U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
samen staan we sterker (na echtscheiding)
Ik heb het niet zien aankomen, ik heb niet gevoeld dat hij langzaam van me afgleed en ineens was het daar, die woorden."Ik voel het niet meer, ik ben niet meer verliefd".
Bam.. compleet in shock was ik..
Scheiden, dat gebeurd bij de buren, bij anderen, maar toch nooit bij ons. Nog steeds vind ik het onbegrijpelijk en kan ik maar niet geloven wat ons is overkomen.
Het drama dat al 2 jaar in mijn leven speelt is moeilijk in een paar woorden te vatten en zo lastig om over te brengen. Ik heb het ook een beetje opgegeven. De lieve mensen om me heen, ze blijven vragen hoe het gaat en ik antwoord met de woorden die ze het liefste horen, die ze gerust stellen. "Het gaat okay met me, het is een pittige tijd, maar ik kom er wel. Ik kom er vast sterker uit."
Vanbinnen rouw ik en het doet pijn en ik mis mijn man zo.
Gek dat we het in een film normaal vinden dat iemand stuk gaat van verdriet, maar dat je in het "echte leven" maar even mag rouwen en dat er heus wel een nieuwe liefde op je ligt te wachten.
We waren 27 jaar samen, waarvan 20 jaar bij elkaar. 2 dochters van 18 en 20, een hectisch leven. Mijn man was vaak op reis, naast mijn parttime baan, managede ik het gezinsleven thuis. De illusie van een perfect huwelijk had ik niet. We hebben een hectisch gezin... dan is het niet altijd leuk. Maar ik geloofde wel in ons.
Ik dacht echt dat we het zouden redden. Dat we sterk zouden zijn en dat deze crisis maar een heel klein stukje op onze tijdlijn samen zou zijn, maar het heeft niet zo mogen zijn. Hij kan niet meer met me verder.
Sinds een paar maanden is mijn man definitief weggegaan en nu gaan we het scheidingstraject in.
Ik zou het fijn vinden om met mensen in contact te komen die een soortgelijk verdriet voelen. Misschien begrijpen ze het beter en kunnen we elkaar wat steunen. Samen staan we sterker en ik geloof dat het ook bijzondere vriendschappen kan brengen.
Liefs Feline
Beste Feline
Je vraag is een beetje lastig, omdat verdriet zoiets persoonlijks is, en situaties zo verschillend, dat het moeilijk is om mensen te vinden die zich daarop aangesproken voelen.
Ik vind het wel knap, dat je helder omschrijft wat het met je doet: het verdriet, het missen van je man, het 'ons' dat weggevallen is. In oppervlakkige ontmoetingen zal dat niet echt aan bod komen, maar het zou wel mogen. Hoe gaat het met je? 'Redelijk. Ik moet nog wennen aan de nieuwe situatie en ik heb nog veel verdriet.' Als er iets meer dan 0,1 seconde tijd voor kontakt is.
Je hebt een hele waardevolle periode gehad en die wordt nu snel afgesloten: het opbouwen van je eigen gezin. Je kinderen staan op het punt om uit te vliegen of zijn dat al, je man gaat bij je weg en dan komt de fase, waarin het allemaal wat moeilijker wordt en meer op jezelf aankomt. Minder hectisch, gelukkig. Maar ook minder ingevuld. Meer afhankelijk van wat je er zelf van gaat maken.
Neem de tijd om antwoord te vinden op die vraag. Of zoek mensen die daar ook mee bezig zijn, op allerlei manieren. Hoe doen mensen dat, hoe geven ze invulling aan hun leven na de hectische fase? En wat spreekt jou daarin aan? Ik denk dat je zo ook vrienden zult ontmoeten. Niet in gedeeld verdriet, maar in een gedeeld zoeken naar nieuwe levensvervulling.
Tsjor
Feline
Ik begrijp wat je bedoelt. Mijn ex kwam ruim 2 jaar geleden met dezelfde boodschap; binnen een paar maanden waren we gescheiden; de 3 kinderen waren 18 en ouder.
Mensen begrijpen o.h.a. niet wat een scheiding met je doet. Inderdaad; je mist het samen zijn en het is een rouwproces. Veel mensen vinden eigenlijk na een half jaar al dat je 'er nu wel klaar mee moet zijn'. Alsof zij dat voor jou kunnen beslissen!
Bij mensen om me heen zie ik soms dat ze zeer snel na een scheiding een nieuwe relatie aangaan, vooral wanneer ze bedrogen zijn door hun ex, om te bewijzen dat ze nog steeds de moeite waard zijn o.i.d.
Die neiging heb ik niet. Ik weet dat ik de moeite waard ben, maar heb echt geen zin om me in de armen van 1 of andere halve gare te werpen om maar niet alleen te hoeven zijn. Ook ik ben zo'n 27 jaar samen geweest met mijn ex, en ik begin nu echt te genieten van de rust en het alleen zijn. Alleen zijn betekent voor mij meestal niet eenzaam zijn. Verder vind ik het beter om eerst eens te kijken wat ik zelf wil in het leven i.p.v. me weer te binden aan iemand met al het gedoe van dien.
Toen we nog samen waren had ik sowieso al mijn eigen vriendinnen en zat al bij een leesclub bijvoorbeeld. Nu heb ik ook nog een eetclubje met 3 andere alleenstaande vrouwen; erg gezellig! Verder heb ik een groepje vriendinnen waarmee ik geregeld naar de bioscoop ga en een groepje waarmee ik 1 keer per maand mee afspreek voor een avondje wijn en kaasjes. Daarnaast een fulltime baan en nog 2 thuiswonende kinderen, waarvan er 1 echt pittige problemen heeft.
Bij mij speelden er ook leugens en bedrog vanuit mijn ex, dus dat heeft bij mij wel de boel versneld qua het niet meer van hem houden.
Ex is in een andere stad gaan wonen, dicht bij de laatste vrouw waar hij me mee bedroog. Hij kwam met de geijkte cliché verhalen, zoals 'ik ben al heel lang niet meer gelukkig' (Maar vergat dat met jou te bespreken en ben achter andere vrouwen aan gegaan).
Daardoor is het ook zo choquerend en komt zoiets totaal onverwacht.
Wat mij heel erg heeft geholpen is de website chumplady.com . Dit heeft voor mij veel in perspectief gezet, en is daarnaast humoristisch en nuchter (en zo ben ik ook, dus veel herkenning daar).
Dank voor jullie reactie Tsjor en Victoria,
In beiden kan ik me goed vinden.
Je hebt zeker gelijk Tsjor als je zegt dat het goed is om een nieuwe invulling aan mijn leven te geven en dat gaat me ook zeker lukken. Maar voordat ik die nieuwe fase inga wil ik wel de oude afsluiten en daar gaat tijd overheen.
Ik vind het een lastige om te beseffen dat iemand je zo teleur kan stellen. Ik heb zelf best sterke waarden en normen en merk dat ik het nog steeds moeilijk vind om te geloven dat "je partner, je maatje" je zo in de steek kan laten. Dat is nog steeds niet echt bij me binnen gekomen.
@ Victoria, ik heb al even op chumplady gekeken. Ze schrijft idd super nuchter en humoristisch. Schoot bij sommige passages echt in de lach. Gelukkig zit het wat humor wel goed bij mij.
1 ding is me meteen bij gebleven. Ze schreef: In het leven begint alles steeds opnieuw en niets is voor eeuwig. Dat klopt helemaal, vaak vergeet je dat omdat je zo vastgeroest bent in je patronen. Wat dat betreft geeft dit wel weer nieuwe kansen.
Dat zie ik ook allemaal wel, maar het verdriet, dat vind ik echt lastig.
Verdriet
Het verdriet is inderdaad lastig, Feline.
Het komt en gaat; ik vergelijk het met golven aan het strand. De golven komen steeds minder ver nu, de ergste vloed is voorbij.
Ik begrijp uit jouw verhaal dat je al 2 jaar weet dat hij niet verder wil en nu pas gaat scheiden. Dat lijkt me uiterst pijnlijk.
Mijn ex wilde ook geen haast maken, maar ik heb haast gemaakt. Ik dacht:'Als jij weg wilt, ga dan maar z.s.m.' Dus 4 maanden na zijn aankondiging was alles rond.
Mijn ex was altijd een moraalridder hoog te paard. Enorm veroordelend naar mensen toe die hun partner verlieten voor iemand anders. Vervolgens deed hij dit zelf, en kwam ik achter meer leugens. Voor mij is dit gedrag ook onbegrijpelijk; dat je je eigen partner zo respectloos behandelt en zonder pardon aan de kant schuift.
We deserve something better!
Cambriana
Mijn ex en ik zijn ruim 1,5 jaar geleden uit elkaar gegaan.
Ook ik heb nog steeds verdriet ervan, en herken de reaktie mensen die tegen je zeggen, "Ben je er nu nog niet overheen?".... (na ruim 30 jaar samen geweest te zijn)
Ik heb de site Cambriana gevonden en haar ebook gekocht. Daar staan staan herhkenbare situraties en beschrijvingen van de tijd na de scheiding in en tips. Je kan je ook opgeven voor haar nieuwsbrief.
Ik ben sinds vorige week bij een psycholoog, die me vertelde dat ik wel heel druk geweest was met alles regelen en maar doorgaan , maar geen tijd had genomen om het verdriet te verwerken...en dat dat de reden was dat ik me nu rot voelde. (nu er op mijn werk ook allerlei dingen spelen en dat de druppel is die de emmer doet overlopen)
Cambriana
Hi Pooh,
Ik ben bekend met de site van Cambriana. Ik ontvang de nieuwsbrieven en heb er veel aan. Is het ebook idd een aanrader?
Wat goed dat je een psycholoog bezoekt. Gespreken zullen zeker inzichten geven. Volgende week staat mijn eerste gesprek vast. Ik hoop dat ze me op weg kan helpen en ervoor kan zorgen dat ik weer ga geloven in de toekomst. Ben soms best bang voor wat er gaat komen