ik zeg een normale opmerking over mijn stiefkind omdat ze druk bezig was... hup arrogante uiting: ' ik heb da wel gehoord zenne tsss'. Ja toen kon ik mij niet meer inhouden en vloog ik uit. Achteraf kreeg ik al fluitsterend te horen van de mama dat ik iets te fel was.
Ik begrijp soms niet: stel je een normale vraag, krijg je een arrogante antwoordt terug? Dus als 't groen is, reageer je altijd met rood? Beu ben ik het soms.
Wat krijg ik dan soms te horen van mijn stief kind zelf of de mama: ja zo is ze of ben ik, dat is haar karakter.
Dan denk ik: ok ok, maar niet alle dagen in mijn huis.
tweede keer
Je schrijft al twee keer "mijn huis". Maar, als jullie daar allemaal samen wonen, is het toch net zo goed het huis van je vriendin en haar kinderen?
Ik zou me in gaan lezen over pubers, en elkaar wat meer ruimte proberen te geven. Natuurlijk kan je haar aanspreken op echt onaangepast gedrag (al kan haar moeder dat beter doen), maar je kunt er ook wat vaker voor kiezen ergens niet op te reageren.
@ Jippox
Je hebt gelijk ivm 'mijn huis'.
Ik klink waarschijnlijk meer negatief.
Uiteraard heeft ieder zijn vrijheid thuis. Het doel is dat ieder zich thuis voelt, zijn eigen plekje vindt. Geven en nemen.
En ja hoor, ze mogen het al eens uithangen en ik weet dat het niet alle dagen feest kan zijn, het zijn dan ook kinderen. Ook als ouder(s) loopt het niet elke dag goed zoals je hoopt. IK spreek er nu ook niet elke dag op aan maar het is moeilijk om leven als er dagelijks een negatieve sfeer in de lucht hangt en dan vraag ik mij af... waar is soms de vrolijkheid? Ze mag en kan alles thuis hebben wat haar hart begeert, bij familie/vrienden is ze het wolle schaapje.
Sly laat los
Je krijgt advies; iedereen zegt dat het normaal is, gewoon pubergedrag. En dan reageer je zo:
"Een tiener in huis hebben die leeft als een (evil) queen, moet ik proberen loslaten en het normal vinden.
Waar ik uit proef, (maar dat is een interpretatie van achter een scherm, op basis van een heel korte reactie), dat je eigenlijk liever andere reacties zou hebben gehad. Misschien om met de vuist op tafel te slaan oid?
Echt, dat heeft geen zin... Je kunt dit echt beter met humor benaderen, zoals je ook al doet, schrijf je. Respect afdwingen lukt sowieso niet, respect moet je verdienen.
Hier ook een stiefmoeder met eigen (gezamenlijke) kinderen. Onze jongste is nu net ineens in een Puber veranderd... Ik herken je verbijstering en verwondering, en ook je ergernis. Bij jullie valt het nog mee, ze is al zeventien. Jongste hier is 13, ik dacht dat ik het nu wel gewend was (we hebben samen vijf kinderen) maar hij overtreft iedereen, zo lijkt het...
Hier hoeven we ook alleen een molecuul te laten trillen of de sfeer slaat om... gisteren ook weer gedoe. We zijn met 3 personen van de eettafel vertrokken vanwege het onvriendelijke pubergedrag. Het eten onaangeroerd. Na een half uur naar een leeg bord kijken was de puber weer bereid gezellig te doen. Eten opgewarmd en gaan eten.
Dit was om te voorkomen dat het een strijd werd, het werkte wel en de boodschap was duidelijk voor hem (als het niet op normale manier kan, dan eten we maar niet). Ik was best boos, maar op deze manier bleef het stressniveau binnen de perken. Zelf weigerde hij van tafel te gaan, want hij had niks gedaan zei hij.
Puber
Je hebt al zoveel stress opgebouwd dat het kleinste je over het randje trekt.
Neem daar wel je eigen verantwoording voor, jij bent ( alhoewel niemand perfect is) de volwassene.
Zie pubers een beetje letterlijk hoe ze zijn: ontoerekeningsvatbaar.
Ik moet daarbij wel eens denken aan de beroemde woorden: vergeef het hen vader, want zij weten niet wat ze doen.
Die zin mag je ook op jezelf als ouder betrekken.
Het hielp mij altijd even de dingen in perspectief te zien.
Delen van de pubertijd zitten ouders uit met hun ogen dicht en vingers in de oren.
Doe dat af en toe, zodat je geen politieman hoeft te worden.
En verdiep je in het adolescente brein
Hoogleraar Eveline Crone heeft er interessant onderzoek naar gedaan, en er ook interessante boeken over geschreven:
Filmpje:
http://fastfacts.nl/nl/content/eveline-crone-hoe-hersenen-volwassen-worden
Over haarzelf:
https://www.universiteitleiden.nl/medewerkers/eveline-crone#tab-2
En over haar onderzoek:
https://www.brainanddevelopmentlab.nl/index.php/research
Door meer kennis kun je ook beter relativeren. Dat scheelt een hoop in de sfeer in huis...
Wat je ook kunt doen, en wat bij ons iig goed helpt: verdiep je eens in wat haar bezig houdt. Kijk samen eens naar zo'n flauw filmpje op facebook, als ze overdreven luid lacht bv. Blijf betrokken, of doe in ieder geval je best daarvoor.
Wat hier soms helpt: broer doet soms het overdreven gemiep van jongst precies na, met zeurtoontje en al. Dan is het zo over... Als ik dat doe (ook al eens geprobeerd) wordt hij woedend haha.
Bedankt.
Aan mirreke - Pirata - Anno,
Bedankt voor de reactie... hier heb ik iets aan, ongeacht wat we voelen.
Merci en tot... ;o)
Mijn idee
is leer tellen. Het brein van een puber werkt nog niet als een volwassene. Probeer dus eerst even een momentje te nemen voordat je reageert. Mocht stiefkind op een manier reageren die jou niet aanstaat, dan zou ik dat aangegeven. Niet boos, niet geïrriteerd, maar probeer dat zo neutraal mogelijk te doen.
Ik gebruik ook weleens het nadoen van het gemopper. Maar meegaan doe ik eigenlijk meestal met taal die mij niet bevalt. Ik ga dan diezelfde taal gebruiken, werkt hier vaak heel goed.
Voor spullen die niet opgeruimd worden heb ik ook een hele duidelijke regel. Ik ruim het niet voor ze op. Dat betekend dus dat ik ze roep om hun spullen op te ruimen, al zijn ze met andere dingen bezig. Ik maak het hun probleem. Ik run geen hotel. We hebben een gezin waar iedereen zijn/haar steentje bijdraagt.
Overigens...
klopt het dat jij zelf geen kinderen hebt? Dit maak ik nl. op uit jouw bijdragen.
Dat scheelt ook wel, of je zelf wel of geen kinderen hebt.
En die douche, haha, ja dat speelt hier ook. Het is vaak ook helemaal geen onwil trouwens, gewoon met het hoofd in de wolken, zwevend door het huis...
Wie weet ga je ook nog krijgen dat ze zich uren ophoudt in die douche, terwijl de rest ook naar school moet en zo...