U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Omgangsfrustraties
Even mijn frustraties hier luchten.
Zo'n 9 jaar geleden ben ik gescheiden. Ex bleek achteraf al tijdens de zwangerschap van de jongste een ander te hebben waarmee hij is gaan samenwonen op ruim een uur rijden van onze woonplaats. Na al die jaren is het nog steeds niet mogelijk om op een normale manier te overleggen over zaken mbt de kinderen. Ik kan er inmiddels een boek over schrijven (en wie weet ga ik dat ook nog wel een keer doen).
Zondagmiddag heeft oudste (inmiddels 12 jaar) een uitvoering van Jazzdans. Ze heeft via de mail aan haar vader gevraagd of hij ze daarom een paar uurtjes eerder terug wil brengen en bij de sporthal wil afzetten. Zijn reactie op haar mail kwam gisteravond: hij komt ze dan het weekend daarop wel halen. Ze heeft teruggemaild dat dat niet kan omdat de jongste (9 jaar) dan op vrijdagmiddag tot half 8 een kinderfeestje heeft.
Zelf heb ik er gisteravond nog een mail achteraan gestuurd dat ik van oudste had gehoord dat het weekend niet doorging en dat wat mij betreft Jazzdans dan niet doorgaat omdat het tenslotte zijn weekend is. Zijn reactie hierop stond vanmorgen in mijn mailbox:
"Ik ben er nu vanuit gegaan dat het niet doorgaat en heb afspraken gemaakt die ik niet meer kan afzeggen. Dus het wordt volgend weekend of die week erop. Ik weet dat G. volgend weekend een feestje heeft dus dan gaat het waarschijnlijk ook niet door. Ik hoor het wel."
Hoe hier nu weer op te reageren?
We zitten midden in een verhuizing, voor de kinderen ook niet leuk om het weekend thuis te zijn en zichzelf te moeten vermaken, terwijl ze in de weekenden bij hun vader naar een camping met zwembad gaan.
Ik baal er enorm van dat hij steeds op deze manier de kinderen laat zitten als het hem niet uitkomt in plaats van naar het belang van de kinderen te kijken.
Groet, Margot
Balen
Balen inderdaad.
Als ik jou was zou ik je laatste boodschap aan ex vertellen, eerst de feiten op een rij, dan jouw gevoel erbij:
"Beste Ex,
Kind 1 heeft uitvoering en je gevraagd of ze dan een paar uur eerder teruggebracht kan worden. Daarop heb jij zonder overleg de afspraak voor het hele weekend over laten gaan. Terugdraaien kan niet, geef je aan omdat je inmiddels afspraken hebt gemaakt die niet afgezegd kunnen worden. Komend weekend zitten we midden in de verhuizing en de kinderen hadden zich verheugd op hun weekend bij jou op de camping met zwembad.
Ik baal er enorm van dat je op deze manier de kinderen laat zitten als het jou niet uitkomt in plaats van naar het belang van de kinderen te kijken."
Aflsuiten met de vraag of hij alsnog de afspraken af wil zeggen (welke afspraak kan nu niet afgezegd worden vraag ik me af??)
Sterkte
Lekker dan
Hij wijkt nu dus eenzijdig af van de afspraak. Hij heeft niet met jou overlegt of er een weekend geruild kon worden oid. Daar zou ik hem op aanspreken. Met een kind van 12 maak je natuurlijk niet de afspraken, maar als onderling.
Dat hij ondertussen andere afspraken heeft gemaakt is dan ook niet jouw probleem (die gebruik ik vaak tegenwoordig: "Tja ex, dat is niet mijn probleem"). Hoe hij dat gaat oplossen niet jouw verantwoordelijkheid, tenzij je denkt dat hij ze echt alleen thuis laat het hele weekend of zo. Ook zou ik niet ingaan op wat je dan te doen hebt, want dat zorgt alleen maar voor meer discussie. Ter illustratie kan je dan aan hem vragen hoe hij het vindt als jij plotseling van de afspraken zou afwijken.
Mijn ex wilde perse een uitgebreide omgangsregeling, om vervolgens niet zijn verantwoordelijkheden te nemen en alle taken die hij niet leuk vindt op mij af te schuiven. Het koste me wat moeite, maar sinds ik deze houding heb aangenomen begint hij wat meer de dingen zelf te regelen. Hij probeert het nog wel trouwens, maar wat minder overtuigend 
. En hij vervalt in ouderwets gezeur om het zeuren, wat hem ook al niet de gewenste aandacht oplevert, haha. Anyway, voel je niet verantwoordelijkheid voor zijn houding, laat het hem zelf oplossen.
Recht versus verplichting
Dank voor jullie reacties, dat doet een mens goed!
Ik weet inmiddels niet beter dat hij de kinderen alleen ophaalt wanneer het hem uitkomt en dat normaal overleg hierover niet mogelijk is. Al vanaf het begin van de omgangsregeling (eind 2001) worden ze door hem gehaald en weer thuisgebracht omdat ik geen auto had. De reiskosten zijn in de alimentatie doorberekend (maar als een weekend niet doorgaat krijk ik helaas geen extra alimentatie )). Ze er zelf heenbrengen is geen optie, hierover is vorig jaar al een hele discussie geweest. Hij vond dat sinds ik een relatie heb en de beschikking over een auto wij wel mee kunnen delen in de reiskosten. Hij ging eraan voorbij dat er al 100 km extra berekend is voor halen en brengen. Hij haalt ze namelijk op vrijdag vanuit z'n werk op in plaats van de hele rit van zijn naar ons huis en weer retour. Vervolgens hield hij eigenhandig de helft van de reiskosten per maand in. Alleen door te dreigen met het LBIO heb ik alsnog de resterende alimentatie ontvangen.
Dat de afsspraken via de oudste lopen is ook in mijn optiek niet ideaal, maar zo besloten na diverse gesprekken die zowel de oudste als ik met de schoolmaatschappelijk werkster hebben gehad. Ze had om diverse redenen professionele hulp nodig, vader wilde hier niet in toestemmen, hij vond het allemaal maar onzin. De omgangsregeling is toen door mij stopgezet en later mede door tussenkomst maatschappelijk werkster weer opgestart.
Ik heb het grotendeels afgeleerd me er nog druk over te maken, maar zo af en toe schiet het me toch nog wel in het verkeerde keelgat. Vorige week was dat dus ook het geval. Een omgangsregeling is een recht wat de vader heeft, hij kan nergens verpicht worden om hem na te komen. Als moeder heb je dan ook geen enkele mogelijkheid om hem te dwingen mee te werken in het belang van de kinderen en om gemaakte afspraken na te komen.
Groet, Margot
Rechten
Hoi Margot. Ik had laatst een heel verhaal getypt maar raakte het om een of andere den kwijt. Wilde even laten weten dat ik met je meeleef! Ik had het er laatst met een vriendin over, haar ex-man houdt zich totaal niet aan de destijds bij de advocaat gemaakte afsprkaen, hij kan het allemaal niet aan zegt hij, en nu moet zij toch bijna fulltime voor 2 kinderen zorgen. En er is niks aan te doen! Ik geloof alleen dat ze nu meer alimentatie krijg, maar ze had liever wat meer tijd voor zichzelf. Nou sterkte er maar weer mee, uiteindelijk word je er heel erg zen van! Groetjes, Lena