U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Mediation in limburg
Ik loop al maanden met een probleem met mijn ex en kinderen waardoor ik denk dat we nu professionele hulp nodig hebben.
Al bijna 100 jaar geleden ben ik bij ex weggegaan. We hebben 3 kinderen, inmiddels allebei gezinsuitbreiding met 1 kind. De emoties tussen ons beiden zijn flink weggeebt, na heel veel ruzie in het begin hebben we een redelijk platonische verstandhouding. Het hoognodige bespreken we bij de deur en heel soms telefonisch, en daar blijft het bij.
De huidige omgangsregeling is 1 keer per 2 weken naar ex, en de helft van de vakanties. De kinderen (bovenbouw basisschool en brugklas) willen al heel lang coouderschap, week op week af. Ik vind het niet zo'n fijn idee vanwege het gebrek aan overleg, maar wil de kinderen wel tegemoetkomen. Daarom heb ik ex 2 keer uitgenodigd en is er gepraat. Eindconclusie: hij zou nadenken of hij terug zou verhuizen hierheen en zou het mij laten weten als hij eruit was. Als hij zou terugverhuizen naar mijn woonplaats zou ik accoord gaan met coouderschap, mits onder begeleiding. Ex heeft mij nooit meer iets laten weten hierover. Wel hoor ik van de kinderen dat hij zo nu en dan actief zoekt naar een huis in een plaats hier heel ver vandaan. Op dit moment woont hij bij zijn ouders, hier 10 km vandaan. Dit is geen vaste oplossing maar naar ik begrijp zijn er geen concrete plannen voor de toekomst (behalve het zoeken naar een huis zo nu en dan).
Ondertussen komen de kinderen zo'n beetje iedere 2 weken compleet overstuur terug omdat er veel gepraat wordt over een andere omgansregeling bij ex. Hij heeft ze toegezegd dat hij steeds een week bij zijn ouders wil gaan wonen, zodat ze toch meer bij hem kunnen zijn. In het weekend gaat hij dan met ze naar zijn eigen huis, vriendin en kind in het nieuwe huis. Ik vind het niet goed dat ze straks in 3 (totaal verschillende) gezinnen wonen, hierover hebben we het ook uitgebreid gehad in die 2 gesprekken. Ook wil ik dat er eerst duidelijkheid is over zijn verblijfplaats, zodat de boel straks niet meer opeens op de schop moet als hij gaat verhuizen. Hij belooft nu kinderen vanalles, waar ik niet in mee wil gaan. En nu nemen de kinderen mij dus kwalijk dat er geen coouderschap is, want ze vinden dat ik dat tegenhou. Ze balen overigens ook van het feit dat hij niet definitief wil verhuizen hierheen.
Mijn eerste vraag: heb ik een blinde vlek ergens, waardoor ik de situatie niet goed inschat? (kunnen kinderen zonder problemen in 3 heel verschillende gezinnen wonen?)
Mijn tweede vraag: zou mediation kunnen helpen en zo ja wat is een goede mediator in (zuid) Limburg?
Zonnetje
Bedankt voor je reactie. Het is inderdaad koffiedik kijken. De kinderen zijn 9, 10 en 12 en zeker de oudste twee kunnen wel wat hebben denk ik. De jongste maak ik me meer zorgen over.
Het financiële plaatje zal waarschijnlijk niet veranderen, want daarvoor is nooit iets geregeld (lees: ik betaal, er is wel een PGB). Dus dat is voor mij geen argument, voor hem natuurlijk wel. Er zullen flinke kosten bij komen wanneer hij 3 extra monden moet voeden. Voor mij zal het in elk geval flink in de boodschappen schelen.
Over het volhouden: dat vind ik echt zijn probleem. Hij mag het ook aan de kinderen uitleggen als hij niet meer kan of wil.
Misschien dat ik toch maar de gok moet nemen, in de hoop dat de sfeer hier in huis verbetert. Want nu is het steeds een week vol verwijten van de kinderen, die boos en verdrietig zijn. Na een week gaat het dan wel weer lekker en is het hier gezellig, maar daarna gaan ze weer naar ex en begint het gelazer opnieuw. Ik wil nu gewoon rust in huis, dat iedereen zich hier weer prettig gaat voelen en niemand een ander verwijten maakt.
Heeft het maatschappelijk werk ook de juridische expertise die we hierin nodig hebben? Want het liefst wil ik een gang naar de rechter voorkomen. Hooguit op het einde als alles in kannen en kruiken is om de afspraken definitief vast te leggen.
School?
Is co-ouderschap mogelijk met de school van de kinderen?
Ik begrijp het geloof ik nog niet helemaal: ex heeft een nieuw huis, woont bij zijn ouders en zoekt een ander huis in jouw woonplaats. Klopt dat? Is dat dan mét zijn nieuwe gezin?
Verder denk ik dat maatschappelijk werk een goede optie is, omdat het probleem niet zozeer een juridisch probleem is als wel een relationeel probleem, een ingewikkeld probleem, waarbij jullie beiden eigenlijk wel een oplossing willen, allen niet goede weten hoe je het in elkaar kunt steken. Maatschappelijk werk is bovendien kosteloos en veel minder belastend.
Tsjor
"Ondertussen komen de kinderen zo\'n beetje iedere 2 weken compleet overstuur terug omdat er veel gepraat wordt over een andere omgansregeling bij ex.... Hij belooft nu kinderen vanalles, waar ik niet in mee wil gaan. En nu nemen de kinderen mij dus kwalijk dat er geen coouderschap is, want ze vinden dat ik dat tegenhou."
Praat wat minder met je kinderen, en verwijs ze vriendelijk naar hun vader die de beloften maakt: hij doet toezeggingen en het is aan hem om uit te leggen waarom het er (nog) niet van komt. Als de vader dan naar jou wijst, zeg je niet meer dan: "Zodra jullie vader een concreet plan heeft over hoe dit geregeld kan worden, praat ik daar graag over met hem".
Bijna tsjor
Soms snap ik het zelf ook niet meer:-)
Ex heeft nu geen huis en woont met zijn gezin bij zijn ouders in. Dat is ongeveer 10 km bij mij vandaan. Hij zoekt nu (af en toe) naar huizen hier heel ver vandaan. Hij wil misschien verhuizen en dan zijn dagen met de kinderen bij zijn ouders wonen en in het weekend in zijn nieuwe huis.
Reden dat ik vraag naar de juridische kant is dat ik na zoveel jaren eindelijk eens dingen op papier wil hebben.
Sancy
Dit advies kreeg ik al eerder van iemand. En met mijn pedagogische achtergrond kan ik me daar volledig in vinden. De praktijk is dan echter dat de kinderen dan dagen niet echt meer met mij communiceren. Zelfs op de vraag om tafel te dekken wordt dan niet gereageerd omdat ze boos zijn.
Erover praten is dan de enige oplossing, steeds weer herhalen dat ik het ook vervelend voor ze vind. Dan trekken ze enigszins bij.
Als het goed is belt ex mij vandaag om een afspraak te maken. Ik zal dan ook maatschappelijk werk voorstellen.
Tsja
Ik heb mijn exman de afspraak dat we belangrijke beslissingen eerst met elkaar bespreken, en dat pas als wij weten hoe en wat, dan pas de kinderen er in betrekken. Dat voorkomt een hoop onrust bij hen.
In die gevallen dat het toch mis ging omdat hun vader er al met hen over gesproken had, zei ik niet meer dan: "ik vind het jammer dat jullie vader het al met jullie besproken heeft want we waren daarover nog in gesprek". Nu moet ik erbij zeggen dat ik dit consequent heb gedaan en het in de loop der jaren steeds minder nodig is geweest.