U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Partner wil niet samenwonen vanwege dochter.
Beste mensen,
Ik zit met een groot probleem.
Mijn partner en ik hebben ruim 8 jaar een lat relatie. we wonen op 2,5 uur rijden van elkaar.
Mijn 2 kinderen studeren inmiddels en zijn het huis uit.
Zijn dochter van 22 studeert ook en woont bij haar moeder. Om het andere weekend is ze bij mijn partner.
Ik heb van het begin af aan bewust die weekenden voor hun samen gelaten. Ik ging dan naar mijn eigen huis. Het begon mis te gaan toen ik te vermoeid was, gelijk na een vakantie met mijn partner om naar huis terug te kunnen en dat viel in het weekend van zijn dochter. Dochter heeft mijn partner te kennen gegeven dat ze mij niet erbij wilde hebben en dat ik weg moest. verbouwereerd heb ik dat ook gedaan. Een soortgelijke situatie is later nog een keer voorgekomen. Ik ben inmiddels echt aan samenwonen toe, mijn partner ook, maar hij kan dit niet, vanwege zijn dochter. Hij wilt haar geen verdriet doen.
Dat begrijp ik heel goed, ik snap best dat hij, onder andere door schuldgevoel over de scheiding, haar niet, op welke manier dan ook, voor het hoofd wilt stoten. Zelfs met haar spreken over mogelijk samenwonen met mij durft hij niet aan, omdat hij haar geen verdriet wilt doen. Maar ik ben ruim 8 jaar aan het heen en weer reizen, ik wil zo graag eindelijk nestelen en rust in mijn leven. Het kan op deze manier nog wel 10 jaar doorgaan. Hebben jullie advies? want ik voel me echt op dit moment depressief door de situatie.
wat een softe reacties (na de eerste paar)
Sorry, maar een 'kind' van 22 dat nog per se een eigen kamer moet hebben omdat ze ongeveer 1 of 2 nachten komt? Dat nog steeds de vroegere regeling van 1 weekend per 2 weken aanhoudt?
Wat wordt zij op een voetstuk geplaatst zeg, of misschien heeft ze emotionele problemen. Kijk, dat mij altijd gezegd is dat ik met 18 het huis uit moest, betekent niet dat ik dat ook goed vind (ik vond het wat hard en voelde me inderdaad wat 'op bezoek komen' daarna - terwijl ik tegelijkertijd ook heel graag onder de bemoeizucht en meningen van mijn moeder uit wilde). Dus misschien is het geen probleem dat ze nog altijd thuis rondhangt. Maar ook in dat geval is het een volwassene, die toevallig nog met andere volwassenen woont, die ook een eigen leven hebben.
Is het niet mogelijk dat je partner alvast die weekendregeling aankaart? Dat hij welbewust haar ergens mee naartoe vraagt op andere momenten en wel zegt dat ze bijna altijd welkom is, maar dat dat zeker niet per se om het weekend is?
Het idee alleen al dat ik zoveel af laat hangen van een volwassen kind. Heeft hij wel af en toe volwassen gesprekken met haar, over relaties, over vrienden van haar die alleenwonend en haar mening daarover (en wat zij ervan zou vinden als zij eens...), enz?
Ik vind dit een nogal apart verhaal, maar wellicht zit er meer bij je partner dan hier nu blijkt, of dan jij vermoedt. Als vader had ik haar duidelijk gemaakt dat zij volstrekt niet over mijn relatie gaat. Ik had nogal wat vraagtekens bij mijn relatie gezet bij het eerste voorval (dat dochter vond je dat maar weg moest gaan direct na de vakantie). Uiteraard had daarover nog gepraat kunnen worden maar als de houding verder niet zou veranderen, dan zou ik het wel ernstig vinden.
En ik bedoel niet: hij moet jou verkiezen boven zijn dochter, of: hij kiest nu teveel voor zijn dochter in plaats van voor jou.
Nee, dochter is nu op een leeftijd dat ze moet (proberen) haar vader te accepteren zoals hij is, inclusief zijn keuzes in relatie.
Stel dat zij een vriend heeft en jullie vinden hem niet zo aardig. 'Nee neem hem volgende keer liever niet mee, doe maar om en om, want we hebben jou liever in je eentje'.
Nou ja, ik kan het niet uitleggen, maar ik vind de voorzichtigheid van je partner veel te ver gaan.
Succes ermee! Ik hoop dat het goedkomt.
helemaal eens met egel
ik vind het ook een rare, ongezonde situatie en vindt dat deze dochter minder te vertellen zou moeten hebben. En de opmerking dat een 33 jarige vrouw na een relatie breuk wel terug moet naar haar moeder vind ik ook erg bijzonder. Je mag op een bepaalde leeftijd toch verwachten dat iemand zijn eigen boontjes wel dopt. Eventueel terug komen bij je je moeder is dan een gunst en niet een verplichting van de moeder!
herkenbaar
Ik herken zoveel dingen in je verhaal... Hier nog niet zo lang samen maar samenwonen zit er het komende jaar ook niet in door stiefdochter die niet wil... Hier is ze 17, kan dus nog jaren thuis wonen...
Een praktische benadering.
Wat ik begrijp, zit je in een semi-samenwoonachtige latrelatie waarbij het samenwoongebeuren in zijn huis plaatsvindt. Het enige probleem zijn die weekenden waarbij jij zijn huis wordt uitgejaagd. Is er geen tussenvorm mogelijk? Dus dat jij in "haar" weekeinden zoveel mogelijk activiteiten buitenshuis plant maar verder wel gewoon in het huis kan zijn. Een bezoekje aan een vriendin, winkelen, museumbezoek, strand, sport en spel... Maar dat je daar wel gewoon slaapt en ontbijt en je de deur niet wordt uitgekeken. Misschien went ze op die manier aan je aanwezigheid en accepteert die. Een weekendhuisje in de buurt (Tsjor) zou een oplossing kunnen zijn maar wel een prijzige hoewel dat meevalt als je het verhuurt voor de perioden dat je het niet nodig hebt.
Herkenbaar
Zo herkenbaar. Ook relatie met gescheiden man met dochter en zoon. Dochter is erg verwend, hij heeft haar op voetstuk staan. Inmiddels ook jong volwassen. Maar pa en dochter kunnen elkaar moeilijk loslaten. Waar zoon veel dingen moet accepteren wordt dochter erg beschermd. ik mag bijv echt niet bij hen blijven slapen als zij bij haar pa is, week moeder, week bij pa. Vakanties mag ik ook niet mee. Gaat dit jaar 2 x met vriendinnen op vakantie waarvan de 2e vakantie vnl door pa betaald wordt. Hierdoor gaat ons uitje van paar dagen samen weg niet door. Verder schat van een meid, maar helaas wat verwend en jaloers en doordat pa zich schuldig voelt geeft hij vaak toe.
Ongeloofwaardige situatie ...
Ik heb zelf ook al enkele jaren een LAT-relatie omwille van kinderen langs beide kanten, dus ik ben zeer vertrouwd met de problematiek.
In principe moeten kinderen te allen tijde voorgaan, MAAR het betreft hier een volwassen vrouw met een eigen leven, die slechts één weekend op twee bij haar vader doorbrengt, en daarom zou jij niet mogen inwonen ??
Ik kan me echt niet inbeelden dat jouw vriend daaraan toegeeft, dit is toch complete waanzin ...
Misschien niet zo fijn om te horen, maar ik zou eerder denken dat jouw vriend zijn dochter als excuus gebruikt om de situatie te laten zoals het is, of toch op z'n minst geen enkel probleem heeft met jullie LAT als relatievorm en alle effort dat JIJ er moet insteken om ze gaande te houden.
Misschien moet je daar maar eens over praten met jouw vriend, dit lijkt me hoog tijd om wat druk te zetten en wel een ruzietje waard.