Samen met de ex in huis. Visite nieuwe partner

Geen

Zijn jullie nog beide eigenaar van het huis? In ieder geval kun je hem niet verbieden om visite te ontvangen. Het zou mooi zijn als je afspraken had kunnen maken over het ontvangen van nieuwe partners, want ik kan me voorstellen dat je er niet op zit te wachten. Aan de andere kant, drie jaar is wel lang in je (liefdes-) leven in hold te zetten. Snel op zoek naar een eigen woning, desnoods een tweekamerappartement.

denk ik ook

Het is niet leuk en op z'n minst ongemakkelijk. Maar 3 jaar! is wel erg lang. In zo'n lange tijd dat jullie al uit elkaar zijn, moeten jullie inmiddels wel de ruimte hebben om een eigen leven op te bouwen.

kattnis..

Ik denk dat de schrijver een man is en de expartner een vrouw.Dus geen 'hem'. Maar goed, hoe dan ook.

Dit is in ieder geval een hele vervelende situatie. Ik vind het ook wel naar, naar voorjou, maar ook naar voor de kinderen; verwarrend omdat jullie officieel uit elkaar zijn maar niet van tafel en bed: de situatie is voor de kinderen dus nog niet veranderd, wat het voor hen zal doen aanvoelen alsof het nog erg vers is.
Maar ja, als je 3 jaar blijft hangen, dan is het natuurlijk ook wel heel moeilijk. Na een relatie wil je toch je vrijheid op een bepaald moment terug. Een tijdje compassie met je expartner is logisch, maar na 3 jaar moet je toch afstand kunnen nemen. Ik zou als ik jou was de situatie versnellen en een tijdelijke oplossing zoeken voor je huisvestingsprobleem. Ik snap je frustratie en woede maar nu op je strepen gaan staan met ḿijn huis'is niet terecht en jullie hadden samen al besloten dat jij ergens anders heen zou gaan, dus nu moet je dat versnellen.

Daar

Kunnen jouw ex en zijn/haar nieuwe liefde elkaar niet in haar huis ontmoeten? Ik neem aan dat die toch ook gewoon ergens woont?

skik

Fatsoen

Het vinden van een ander huis waar TS waarschijnlijk ook de kinderen wilt ontvangen, ( co-ouderschap?), is niet zo eenvoudig.
Als er een termijn van drie maanden is afgesproken, is het in belang van de kinderen dat onnodige conflicten vermeden worden.
De ex heeft makkelijk praten, die hoeft niet een andere plek te zoeken, dan mag ze haar fatsoen ook tonen.
Een stevige ruzie is wel een heel naar eind en een pijnlijk afscheid voor de kinderen.
Als TS een man is en zijn ex-vrouw een vriendin heeft, ligt het sowieso al tamelijk gevoelig.

Ook al bestaat er geen wet, ik zou haar wel wijzen op het vertrappen van de gevoelens van een ander alsof hij, de vader van de kinderen niet bestaat. Ze kan best even wachten. Vertel haar maar wat voor een gevoelloos mens ze is, door zo te handelen.
Aan de andere kant zie ik haar actie ook als een poging om jou te doen dwingen sneller het huis te verlaten. Ergens gebruikt ze haar vriendin om jou weg te werken m.i. . Zo van : Gaat het niet goedschikt, dan maar kwaadschikt'. In dat geval zal de betekenis van het woord fatsoen haar koud laten.
Succes met het vinden van een eigen plek.

je hoort hier

het verhaal van een kant. Je weet niet hoe lang er misschien al getraineerd is en dit inderdaad een poging is om iemand gewoon uit huis te werken. Niet leuk, maar anderzijds : je weet ook niet wat er gebeurd is voor die tijd. Misscien is die ander toen wel vreemd gegaan?

Nimbo,

Als hij is vreemd gegaan, dan hopelijk niet in zijn huis.

In belang van de toekomst waarin de kinderen zich bij beide ouders prettig voelen omdat de ouders op een goede manier uit elkaar gegaan zijn, is die storm ongewenst.
Mensen die op basis van een goede verstandhouding uit elkaar gaan, hebben in de toekomst daar ook veel profijt van. Dat is ook in haar belang.

Kinderen

Piotr, ik denk dat Flanagan gelijk heeft dat het voor de kinderen vervelend en verwarrend is als jij nu uit huis gaat en er dan ook nog een vriendin van je partner komt slapen in huis.

Ik zou het zelf niet te stellig brengen, maar hopen dat je partner daarvoor openstaat en het dus in het belang van de kinderen laat.

Voor jouzelf vind ik het minder belangrijk, gezien de superlange periode van 3 jaar.

Misschien kan je je partner vragen nog even geduld te hebben en nog even te wachten tot jij - zo snel mogelijk! - het huis uit bent, vanuit het belang van de kinderen?

Waarom zijn jullie eigenlijk zo ontzettend lang nog bij elkaar in huis blijven wonen.

En is de afspraak van 3 maanden in goed overleg gemaakt?

Succes met het snel vinden van een nieuwe woning.

even?

'Ze kan best even wachten.'

Misschien wacht ze al drie jaar, en is dit niet de eerste keer dat er een afspraak van nog 3 maanden gemaakt is?

Injel

Ja, dat is de grote vraag.:-)

Aan TS om te beantwoorden.

Ik zie het probleem niet

Al drie jaar uit elkaar? Wat is er dan mis met het feit dat de inmiddels al drie jaar ex een nieuwe partner bij hem/haar uitnodigt? Overigens is die nieuwe partner een 'haar' als ik het goed lees.

Ik vind dat degene die al drie jaar ex is niet meer hoef te koken van woede en frustratie. Dan ben je nog niet erg ver in je emotionele proces en zou ik daar eens aan gaan werken.

Mijn hemel, juist alle kans om hier (zeker voor de kinderen) prettige scheiding van te maken, zodat die niet op eieren hoeven te lopen als ze hun moeder of vader van de nieuwe partner van de ander vertellen. Niet even makkelijk, maar ik zou zeker moeite doen om dit gewoon te accepteren. Je kunt daarbij zeker uitleggen dat je het daarom nog niet gemakkelijk vindt. Het wordt volgens mij voor kinderen pas raar, als iemand het raar vindt. Als jij er gewoon over doet, en je ex plus nieuwe partner ook, dan IS het gewoon. Het wordt pas raar als je ex zijn/haar nieuwe partner moet wegstoppen, totdat jij uit huis bent. Of als jij zit te koken van woede en frustratie. Dan lijkt het juist pas alsof je elkaar inwisselt, en dat lijkt me veel moeilijker te behappen.

Ik begrijp het ook niet trouwens, gescheiden bij elkaar wonen is ok? Maar dat gescheiden zijn dan ook in je leven een rol laten spelen mag niet. Dan moet je naar een hotel?

Er zal zeker een reden zijn geweest om als exen nog drie jaar lang in hetzelfde huis te blijven wonen, ik vind het zelfs een goede oplossing als ik eerlijk ben. Als je het kunt, maar daar hoort dus ook de mogelijkheid bij dat ex een nieuw iemand vindt...!
Drie maanden om een nieuwe woning te vinden vind ik erg kort zelfs.

Kortom, probeer je positie te herzien. Het is al drie jaar geleden, dus je hoeft je echt niet meer verongelijkt te voelen. Wees blij voor je partner, help mee de situatie voor je kinderen acceptabel te houden...

Keukentafel

De confrontatie met een nieuwe partner van je ex aan de keukentafel kan heel gevoelig liggen, nog gevoeliger als TS moeite heeft met het feit dat de nieuwe partner van hetzelfde geslacht is als de ex.
TS schrijft niet voor niets dat de ex een vrouwlijke partner heeft gevonden.
Het lijkt erop dat er twee problemen zich voordoen; ten eerste de scheiding en het huis nog altijd delen, ten tweede het moeite hebben met het geslacht van de nieuwe partner.

Aan de gescheiden vrienden, merk ik dat mannen het altijd moeilijk hebben met de realiteit als hun ex een nieuwe partner heeft, helemaal als ze zelf nog geen nieuwe partner ontmoet hebben.

OMG

Mijn god wat een nachtmerrie!
Ik denk persoonlijk als hij iets van fatsoen had, hij buiten de deur met haar af zou spreken, maar dat is mijn mening.

Ik zou met hem af proberen te spreken om de uitjes buitenshuis te plannen in het belang van de kids, en als jij weg bent en de kinderen zijn niet bij hem zou ik hem veel plezier wensen

euh Laura

'Mijn god wat een nachtmerrie!
Ik denk persoonlijk als hij iets van fatsoen had, hij buiten de deur met haar af zou spreken, maar dat is mijn mening.'

Hij is een zij en ze zijn al drie jaar gescheiden!

nog onder 1 dak

"Waarom zijn jullie eigenlijk zo ontzettend lang nog bij elkaar in huis blijven wonen."

Er wordt gezegd: "We wonen in een iegen huis, en ik probeer een huurwoning te krijgen. We hadden afgesproken dat ik nog ongever 3 maanden zou blijven en zodoende kan gaan zoeken naar een geschikt huis, wat al niet makkelijk is, ook al omdat ik ben ontslagen en financieel niet veel keuze meer heb."

Ik herinner me dat ik zelf bijna 3 jaar was ingeschreven voor ik in aanmerking kwam voor een woning na mijn scheiding. De eerste twee jaar was ik ingeschreven omdat ik vage scheidingsplannen had "als de kinderen ouder zijn", het laatste jaar (eigenlijk 10 maanden) was de kogel al door de kerk. We waren dus echt tot elkaar veroordeeld wegens de woningnood.

Ik kan me voorstellen dat je, als je nog niet was ingeschreven bij de woningbouw, inderdaad echt zo lang moet wachten en niet zelden nog langer, afhankelijk van waar je gaat huren.

Maar alleen Piotr kan dit beantwoorden. Als die er nog is.

Wat de nieuwe relatie betreft: ik vind het niet kunnen dat die nu al over de vloer komt!
Mijn ex en ik hadden daar afspraken over: doe wat je niet laten kan, we laten elkaar vrij, maar niet hier in huis zolang ik er nog woon.

Als kind in die situatie gezeten

Wat doe je moeilijk zeg. Mijn ouders hebben na de scheiding ook nog een tijd in het zelfde huis gewoond. Ze hadden beiden een eigen kamer. Het kwam wel voor dat van beiden de nieuwe partner bleef slapen en dat mijn moeder sochtends 3 mannen uitzwaaide naar hun werk (mijn vader + nieuwe partner en haar eigen nieuwe partner. In het weekend maakte ik samen met mijn zusje en broertje ontbijt op bed voor alle 4.
Als ik jou was zou ik er normaal en relaxed mee omgaan dan is het voor je kinderen ook normaal

Wat leuk Yvonne

fijn als het zo kan! Veel beter voor de kinderen ook.

Nogmaals, ik snap ook echt niet waar men moeilijk over doet. Mijn hemel, al drie jaar exen van elkaar. Ook al is de nieuwe partner van hetzelfde geslacht als de ex, wat geeft dat nou? Snap ik echt niet hoor, en koken van woede...?

Nogmaals, probeer het los te laten, zie het van de positieve kant...

Scheelt een boel stress, en je voelt je er ook beter door. Zie het als een investering in een goed nahuwelijk, ook voor jullie kinderen.

Tjee...

..."koken van woede en frustratie"....wat ontzettend naar dat je je zo voelt maar na 3 jaar nog? Get over it, het leven gaat door zou ik bijna zeggen. Ik denk inderdaad ook dat het een mooie gelegenheid is om aan de kinderen te laten zien dat je harmonieus met elkaar om kan gaan. Mits jullie (pa en ma) je volwassen op kunnen stellen uiteraard.

Wie bepaalt dat 3 jaar lang genoeg is? Doordat ze in eenzelfde huis wonen blijft er veel langer een onderlinge band bestaan.
Ik vind het altijd zo vreemd dat mensen voor anderen beslissen dat het lang genoeg geleden is. Als je samen in een huis woont houd je allebei rekening met elkaar.
Dat anderen het blijkbaar kunnen (ik reken mezelf daar niet toe) houdt niet in dat iedereen dat kan. Moet er niet aan denken om als in een soort commune samen te leven, hoezeer ik mijn ex en/of mijzelf ook een nieuwe partner gun.