U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Kind klaagt over gebrek aan aandacht bij zijn vader
Dag allemaal,
ik heb al eerder over geschreven maar het probleem duurt voort en ik weet niet meer zo goed hoe zoon erbij te helpen. Mijn ex en ik zijn ruim anderhalf jaar geleden uit elkaar gegaan, in goed overleg voor zover het kan en als "goede vrienden". Ons dochter is volwassen, we co-ouderschappen over onze zoon van bijna 12. Vanaf bijna het begin klaagt zoon dat het bij zijn Pa niet gezellig is, dat zelfs als papa thuis is het eenzaam voelt, dat zijn vader geen aandacht voor hem heeft, niet met hem praat etc. Nu herken ik het wel, we zijn niet voor niets uit elkaar gegaan. Mijn ex heeft een zware baan en draagt veel verantwoordlijkheden, ook prive. Door omstandigheden bezitten we drie huizen die door de crisis niet verkoopbaar zijn, de huurder van een van de huizen is vertrokken en laat een huurschuld achter dat exman moet opvangen etc. Financieel zwaar, wel te dragen door zijn inkomen maar goed, niet leuk. Mijn ex heeft inmiddels een vriendin in zijn land van herkomst, gaat er redelij vaak naar toe, ik had gehoopt dat het hem op zou vrolijken maar het is dus niet zo. En zondagavond kwam zoon huilend naar me toe, ik lag net in bed en dacht dat hij sliep, maar hij vertelde dat hij er tegenop zag om terug naar zijn pa te gaan op maandag, da het echt niet leuk bij pa is, dat hij lang alleen is tussen school en terugkomst vader (school gaat om 15.00 uit en vader is nooit eerder dan 18.30 thuis), dat zelfs als papa thuis is hij nigt ect met he praat, hij kookt, ze etrn op de bank voor de TV en gaan rond 20.30 naar boven, zoon moet da douchen en naar bed, mag nog even lezen opbed, papa zit achter de computer te werken of te chatten met zijn vriendin. Het klinkt herkenbaar, en zooo troosteloos. Het huis zit er overigens precies zo uit, de spullen dat ik meegenomen heb na descheiding zijn nigt vervangen (schilderijen, planten ec) en het huis is een kale huls geworden.
Ik denk dat mijn ex eigenlijk al jaren depressief is, maar hem kennend (zijn levensmotto is "praten helpt niet") zal hij niet om hulp gaan vragen bij de huisarts of bij een vriend, dat hij overigens alleen in lad van herkomst heeft.
Ik had als principe niet mee bemoeien, maar. het verdriet van zoon breekt me op en ik voel me zo onmachtig. Ik heb van mijn ex kunnen scheiden maar mijn zoon kan niet van zijn vader scheiden. En ik wil ook niet hun relatie verstoren, dat mijn ex van onze zoon houdt betwijfel ik niet. Hij zorgt alleen niet fijn voor hem: materieel dik in orde maar emotioneel afwezig.
wat ka ik doen
Sini
tja, lastig
Ik denk dat ik dit toch met mijn ex zou proberen te bespreken. Je zoon heeft het geprobeerd maar dringt niet door. Dan vind ik bijna 12 nog echt wel een leeftijd waarop je als ouder dingen bij de andere ouder mag aankaarten.
Je kunt je zoon niet beloven dat het gaat veranderen, je kunt wel beloven dat je het er met zijn vader over zult hebben.
Wat ik zeker mee zou nemen naar mijn ex is dat hij zijn zoon op deze manier zeker tijdelijk gaat verliezen, je zoon gaat tenslotte steeds meer zelf bepalen en dan zal de keus al snel op jou plek gaan vallen als verblijfplaats. Mijn ex zou dat vreselijk vinden, maar wij hebben deze situatie dan ook niet. Ook wij staan op vriendschappelijke voet met elkaar.
tja....
ik weet niet hoe lang zoon bij vader is, maar het ligt ook een beetje aan de manier waarop jij erop ingaat, vermoed ik. Dat bedoel ik niet als verwijt, maar ga je erin mee in de zin van 'ach het is ook wel heel naar' of kikker je hem op en probeer je hem eroverheen te tillen? Laat je weten dat die tijd wel overbrugbaar is en kan hij jou steeds bereiken?(maar ik weet niet hoe lang hij steeds bij een van jullie is)
Maar als het inderdaad zo is dat je zoon een hele week bij zijn vader is, dan is het eigenlijk ook wel erg. Zoon een beetje oppeppen voor zijn week-pappa, is dan ook wel een beetje ontkennen van zijn gevoelens. En dan laat jij hem oook nog eens in de steek. Dat wil je niet.
Dus ik zou als ik jouw was de mogelijkheden gaan bekijken
hoe je hem kan steunen terwijl hij bij pappa is;
of je met vader kan kijken of hij bepaalde hele praktische afspraken kan maken met zoon over een vast moment van samen iets doen (zodat er in elk geval iets is voor hem om naar toe te leven);
met vaderafspreken om de tijd bij hem in te korten.
Lastig
Je zoon is nog maar 12 dus wel op de leeftijd dat hij nog wat hulp nodig heeft met dit soort dingen. Je ex heeft natuurlijk een bepaald karakter en manier van leven en dat verander je niet zomaar. Dus binnen zijn karakter zal je op zoek moeten gaan naar mogelijkheden.
Afhankelijk van jullie band zou ik proberen om het eerlijk te bespreken. Staat je ex open voor gesprekken over de opvoeding en over hoe je zoon zaken ervaart? Als je het probleem bespreekbaar kan maken dan kan hij misschien samen met je zoon kijken naar wat er concreet zou kunnen veranderen.
Het is natuurlijk heel lastig want je komt al vlug in de positie dat je ex zich aangevallen voelt en dan komt er van een gesprek niks meer. Heel lastig dus om dat delicaat aan te pakken zodat hij er open voor staat.
Want inderdaad je zoon is nog maar 12 maar hij is ook al 12 en binnen een paar jaar zal hij zich niet meer zo makkelijk naar zijn vader laten sturen als de band tussen hun niet goed is. Voor veel tieners is co-ouderschap al te ingewikkeld dus laat staan als de situatie in huis 1 veel leuker is dan in huis 2.
Overigens
Misschien is co-ouderschap week op week af voor je zoon nu niet meer de beste oplossing. Ik neem aan dat hij volgend jaar naar de middelbare school gaat dus misschien is het wel een idee om dit te evalueren. Misschien is het wel veel prettiger voor hem om een vaste verblijfplaats te hebben bij jou en dan van daaruit een paar keer per week naar zijn vader. Je zoon kan dan concreet afspreken met zijn vader en hij zal het gevoel hebben meer controle over de situatie te hebben. ALs het steeds maar 1 of 2 nachtjes zijn is het ook heel anders. Misschien zelfs wel leuk. Lekker een middag/avond bij vader zijn eigen gang gaan en dan de volgende middag/avond weer gezelligheid bij moeder thuis. Meer afwisseling is misschien wel de sleutel. Je ex zal waarschijnlijk altijd zwijgzaam en op zichzelf blijven want dan is gewoon zijn karakter.
Naar mate je zoon ouder wordt zal hij ook meer eigen bezigheden krijgen dus wie weet vind hij dan de extra ruimte bij vader wel weer fijner.
Geen week op week af
We hebben tot nu toe geen week op week af maar een regeling waar zoon ma-di bij zijn pa is, wisselmoment is wo middag uit school, wo middag, do en vr bij mij, en de ene weekend bij mij de andere bij pa. Ik heb het zo voorgesteld omdat ik een hele week zonder mama of papa best lang vond ten tijde van de scheiding, voor zoon vooral. Mijn rooster is dit jaar niet optimaal afgestemd op zijn schoolrooster maar ik ben toch uiterlijk om 16.00 thuis, het scheelt weer met zijn pa natuurlijk. En bespreekbaar, ja het is bespreekbaar, maar ik weet niet zo goed hoe te bespreken. Ex is op het ogenblik nogal somber (somberder dan gewoon, maar het blijft sowieso een binnevreter) en hij heeft al een paar keer "beterschap" belloft maar valt steeds terug in zijn oud gedrag.
Eini