Sleutels en andere dingen bij co-ouderschap

Klein tasje

Hier geen co-ouderschap maar wel een zelfstandig reizende 10-jarige met de trein, alleen thuis komen en weer zelf vertrekken naar de sportclub.
Hij heeft een klein heuptasje met daarin treinkaartjes, mobiel en huissleutel en fietssleutel. De huissleutel zit met een spiraal vast in het tasje. Hij komt dus altijd terug in het tasje.
Dit tasje gaat mee naar school en naar de club. Tot nu toe werkt dit perfect.
Voor de sport heeft hij een standaardlijstje wat hij mee moet nemen. Ook dat werkt prima.
Voor school kijken wij mee maar dit is eigenlijk niet meer nodig.

Extra sleutels

Hier hadden vader en ikzelf een extra sleuteltje van de fietssleutels van de kinderen. We hadden extra sleutels van elkaars huis. Later extra huissleutels bij buren en een tijdje huissleutels in een bloempot in de tuin. Kinderen konden altijd op mijn werk langskomen voor sleutels. Ze hadden ook eigen huissleutels. In mijn herinnering is het maar zelden fout gegaan. Maar ik heb me weleens geërgerd aan ouders die, zonder 2 huizen voor de kinderen, geen extra sleutels hadden en tegen die kinderen tekeer gingen als het toch een keer, of een paar keer, mis ging.

Consequenties laten voelen

Sini:
"Een van de probleem(-pjes, geef ik toe) is dat hij steeds zijn huis en fietssleutel bij de ene of andere ouder laat liggen, met alle ongemakken van dien (zijn fiets op slot achterin de auto moeten vervoeren omdat de sleutel bij papa is blijven liggen bij voorbeeld...) Zijn er andere co-ouders met de gouden tip? We hebben over kopies van de sleutels liggen inmiddels maar die verdwijnen op de meeste merkwaardige manier..."
Heel bot, dan is het probleem niet het co-ouderschap, maar de vergeetachtigheid van je zoon. Laat hem de consequenties voelen van 'dingen vergeten', dus ga niet zn fiets halen, maar laat hem datz elf doen.

Blijft lastig

Hier briefje op voor en achterdeur met picto's wat er allemaal mee moet. Het is niet heel stoer, ik weet het maar het helpt wel..

Ook verder de reserve enzo maar dat die dingen pootjes lijken te hebben vind ik heel herkenbaar....

Of het kind er zelf wat aan kan doen vind ik afhankelijk van leeftijd en kind, niet kunnen en niet willen, dat werk....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Rugzaksluitingding voor sleutel

hoi Sini,
ideale tip van mijn buurvrouw, wier oudste net zo vergeetachtig is als mijn oudste: gebruik een rugzaksluiting: http://www.fourniturenparadijs.nl/vmchk/sluitingen/rugzak_sluitingen/rugzak_sluiting_m.html

het ene deel heb ik vastgenaaid in het voorvakje van zijn rugzak (stevig, met ijzergaren). Het andere deel vastgemaakt aan een veter. Dan de huissleutel vastmaken aan de andere kant van de veter. Zo kan hij de voordeur openmaken zonder de sleutel uit zijn tas te halen en kan hij 'm dus ook niet ergens neerleggen. . .

Fietssleutel: hmm da's wat moeilijker. maar misschien valt er wat te verzinnen dat hij fietssleutel altijd meteen vastmaakt aan huissleutelveter zodat die twee dan ook bij elkaar zijn in zijn tas?

Groet,
angela

Ja ik denk ook meer in termen van touwtjes, kabels en kliksystem

Hier hebben we aan alle sleutels een karabinerhaak. Zoon heeft huissleutel aan zijn fietssleutel, kan dus niet wegfietsen als deur niet op slot is. Zodra hij de fiets op slot zet MOET de sleutel ergens aan vast gemaakt worden. Zijn tas, of onze sleutels (als we samen op stap zijn, iedereen heeft zo'n haak aan zijn fietssleutel en ik ook aan mijn huissleutel).

Zeker geen losse sleutels of kleine sleutelhangers die je niet ergens aan vast kan/moet maken.

Ik snap dit niet

Hij kan zijn fiets zonder fietssleutel toch helemaal niet gebruiken? Die sleutel kun je toch helemaal niet vergeten?

Tsja p

Als het zo simpel was zou Sini het niet vragen lijkt me.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nou maar dit soort dingen

is toch een kwestie van een duidelijke structuur aan brengen en ze er dan vervolgens consequent aan houden. En het kan wel! Want zelfs mijn ADHD zoon heeft het aan kunnen leren. Er is nog hoop Sini!

Ander slot

Als hij zo'n gewoon ringslot heeft, kan je dat misschien vervangen door een kettingslot, zodat de sleutel daarvan aan de sleutelbos kan blijven. Die sleutelbos maak je dan aan een keycord vast samen met de huissleutel en dat keycord haal je met een lus door de ophanglus van de rugzak, of met een sleutelring aan de rits van de rugzak. Zo blijft het hele boeltje altijd aan de rugzak zitten.

skik

Ik snap het nog steeds niet

Probleem is dat sleutels blijven liggen op het verkeerde adres. Daarbij zijn verschillende opties: zoon gaat zelf (en kan dan zijn sleutels niet vergeten, want anders komt hij helemaal niet weg) òf zoon wordt gebracht (en heeft dan een ouder om hem te herinneren aan zijn sleutels.

(en ik zou stoppen met verschillende setjes, dat werkt laten liggen in de hand, met het idee dat op het andere adres nog wel sleutels zullen zijn).

Je moest eens weten hoe creatief mijn stiefkind is, die gaat gerust met een plastic tasje naar school als je ff niet oplet. En dat is dus het nadeel van twee thuizen, twee keer zoveel kans dat er iemand ff niet oplet ;)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Stief ot

Je zegt: " twee thuizen, twee keer zoveel kans dat er iemand ff niet oplet". Dat volg ik niet. Ik zou denken dat als een kind maar een deel van de tijd bij je is, de kans dat je wel op let juist groter is! En zo niet, misschien wordt het daar dan tijd voor...

Jippox

Dat begrijp ik en ik snap dat ik m wel erg cryptisch heb omschreven maar ik bedoel dat de beleving is dat dit soort dingen meestal mis gaan bij de andere ouder. Waarschijnlijk heeft de andere ouder een vergelijkbaar beeld maar dan niet als het om sleutels gaat maar om iets wat daar belangrijker wordt gevonden.

En als jij bij de ene ouder extra vroeg naar school gaat met alleen een 'doei' is het blijkbaar soms lastig te onthouden dat bij de andere ouder het afscheid wat bewuster is, dat die even wil vragen: heb je alles? En altijd een kus geeft.
Zo is onze praktijk.

Moet ik ook wel bij vertellen dat de ouders hier vlak bij elkaar wonen en het nooit tot echt lastige situaties leidt hier. Hooguit moet hij ff naar het andere huis rennen. Maar ik herken het wel, dat was even hier mijn punt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Nog heeel lang

Maak je borst maar nat.. Mijn 2 kinders (bijna 13 en 18) zijn afgelopen weekend weer eens bij hun pap geweest, die recentelijk naar 2-uur-autorijden-afstand is verhuist. Dus ze op hun hart gedrukt ECHT goed te controleren of ze hun spullen ook weer mee terug nemen, want ophalen c.q. nabrengen is geen optie meer.
En ja, aan opladers/snoertjes etc denken ze wel. Want je zult eens zonder zitten...;-) Maar een jas?? Wie denkt er nou aan een jas?? Dus de jas van de oudste is in papa's auto blijven liggen.. en zit hij dus nu 3 weken zonder. En die is dus 18..

Ja maar.....

Vergeten jullie ( als volwassenen) dan zelf nooit iets ?
Ik werd gistermorgen uit m'n bed gebeld, man had getankt en was zijn portemonnaie vergeten....

Ja okee

Is mij ook wel eens gebeurt in die ruim 15 jaar dat ik mijn rijbewijs heb.

Maar mij oudste is in de eerste drie weken van het schooljaar al 3x zijn sleutel kwijt geraakt.

Ik denk toch echt dat het bij pubers allemaal net een graadje erger is. Zal wel te maken hebben met het in de groei zijn ofzo.

Oplossing lijkt mij trouwens ook om sleutel aan tas, en tas aan puber vast te maken. En dat dan honderden keren te checken. Op een gegeven moment gaan ze je dan irritant vinden en dan kunnen ze het opeens helemaal zelf

En dan misschien toch maar eens die 20 minuten laten lopen. Zoveel is dat nou ook weer niet.

20 minuten nadenken

Sini:
"Even snel bij ander ouder iets laten halen gaat niet, lopend is het toch ruim 20mn."
Juist dat is een reden om je zoon toch op pad te sturen. kan hij 20 minuten nadenken over een manier om het de volgende keer niet te vergeten.

Been there, seen it, etc. Of eigenlijk niet eens in de voltooide tijd.

Wat het moeilijk maakt

Althans hier is dat het in twee huizen wonen een gevolg is van 'keuze' van de ouders en niet van het kind. Dus je wilt (althans wij en nee het scheiden was niet mijn keuze -kende ze toen niet eens- maar ik zit er hetzelfde in als man) de last van die keuze voor het kind niet te groot maken. En natuurlijk gaat het om die vergeten sleutel maar het heeft toch een randje.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Een scheiding is toch geen excuus om je kind geen verantwoordeli

Mijn zoon van net 10 reist 2x per week zelfstandig met het ov naar huis, komt alleen thuis en vertrekt ook weer zelfstandig naar sport en muziekles.
Wij zijn niet gescheiden. Wij moeten op deze dagen wel werken. Het is onze keuze om beiden te werken. Hij zou het best leuk vinden als we die twee dagen ook thuis zouden zijn. Maar dat is nou eenmaal niet zo. Het betekent niet dat hij achterna gelopen wordt met zijn spullen. Wij leren hem zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen en verzinnen samen oplossingen voor praktische zaken zoals een lijstje waar hij aan moet denken als hij thuiskomt.

Ja en nee annet

Ten eerste is het altijd de vraag of het niet willen of niet kunnen is. Dat jouw zoon van net tien zo zelfstandig is vind ik reuzeknap maar dat betekent natuurlijk niet dat andere kinderen van die leeftijd hetzelfde moeten kunnen.

Natuurlijk leer je je kind zelfstandig te zijn maar dat gaat verder dan alleen de 'twee huizen' situaties. Er zijn meer situaties om dat te trainen en grijpen we zeker aan. Wellicht is het moeilijk voor te stellen maar in het 'twee huizen' element zit een emotionele aspect voor de ouders er denk ik vaak gewoon in. Je wilt niet dat kinderen daar last van hebben. Blijven er nog genoeg situaties over om zelfstandigheid te leren hoor!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Volgens mij

Vergeet je makkelijker dingen als een mogelijke oplossing er altijd wel is. Dingen die je écht,écht niet mag vergeten omdat er dan écht geen enkele oplossing is en wel een groot probleem vergeet je niet. Nooit. Zoals die oplader van de telefoon....die al genoemd word. Zolang je alternatieven ziet, ervan weet word het in een ander vakje in je hoofd (het niet zo erg belangrijk-vakje) gestopt dan die dingen waar echt geen alternatief voor is (zeer belangrijk vakje) en alles in dat laatste vakje vergeet je niet,nooit.
Die oplader van de telefoon gaat in het 'zeer belangrijke vakje' want geen alternatief, niemand heeft dezelfde en 1 erbij maken voor een paar cent kan niet en dus blijft over als enige oplossing dat je zelf heen en weer gaat fietsen, misschien wel in de regen om 'm op te halen, want een puber zonder telefoonoplader dat kán niet. Die sleutel, daar zijn alternatieven voor, copiën die thuis liggen in beide huizen zelfs, buren die er 1 hebben, moeder die je ophaalt op de fiets en anders racen je ouders wel heen en weer want dat doen ze voor een oplader niet, maar een fietssleutel heb je écht nodig. Er is maar 1 oplossing. Zorgen dat hij écht verantwoordelijk word, geen oplossingen meer bieden,hij zoekt het maar uit....En vergeten is 20 minuten lopen dan. De copieën wegdoen of aan hem geven, 1 achter de hand houden zonder dat hij het weet in geval van écht verlies. Een beetje hulp in de vorm zoals P dat zegt kan, maar hij moet er zélf aan denken en zelf de gevolgen ondervinden anders denkt ie er nooit aan.
groeten albana

Izar

Nu ben ik het met jou eens . Gezellig zo :)

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Albana

"Dingen die je écht,écht niet mag vergeten omdat er dan écht geen enkele oplossing is en wel een groot probleem vergeet je niet. Nooit.
Ge-wel-dig. Ik al het zeggen tegen mijn zoon van 15, misschien slaat het aan.

Mijn zoon is ook niet zo lang alleen thuis

Hij komt tegen 16.00 uur thuis en moet om 17.00 uur weg. Dat is dus een uur. Hij belt mij als hij thuiskomt.
Overigens komt zijn grote zus tegen 16.50 uur thuis. Zij kijkt even mee met vertrekken.
Wat ook scheelt is dat zoon al in groep 8 zit. Volgens schooljaar moet hij nog meer alleen doen.
De muziekles is bij ons in de straat. Dat is makkelijker dan de sport. De muziekles begint om 16.15 uur. Als hij terug is, is zus al thuis of bijna thuis. Op die dag is hij maar 15 minuten alleen thuis.

Van zijn hockeyteam (13 kinderen, groep 7 en 8) blijft er geen enkele ouder bij de training, behalve soms de coach (vader van één van de kinderen). Er zijn altijd volwassenen aanwezig op de club. Ik zou niet weten waarom ik daarbij zou moeten zijn.