Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.

Moeder komt omgangsregeling niet na nu kortgeding


mirreke

mirreke

21-01-2018 om 14:01

Ik denk ook niet dat het gaat om jou

Moeder zocht een stok om mee te slaan en dat ben jij. Ik zou me hier totaal niet druk over maken, jij weet hoe het zit tussen jou en de kinderen. Wat wel zou kunnen is dat moeder ze (onbewust) bespeelt, waardoor de kinderen het gevoel hebben dat ze klem komen te zitten. En dat ze daar last van hebben.

Je vroeg om tips:
In ons geval was stiefdochter jonger, en hadden wij nog geen eigen kinderen. Inderdaad zorgde ik er dan voor dat ik er niet was als zij kwam. Heel wrang, zo voelde dat toen ook, maar toch gedaan. Wat ik in die tijd wel heb gedaan is m'n eigen emoties tot stiefdochter iets uitzetten, mezelf realiseren dat ik idd de nieuwe partner was, zonder rechten. Dus mijn belang hebben we uitgezet, zeg maar. Achteraf gezien kon ik daardoor ook beter dealen met soms heftige capriolen van moeder.

Uiteindelijk is deze periode van haar niet mogen zien ook weer over gegaan toen ze vier werd, en kwam ze ineens week om week bij ons wonen.

Ook bij onze dame was er sprake van problemen. Kinderen krijgen volgens mij een enorme tik mee van een problematische scheiding.

Enfin, situatie is echt dramatisch geweest. Ik ben bedreigd door nieuwe partners van de moeder, gestalkt, telefonisch en aan de deur uitgescholden, het was voor mij een schokkende en totaal nieuwe ervaring. Ook bij gesprekken met hulpverlening ben is ze me bijna te lijf gegaan, en heeft ze me regelmatig enorm uitgescholden waar de hulpverlening echt niets mee kon... (dat viel me enorm tegen trouwens... dan heb je hulpverlening en kunnen ze er zelf niet mee omgaan.)

Andersom hebben wij altijd normaal naar haar gedaan, haar (en haar nieuwe zoontje) ook uitgenodigd als wij stiefdochters verjaardag vierde. En na een paar jaar kwam ze ook! En werden wij ook bij haar uitgenodigd! Zoals Michelle Obama zei: when they go low, we go high! Mooi motto!

Zoals gezegd, nu is de situatie genormaliseerd. We wonen ver uit de buurt, maar appen elkaar met de verjaardagen van de kinderen en zo, doen elkaar de groeten via dochter. Moeder is na de verhuizing wel eens bij ons geweest, wij hebben dochters verjaardag met alle kinderen bij haar gevierd, Enz. enz. Zelf ben ik hier heel blij mee, het betekent zoveel voor stiefdochter en zelf groei je er ook van.

Voor mij is de grote motivator altijd geweest dat het zo belangrijk is dat een kind met beide ouders contact heeft, normaal contact. We hebben nooit negatief over haar gepraat waar de kinderen bij waren (later kregen wij samen nog vier kinderen), en we hebben altijd geprobeerd dit soort relatieperikelen niet te laten merken. Ik heb altijd geprobeerd me voor te stellen hoe ik me zou voelen als ik haar was. Het heeft me ook enorm geholpen alles te relativeren. We wilden ook voorkomen dat onze eigen kinderen er iets negatiefs van zouden meekrijgen.

Onze eigen jongvolwassen dochter vertelde laatst dat zij helemaal niets heeft meegekregen van alle ellende, zij heeft alleen fijne herinneringen en er echt totaal niets van gemerkt.

Overigens: band met stiefdochter is uitstekend. Ze woont vlakbij ons in de buurt. Komt regelmatig, ik ga regelmatig naar haar, we doen ook regelmatig dingen samen, bellen en appen veel (bijna elke dag). Onze kinderen hebben een goede band met hun oudste zus, vooral de oudste twee gaan ook op eigen initiatief regelmatig met haar om. En dat was mijn tweede motivator: dat ze een goede broer/zus-band zouden krijgen.

Dat zijn wat mij betreft de langetermijndoelen geweest. Probeer de problemen wat los te laten, zorg dat je een leuke baan of studie hebt die veel energie neemt en ook geeft. Dit is erg vervelend en slopend (vooral voor je partner!) maar het is niet het hele leven. Doe bv. aan yoga, of meditatie of mindfulness, of een sport. Dan voel je je ook veel frisser.
Hoe moeilijk ook, dit gaat voorbij! Maar ga niet mee in de rancune, het je gelijk willen halen, de 'ja maar... (vul maar in)' reflex. Niet doen. Want dan kom je juist terecht in een vechtsituatie die je juist zou moeten vermijden, vanwege de kinderen.

mirreke

mirreke

21-01-2018 om 14:01

Overigens

hebben wij ook uiteindelijk om allerlei besloten hulp te vragen. En na die hulpvraag begon de ellende pas goed. En is de hulp nooit gekomen!

Vandaar dat ik daar nogal sceptisch over ben.

Doenja

Doenja

21-01-2018 om 14:01

Beheer

BonusRene rechtsboven zie je contact forum beheer staan. Als je contact met mij wil kun je daar n bericht naar sturen dat je emailadressen uit wil wisselen. Ik heb dat al gevraagd. Als jij dat ook wil en daar aangeeft kun je me prive mailen.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.