U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Lastig![vader stuurt dochter voor straf terug naar moeder]
Mijn dochter, 13 jaar, heeft een paar maanden geen contact gehad met haar vader, vanwege een conflict tussen dochter en zijn nieuwe vrouw. Nu is sinds 3 maanden weer een regeling getroffen. 1x in de 2 weken is ze daar van vrijdagavond tot zondagavond. (dit is langzaam opgebouwd)
Vandaag belde ex dat hij afgelopen weekend een aanvaring had gehad met haar en dat hij in overleg met zijn vrouw een nieuwe straf gaat invoeren. Hij deelde dat even mee, als dochter zich niet kan gedragen daar belt hij mij op en dan brengt hij dochter weer terug naar mij.
Mijn haren gingen overeind staan! Mijn dochter is blij dat ze eindelijk weer contact heeft en dat ze weer een weekend bij haar vader kan zijn!
Ik heb meteen duidelijk gemaakt dat ik het absoluut niet eens ben met zijn straf! Het weekend is ze daar en als ze, volgens zijn maatstaven, niet houdt aan de afspraken daar dan hoort hij het daar op te lossen! En niet als het even moeilijk wordt, weer weglopen voor zijn verantwoordelijkheden!
Wat vinden jullie? Naar mijn gevoel moet ik het nog veel duidelijker maken, maar weet even niet hoe!
Wat een kul
Dit is natuurlijk kul. Is hij alleen maar haar vader als ze lief is dan? Als ze bij jou onuitstaanbaar is kan je haar toch ook niet bij haar vader dumpen?
Maar goed, dat had je zelf natuurlijk ook al bedacht. Ik heb helaas geen prachtige volzin voorhanden waarmee je dit nog duidelijker zou kunnen maken dan je al gedaan hebt.
Sterkte ermee
Temet
Misschien
fijntjes aan hem vragen of jij haar dan de volgende keer dat ze vervelend is bij jou naar hem kan brengen?
Wel de lusten, niet de lasten, zo klinkt het een beetje
Zijn reactie?
Hoe reageerde hij toen je duidelijk maakte dat je het daar niet mee eens bent?
En voor de duidelijkheid, je hebt helemaal gelijk.
Wat een giller! Hoe bedenken sommigen het toch?
Maar misschien komt het idee van zijn vrouw.
Wanneer je het positief formuleert, kom je waarschijnlijk het verst.
Ruzies moeten zo snel mogelijk bijgelegd worden. Ook tussen vader en dochter.
Een dochter heeft een vader nodig die haar laat zien dat hij niet wegloopt van zijn verantwoordelijkheden met als gevolg dat ze respect voor hem zal hebben.
Het is niet omdat een vader zijn dochter straft dat zijn dochter hem minder graag zal zien. Echter haar straf ergens anders laten uitzitten, zal haar een ongewenst gevoel geven.
...
Groetjes
Vreemd
Dat is nou nog eens een verantwoordelijk vader,wel de lusten ,niet de lasten.
zal hij toch even moeten wachten tot hij opa wordt,dan gaat dit op,nu zal hij toch echt nog even moeten opvoeden!
Het kan zijn dat ik er niet ben
Dat zou mijn reactie zijn. Ik zou mijn kind hier niet de dupe van laten worden. Het kind zal het waarschijnlijk niet ervaren als straf. Je ex moet dan bovendien eerst met jou contact opnemen of je wel thuis bent. Dan hoor je het verhaal van zijn kant, daarna van je dochter en dan zelf zo neutraal mogelijk blijven en je dochter helpen om hiermee om te gaan, liefst door haar zo snel mogelijk weer terug te krijgen. Met een telefoontje naar ex: ze komt terug, jullie moeten het toch echt samen uitzoeken (variaties al naar gelang de situatie, maar zonder enig waardeoordeel over hoe ze het moeten uitzoeken).
Tsjor
Origineel
Deze kende ik nog niet. Ik weet wel dat boze kinderen dreigen met "ik ga naar mama/papa". Maar dat mama's/papa's dat ook doen is nieuw voor mij. Kortom, heel kinderachtig gedrag. Dom ook. En verder sluit ik me geheel aan bij de bovenstaande reacties.
Carmen.
Ik snap het helemaal hoor!
Het zal wel niet politiek correct zijn, maar ik snap het systeem helemaal hoor! Als zoon zich niet aan mijn regels hier wenst te houden (vanavond was hij gruwelijk brutaal en weigerde hij pertinent zijn eigen zooi op te ruimen), dan gaat hij maar bij zijn vader proberen zijn wil uit te oefenen. Hij is hier altijd welkom, hij woont hier en gaat in weekenden (1x per 14 dagen) naar z'n vader en elke woensdag.
Kinderen proberen ook hun ouders uit te spelen namelijk. Hij mag hier zijn, hij hoeft niet veel, maarzijn eigen zooi opruimen is toch wel een standaardeis.
Ik heb hem ook een aantal keren bij zijn vader weggehaald omdat ze samen letterlijk aan het vechten waren. Dus heel raar vind ik het niet dat een kind naar de andere ouder gata wanneer er iets niet goed gaat. En ja, later praat je dat dan eerst weer uit. Later.
Hangt ook van het kind af trouwens hoor. Dit geldt alleen voor oudste zoon. Voor al mijn andere kinderen ligt het weer heel anders. Maar met hem moet ik het heel duidelijk spelen.
Volwassen worden tussen vader en moeder
Vandaag in Trouw bij Beatrijs een soortgelijk verhaal, alleen dan van de kant van stiefmoeder. Zij is getrouwd met een gescheiden man, samen twee kinderen. Kind uit eerste huwelijk woont bij moeder, kind wordt 13 jaar, moeder begint de greep te verliezen, kind verblijft vaker bij vader, stiefmoeder gaat zich beklagen, o.a. over het feit dat een 13-jarig kind 's avonds wat langer opblijft en stiefmoeder de avonden niet meer gezellig alleen met vader heeft. Arme 13-jarige, die nog groot moet worden en eigenlijk in dat proces alleen maar te horen krijgt dat het bijbehorende (wellicht lastige, maar zelfs ook het normale) gedrag het kind ongewenst maakt.
Pubers gaan op eigen benen staan en ze maken dat niet altijd op een prettige manier kenbaar. Gescheiden ouders hebben het voordeel, dat ze het vangnet voor de puber juist iets groter kunnen maken dan ouders die samen in één huis wonen: tussen vader en moeder is heel wat meer ruimte om boosheid, frustraties, eigen wil en verleggen van grenzen te verkennen. Elke ouder kan en mag daar op een eigen manier mee om gaan en het kind begint langzamerhand wat zelfstandiger keuzes herin te maken: als ik bij moeder niet uit mag ga ik in het weekend wel naar vader, moeder over de rooie, maar het kind heeft weer wat meer experimenteerruimte.
Ik beschouw het als een goed, een van de weinige winstpunten van een echtscheiding voor kinderen: als je het even niet ziet zitten bij de ouder waar je bij woont heb je in elk geval een andere ouder, die op een andere manier (of soms verrassend en helaas op dezelfde manier) met je om gaat. Als beide ouders daarover elkaar niet in de haren vliegen, maar alert zijn op wat het kind ermee doet, als ze zich niet met elkaars opvoeding bemoeien, wel kontakt houden als er signalen zijn dat er iets ernstig mis dreigt te gaan (en dat is niet: moeder over de rooie, omdat het kind uit mag van vader), dan is er juist grote winst uit te halen.
Ik zou het punt van Anja dus puur praktisch houden: het kan zijn dat ik er niet ben, dus bel eerst even op. En het kind weer terugsturen zodra de ergste storm over is.
Tsjor