U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
op te stellen testament
Hoi,
Mijn contact met de ex van mijn partner gaat goed. Mijn partner en ik wonen nu anderhalf jaar samen in zijn huis en hebben eveneens tezamen een woning gekocht, maar dan wel voor de verhuur. Mij zomaar op de akte van zijn huis te zetten, schijnt niet zo gemakkelijk te zijn, aldus de notaris.
In de toekomst willen we graag trouwen, maar dan nog heb je natuurlijk dingen vast te laten leggen bij de notaris. Zoals een testament... mijn partner wilt niet dat wanneer hij komt te overlijden, ik bv wanneer zijn meiden nog minderjarig zijn, ik zijn ex tegenover me krijg en ik 'gewoon' de woning heb om in te blijven wonen.
Dat komt echt allemaal wel goed, maar je moet dingen zo goed als mogelijk beschrijven. Bij leven flink lastig omdat je tegen verschillende situaties aan moet kijken waar je eigenlijk nu niet aan wilt denken, maar wanneer je er voor komt te staan, kan het maar beter geregeld zijn.
En dan zegt mijn partner terloops... ik zou het ook niet erg vinden wanneer mijn ex bv een x-bedrag (en het zijn geen hoofdprijzen hoor) zou krijgen. Ik kan dat niet zo goed plaatsen. Je bent toch uit elkaar? Een scheiding is toch afgewikkeld, zo ook financieel?
Waarom zou je dat dan ook nog willen. Ik vind voor de kinderen een geheel ander verhaal (we hebben beiden kinderen overigens).
En ik hoop dat mijn partner werkelijk heeeeeel oud mag worden en we nog jaren samen mogen beleven, maar op de een of andere manier raakte het me toch. Misschien omdat mijn contact met mijn ex niet zo is, dat ik denk... hij mag geen x-bedrag krijgen na mijn dood. Je bent immers exen.
Maar wat als zij nu ook een andere partner treft....Zou hij dan ook nog willen dat er geld heen gaat? Ik kijk altijd even verder (of ben ik dan juist een doemdenker?) en had hem dit kort voorgespiegeld, maar we gingen daar niet op door.. omdat hij ook zei... ik zeg toch niet dat ik het zo wil, maar ik zou het ook niet erg vinden.
Een gesprek bij een notaris laat je inzien dat je echt heel veel moet regelen en dicht moet spijkeren. Hij zegt dus niet dat hij het zo in het testament wilt hebben hoor, maar ik kan nogal lichtgevoelig hierin zijn en daar dan nog lang over door malen in het koppie.
Ik ben helaas soms een malertje, wil daar verder ook niet over beginnen of doorgaan, maar heb wel even de behoefte dit neer te zetten.
Fijne dag allemaal.
De kinderen zijn erfgenaam, de exen niet.
Laten beschrijven dat de "langstlevende" in jullie geval de erfgenaam is kan voorkomen dat je het huis uit moet als je partner eerder zou overlijden. De kinderen moeten dan wachten tot jullie er beide niet meer zijn op hun erfdeel.
Op zijn akte bijschrijven kan ook een nadeel zijn. Bezit je na zijn overlijden 2 huizen waar je dan alleen de hypotheek voor mag betalen. Overlijdensrisicoverzekering kan daarvoor een oplossing zijn.
Misschien denkt je partner dat zijn ex na zijn overlijden ook nog ergens "recht" op heeft en heeft het niets met emoties te maken? Pensioen? Deel van opbrengst huis?
wil40
Mijn partner bouwt geen pensioen op. Ik daarentegen wel.
Bij echtscheiding 'koop' dat toch als het ware af?
Ben leek hierin, want mijn ex-partner wilde nimmer trouwen, hadden een karig samenlevingscontract, kreeg praktisch niets mee en heb laatst nog moeten tekenen voor afstand nabestaandenpensioen. Niet slim, ik weet het, maar met mijn ex en hoe hij zich zou gaan opstellen en me het leven zuur zou maken, heeft het me doen besluiten afstand te nemen.Alles heeft altijd op naam van mijn ex gestaan, maar goed... dat is een gesloten boek voor mij.
Dan heb ik idd liever het contact wat mijn partner met zijn ex heeft.
Mijn huidige partner wilt echt een samen opbouwen met mij en ik wil dat ook met hem. Ik heb nog mijn eigen spaarrekening en samen hebben we een spaarrekening.
Nu komt eerdaags geld van hem op de spaar en ik heb ook zoiets van... dan alles op één.
onze lonen ontvangen we ook op 1 rekening, dus in principe los ik ook af op andere panden en het woonhuis. Hebben ook dakkapel geplaatst en aangekleed, maar die kosten had ik op me genomen. Hoe dan toch vast te leggen? Qua gevoel is alles 1, maar op papier vind ik het knap lastig.
Maar...
Als z’n ex meer geld heeft betekent dat mogelijk, als de kinderen nog jong zijn, dat zijn kinderen daar ook van profiteren. Er meer ruimte is voor leuke dingen ofzo. Kan dat niet de reden zijn dat hij dit graag wil? Dan zou je misschien in het testament kunnen laten opnemen dat z’n ex dat geld krijgt als hij voor een bepaalde datum overlijdt.
Bovendien... ik denk dat het heel fijn is als hij op zo’n manier met z’n ex om kan gaan dat hij haar dat geld nog gunt! Zeker omdat er ook kinderen bij betrokken zijn. En hoewel ik jouw twijfel snap is het misschien goed om het van die kant te bekijken. Jij bent misschien ook een keer z’n ex...
En misschien kun je ergens vastleggen (samenlevingscontract?) hoeveel jij "ingelegd" hebt in het huis? Zodat het niet op naam van jullie beiden staat, maar je toch wat terug kan krijgen als jullie uit elkaar zouden gaan?
tijgeroog
Mee eens hoor, maar toch raakt het me emotioneel ook nog. Ook vanwege het feit in hoe het in het verleden ging. Zij had behoorlijk de vinger in de pap in onze relatie-ontwikkeling. En tuurlijk moet dat me nu niet leiden/we zijn zoveel jaren verder, vooruit kijken is het belangrijkste, maar soms trekt het verleden me afentoe terug en dat moet ik zien te overwinnen. En alleen ik kan/moet daarmee aan de slag.
Gek genoeg gun ik haar ook alles, hoewel andere mensen dat niet van me begrijpen. We hebben in de loop der jaren echt wederzijds respect. Ik spreek iig voor mezelf dat ik oprecht ben naar haar toe en kan alleen maar hopen dat dat andersom ook het geval is. Het lijkt er iig wel naar, tenzij ze heel goed kan acteren.
Maar gek genoeg, helpt het me altijd het 'van me af te schrijven', dus jullie hebben de eer 
Ik vind het heel moeilijk om het ook zakelijk te zien; tuurlijk wil ik het alleen maar romantisch hebben. hihi Aan de andere kant denk ik.. ik heb een kamer gecreëerd voor mijn kind, die daar nu ook woont, dus moet ik dit vastleggen? Pfff. softie en moeilijk om over te beginnen, temeer omdat ik er ook geen kaas van heb gegeten.
just-me
"temeer omdat ik er ook geen kaas van heb gegeten"
Even los van de ex'en: er is niet persé een goed of een fout. Er zijn verschillende mogelijkheden, en je moet zelf bepalen wat bij jullie past. Je begint met je vraag over het testament, maar volgens mij is de vraag een stuk breder, namelijk: hoe verdelen we ons geld en onze bezittingen?
Er zijn hier regelmatig draadjes over de 'verdelingsvraag', misschien daar eens wat in lezen?
Je kunt er voor kiezen dat alles (alles) van jullie samen is. Het traditionele 'in gemeenschap van goederen model'. Je hoeft daar natuurlijk niet voor getrouwd te zijn, dat kun je gewoon zo afspreken en vastleggen in een samenlevingscontract. Daarmee is ook alles wat op jouw naam of op zijn naam staat, van jullie samen.
Het andere uiterste is dat je precies vastlegt wat jullie beiden hebben ingebracht en dat je beiden je eigen rekening en bezittingen houdt. Je brengt beiden een x bedrag in voor de boodschappen etc.
En dan hebben je nog allerlei varianten daar tussen in.
Wat voor jullie het meest geschikt is, dat moeten jullie zelf bepalen. Ik denk dat je daar zowel zakelijk als gevoelsmatig naar moet kijken: het is namelijk allebei belangrijk. Je kunt best kiezen voor iets dat zakelijk misschien niet optimaal is, maar wel veel beter voelt. Dat is prima.
Verder zijn er (voor een testament, maar ook voor samenlevingscontract) allerlei min-of-meer standaard opties. Je bent namelijk niet de eerste die gaat samenleven:-).
En dat jouw partner zijn ex ook geld gunt na zijn overlijden: mooi! Je schrijft over 'panden', dat doet vermoeden dat jullie wel wat vermogen hebben. Fantastisch toch dat hij de moeder van zijn kinderen (zonder haar had hij die meiden niet gehad) iets gunt?
pfff
Ik denk dat jullie ook wel gelijk hebben, maar vind ook dat mijn partner dat dan ook gewoon kan uitspreken. Het siert hem en tegelijkertijd doet het me ook verdriet. Ik heb namelijk een kwal van een ex en heb daardoor wellicht daarom moeite te zien hoe het ook anders kan.
Jaren (bijna 22 jaar) voor mijn ex er gestaan in de zaak, nachtelijke diensten gedraaid en mijn ex zit zeker niet in de slappe was. Wij redden het zeker met onze salarissen, maar weet je... ik heb liever een gevoel van rijkdom in mijn gelukgevoel. En dat heb ik zeker.
Maar ik denk idd dat het daar steekt; dat mijn ex me zo behandeld heeft/alles afgehandeld heeft en ik zie dat het ook anders kan.... ik moet wat met mn koppie, dat begrijp ik terdege. Terwijl ik dit tik, zit ik dan ook met de tranen in mn ogen. Want het gaat zooo goed en dan denk ik, ach... dan gaat er bv 10.000 haar kant op.
Hem kwijt raken door overlijden, vind ik erger dan dat er op dat moment geld naar haar gaat. Loslaten dit gevoel dus..... liefst praat ik erover met mijn partner wat in me omgaat, maar hij zegt me dan niet onzeker te zijn.
Belangrijkste is dat ik in huis kan blijven wonen, maar nogmaals.... ik mag hopen dat we samen heeeeel oud worden.
Samenlevingscontract.
Daarnaast zou ik zeker een "langstlevendetestament" laten opstellen. Daarmee kan je je rechten als eerste erfgenaam veilig stellen. Een bord in de tuin omdat er nog afgerekend moet worden met exen zou mij ook geen prettig vooruitzicht lijken. Sta je op straat met de kinderen.
Dan zou ik haar liever bij leven goed behandelen en samen zeker zorgen dat de kinderen het goed hebben.
Je partner kan bijvoorbeeld geld opzij zetten voor hun studie, ik noem maar wat. Jij doet hetzelfde.
Als de langstoverledene wegvalt dan krijgen de kinderen hun deel.
Overleg met een notaris, het gaat ook niet om ieder tientje, maar in grote lijnen zou ik het ook goed geregeld willen hebben, vooral bij een samengesteld gezin. Als je het samen eens kunt worden dat ex ook wat erft is dat natuurlijk prima. Maar ook dat zal dan op papier moeten staan.
Begin bij de huwelijkse voorwaarden
Begin met de huwelijkse voorwaarden. Die bepalen wat er tot wiens nalatenschap behoort. En daarna pas het testament. Dat bepaalt waar de nalatenschap naar toe gaat. Een testament kan niet voorkomen dat je alsnog gesteggel krijgt over wat er precies binnen de nalatenschap valt en wat "gewoon" van de achtergebleven partner is.
Een volledige gemeenschap van goederen is niet meer automatisch als je trouwt. Daardoor heb je bij scheiding/overlijden eigenlijk automatisch gesteggel over welke bezittingen/schulden wel binnen de gemeenschap van goederen vielen en welke niet. Dan kun je maar beter naar de notaris gaan en het goed regelen met een lijst van aanbrengsten. Dat scheelt ellende.
Die lijst van aanbrengsten (en schulden), die kun je ook goed gebruiken voor je testament. Die lijst kun je ook gebruiken voor je testament. Je kunt zeggen: tot nu toe heb ik dit opgebouwd, en als ik dood ga wil en dat zo en zo verdelen (dat doe je dan met legaten, dat zijn vaste bedragen). Straks ga ik samen met partner verder opbouwen en dat verdelen we zo en zo (dat doe je dan met percentages).
Ik weet niet wat de reden is dat je partner geld aan zijn ex wil nalaten. Misschien gaat het eigenlijk meer om de kinderen en kan het geld beter naar de kinderen. Maar misschien heeft zijn ex hem geholpen te komen waar hij nu is (financiele of emotionele ondersteuning tijdens studie oid...). Als hij een legaat (geen percentage) aan zijn ex toekent en als dat legaat kleiner is dan het spaargeld wat hij nu heeft opgebouwd, zou ik hem daarin vrijlaten.
minder aanwezig, maar speelt nog door het hoofd...
Mocht hij toch op papier willen hebben, is het toch geen rare gedachte van mij dat vanaf moment dat ik met hem samenwoon, we samen sparen en iets opbouwen, ik vind dat de ex op dat deel dan geen recht heeft? Dat heeft toch niets met egoïsme te maken?
Ik weet dat het verder niets met gevoel van mijn partner te maken heeft of dat er nog iets van gevoel zou zitten naar haar toe, maar het geeft me soms gevoel dat haar welzijn hem nog steeds bezig houdt. en aan de andere kant prijst het hem zo.... het is zo'n lieverd, waar ik ontzettend blij mee ben.
maar ik ben helaas een malertje en het maakt me verdrietig wanneer ik er te lang over nadenk. In vorige relatie zei ik altijd dat het goed met me ging; ik gaf nooit aan wat me verdrietig/bang/boos maakte en nu gaat het iets wat bij de dood pas om de hoek komt kijken.... maar nu lijk ik ook te denken... ik houd zoveel van deze man; zeur ik om niets? of toch bespreekbaar maken en mij hierin niet wegcijferen. Want dan verval ik in herhaling met uitspreken van eigen gevoel.
pfffff, jullie zullen me vermoeiend vinden.