Stiefdochter na overlijden vader (lang verhaal)

Laat je niet gebruiken.

Je weet niet hoe het meisje er zelf tegenover staat. Lijkt me wel belangrijk. Zou het kunnen dat ze extra heftig pubert omdat ze jullie mist? En haar moeder verwijt dat ze geen contact met jullie mag hebben? Als ze het leuk vindt om weer contact met jullie te hebben, zou ze een paar keer op bezoek kunnen komen om te kijken hoe het gaat. Blijkt dat een positieve ervaring, dan daarna vrijblijvend contact, je bent geen gratis oppasmoeder. Kan best wel een keertje maar ik zou in jouw situatie geen weekendregeling willen zoals dat tussen gescheiden ouders gebruikelijk is. Ik kan me ook voorstellen dat het een nare smaak geeft dat die moeder eerst je stiefdochter bij je weghaalt en nu het goed uitkomt, haar naar jullie wil sturen. Oja, hoe staan je eigen kinderen er tegenover?

Ik zou

eerst proberen het contact voorzichtig op te bouwen. Als moeder bereid is daarin te investeren en dochter vindt het leuk, en jullie ook.... dan misschien is er ruimte om haar weer eens te laten logeren.
Maar als meoder ineens wil dat dochter komt logeren, zou ze van mij gewoon lekker de pot op kunnen!

Ik sluit me aan bij de vorige posters. Spreek een paar ontmoetingen af, een middag ofzo samen wat gaan doen en je hoe dat zich ontwikkelt. Als zowel jouw gezin als stiefdochter daar zin in hebben kun je dat na verloop van tijd uitbreiden met logeerpartijtjes, maar dat zou ik nu nog niet vastleggen, en sowieso vrijblijvend houden. Maar probeer eerst eens uit te zoeken hoe het gaat als jullie nu samen zijn, wat jouw kinderen willen en wat je stiefdochter wil.
Maar ik snap dat het lastig is, moeilijke situatie hoor! Sterkte met je keuze...

Omgangsregeling

Even zo, wat een heftige periode heb je achter de rug. Maar ook je stiefdochter heeft een heftige periode achter de rug, of eigenlijk zit ze er no midden in.
Ik kan me voorstellen, dat moeder haar dochter indertijd weer naar zich toe heeft gehaald, als reactie op de rouw, als behoefte om de levenden nog om zich heen te verzamelen etc. etc.
Het meisje is pittig en ook pittig als puber. Dat kan. en dat is behoorlijk lastig, dan is een zekere verlichting soms heel welkom.
Ik kan me voorstellen dat het voor stiefdochter ook problematisch is allemaal, vader overleden, plots weggehaald uit het 'eigen' gezin, echtscheiding achter de rug. Misschien is er bij haar moeder ook niet zoveel plaats voor haar verdriet over haar vader, vader en moeder zijn immers gescheiden, dus de ervaringen met vader van moeder zullen anders zijn dan de ervaring van jou. Misschien doet het haar inderdaad wel goed, om bij het gezin te zijn dat vader nog gekend heeft als vader, en niet zozeer als ex-man.
Voor haar nadelig is wel, dat jij ondertussen verhuisd bent, ze zal het huis niet herkennen en daarom opnieuw een vreemde zijn. Bovendien is je jongste kindje geboren, dat heeft ze allemaal waarschijnlijk niet meegemaakt. Maar ze herkent jou en haar broertjes/zusjes wel. Ik denk dat wat kinderen met elkaar delen minstens zo belangrijk is als wat volwassenen met kinderen delen.
Voor een moeilijke puberteit hoeft overigens niet echt een reden te zijn, sommige kinderen zitten zichzelf gigantisch in de weg tijdens de puberteit. Maar het lijkt me voor een puber heel erg, als ze eigenlijk nergens echt welkom is, als ze nergens echt thuis kan zijn. Wat je ook doet, voor stiefdochter zal het dus altijd moeilijk zijn, altijd een vreemde, nergens plek voor haar eigen verdriet, zoals alleen zij dat kan ervaren.

Wat nu te doen?

Ik hoop dat je alle onderhuidse ergernissen en boosheid etc. ten aanzien van de moeder van je stiefdochter achter je kunt laten. In tijden van rouw is niemand op zijn best en het lijkt me voor haar ook moeilijk om te beseffen dat stiefdochter geen gemakkelijk kind is.
Als je met moeder een gesprek kunt aangaan zou dat mooi zijn, een gelijkwaardig gesprek: wat kunnen we doen om elkaar en stiefdochter te helpen. Open, ieder met je eigen beperkingen, meer onmogelijkheden dan mogelijkheden, maar wel met inzet voor het meisje.

Dan zijn afgesproken ontmoetingen aardig, maar het is voor jou het minst stressvol als stiefdochter niet zozeer 'op bezoek' komt, maar als lid van het gezin meedraait, met bijbehorende rechten en plichten. Wat dat betreft is af en toe een bezoekje lastig, dan gaat toch iedereen op zijn tenen lopen, wil je toch iets speciaals gaan doen etc.
Stel dat je stiefdochter door de week bij jou zou zijn, dan zou ze nog de school hebben en niet zo zwaar op jouw schouders rusten. Het weekend is vrije tijd, moeilijk in te vullen door pubers (als ze niet de eigen spullen om zich heen hebben) of op een verkeerde manier ingevuld. Als ze nu in het weekend een bepaalde activiteit zou hebben, (sportclub, bijbaantje etc.) dan zou het weer wat gemakkelijker zijn.
Had je stiefdochter indertijd bijzondere hobbies of liefhebberijen?

Ik zou dus:
- een goed gesprek voeren met moeder over jullie beider mogelijkheden en onmogelijkheden;
- als stiefdochter naar jullie wil komen, toch kijken hoe je haar zonder veel poespas op een zo organisch mogelijke manier kan laten deelnemen aan jouw gezin. Daarmee mag je eigen stressbestendigheid uiteraard een grote rol spelen. Maar je kunt je zo druk maken als je zelf wil. Mijn ervaring is dt als er meer kinderen zijn, dat je dan ook meer aan de kinderen zelf over kunt laten en uiteindelijk is dat rustiger dan wanneer je één kind hebt waar je steeds voor wil zorgen.

Eventueel kun je met moeder bespreken of jouw kinderen dan ook een keer bij haar kunnen 'logeren', zodat stiefdochter op die manier ook die twee delen van haar leven kan integreren.

Overigens, het meisje is al 14, dus haar leven gaat snel veranderen. Wat nu nog een lastige puber is kan over een paar jaar een heel lief en aardig meisje zijn, met een eigen leven, zonder welke moeder dan ook.

Tsjor

Ik heb zelf een stiefkind die fulltime bij ons woont en ik kan me echt niet indenken dat hij ooit geen deel van mijn gezin zal zijn.
Gezien jouw pogingen om contact met haar te houden, ga ik er van uit dat jij een goede band met stiefdochter had destijds. Ik begrijp wel dat je het moeilijk vindt om op deze manier je stiefdochter in je schoot te krijgen geworpen na vier jaar. Moeder zou met al haar ideeën zo de boom in kunnen, wat mij betreft. Het is haar keuze geweest om geen contact te onderhouden tussen jullie en haar dochter en nu het wat moeilijker wordt, mag jij op komen draven voor een omgangsregeling. Ik begrijp ook waarom je geen extra stress wil. Je stiefdochter zal vast roering in de tent gaan brengen, haar grenzen gaan zoeken en pubers zijn behoorlijk eigenwijs en kunnen echt rare wezens zijn. Maar denk je echt, als ze eenmaal je telefoonnummer of emailadres heeft, dat ze geen contact met jou of haar brusjes opzoekt? Ik verwacht dat moeder, nu dochter 14 is, een contact tussen jullie heel moeilijk kan afkappen, gezien de mogelijkheden die er tegenwoordig zijn om contacten te onderhouden. Dat is dus één ding waar je niet bang voor hoeft te zijn.
Ik zou eerst proberen de gelegenheid te krijgen met haar te spreken, en vragen hoe zij het ziet. Als zij zelf graag een omgangsregeling wil, zou ik dat zeker uitproberen. Wil ze op vrijblijvende basis contact, zou ik dat ook prima vinden. Dit is de zus van je kinderen, ik zou hen ook de gelegenheid willen geven om na 4 jaar gedwongen afwezigheid, haar opnieuw te leren kennen, en met haar om te gaan. En wil je haar niet zelf vertellen dat ze enorm gemist wordt, dat ze niet uit jullie gedachte is geweest, dat ze nog steeds een deel van je gezin is en dat ze dus altijd welkom is? Weliswaar zonder eigen kamer en in een doodsaai dorp, maar whatsapp werkt nagenoeg overal en er zijn vast wel computers in de buurt waar ze op kan skypen ofzo.