Spijt...

over patronen enzo...

Eigenlijk wilde in m.n verhaal nog even lezen om te kijken of het me tot nieuwe inzichten zou brengen en toen zag ik de nieuwe reacties (waarvoor dank).

Die patronen.... tja, ik denk inderdaad dat die zich nu voortzetten, zelfs na onze scheiding.
Ex heeft spijt en polst regelmatig of ik nog een mogelijkheid zie om weer bij elkaar te komen en ik denk steeds dat ik dat toch al wel duidelijke heb gemaakt: ik wil dat niet.

Maar dat neemt niet weg dat ik het best lastig vind om echtlos van hem te komen. Stom voorbeeld misschien maar ik denk nu na over de zomervakantie.Hij zou dat best met z'n allen willen. Maar ik niet.
dat is dus iets waar ik heb niet in moet en wil betrekken. hij probeert wel steeds om zich ermee te bemoeien maar ik hou me een beetje op de vlakte en spreek dus niet uit dat hij zich er niet mee moet bemoeien.

En ook al heb ik goede gesprekken met een psychotherapeut, ik blijf het enorm moeilijk vinden om echt duidelijk te zeggen wat ik wil.

Op dit moment heb ik contact met een oude liefde. Zijn vrouw begrijpt hem niet en ze hebben nooit meer seks.... En hoe leuk ik hem ook vind: in die rol heb ik gewoon helemaal geen zin! Dan ben ik weer tweede keuze. Dus ik heb hem maar gezegd dat hij eerst zijn eigen relatieproblemen moet oplossen. Alhoewel ik daar dermate weinig beweging zie dat ik denk dat hij gewoon oud gaat worden met zijn vrouw. En dat is oke. Bovendien ben ik dan geen haar beter dan de vrouw die mijn man heeft doen besluiten dat hij de stekker uit ons huwelijk moest trekken.

Mijn hemel, wat een cliche's! Ik heb nu eigenlijk helemaal geen zin in een relatie. Zelfs niet met de vader van mij kinderen. Ik heb geen zin meer in een gebroken hart. Ik wil eerst mezelf terugvinden en een leven met mijn kinderen opbouwen en dan kijk ik wel of er ruimte is voor iemand anders.

overigens...

Mijn moeder (die al 30 jaar bewust single is) heeft ooit een tijdje een relatie gehad met een getrouwde man. Ze heeft me altijd gewaarschuwd voor de mannen "wiens vrouw hen niet begrijpt". Dan vraag ik me af wat mijn ex-man zijn - inmiddels ex- geliefde heeft verteld. Waarschijnlijk hetzelfde

Los daarvan heb ik steeds geroepen dat ik het toch aan "de vrouwen" verplicht ben om nooit iets te beginnen met een getrouwde man.
Dat vind ik nog steeds. Die verantwoordelijkheid wil ik niet hebben.

single

Wat een verstandige gedachten vastberaden. Eerst maar eens een leuk leven opbouwen met je kinderen. Je eigen beste vriendje zijn, zorg goed voor jezelf. Zoek wat prettige sociale evenementen uit voor jezelf, met vriendinnen of vrienden misschien wel gewoon met je moeder. En het is voor jullie allebei even zoeken hoe je nu toch op een goede manier ouders bent voor je kinderen zonder een relatie te hebben.
Na mijn scheiding heb ik nog heel lang mijn trouwring omgehouden. Gewoon omdat ik direct weer 'aanspraak' kreeg dat de zaken alleen maar lastiger zou maken. Geen energie voor over.

Je moeder heeft gelijk

"Zijn vrouw begrijpt hem niet en ze hebben nooit meer seks"

Begin niet aan zo'n zieligheid.

Heb in de horeca gewerkt, achter de bar....

Je wilt echt niet weten welke verhalen er aan de andere kant van de bar vertelt worden over de partners, alleen om een voet tussen de deur te krijgen voor aandacht en/of een wipje....en dat is niet gerelateerd aan sekse, zowel mannen als vrouwen.... hoe zieliger, des te meer kans op scoren.

wat een gezeik, die kerels

Inmiddels heeft ex me laten weten dat hij iemand heeft ontmoet die hij leuk vindt en wellicht mee wil daten. Maar eigenlijk wil hij gewoon weer dat we bij elkaar komen omdat hij zich realiseert dat het toch wel fijn was. Eigenlijk is het zo dat als ik nu zeg dat ik misschien ooit wel wat wil, hij daarop wil wachten.
Nou moet ik zeggen dat, nu er meer afstand is, het contact wel leuk is. Maar ik hou het een beetje af omdat ik de gesprekken over "samen verder" niet meer wil.
Voor nu wil ik gewoon geen commitment geven. En als we elkaar in de toekomst weer vinden, dan gaat het zoals het gaat. Voor hem is dat dus te vaag. Hij wil nu toezeggingen.
Ik ga hem zeggen dat ik nu niet klaar ben voor toezeggingen en dat hij vooral lekker moet gaan daten.

Nou, dat was dus man nr. 1. Nu man nr. 2. de oude liefde die getrouwd is.
Tegen hem heb ik gezegd dat ik het prima vind om af en toe een kop koffie te drinken maar meer niet.
Hij helemaal in zak en as, dacht dat we toch hetzelfde wilden, dat we in onze "relatie" iets aan het opbouwen waren. En dan trek ik me zomaar terug..... En wij hadden toch een relatie....
Hij wil dus tot in lengte der dagen met mij als zijn minnares een "relatie" onderhouden, tot hij ooit uit zijn huwelijk stapt. Vermoedelijk als de kinderen de deur uit zijn, over een jaar of 5.

Wat is dit? Ben ik nou niet duidelijk ofzo? Val ik voor verkeerde mannen? Of is dit toeval?

Ze proberen het gewoon. Maar ik denk ook inderdaad dat je wat te makkelijk bent. Ik zou niet zomaar koffie gaan drinken met een getrouwde oude vlam. Je moet de kat nou ook weer niet op het spek binden. En een ex is ook geen vriendje om mee uit eten te gaan. Dan laat je de heren 'bungelen' en hoop houden. Iets meer duidelijkheid kan inderdaad schelen denk ik.

duidelijkheid

Tegen de oude vlam ben ik wel duidelijk geweest, volgens mij.
En tegen mijn exman ook, alleen hij blijft er steeds op terugkomen. Hij wil dat ik weet wat zijn wensen zijn omdat hij denkt dat als hij aan het daten slaat, de weg voor ons om ooit nog bij elkaar te komen voorgoed is afgesloten.

Stel dat we ooit weer bij elkaar komen, dan moet dat vanuit gevoel zijn en niet omdat het zo makkelijk is of zo vertrouwd voelt.
En mijn gevoel voor hem is in "liefdeszin" wel veranderd door de scheiding. Hij heeft me ingeruild voor een ander. Dat kan natuurlijk gebeuren maar daardoor moet ik wel wat angsten en vertrouwenskwesties overwinnen. In welke relatie dan ook. Om het maar even heel dramatisch te zeggen: hij heeft mn hart twee keer gebroken en ik heb geen zin in nog een keer.

Ik vind het heel moeilijk om echt duidelijk te zijn en om daarmee iemand te kwetsen. Ook als dat mijn exman is en ook als dat een oude vlam is die z'n vrouw wil bedriegen met mij.

pure chantage

Ah, meneer wil NU van jou horen dat het ooit goed komt, en anders gaat hij daten met iemand die hij al op het oog heeft.
Echt, doe jezelf een plezier, en wens hem heel veel plezier met zijn date. Meer woorden hoef je er niet aan vuil te maken.

Niet zoveel nadenken

Wat deze mannen doen cq hebben gedaan kan niet door de beugel. Dat je ex nu op de blaren zit is heel jammer voor hem, maar niet jouw zaak. Jouw duidelijkheid is niet bedoeld om hem te kwetsen, maar om jezelf te beschermen. Dus hoppakee, klip en klaar, afwijzen die hap!

de deur staat open

"Stel dat we ooit weer bij elkaar komen, dan moet dat vanuit gevoel zijn en niet omdat het zo makkelijk is of zo vertrouwd voelt.
En mijn gevoel voor hem is in "liefdeszin" wel veranderd door de scheiding. Hij heeft me ingeruild voor een ander. Dat kan natuurlijk gebeuren maar daardoor moet ik wel wat angsten en vertrouwenskwesties overwinnen. In welke relatie dan ook."

Klinkt alsof je nog steeds aarzelt. Maak het jezelf toch niet zo moeilijk! Liever alleen dan met een vent die niet van harte voor jou kiest zeg.

aarzeling

Dat klopt. Ik aarzel nog. Ik mis mijn gezin en daar heb ik nog veel verdriet van. En soms mis ik mijn ex ook wel. Hij kan heel gezellig zijn. Maar het kan ook een egoïstische, negatieve zak zijn.

Maar aan de andere kan heb ik nu helemaal geen zin in een relatie. Met wie dan ook.
Wel zo makkelijk.

Status quo

Vastberaden, wat heb je liever, weer die emotionele achtbaan of de rust en vrijheid die je nu hebt? Er zijn betere mannen op de wereld dan de twee die je nu schetst.

Houdt dit ooit op?

Volgens mij volg ik je al een jaar of 8 of misschien nog langer. Om eerst antwoord te geven op je vraag "Ben ik niet duidelijk ofzo?" Nee je bent niet duidelijk.
Als je niks wil drink je geen koffie met een oude vlam en laat je je ex lekker daten tot hij erbij neervalt. Sterker nog je weigert om nog één woord te besteden aan zijn liefdes- of gevoelsleven. Jullie wisselen alleen over de kinderen en verder niet. Hij gaat jou niet loslaten en jij ontleent er blijkbaar iets aan dat je dit toch steeds opnieuw weer laat gebeuren. Natuurlijk mis je de goede momenten met hem, anders hadden jullie niet jaren samen doorgebracht en geen kinderen gekregen. Huil uit en bouw aan een stabiel en bevredigend leven met je kinderen, daar moet je energie in gaan zitten; een pittige klus lijkt mij. Nu heb je twee kerels die je energie zuigen en die koffie meneer vertoont al hetzelfde idiote dramgedrag als je ex. Ga bij jezelf te raden hoe jij toch steeds bij dit soort kerels terecht komt.
Ik denk dat je hulp moet zoeken voor jezelf; overigens niet per se een peut, kan ook één of andere cursus/workshop in zelfontplooiing oid zijn. Erken je eigen destructieve en ondermijnende gedragspatronen en reken er mee af. Zoek het gezelschap van vrouwen al dan niet in dezelfde situatie en mijdt de mannen voorlopig en vooral stop met het zoeken van erkenning en bevestiging bij anderen (en vooral bij ex-geliefden en eventuele nieuwe schipbreukelingen). Ga werken aan je eigenwaarde, zelfstandigheid en zelfvertrouwen voordat je weer een geliefde in je leven toelaat.

Dus laat je jezelf maar kwetsen

[quote:Ik vind het heel moeilijk om echt duidelijk te zijn en om daarmee iemand te kwetsen. Ook als dat mijn exman is en ook als dat een oude vlam is die z'n vrouw wil bedriegen met mij.]

Je kunt duidelijk zijn, zonder iemand te kwetsen.

Zeg: Ik kies op dit moment voor mezelf, mijn kinderen, rust en stabiliteit.
Ik neem voor het komende jaar het besluit om geen relatie aan te gaan met jou.
Volgend jaar juni ga ik me beraden of er een verlenging van dit besluit komt.
Ik weet wat jou wensen zijn, ik ga nu onderzoeken wat mijn wensen zijn.

En elke keer als hij er dan weer op terug komt, hoef je alleen maar te zeggen: Is het jaar al om?

tot dat?

heb niet alle reacties gelezen.
maar je exman wil jou terug!
TOT dat hij weer een andere vrouw heeft gevonden die hem wel begrijpt?

Je word gebruikt want hij weet dat je toch wel om hem geeft en hem mist!.

echter denk ik dat je meer het verleden mist dan die man (of hij moet geweldig zijn in dat wat hij doet!)

Ook hij is net als jou gewend aan het samen zijn. voor hem is het wennen om alleen door het leven te gaan. en dan ook nog eens het gemis van zijn kinderen die hij normaal waarschijnlijk elke avond kon zien..

mijn vraag aan jou is.
zijn er duidelijke afspraken wat omgang betreft?
komt hij die ook altijd trouw na? of komt hij ook als hij ze normaal niet zou hebben?

Laat hem de kinderen hebben zoals omgang! (en evt op andere dagen maar minstens 1 week van te voren afspreken)
blijf NOOIT langer dan 5 minuten met hem praten als hij de kinderen komt halen.
bespreek dingen NOOIT waar de kinderen bij zijn en ga ook geen leuke dingen doen MET je kinderen en ex.

HIJ moet leren om verantwoordelijkheid te krijgen over de kinderen.
JIJ moet leren om los van hem te komen .
en je kinderen moeten geen hoop krijgen /hebben dat het weer goed zal komen tussen mama en papa. en dat ze dan bij papa zijn en dan bij mama..

WEL kan je duidelijk maken dat op feestdagen/verjaardagen enz altijd ruimte is voor vriendschappelijke omgang..
MITS hij zich gedraagt en je niet probeer (aanteranden) met woorden en knuffels of wat dan ook.. zodat je alsnog "de fout"toegaat geven aan zijn gevoelens

(heb niet alles gelezen van je)
neem je leven weer in eigen handen! denk aan je kinderen , hou hem te vriend, maar niet als partner/man ! hij gebruikt je gewoon weer tot hij een ander heb ..
en hij zal terug blijven komen bij je.. hij weet je zo te bespelen!. succes

duidelijkheid

Inmiddels ben ik duidelijk geweest tegen mijn exman: ik wil het niet meer hebben over wel of niet ooit weer samenkomen. Hij heeft zijn date gehad (wat ik best even slikken vond) maar hij vond het niks. Hij wil eigenlijk weer met mij.
Het lastige vind ik dat hij in de afspraken zeer betrouwbaar is. Dat was hij altijd al en nu gelukkig ook. Maar relationeel, als partner, is hij gewoon onbetrouwbaar. Ook nu, met dat daten van hem, krijg ik weer diezelfde knoop in mn maag als vlak voor we uit elkaar gingen.
Tegen de koffiemeneer ben ik ook duidelijk geweest. En die gaat gewoon verder met zijn vrouw en zo hoort het ook wat mij betreft.

Nu ik zo duidelijk heb durven zeggen wat ik wil (of eigenlijk wat ik niet wil) overvalt het verdriet me zo, het gevoel van eenzaamheid, het er alleen voor staan. Daar ben ik nog lang niet klaar mee.
Nu wil ik vooral mijn kinderen een veilig en warm nest geven en mijn hoofd helder houden. Zonder ingewikkeld gedoe en drammende kerels. Want mijn ex kon behoorlijk zn zin doordrijven maar de koffieman is van een hele andere orde. Het lijkt wel een peuter, ongelofelijk.
Maar wat leek het makkelijk om in een "relatie" met die man te stappen. En wat ben ik ontzettend blij dat ik dat heb afgekapt. Het gemak waarmee hij zn vrouw wilde bedriegen "omdat ze toch niks meer hadden". Wat een cliché.

Dat klinkt vastberaden!:-)
Gefeliciteerd met je nieuwe leven.
Het voelt vast soms wat eenzaam maar je krijgt er ook veel voor terug. Rust, tijd en emotionele ruimte voor je kinderen. Tevredenheid over jezelf. Tijd om na te denken over een nieuwe invulling van je leven.
Die nieuwe partner komt heus wel een keer als je dat nou per se wilt. Zonder is ook leuk genoeg hoor.:-)

Ik begrijp het wel

Ik begrijp vastberaden heel goed. Zit in ongeveer dezelfde situatie. Ik ben al paar jaar gescheiden en heb alles goed op de rails. Blijf alleen zo in het verleden hangen. Ik vind het heel erg het gezin kwijt te zijn. Er alleen voor te staan. De eenzaamheid ondanks leuk werk, goed contact met familie en leuke vrienden. Ik kom niet los van het verleden. Ik zou ex wel weer terug willen ondanks dat hij meerdere keren is vreemdgegaan. Ik weet dat het stom is maar ik krijg het niet uit mijn hoofd.

Andere alleenstaande ouders

Het heeft mij geholpen dat ik contact heb met andere alleenstaande vriendinnen waar ik samen mee optrek met de kinderen of dingen voor elkaar opvang. In mijn buurt. Gedeelde smart is halve smart.

miepie

Herken wat je zegt: je mist het gezin.
Ik ben op die leeftijd dat ik met een evt. volgende partner nooit meer een gezin zal opbouwen; mijn kinderen wonen bij hun vader omdat ze al op uitvliegen staan. Ik had dus al kinderloos kunnen zijn, maar dan had ik nog een vertrouwde partner om me heen gehad en een eigen thuis. De normale gang van zaken zeg maar.
Ik ben niet eenzaam, wel alleen.
Heb een goede (lees neutraal en met respect) band met ex en we zien elkaar zo nu en dan ook als gezin nog een keer als er iets te vieren is.
Dat zijn momenten waar ik dan even heel erg van kan genieten, het gezinsgevoel, al weet ik precies waarom ik dat niet meer heb en zou ik dat met hem niet meer terug willen.
Maar missen....oei ja natuurlijk! Ik heb met hem langer samengeleefd dan dat ik zonder hem heb doorgebracht.
En al was het niet goed, elke gewoonte, al is het een foute, is toch iets wat in je systeem zit en waar je op drijft.
Daarom snap ik ook niet altijd waarom mensen van de ene in de andere relatie duiken, of misschien juist daarom ook weer wel.
Alleen denk ik dat het beter is eerst vrede met mijn huidige leven te krijgen.
Dan wordt een partner een welkome aanvulling en niet een invulling van mijn bestaan.
Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt.

nieuw leven....

Tja, dat is het inderdaad wel. Een nieuw leven als alleenstaande moeder. En ik vind het moeilijk.
Heb een vakantie gepland, alleen met de kinderen.
Mijn ex had weer een date, met dezelfde dame of met een nieuwe, geen idee. Aan de ene kant ben ik nieuwsgierig maar ik wil het niet weten want het raakt me. En ik weet dat het een ego-ding is, want ik moet er niet aan denken om nu weer met hem een relatie op te bouwen. Maar jeetje, wat voel ik me alleen zeg.

En wat me eigenlijk ook wel behoorlijk steekt is de inwisselbaarheid. Mijn inwisselbaarheid.
Mijn ex-man is weggegaan omdat hij verder wilde met de liefde van zijn leven. Dat bleek ze niet te zijn en nu ik aangeeft dat ik (op dit moment) niets met hem wil proberen, stapt hij gewoon bij de volgende dame in bed. Ik voelde me al ingeruild maar dat het allemaal zo inwisselbaar is, dat had ik nooit verwacht.
Het klinkt enorm als zelfmedelijden. En dat is het ook ;-)

en het gemis

Dat vind ik nog het heftigste: het gemis van mijn gezin. Nog niet eens zozeer voor mezelf maar vooral voor de kinderen. Het spijt me zo dat ik het niet heb kunnen redden.

En dat iemand dat zomaar achter kan laten omdat het gras ergens anders groener lijkt.

Stoer!!!!

Stoer van je om het verdriet recht in de lelijke snuit te kijken. Het is klote, het doet pijn, maar je moet er doorheen en het gaat je uiteindelijk veel opleveren.
Zet hem op en zoek vriendinnen in dezelfde situatie.

jij heb het gered!

je zegt dat het je spijt dat jij het niet heb gered!
Jij heb dat wel gedaan. HIJ kon geen huwelijk en kinderen aan. het lukt hem niet eens om terug bij zijn grote liefde terug te gaan en hij hopt van de een naar de andere.

het is jou schuld niet!!

ja waar er 2 zijn, zijn er 2 fout. maar dan is het ook echt 2 fout. en jij heb nog geprobeerd voor de kinderen (overigens altijd verkeerde reden voor je kinderen te vechten voor huwelijk! vind ik dan) echter hij loopt zijn pik achterna en je zal gek zijn om dat te pikken!!!