Nieuw huis, nieuwe baan, nieuwe school

Herkenbaar

Het kost allemaal inderdaad een heleboel energie. Terug kijkend op het verleden, hoe het was en hoe het nu is. Dingen die nog niet als positief worden ervaren en wat vroeger beter was. Het hoort er allemaal bij en een nieuwe start kan niet zonder deze stappen. Maar leuk is het allemaal niet!
Ik kom er steeds meer achter dat het een heel proces is wat bij iedereen toch wel erg veel overeenkomsten heeft. Zo valt hier alles na een jaar of 2 pas op zijn plek. En is er energie over om weer nieuwe dingen op te pakken. Eindelijk dozen uit te pakken die er al 2 jaar staan en alles ook letterlijk een plekje te geven. Ik wil je even laten weten dat je er doorheen moet maar aan het einde is het licht ook al duurt dat een paar jaar!! Sterkte voor nu en probeer naar de toekomst te kijken en het verleden los te laten dat kost minder energie. Kijk waar je naar toe wilt en hoe je dat kunt bereiken ipv achterom te kijken naar hoe het was en nooit meer zal worden!!

Nu begint het verwerken

Eerst ben je zo bezig geweest met alles te regelen nu alles BIJNA geregeld lijkt te zijn komt er pas plaats/tijd om alles te verwerken.
Ik weet niet hoe oud je oudste is? Maar sowieso vind ik dat je een kind niet de verantwoording kunt en mag geven over een jonger broer/zusje. En om een 4 jarige, die net voor het eerst naar school gaat, met groter broer/zus alleen naar school te sturen en thuis te laten komen en dan dat ze zich thuis ook nog even moeten vermaken voordat jij thuis komt lijkt me veel te veel!!!! Waarom regel je het niet zo dat je ze gewoon zelf naar school brengt en dat ze daarna naar de BSO kunnen??????

Oh jee

Realiseer je goed dat je onder alle omstandigheden verantwoordelijk blijft voor je kinderen. Je kunt geen onverantwoorde situatie laten ontstaan omdat je net gescheiden bent en even niet weet hoe je het allemaal moet regelen. En het klinkt wel alsof je dat doet, want ik vind het sowieso niet kunnen een vierjarige met een (iets?) ouder kind naar school te sturen en naar huis te laten gaan terwijl jij er nog niet bent. Dit moet je echt anders oplossen: wat niet kan, kan dus niet!

stel ook eisen aan je ex! Het zijn ook zijn kinderen.

Reactie

nee, ik realiseer me heel goed dat het geen ideale oplossing is en ben nu aan het kijken wat ik kan doen.
Er is zijn een werk vorgesteld van ruim 38 uur per week, als ik dagen wil sparen voor evt de vakantie kan ik op de woemiddag extra weken, het zouden dan weken van 45 uur worden.Daarbij zou ik een opleiding gaan doen ( avonduren), alleen bij dit idee al krijg ik het benauwd. Dan praat ik niet eens over huishouden of kids bezighouden.

Ik wil ook de oudste geen verantwoordelijkheid geven die ze niet aan kan/ wil.
Gelukkig komt "oma" de eerste paar dagen helpen zodat ik een oplossing uit kan proberen. Gelukkig hier geen wachtlijsten voor voor of na schoolse opvang.

Vind trouwens voltime werken met nog alles wat ik te verwerken heb ook best lastig.

38 uur ?!

en dan nog voor een gezin zorgen terwijl je net uit een scheiding komt. Daarnaast nog een opleiding..en dan worden het 45 uur. Hoe lang ga je dat vol houden zonder overspannen te raken ?
ik werk 24 uur en dan kan ik alles redelijk goed draaiende houden en nog leuke dingen met mijn kids doen. Lijkt mij ook belangrijk na een scheiding.
gr. ponpon

Ponpon

Als je maar 24 uur werkt moet je wel een hoog salaris hebben om te kunnen rondkomen, of een ex die elke maand een zak geld brengt.

Eventueel

toch kijken of je niet iemand kunt vinden die een of anderhalf uur per dag in huis kan komen, met name als de kinderen uit school komen en om te koken. Neemt de verantwoordelijkheid voor de oudste weg. Nu wellicht wat duur, maar de kinderen worden ook snel groot en misschien is dit net de ontlasting die je in deze drukke tijd goed kunt gebruiken.

Tsjor

Ik heb op het moment het geluk dat ik een pgb heb voor mijn zoontje en hij mij al drie jaar inhuurt voor 8 uur in de week. Daardoor kan ik 24 uur blijven werken. Meer is in ons geval geen optie omdat hij heel veel sturing nodig heeft en waarschijnlijk wel ontspoort als die sturing en begeleiding er niet is. Met de kinderallimentatie daarnaast kan ik normaal rondkomen. maar ik prijs mij daarnaast ook gelukkig met een goede baan en een koophuis waar geen tophypotheek aan vast zit.
Maar eerlijk waar..ik vind het wel enorm sneu dat ze zoveel moet werken met jonge kinderen.

Inkomen

Het belangrijkste punt lijkt me dat je minder uren moet werken. Het kan niet zo zijn dat je oudste de verantwoordelijkheid voor een 4 jarige moet dragen. Daar zou ik inderdaad ook wakker van liggen. (Hoe oud is de oudste ook al weer?) Dus moet dat inkomen ergens vandaan komen. Daarnaast overvraag je jezelf simpelweg met een werkweek van 38 uur werk + 20 uur studie + zorg voor de kinderen. Wees eens eerlijk tegenover jezelf, denk je echt dat dit een haalbaar plan is?

Als ik het me goed herinner ga jij bijna full-time zorgen voor de kinderen, klopt dat? Dus geen enkele werkdag neemt je ex de zorg op zich. Daarnaast werkt je ex al jaren neem ik aan, want jij was toch al die tijd thuis. De kans dat hij minimumloon verdient lijkt me vrij klein. Als hij dus geen co-ouderschap wil, zal er een bijdrage aan kinderalimentatie moeten komen. Zodat de kosten eerlijk verdeelt worden. Daarmee kan jij dan wat minder uren gaan werken. Hoe hij die woensdag middag oplost is zijn probleem lijkt me zo. Als hij er maar voor zorgt dat ze veilig zijn.

Daarnaast moet je eigenlijk zo snel mogelijk meer per uur gaan verdienen. Het doen van een HBO opleiding lijkt wel een goede keus, maar duurt erg lang. Binnen een groot bedrijf kan je vaak (kortdurende) interne opleidingen volgen en op die manier snel doorstromen naar een beter betaalde functie. Als je ipv. 38, 30 uur kan werken, kan je 4 dagen extra vroeg naar huis en op die manier voor de kinderen thuis zijn. In combinatie met de woensdag middag waarop je ex voor de kinderen zorgt, geeft dit je de zo nodige ruimte.

Ook zijn er wat baantjes die meer dan het minimumloon betalen, maar waar je niet al te veel papieren voor nodig hebt. Denk bijvoorbeeld aan schoonmaken, alpha-hulp, telemarketing, service desks.

Als allerlaatst valt er meestal veel te bezuinigen op de dagelijkse dingen. Als je je er op toelegt, kan je met veel minder af dan je in eerste instantie denkt. Echt waar, iedereen kan het. Probeer te bedenken dat dit een tijdelijke situatie is. Over een paar jaar heb je wat werkervaring en dus kan op een betere baan, zijn de kinderen groter en dus zelfstandiger en ligt deze zware en moeilijke periode achter je. Ook qua het verwerken van je emoties. Want ook daar gaat nog heel veel energie inzitten.
Veel sterkte en succes!