U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Radeloos Gescheiden en dochter is liever bij vader
Hallo allemaal. Ik zit ergens mee en vind het fijn dat ik het hier even kwijt kan.
Ik ben nu ruim een jaar gescheiden en we hebben een dochter van bijna 2 jaar. Ik heb echt sterk het idee dat mijn dochter niet bij mij wil zijn. Bij mij slaapt ze niet. Eet ze niet. Is ze altijd sjagerijnig. Slaat, gooit. Huilt, zeurt en bij hem doet ze dat allemaal niet. Daar is alles leuk en gezellig. Mijn ex heeft een vriendin en geld en ik moet rond zien te komen van weinig. Binnenkort gaan ze weer op vakantie met haar. Ze krijgt een paard. En ik kan haar fat allemaal niet geven.ze noemt hem pappa en mij noemt ze geen mamma maar zegt ze mijn voornaam. Ze heeft daar het gelukkige gezinnetje met z'n 3en en het is echt frustrerend . Ik hou zoveel van haar en heg doet zoveel pijn dat ze niet hier wil zijn.
Wat moet ik doen ben radeloos
Xxx an
nou...
Bij hem doet ze dat ook, maar ze vertellen je dat niet.
Op wat zij doen heb je geen invloed wel op hoe ze bij jou is.
Een 2 jarige is nog niet om te kopen met vakanties, wel reageren ze sterk op de manier waarop ze aandacht krijgen.
Kan er een reden zijn waarom ze bij jou moeilijk slaapt? Kan iets heel kleins zijn: radio van de buren, een leiding van de verwarming die herrie maakt, kamer te koud of te warm.
Kan het zijn dat je eet op een moment dat zij daar eigenlijk te moe voor is? Sjagerijnig duid veelal op moe zijn. Kan het zijn dat jij ook moe bent en daardoor wat negatiever op haar reageert?
Dat is bij mij een tijd het geval geweest.
Er alleen voorstaan met een dreumes is gewoon zwaar. En dan had ik nog het geluk een makkelijk kind te hebben.
ik denk dat je het verkeerd ziet
Zulke kleintjes kunnen erg van slag zijn na de "wisseldag". Met dat gedrag tot gevolg. Maar het is ook goed mogelijk dat ze op jouw stress en onzekerheid reageert!
Volgens jou is ze bij je ex niet zo, maar is dat ook écht zo? Ben je er 24/7 bij als ze daar is?
En het ligt niet, ik herhaal: NIET!!! aan het feit dat jij weinig geld hebt. Of geen paard.
Verder zijn er ook gelukkige gezinnetjes waarbij de ouders niet meer samen wonen en waar geen nieuwe partner is, zoals bij jou. Geld kan het wat makkelijker maken, maar overschat het niet. Ik maakte het net zo gezellig zonder partner, paard en zo. Dat kun jij ook! Onderschat jezelf niet!
Zegt ze pas sinds kort jouw voornaam? En zegt ze nu mama tegen nieuwe vriendin? Hoe dan ook, als je dat niet prettig vindt, corrigeer haar dan elke keer vriendelijk: "Voor grote mensen heet ik Annie en voor jou mama, want ik ben immers jouw mama."
Erg moeilijk
vooral als je eigenwaarde ook nog eens wordt aangetast door je ex en zijn nieuwe partner.
Probeer de situatie bij ex los te laten. Je kind is 2. Dus je kind heeft behoefte aan liefdevol contact. Samen spelen, samen koken, samen knutselen, samen naar buiten, samen een leuke film kijken lekker op de bank, enz. Het klinkt daarbij dat je kind veel te weinig rust krijgt. Zijn er wellicht te veel wisselmomenten? Krijgt ze misschien te weinig slaap? Zijn er teveel indrukken voor haar om te verwerken?
Ik denk dat het goed is om heel veel rust in te bouwen bij je kind, maar wel samen. Dus als jullie aan het spelen zijn dan geen andere indrukken. Gewoon lekker met mama samen spelen. Als je kind beter slaapt als jij erbij bent, doe dat dan gewoon. Pak een goed boek voor jezelf, dek je kind lekker toe en ga er naast liggen. Ze is nog zo klein, er is zoveel gebeurt.
Daarnaast is het voor jou belangrijk om dingen los te laten. Het maakt niet uit wat je ex doet, het maakt uit wat jij doet. Hoe jij je opstelt naar je kind. Wees je daarbij bewust dat er maar heel weinig ex-partners zijn die eerlijk zijn over de situatie met het kind bij hun thuis. Dat is een strijd waar je zo snel mogelijk afstand van moet nemen. Je kind leeft in twee verschillende werelden en dat is niet erg. Zolang beide werelden liefdevol naar het kind toe zijn.
Ga dus kijken naar de behoeftes van je kind. Misschien is het juist wel genoeg voor haar om als ze net weer bij je is gewoon lekker samen op de bank te liggen, wat drinken erbij en een leuke film aan.
Ik wens je heel veel sterkte!
schakeltijd
Is dat gedrag alleen als ze net weer bij jou is nadat ze bij haar vader geweest is?
Mijn dochter was op die leeftijd (gescheiden toen ze 11 maanden was, dus ik herken wel wat) ook even niet te genieten als ze bij haar vader vandaan kwam en rechtstreeks bij mij afgeleverd werd. Ging het via het kinderdagverblijf was er niets aan de hand.
Tot mijn moeder zei: ze moet gewoon omschakelen, net als je zus altijd. Laat haar even met rust hoewel je haar graag wil knuffelen. Geef haar even de tijd, en dan komt ze vanzelf naar je toe.
Sindsdien noemen we dat ook schakeltijd. Het heeft geduurd tot ze een jaar of 5 was. Toen kon ze haar behoeften beter benoemen. En nog is het zaak haar even een aantal minuten te geven om om te schakelen van het ene gezin naar het andere. Ook haar halfzusjes weten dat en laten haar even met rust voor ze hun grote zus enthousiast bespringen.
Normaal, geef aandacht
Mij kinderen van 11 en 14 heben nog steeds last van de overgang en zijn dan even "moeilijk". Dat is heel normaal. Dat ze het bij jou uit, mag je als een compliment beschouwen, bij jou voelt ze zich veilig genoeg om het te doen.
Je snapt zelf toch wel dat een paard beloven aan een 2-jarige ronduit absurd is. Daar kan een peuter niks mee. Een kind heeft geen grote cadeaus nodig, maar liefde. Liefde zit niet in geld, maar in aandacht, dingen samen doen. Dat kun jij prima. Ga samen wandelen, praat over wat je ziet onderweg, ga samen opruimen, afstoffen, voorlezen, boodschappen doen, laat haar helpen met koken (ja, een 2-jarige kan al wat groenten snijden of roeren). Leef samen met haar, dat is wat ze nodig heeft.