Niet eens worden verjaardagskado en te besteden bedrag

'we'

'We hebben nog altijd geen kado', schrijf je. Maar over welke 'we' heb je het? Groot voordeel van gescheiden zijn is dat je het over dit soort dingen niet meer eens hoeft te worden, jij koopt iets wat jij graag wilt geven (en betaalt dat), hij doet dat ook. Als je dat persé via een kinderrekening wil doen (lijkt me geen aanrader), dan heb je dus van die rekening allebei 75 euro te besteden.

Afschaffen dat dat van die pot moet

en allebei je eigen kado kopen.

Ik zou heel graag ieder voor zich willen maar..

Helaas ligt in het convenant alles qua kinderen vastgelegd. Zo ook dat wij beiden een x bedrag per maand op een zgn kinderrekening storten en daar alles voor de kinderen van betalen, zo ook een verjaardagskado van dus 150 euro per kind.

Enige manier om hier vanaf te komen is denk ik weer naar een advocaat die mij vervolgens uit gaat melken (ik heb zeer ruime ervaring met advocaten en zeer slechte ervaring), heel erg veel tijd stress etc gaat kosten. Geen optie dus nu ik na talloze jaren ellende net weer een beetje mens begin te worden.
Echter zal er weinig anders opzitten tzt vrees ik aangezien we permanent ellende houden over de financieen.

Verdere tips en ideeen zijn welkom.

Accepteren wat je niet kunt veranderen....

...als je het niet kunt veranderen zul je moeten accepteren wat er ooit is afgesproken. Dat kan enorm veel rust geven.

Poeh

als ik dat dan weer lees dan denk ik, laat mij dat beetje stress maar accepteren en geen advocaat in de arm nemen.
het voordeel van zo'n forum dat je zoveel ervaringen kan lezen

Dan lijkt het me,

dat je nog altijd kunt stellen dat jullie ieder de helft van dat bedrag aan een kado kunnen besteden. Dus vertel ex dat hij over €75 kan beschikken met betrekking tot het kado en geef hem de tip dat geen wat hij wilt kopen , misschien tweede hands goedkoper te krijgen is.

Rare regeling

Je ex zal toch ook merken dat jullie eigenlijk niet uitkomen met de kindrekening. Waarom staat hij dan toch op zo'n duur verjaardagscadeau? Overigens vind ik het wel een heel eigenaardige regeling, helemaal omdat er zelfs verjaardagscadeaus begroot zijn (normaal gesproken ieder voor zich). Wie heeft dit verzonnen?

Maar..

Het gaat mij erom dat 150 euro veel te veel geld is voor een verjaardagskado, ik het een slecht voorbeeld vind als ouders hun kinderen overladen met materialistische zaken en het daar geen leukere mensen van worden (in tegendeel) + dat we al jarenlang voor urgente en noodzakelijke kinderdingen steeds geld tekort komen.

Ook moeten we een buffer op zien te bouwen voor de komende jaren. Die 150 euro is domweg verkeerd in het convenant gezet om aan een kado te besteden, net zoals zaken zijn vergeten ed hetgeen heel logisch is als je in alle scheidingsstress en hektiek even zo'n afspraak moet maken.
Beiden dan maar 75 euro aan een kado gaan besteden is dus absoluut geen optie, daar gaat het hier niet om + dan zou er nog steeds 150 euro uitgegeven worden.

Enige manier is dus om het convenant te herzien maar alleen de gedachte aan weer advocatengedoe, die enorme stress + kosten die ik niet kan betalen en dus ook weer zorgen meebrengen, laat ik het dus maar maar zit ondertussen met een steeds terugkerend probleem als bij ex het licht niet gaat branden.

Ja maar rosalie

Waarom gaat bij jouw ex dan het licht nog niet branden? Hij moet toch ook merken dat die rekening leeg is als er noodzakelijke dingen gekocht moeten worden.

Wat ik zou doen

Ik denk dat ik in jouw situatie ex het cadeau zou laten kopen. Maak een begroting voor de komende twee jaar en geef aan dat jullie geen 150 euro kunnen missen van die kindrekening. Als hij dan toch dat cadeau wil kopen en de rekening raakt leeg, mag hij opdraaien voor kosten die niet betaald kunnen worden.

Onze mails kruisten elkaar.
Om heel kort te gaan: ik ben jaren bezig geweest met het overeenkomen van mijn scheiding waaraan we allemaal (=hele gezin)bijna geestelijk ten onder gingen. Mediators en advocaat molken ons ook alleen maar uit (en ben ik nu nog aan het afbetalen) en had ik helemaal niets aan, heb ik alles voor moeten kauwen en uiteindelijk geheel zelf moeten doen, tussen kinderen verzorgen, mijn werk (weer zsm op zien te bouwen na hele huwelijkstijd op een zeer laag pitje), ander huis zien te vinden en alle verdere scheidingsellende door.

Inderdaad is het dus waardeloos en heel krom dat we en samen een kado moeten kopen en dat er zo'n achterlijk hoog bedrag voor staat waar andere posten vergeten zijn.
Ex heeft zich nooit bemoeid met wat de kinderen kosten en vindt nu dat er riante bedragen op die rekening binnen komen. Dat er tzt veel meer kosten komen als kinderen ouder worden + reserve moet zijn en tussendoor wellicht schoolzaken etc aangeschaft moeten worden, ziet hij niet.

Onze inkomens verschillen ook enorm maar hij verwacht desondanks dat de kinderen hier op dezelfde standaard leven als bij hem, heeft geen boodschap aan dat ze bij mij veel minder kunnen ed.Hij vindt het allemaal meer dan normaal omdat hij veel harder gestudeerd heeft dan ik. Dat hij kon creeeren en presteren omdat ik oa onze kinderen en huishouden geheel alleen deed vind hij gezeur en onzin. Zonder hem zou er niets van mij terecht zijn gekomen. Is dus allemaal zijn mening.

Ik kan er uren over typen maar nu gaat het even om de kinderkosten.

Ik baal er echter enorm van dat ik nu overgeleverd ben aan zijn vasthoudendheid hierin en domweg niet willen zien wat voor ellende en onnodige stress ed er veroorzaakt wordt en blijft worden als er en toch zo'n achterlijk duur kado moet komen + veel onnodige financiele zorgen op termijn, compleet verkeerde voorbeeld naar kinderen + bij mij/moeder kan niks en zullen ze hoe dan ook merken dat de centen omgedraaid moeten worden, bij vader kan alles en kinderen lopen zelf in de duurste kleding rond en hebben alles.
+ Dat ik dit niet aan mijn kinderen mee wil geven, al was ik miljonair. dat ze moeite moeten doen voor dingen, blij kunnen zijn met de kleinste dingen en tevreden ed dat vind ik belangrijk.
uiteraard geef ik dat voorbeeld waar maar kan maar het is zo moeilijk in zo'n situatie.

Zijn geld

Ik begrijp het, maar in principe heb jij alleen iets te zeggen over de besteding van het geld op de kindrekening. Als hij daarnaast dure kleding en cadeaus wil kopen voor ze, is dat zijn zaak. Je kinderen krijgen ongetwijfeld ook genoeg mee van jouw waarden en normen.

Beiden inspraak uitgaven kinderrekening

De ellende is dat we beiden evenveel inspraak hebben over uitgaven op de kinderekening.
Ik heb die kostenpost samengesteld maar in het heetst vd strijd dus niet korrekt en ben daar nu de dupe van.

Zo ben ik oa sloten aan benzine kwijt aan de kinderen overal naartoe (incl school: ver weg) moeten rijden hetgeen niet in de kinderkosten genoemd staat en dus zelf voor die extra kosten opdraai.
Ik heb al eens geopperd die kosten ook vd kinderrekening te betalen maar dat was niet akkoord: ex heeft zelf geld zat dus hij ziet het probleem niet en als hij wel ok zou gaan moet hij net zoveel vergoedt krijgen als ik.

Uitgaven

Maar geeft hij geld vanuit de kinder-rekening uit aan zaken die jullie niet overeen gekomen zijn? Of klopt de budgettering niet wat je nu pas merkt?

Mirage

De budgetering klopt niet (zie voorgaande berichten).

Rechter

Ik was enigszins in de war, omdat je ook de dure kleding van de kinderen noemt. Dat lijkt me iets wat je vanaf de kinderrekening bekostigt.

Als er met je ex echt niet te praten valt, wat je natuurlijk vooral moet blijven proberen, is alleen de gang naar de rechter nog een oplossing. Leg alles vast wat je met je ex probeert overeen te komen, dat ga je nodig hebben. Kom met duidelijke argumenten. Geef duidelijke aan dat het budget niet klopt, waar de gaten zitten en hoe je dat op wil lossen. Vraag hem ook vooral om mee te denken. Als jullie bestedingspatroon zo uit elkaar ligt is het misschien het beste naar een oude verdeling van alimentatie te gaan, waarbij wordt vastgelegd wie wat koopt.
Je noemt de benzine kosten. Ik vind het zelf ook wel dubbel of dat van zo´n rekening moet gaan. Maar ik neem aan dat dit soort kosten ervoor zorgen dat je in de knoop komt met de rest van je lasten. Als hij wil dat de kinderen bij jou op dezelfde standaard als bij hem kunnen leven, dan moet hij meer bijdragen. Na een scheiding worden dit soort verschillen meestal groter en groter. Vooral loslaten. Jij brengt jouw normen over, hij die van hem. Niet wat je in gedachte had voor je kinderen, maar niet perse slecht. Gewoon anders.

Daarnaast zijn er twee manieren om weer voor de rechter te komen. Of je begint zelf een procedure, of je stopt met betalen en wacht of hij de stappen gaat zetten. Volgens mij vallen dit soort zaken onder de verzoekschrift procedure, afdeling kanton, waarbij een advocaat niet verplicht is, maar dit weet ik niet zeker.

Zorgverdeling

Ik weet niet hoe de zorgverdeling is in uren, of hij bijvoorbeeld ook moet rijden om kinderen te halen en te brengen.
Maar je conflict laat haarfijn zien, waarom het maken van lijstjes met kinderbehoeftes tijdens een scheiding als basis voor de berekening van kinderalimentatie om heel veel redenen onzin is, slecht voor het scheidingsproces en ook slecht voor kinderen. Want een ouder die wel geld uit moet geven voor een duur verjaardagscadeau, maar in de stress zit om de dagelijke levensbehoeftes te kunnen betalen is natuurlijk geen gelukkige ouder. Vreselijk stomme regeling dus.
Niet nodig ook. Kinderen kunnen best met twee situaties leven. Bij mij krijgen de kinderen van hun vader vaak duurdere electronica. Ze hebben eerder een nieuw soort laptop dan ik zelf heb. Ik vind het geen probleem, voel me niet schuldig of zielig, ben blijf dat de kinderen het hebben. Omgekeerd waarderen de kinderen het als ik toch een zakje chocolade-rozijnen meeneem van de aldi (en ik heb meer dan een minimum-inkomen). Kinderen vinden het belangrijk dat ouders er zijn voor hen, hun best doen om voor hen te zorgen, ze waarderen de liefde die erin zit even goed, ook al zijn de prijskaartjes behoorlijk verschillend. In het begin leverde dat wel wat vergelijkingen op die niet leuk waren, maar dat gaat toch al snel over als de kinderen ouder worden.
Iemand schreef: 'Als jullie bestedingspatroon zo uit elkaar ligt is het misschien het beste naar een oude verdeling van alimentatie te gaan, waarbij wordt vastgelegd wie wat koopt.' Het kan zijn dat dat bij een gelijke zorgverdeling en co-ouderschap nodig is, daar heb ik geen ervaring mee. De nog oudere situatie is, dat er een berekening wordt gemaakt op basis van inkomen, over de hoogte van kinder- dan wel partneralimentatie en dat dat geld wordt uitgewisseld tussen beide partners.
De behoeftes van de kinderen veranderen, of je aan die behoeftes kunt voldoen verandert ook. Dat kun je niet op één moment vast laten leggen.
Ik weet niet hoe je financiële positie nu is, wellicht hoef je nu niet meer zelf de kosten van die advocaten te betalen, dan zou een gang naar de rechter voor een fundamenteel ander systeem de moeite waard zijn.
Je betaalt elke maand toch al die bijdrage voor de kinderen, neem ik aan. Het probleem op dit moment is vooral emotioneel: het dure verjaardagscadeau tegenover de rekeningen die blijven liggen. Als je geen advocaat kunt bekostigen en geen vrijwillige verandering met je ex voor elkaar krijgt zou je voorstellen rond verjaardagskado's inderdaad anders kunnen inrichten: hij 75 euro (of meer als hij wil) en jij 75 euro, waarvan je dan ook noodzakelijke kosten kunt doen. Mijn kinderen krijgen ook gewoon kleren voor sinterklaas, of een fiets die ze toch nodig hebben.
Je hebt het ook over reserveringen en kosten op termijn. Ik weet niet of je jezelf daarmee niet teveel klem zet. Hoe het in de toekomst gaat kan niemand voorspellen. Sparen voor studeren, als je het geld over hebt kun je het doen, maar er zijn zoveel onzekere factoren en de kosten van een studie kunnen zo hoog worden, dat het eigenlijk geen reële reserveringspost hoeft te zijn. Tenzij je natuurlijk niet weet wat je anders met je geld moet doen. Ik zou eerst naar het heden kijken.

En op zijn argument dat hij gestudeerd heeft etc. zou je kunnen zeggen: je hebt gelijk, ik wil ook graag gaan studeren (kijk eens rond wat je zou willen doen) en dan zou het fijn zijn als jij ondertussen kinderen en huishouden bij mij doet, plus de kosten van de studie gezamenlijk betaalt, zodat ik net als jij straks ook veel kan verdienen (min 10%, want dat verdienen vrouwen vrijwel altijd minder dan mannen).

Tsjor

Leven en laten leven

ik ben het hierin helemaal eens met Tsjor, o.a.

Tjonge wat is het een moeilijk iets ook zeg. Samen kinderen opvoeden terwijl je niet meer bij elkaar wilt zijn. Het is ook bijna een onmogelijke opgave.

Bij deze wil ik iedere draadjestarters in deze rubriek een hart onder de riem steken en zeggen dat iedere poging om het beste van te maken moedig is, tenminste wat mij betreft. Petje af mensen want het zal niet meevallen!

Ik heb zelf het geluk dat ik tijdens de zwangerschap van mijn zoon al de relatie met zijn vader heb verbroken. Wij zaten echt niet met elkaar op een lijn.

Maar nog steeds is en blijft hij natuurlijk de vader dus moeten we toch nog met elkaar omgaan en goede afspraken maken. Daarom lees ik ook altijd mee in deze rubriek. Vroeger heette die ook alleenstaand ouderschap. Vandaar.

Maar om even op het onderwerp terug te komen: om vast te leggen hoeveel geld er naar een verjaarskado gaat vind ik ook wel ver gaan hoor... laat dat toch gewoon. Ik heb maar een kind en elk jaar heb ik weer een wisselend budget dus tja. Tot nu toe zorg ik gewoon dat ik genoeg gespaard heb om hem te verwennen.

Leg toch niet zo op alle slakken zout zou ik zeggen. En hoe vader dat doet, daar heb ik niet eens een idee van. Tot nu toe heeft hij nog geen 15 euro uitgegeven ooit aan zoon's verjaardag (hij is nu 12)....... Hou toch op zeg....

groetjes oliebol

En daarnaast

mijn zoon vindt het veel fijner dat er mensen komen op zijn verjaardag. Dat maakt zijn verjaardag bijzonder (zegt hij zelf) ipv allerlei dure kadoos.

Reaktie

Inderdaad is het grootste probleem veel te dure kado's die in feite helemaal niet kunnen van die kinderrekening: het lijstje is verkeerd gemaakt en we staan dan ook continu in het rood en er is steeds geen geld voor noodzakelijke dingen. Ook heb ik geen geld om het aan te vullen, bij te leggen etc, ik moet zelf nl zeer goed op de financieen letten.Onze inkomens zijn zoals eerder gezegd, in geen vergelijk.

Ex blijft dit maar tegenspreken terwijl ik altijd degene was en ben die het grootste gedeelte vd financieen regelt/regelde. Maar dat was 1 vd grote pijnpunten in onze relatie: zodra ik de financieen wilde bespreken gaf hij niet thuis, had geen tijd, vond het gezeur etc.

maar tevens vind ik het een zeer slecht voorbeeld om kinderen alles maar te geven qua materialistische zaken van wat zij maar wensen en zij alles dus heel gewoon gaan vinden.

Heel gelukkig is ex inmiddels van zijn plan afgestapt om kind perse dure materialistische computergeval van 150 euro te willen geven maar met de mededeling erbij om de lieve vrede te bewaren en niet omdat hij het eens is met mij.

Enige wat erop zit is tzt een nieuwe begroting maken en dit voorleggen aan ex. Mocht dat niet onderling lukken dan maar via rechter omdat dit probleem steeds terug zal keren. We hebben er tenslotte ook jaren over gedaan om overeen te komen waarop ik uiteindelijk toe heb gegeven omdat we allemaal geheel kapot gingen.

Studeren doe ik inmiddels ook al bijna een jaar, tussen werk, kinderen, nieuw leven opbouwen ed door.
Ik zal echter nooit zoveel als ex gaan verdienen en al helemaal niet slechts 10% minder.
De kindverzorgingsverddeling is ongeveer 60% (voor mij) 40% (bij hem).

Afschriften

Waar komen de afschriften van de gezamenlijke kinderrekening binnen? Bij hem of bij jou?
Voordat je een nieuw rijtje gaat beginne is het wellicht handiger om te overwegen geen gezamenlijke3 rekening meer te doen maar 'posten'. Zorg dan wel dat je echt noodzakelijke posten ook bij de vader neerlegt (school). Kadootjes ieder voor zich. Kleding, zou ik ieder zelf laten weten, zonder elkaar erop aan te kijken. Als de kinderen echt iets nodig hebben betaalt degene die dat nodig vindt. Als de ander het leuk vindt om iets te kopen, gewoon doen. Of duurdere kleding wil, gewoon zelf betalen. Computers etc. is meer iets voor mannen vaak. Clubjes is weer meer iets voor vrouwen.
Of toch kijken of de oude regeling van alimentatie nog kan en daar dan een verdeling in maken, bijvoorbeeld niet 100% van zijn bijdrage voor de kinderen (stel dat ze theoretisch bij jou zouden zijn), maar 60% en omgekeerd niet 100% van wat jij zou kunnen bijdragen, maar 40%). Daar komt dan een verschil uit en dat zou de een aan de ander kunnen overmaken. Moet die ander wel alle kosten dragen, maar heeft daar ook zelf zeggenschap over.

Tsjor

Afschriften

Die zou ik hem zeker eens onder zijn neus duwen. Dan kan hij zelf zien dat dat geld niet toereikend is.

Gr. Poezie.

Reaktie

afschriften komen alleen via bankieren en kunnen we beiden zien en bij.
Ieder voor zich gaat niet: ex heeft nog nooit kleding gekocht voor kinderen en geen idee wat ze nodig hebben. Kleding verhuisd deels ook steeds mee van de ene naar de andere ouder.

Ik denk dat er niets anders op zit dan zeer goed uit gaan zoeken wat de daadwerkelijke kosten zijn en naar aanleiding daarvan een nieuw voorstel maken.

Inderdaad is zo'm maatschappelijk werker een uitkomst als het weer een groot probleem wordt en alvorens naar een rechter te gaan.

Dank allemaal voor jullie bijdragen!

Hoe kom je anders uit?

Kosten is één ding. Mogelijkheden om het te betalen is iets anders.
Hoe zou je uitkomen als je het volgende zou doen?

Op http://www.echtscheiding-wijzer.nl/berekeningen/kinderalimentatie-berekenen.html staat een vrije eenvoudige berekeningswijze volgens de tremanormen. Daar komen heel hoge bedragen uit die je bij zou moeten dragen aan je kinderen (ik vind het heel hoog). Maar stel dat je die bedragen als uitgangspunt neemt. Het bedrag is dan gerelateerd aan je inkomsten.
Van dat bedrag haal je af wat je al bijdraagt. Dat is:
- één kamer, stel dat je huis vier kamers heeft, dan is dat 1/4 van de huur of hypotheek;
- eenzelfde percentage van gas, water en licht;
- de kosten voor de dagen dat de kinderen bij jullie eten.
- eventueel de ziektekosten (tenzij je dat van de gemeenschappelijke rekening doet)

Voor de vader kun je hetzelfde doen. Dan blijft er een bepaald bedrag over. Is dat een reëel bedrag voor jou om opzij te leggen? Eventueel kun je nog de kinderbijslag van het totaal in te leggen bedrag afhalen, die komt dan ook op de gemeenschappelijke rekening binnen en is dus voor de kinderen, maar op deze wijze profiteren beide ouders ervan.

Wat moet je dan nog doen van de gemeenschappelijke rekening?

- kleding en schoenen
- fiets en fietsreparaties
- electrische apparaten (mobieltje, computer etc.)
- kapper
- schoolkosten (kadootje voor juf etc.)
- clubjes, inclusief haal- en brengkosten
- vakantie?
- kadootjes
- abonnementen

Binnen het budget moeten de kosten dan verdeeld worden over de verschillende posten. Eventueel aanmerken wie wat uitgeeft (bijvoorbeeld jij de kleding etc.). Of welke kosten ieder voor zich doet. Als het om het kado gaat, jij brengt 30% in, je ex 70%, dan kan hij voor 70% van het bedrag dat je reserveert een kado kopen en jij voor 30%.

Het gaat niet alleen om kosten, het gaat ook om wat je uit kunt geven. Dat bedoel ik eigenlijk te zeggen. En ik heb maar een poging gedaan om dat als uitgangspunt te nemen.

Tsjor