U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Meeste moeilijke scheidingen zijn geen ‘vechtscheiding’
Dit is de conclusie van Jan Storms, auteur van Destructieve relaties op de schop - psychopathie herkennen en hanteren. Het cliché ‘waar twee vechten, hebben twee schuld’ is niet van toepassing op de meeste scheidingen waarna jarenlange onenigheid over de kinderen bestaat. In werkelijkheid zijn het meestal relaties waarin een twistzieke ouder de kinderen inzet als wapen om er de andere ouder mee te treffen waar het het meest pijn doet, nl. in zijn liefde voor de kinderen. Een twistzieke ouder lijdt in vele gevallen aan een ernstig gewetensgebrek – psychopathie, eerder niet in de zwaar criminele, maar in de huis-tuin-en-keukenvariant – gecombineerd met aspecten van verschillende persoonlijkheidsstoornissen.
Kinderen en beschermende ouders zijn slachtoffer
Mensen die aan psychopathie lijden hebben vaak aanzienlijke manipulatieve vaardigheden, waarmee zij zich in het leven staande houden. De medewerkers van raden voor de kinderbescherming, meldpunten kindermishandeling en voogdijinstellingen hebben niet door dat door de wol geverfde oplichters hen bespelen. Met volle overtuiging gaan ze deze psychisch zieke mensen ‘helpen’ en leveren in talrijke gevallen de kinderen aan hen uit. Wanneer naderhand blijkt dat de mooie façade uit scheuren bestaat, komen jeugdbeschermers niet op hun eerdere mening terug. Fouten worden zelden toegegeven of hersteld. De kinderen en de beschermende ouder zijn dan het slachtoffer, niet alleen van de gestoorde ouder, maar ook van de instanties die zich door de twistzieke ouder op sleeptouw hebben laten nemen.
Waarheidsvinding en psychologisch onderzoek noodzakelijk
Volgens Jan Storms zijn deze gevallen te ingewikkeld om door voogden en raadsonderzoekers te worden beoordeeld. Wel zouden zij op de hoogte moeten zijn van het feit dat deze stoornissen veel voorkomen en vaak moeilijk te herkennen zijn. Wanneer zij op grond van enige training op dit gebied en op grond van informatie van een van de ouders of van de kinderen vermoeden dat er van een stoornis sprake zou kunnen zijn, zouden zij deze gevallen moeten overdragen aan op dit terrein gespecialiseerde teams. Deze deskundigen hebben dan de taak om uit te vissen hoe de vork werkelijk aan de steel zit, middels een gedegen feitenonderzoek, gesprekken met intimi en gericht psychologisch onderzoek.
De oplossing voor deze moeilijke scheidingen is vrij eenvoudig: leg het zwaartepunt van de opvoeding bij de geestelijk gezonde, beschermende ouder en geef deze mét de kinderen rust. Pogingen om de communicatie te verbeteren moeten worden gestaakt. Het is voor beschermende ouders en kinderen die al heel wat psychisch en vaak ook fysiek geweld hebben moeten verduren extra traumatiserend. Het heeft geen zin een beroep te doen op redelijkheid wanneer een stoornis er juist in bestaat dat iemand geen redelijkheid kent.
Familierechters kunnen kinderen een veilige haven bezorgen
De familierechters hebben hier een rol te spelen. Zij moeten ervan doordrongen zijn dat de jeugdbeschermers ondeskundig zijn op dit gebied en dat hun rapporten meestal tot stand zijn gekomen op aansturen van een handig manipulerende ouder die zij niet doorzien. Wanneer de verhalen van de ouders – en eventueel ook de kinderen – zo ver uiteen lopen dat zij onmogelijk tegelijkertijd waar kunnen zijn, dan is er meestal bij één ouder – en in een enkel geval bij beide – sprake van een stoornis. Het vaststellen van de materiële waarheid en passend psychologisch onderzoek zijn dan aangewezen. Wanneer dit wordt nagelaten, zoals nu nog meestal gebeurt, dan zijn verkeerde beslissingen ten koste van kinderen de trieste norm.
Voor Naamloos
Ik wil me aansluiten bij ff zo en blijf bij wat ik eerder heb gezegd. Jij hebt gehandeld naar de situatie die er was en geprobeerd de kinderen daar met zo min mogelijk schade door te loodsen. Soms moet je kiezen uit kwaden. De schade die ze hebben opgelopen is niet aan jou te wijten. Je deed wat je kon. Maar dat wil niet zeggen dat je er geen verdriet om kunt (en mag) hebben.
Emine / Geen enkele situatie is hetzelfde
En geen enkele partner, geen enkel gedrag is hetzelfde.
Dat is denk ik een waarheid als een koe.
Je hebt, vind ik, gelijk en dat is wel goed als we hier op OO dat allemaal ins ons achterhoofd te houden.
Mensen kunnen hier op OO soms heel "raar" reageren, omdat ze hun eigen ervaringen, hun eigen gedrag vertalen naar de situatiees die een ander schetst. Dan dingen toevoegen (die de betreffende TS niet heeft genoemd maar die ze tussen de regels door "lezen" - terwijl die er niet zijn) en "bepalen" dan hoe een ander zou moeten handelen (of veroordelen het gedrag van die ander, soms nogal beschuldigend).
Dan kan je niet voor een ander bepalen, die met zijn/haar eigen persoonlijkheid in een andere situaties zit met een andere partner met ander gedrag.
Maar vragen stellen en voorzichtige gedachten/tips meegeven kan niet kwaad.
Vervuilend
Ik vind het vervuilend, om hier van alles aan te halen uit andere draadjes. Maar dit 'Tsjor, jij pleit ervoor om mee te bewegen met deze instanties,' klopt voor geen meter en is een hele slechte samenvatting van een zeer uitvoerig en genuanceerd verhaal, waarin ik probeer oplossingen te vinden voor moeilijke situaties. Oplossingen waarvan i ook nog weet dat het in de praktijk werkt. Kun je nagaan. Maar goed, dat mag dan weer niet, want we moetn vooral schreeuwen tegen jeugdzorg, liever dan, dan dat je probeert een weg te zoeken om het kind weer terug te krijgen. Liever kinderen opofferen aan je eigen strijd, dan gaan werken om te zorgen dat je kind weer terug komt.
Tsjor
Nog meer vervuiling
Emine: 'Je hebt aangegeven dat jij nooit de angst hebt gehad je kinderen dood terug te krijgen. En ik heb aangegeven dat dat bij mij wel het geval was.' Emine, die 'vrees' is iets wat je wel of niet bij je kunt binnenlaten. Ik heb dat niet gedaan en ook niet van daaruit gehandeld. Dat is het cruciale verschil. Pas achteraf kun je inschatten of het wel of niet goed is geweest en pas als de kinderen (bijna) volwassen zijn kun je dat met hen bespreken.
'Ik heb idd gevraagd of ze de kinderen in gevaarlijke situaties heeft moeten brengen en gezegd dat ik het schrijnend vindt. En dat vind ik ook. Ook al was het allemaal niet levensbedreigend, maar 'slechts beschadigend.' Mag ik?' Je typeert de situatie op een bepaalde manier, die escalerend werkt in plaats van de-escalerend. en daarbij ga je voorbij aan wat Naamloos er zelf van zegt.
Mag je dan die mening hebben? Uiteraard, meningen hebben staat vrij. Maar ik snap niet goed waarom je dan juist zo'n mening wil hebben.
Tsjor
Plank mis
Dacht dat jij ermee zou stoppen in deze draad..... Maar goed. Je mist totaal mijn punt Tsjor. Ik vind dat je heenwalst en denigrerend doet naar alles wat er anders in staat dan jij. Je kunt het allemaal niet snappen, ik heb nu meerdere keren uitgelegd dat iedere situatie verschillend is en mensen van daaruit handelen. Ik ga dat nu ook niet meer uitleggen. Ben het helemaal zat.
Ik vind dat je ieder verwijt wat je hier maakt ook op jezelf kunt betrekken. En ik vind je totaal onredelijk in deze discussie en ik vind dat je anderen belet om te praten over de zorgen die ze hadden of hebben. Daarom stop IK ermee.
(By the way, ff zo, bedankt voor je reactie)
Ivoren toren
Kijk eens,Emine in haar ivoren toren tegen mij: 'Je kunt het allemaal niet snappen,' Geweldig.
Tsjor