Ik wil rust (van de hulpverlening)

Meebuigen

"Ïk heb het idee dat ik terecht ben gekomen in een soort flowchart van hulpverlening en ikzelf geen enkele controle meer heb over de situatie..."

Tja, ik denk dat je dat goed ziet. Maar gelukkig zie je het en zeg je niet rucksichtlos 'rot op met je onkunde,' want dan zijn de rapen gaar. Dat wordt inderdaad melding gedaan en dan heeft er al eens een hulpverleningstraject gefaals. Hiermee wordt zondermeer voldaan aan de eisen voor een ots: kinderen in ontwikkeling bedreigd (reken maar dat dat eraan wordt gehangen zonder deugdelijk onderzoek, zo doen we dat tegenwoordig als een omgang niet vanzelfsprekend is) en vrijwillige hulpverlening heeft gefaald.

".....In mijn eentje lukt het me niet, de hulpverlening zit vast in haar draaiboek en hij gaat maar door en gaat maar door."

Dit is precies de ruimte die juist door (het bestaan van) de omgangs'hulpverlening' gegeven wordt. Zolang deze 'hulpverlening' er is, kan je ex je via deze dame eindeloos onder druk zetten. Zij is voor hem een middel om jou aan te pakken. Helaas weinig aan te doen. Het besef is bij de instanties nog neit doorgedrongen dat ze zaken erger maken als ze hun werk niet goed doen.

Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je nu van deze hulpverlener afkraakt zoals je zelf ook zegt. Ik weet niet hoever je ex kan en zal gaan, dat is aan jou om in te schatten. Maar ik zou kijken in hoeverre het mogelijk is om het convenant te ondertekenen volgens zijn laatste eisen. En in hoeverre je daarmee ook van de hulpverlener af bent. Als dat het geval is, dan zou ik voor nu akkoord gaan. Ook al is niet alles naar je zin. Zijn de kinderen wel veilig bij hem?

Ik denk namelijk dat welk convenant er ook uit komt, dit toch mis gaat. Ik denk dat de regeling hoe dan ook binnen de kortste keren op zijn kont ligt. En dan is het aan je ex om opnieuw te procederen.

familie en vrienden?

Wat hier geholpen heeft is de inzet van familie en vrienden. Mijn vader kwam direct, uur rijden bij ons vandaan, om zaken te kalmeren. Broers en vrienden hielpen door dagjes uit met ex en kinderen. Ouders hielpen doordat ex daar altijd zelf ook terecht kon.
Heeft je ex geen familie? Is daar niet iemand bij die hem op cruciale momenten kan bijstaan of tot enige matiging kan brengen?
En wij hadden hulp van de wijkrechercheur. Die kwam in het begin langs bij ex als hij de kinderen alleen had.
Cultuur moet iemand wel even toelichten want 'cultuur' is natuurlijk geen schaamplap voor slecht gedrag.
Mijn ex heeft een vorm van autisme, maar men bleef, en blijft nog steeds, vasthouden aan de 'cultuur' van ex. Alsof buitenlandse mensen per definitie vrouwonvriendelijke gewelddadige horken zijn. Dat is op zijn minst onbekendheid maar ook een vorm van racisme om zo tegenover buitenlandse mensen te staan.
Slecht gedrag in dit soort vechtscheidingen is slecht gedrag in elke cultuur.

Bedankt

Bedankt voor je reactie. Gelukkig zie ik het dan goed. Ik ben dan bang dat ik de rit zal moeten uitzitten en hopen dat de rit ooit nog eindigt.

Helaas is het denk ik geen optie om iets volgens zijn laatste eisen te ondertekenen, want dat is juist precies wat we de afgelopen maanden hebben geprobeerd. We stellen iets op en veranderen het naar zijn laatste wensen, maar op het moment dat er getekend moet worden, weigert hij ineens en moet het ineens anders. De keer erop ligt er dan weer een aangepast plan en gebeurt hetzelfde.

Hij gebruikt het contact via de hulpverlening inderdaad maximaal omdat dit het enige contact-moment is wat we nog hebben (op de overdracht na, maar die houden we dus altijd kort als het aan mij ligt). Ik denk ook niet dat hij accepteert dat onze relatie over is. Hij stelt weleens voor na een bespreking of we dan geen "zakelijke seks" kunnen hebben, heel ziek. Hij lijkt ook echt te genieten als hij me weer eens twee uur achter elkaar in één vertrek met hem heeft gekregen. Heeft hij toch nog controle over me. Dat is denk ik ook waar hij de omgang/kinderen voor gebruikt. Heel triest.

De kinderen zijn veilig bij hem, op het incident na met het dronken willen rijden natuurlijk, wat ik direct gemeld heb en wat niet meer is voorgekomen. Verder eten ze niet genoeg fruit, gaan ze veel te laat naar bed en zo, maar dat zijn van die klachtjes die volgens mij altijd wel spelen bij gescheiden ouders.

Ik maak me meer zorgen om wat ik eerder schrijf: hoe hij de kinderen inzet. Wat dat betreft hou ik mijn hart vast want hij heeft zelf echt geen enkel idee wat voor consequenties dat kan hebben voor de ontwikkeling van de kinderen en dús de hulpverlening die daar aan vast kan zitten.

Ik voel me steeds heel slecht onder de situatie. Heb echt het gevoel gekregen dat het onmogelijk wordt gemaakt een normaal bestaan op te bouwen door én deze malloot én de hulpverlening. Alsof ze de poten onder je vandaan maaien zodra je zelf bent gaan staan.

stress verminderen

Het kan zin hebben om actief op zoek te gaan naar stressreductie voor jezelf. Haptotherapie, een intensieve hobby die je gedachten kan 'blokken', mindfullness, Ik had een gezellige vriendinnenavond waarin ik even onbezorgd kon zijn en gruwelijke situaties kon 'weglachen'.
Stoicijnen lezen, yoga doen. Iets dat ook je lichaam uit de stressreactie haalt.
Naast vitaminepillen, vooral goed en gezond blijven eten en drinken, en lief zijn voor jezelf. Kleine dingen kunnen al helpen.

AnneJ

Ook bedankt voor jouw tips. Mijn familie steunt mij enorm. Het is echter geen optie dat ze hem gaan steunen want hij is agressief naar hen toe en omdat ze weten wat hij met mij heeft gedaan (ze hebben me zelf begeleid naar de zedenrechercheurs destijds) is het eigenlijk al een klein wonder dat ze tot nu toe hun fatsoen hebben kunnen houden. Hij heeft zelf niet echt een sociaal netwerk om de-escalerend op te treden. Hij gebruikt mensen en als ze dat na een paar maanden of jaren gaan doorzien, dan dumpt hij ze (en zijn zij hun geld vaak kwijt). Wederzijdse vrienden hebben we niet want de zijne zijn er niet meer en de mijne zijn of door hem weggetreiterd of hebben gezien hoe hij is en willen dus niks met hem te maken hebben. De wijkagent is een goede tip, die ga ik even verder uitpluizen.

Qua "cultuur" vind ik het ook grote onzin om daar steeds van alles mee te vergoelijken. Ik ben alleen bang dat hulpverleenster een beetje een old school cultuurrelativistisch type is. Ze ziet het denk ik gewoon niet dat het van twee kanten moet komen. Ik val echt niet over een minuut, en ook niet over een half uurtje. Maar wel als het moedwillig wordt en er geen communicatie van zijn kant komt daarna. Mijn ex kan namelijk ook op tijd zijn op al zijn afspraken als er geld te halen valt, maar als de kinderen met hun koffertje staan te wachten is het ineens geen optie om op tijd te zijn of überhaupt te komen. We zijn hem weleens dagen kwijt geweest zelfs.

AnneJ

Ik doe aan meditatie en ik heb inderdaad aan yoga gedacht al. Leef ook aardig gezond. Elke dag groente, fruit, wandelen, drink niet, rook niet. Soms lijkt het alleen of alle inspanningen (of ontspanningen ten spijt het allemaal geen zin heeft...

Het is het nog steeds waard hoor. Ik zie ook hoe de kinderen het doen zonder dat elk moment de kans is van ruzie. Elke dag dat ik wakker wordt zonder die psychopaat naast me is er eentje die ze me nooit meer afnemen.

Advocaat

Ik vraag me af wat de hulpverleenster zit te doen. Waar komt die vandaan en wat is haar taak? Normaal gesproken wordt een convenant en ouderschapsplan opgesteld met behulp van een of twee advocaten, dus mensen die verstand hebben van regelingen en wetten. Nou ja, voor een ouderschapsplan is dat allemaal wat minder hard, maar vandaar mijn vraag: heb je wel een advocaat, heeft hij een advocaat en kunnen die ervoor zorgen dat alles rond komt?

Wat betreft alimentatie, kinderalimentatie zou hij in principe wel moeten betalen, maar als jij meer verdient dat hij kan het zijn dat jij hem partneralimentatie zou moeten betalen. Als hij er zelf niet om vraagt kan het zijn dat de sociale dienst dat nog gaat doen.

Als de hulpverleenster de regie kwijt is en ze erkent dat zelf, dan is het niet de beste weg om naar de raad voor de kinderbescherming te gaan, maar om haar opdracht terug te geven en een collega in te schakelen die wellicht meer ervaring heeft. Ik zou dat zeker bij haar onder de aandacht brengen en als dat niet met haar lukt, dan met haar teamleider en zo hoger en zo hoger. De raad voor de kinderbescherming is er niet om de problemen van een werknemer op te lossen.

Eventueel, als alles erg onduidelijk en zo is en je met meerdere instanties te maken hebt, dan zou je je eens kunnen verdiepen in www.1gezin1plan.nl. Dat is eigenlijk vooral een communicatiehulpmiddel waarin je kunt opschrijven wie wat wanneer zou doen. Het is bedoeld voor hulpverleners, maar 'cliënten' kunnen er ook gebruik van maken. Het werkt in feite dan als een soort logboek. Ik geloof dat ze dan wel een kleine vergoeding vragen. Kijk er eens naar, als het niets is dan niet.

Sterkte, uit je berichtje kom je over als iemand die rustig is, goed weet waar ze mee bezig is, de mogelijkheden en onmogelijkheden reëel inschat en er alles aan doet om daar haar eigen weg in te vinden. Ik hoop dat je dat vol kunt houden.

Tsjor

Tsjor

Tja, de hulpverleenster kwam in beeld toen hij in het begin dus geen woning had en we hun omgangsruimte mochten gebruiken. Dat mocht alleen onder voorwaarde dat we verdere gesprekken aangingen om de communicatie te verbeteren tussen ons. Daar was ik het wel mee eens op zich, ook omdat er dan een keer een derde persoon, een professional bij zat als we afspraken probeerden te maken. Alleen zie ik dus geen vooruitgang of controle bij haar.

De tip van het vragen om een andere hulpverlener ga ik dus ter tafel brengen. Ik hoop dat ze dit niet verkeerd opvat, want ik zit toch vast aan deze "vrijwillige" hulpverlening...kan ze beter te vriend houden. De site ga ik zeker eens goed bekijken!

Hij heeft geloof ik wel een advocaat (als hij de waarheid spreekt), dus ik ga inderdaad na het volgende gesprek deze week direct de mijne inschakelen om contact met de zijne te zoeken om dit uit te vorsen.

We waren gelukkig niet getrouwd, dus partneralimentatie is niet aan de orde. Dat heeft de rechter ook bevestigd in zijn vonnis. Ik verdien meer dan hij (of: ik verdien überhaupt) inderdaad. Ik zou eerlijk waar als het nu een betrouwbare man en vader was zonder twee keer na te denken vrijwillig alimentatie aan hem willen betalen, ook voor de kinderen, maar ik ben daar een aantal keer in gestonken terwijl hij er dus drank en vakanties voor zichzelf van kocht, dus aan die steen stoot ik me niet nog eens...

77Roos

Houd goed in gedachte wat je nu schrijft: je kwam er dus voor een gespreksruimte, daar kwam een voorwaarde bij (gesprekken onder begeleiding van een hulpverleenster om de communicatie op gang te brengen), een voorwaarde waarvan je wel het nut inzag, maar levert het niet het gewenste resultaat op.
Om het maar eens heel simpel te zeggen: als je nu een andere ruimte zou hebben voor de gesprekken, dan had je ze ineens niet meer nodig.

Houd dat in gedachte als straks eventueel de overgang wordt gemaakt naar AMK: het ging om een gespreksruimte.

Jammer dat dat niet bij een advocaat was, maar ik snap ook wel dat je nu niet samen één advocaat-mediator kunt hebben.

Tsjor

Omgangsruimte

Opnieuw bedankt voor je nuttige input, Tsjor!

Het extra zure aan het verhaal van de omgangsruimte hieraan is dat hij alleen deed alsof hij dakloos was en dus "niks met de kinderen kon doen". Als namelijk bleek dat hij gewoon bij een vriend woonde, dan verviel het spoed-element voor de toewijzing van een nieuwe woning aan hem. Hij kon de omgang dus geen vorm geven in de woning van die vriend.

Inmiddels heeft hij dus een woning toegewezen gekregen en is het doel van de gesprekken bij de hulpverlening veranderd in het opstellen van een ouderschapsplan met haar als mediator. Ook monitorde ze gelijk hoe de afspraken verlopen en had ik in ieder geval weer wat verslaglegging van zijn gedrag.

Maar nu die verslaglegging er al is en het verhaal blijft steken op het punt waar hij nu zit zie ik de meerwaarde er niet meer van in, helemaal omdat hij het prachtig lijkt te vinden dat hij zo nog wat contact en controle af kan dwingen over mij.

Geen tips

Ik sta hier namelijk helemaal blanco in.

Mij lijkt wel dat je beste kans bij een advocaat ligt. Dus uit de mediation en in de rechtspraak. Kun je dat niet op de een of andere manier afdwingen?

En voor de rest kan ik je eigenlijk alleen maar een hart onder de riem proberen te steken. Wat een rotsituatie, ik hoop voor je dat gauw een beetje normaal wordt allemaal.

opnames

kun je niet een aantal keer stiekem opnames maken van de gesprekken met z'n 3-en, zodat je wat materiaal hebt?
en dan inderdaad richting advocaat (nu al, om voor te bespreken en een goed plan te maken). Ik zou daar nog even niets over zeggen tegen hulpverlening (en natuurlijk zeker niet tegen man).
gr Angela

Ook geen tips

Maar ook ik wil je wel graag even sterkte wensen. Wat een klotesituatie (excusez my french) zeg! Hoop voor je op een verrassende wending krijgt waardoor er rust komt voor jou en de kinderen. Eigenlijk wilde ik zeggen dat hij hopelijk binnenkort verschrikkelijk verliefd wordt op een dame uit een ander land en besluit daar te gaan leven met haar en jou verder met rust laat maar ja... de kinderen verdienen hun vader. Dus ik hoop op een andere wending, als het meer rust brengt... Sterkte!

Probleem met hulpverlening

....dat het doel van de hulpverlening nogal eens verandert als het oorspronkelijke doel behaald wordt, geen rol meer speelt of onjuist blijkt.

Been there, done that.....

Ik ben gescheiden voor de ouderschapsplannen. Maar wat denk je dat er zou gebeuren als je de hulpverlener zou laten weten dat je vind dat een groot deel van het traject goed is gegaan, dat er gepraat is en dat er eigenlijk steeds overeenstemming wordt bereikt, maar de ondertekening niet wil lukken. En je daarom het laatst overeengekomene aan de rechter wilt voorleggen om het dan maar zo rechtsgeldig te maken (al dan niet met aanpassingen die ter zitting nog worden aangedragen door hem, maar dan staat het wel in je uitspraak). Of werkt het zo niet? Als jij rustig kunt blijven en op de eisen die ex nog neergooit (begrijp dat het niet zozeer onredelijk is, maar gewoon 'anders' moet) kunt zeggen 'ik vind het goed hoor', dan moet je zo toch je convenant kunnen krijgen en van de hulpverlening af kunnen raken?

Ja zoiets ja

Emine legt het beter uit, maar zo bedoel ik het ook.

Schoenmaker blijf bij je leest

'en is het doel van de gesprekken bij de hulpverlening veranderd in het opstellen van een ouderschapsplan met haar als mediator.'

Ik zou deze ontwikkeling (dus het meta-perspectief) zeker eens bespreken met de hulpverleenster en haar serieus de vraag voorleggen of ze wel geschikt is om dit te doen. Iedereen kan zich 'mediator noemen of vinden, maar je krijgt er brokken van, zoals bij jou. Rond een scheiding gaat het ook over wettelijke bepalingen, jurisprudentie etc. en daar moet je echt wel iets vanaf weten wil je zo'n proces goed kunnen leiden.
Advocaten die mediator willen worden kunnen pas na drie jaar werkzaam te zijn gewest als advocaat een opleiding starten die in totaal 29 maanden duurt (dus 2,5 jaar). Je kunt hier informatie vinden over de vereisten voor advocaten: http://www.verenigingfas.nl/algemeen/ontwikkelingstraject-tot-vfas-scheidingsmediator. die mensen hebben dus al een algemene juridische opleiding gehad en drie jaar werkervaring, voordat ze hiermee mogen beginnen.
Als je 'hoe word ik mediator' intypt kom je talloze opleidingen tegen die in een mum van tijd een diploma afgeven. En dan zullen er ook nog de nodige beroepsgroepen zijn die denken dat ze het met een cursusje af kunnen doen.
Ik ben zelf gescheiden met (samen) zo'n goedopgeleide advocaat-mediator en ik kan nauwelijks omschrijven langs hoeveel klippen en rotsen wij op een zeer deskundige manier heen zijn geloodst. Het scheelt echt zoveel.
Vergelijk het maar met een schip, of je door een deskundige loods de haven binnen wordt gebracht of door een sportvisser. Dat is het verschil.
Eén advocaat-mediator zal wellicht niet mogelijk zijn (of hij moet het zien als een nieuwe kans om met ju in één kamer te zitten), maar ik denk dat je serieus de vaardigheden van je hulpverleenster op dit gebied ter discussie mag stellen en samen tot de conclusie mag komen, dat zij niet de aangewezen persoon is om dit goed te begeleiden. zonder dat jij dan meteen het AMK op je dak krijgt.

Overigens: je geeft aan dat je gelukkig niet getrouwd bent met deze persoon, maar je hebt wel kinderen met hem gekregen. Kinderen krijgen met iemand is zo mogelijk een nog ingrijpendere beslissing dan trouwen. Trouwen geeft alleen een juridisch kader aan waarbinnen die kinderen geboren worden. Dat is te vervangen door convenanten etc., maar in de praktijk zie je vaak dat die samenlevingskontrakten worden afgesloten op het hoogtepunt van de relatie en niet voldoen op het dieptepunt. Voor de toestanden waar je nu in zit maakt het niet veel uit, maar ik wilde het toch even kwijt.

Tsjor

wat ik me nog afvraag

Geen goede tips verder, die zijn door anderen al gegeven. Wel vraag ik me nog iets af. Je geeft aan dat je ex er vooral op uit lijkt om jou in de tang te nemen omdat hij niet kan verkroppen dat de relatie is geëindigd. Heb je dat wel eens tegenover die hulpverleenster uitgesproken, en wat was haar reactie daarop?

Groeten,

Temet

Zou ik maar ff niet doen....

Temet, wat jij zegt zou ik eerlijk gezegd maar even niet doen. Ik zou nu juist geen problemen meer bij deze dame neergooien. Want daarin zal zij weer 'noodzaak' zien om zich te blijven mengen danwel melding te doen als je dit niet accepteert.

Nee, positief......(bleh)

Update

Het is ongelooflijk, maar na een compleet mislukt gesprek vanochtend waarin hij volgens verwachting weigerde te tekenen en waarop nog een scène op straat volgde bij de auto, heeft hij vanavond het getekende ouderschapsplan bij mij thuis gebracht. Ik voel me echt kilo's lichter. Zat er de hele dag behoorlijk doorheen met het vooruitzicht van een gang naar de rechtbank met het bijbehorende getouwtrek, de kosten, de stress, dat het nu nog steeds niet geregeld was plus de dreiging van de molen van de hulpverleningsinstanties.

Ik heb een lijntje uitstaan bij de hulpverleenster met de vraag wat het concrete doel van de gesprekken nu gaat zijn.

Al met al dus even een goede update. Had ik niet verwacht!

Tsjor

Ja, ik besef me heel goed dat een ouderband zwaarder telt dan zo'n boterbriefje. Hij weigerde al die tijd overigens ook een samenlevingscontract op te stellen en te tekenen. Dat was destijds een frustratie van me, want in mijn ogen moet je zoiets voor de kinderen willen regelen, maar ik ben er nu heel blij mee.

Ik blijf altijd afhankelijk van zijn nukken, maar zijn invloed wordt met de tijd wel minder. Het is nu gezien de leeftijd van de kinderen nog een probleem als hij ineens niet thuis geeft qua omgang, want ze hebben nog opvang nodig. Dat is straks niet meer het geval.

Ik ben me ook continu bewust van mijn verantwoordelijkheid jegens de kinderen , maar ben me ook steeds meer bewust dat sommige dingen niet door mij te compenseren zijn. Het is niet mijn verantwoordelijkheid als hij afspraken niet nakomt en hen teleurstelt. Ik kan ze dan opvangen, troosten en de stabiele factor zijn maar dat is het.

Door vaak te redelijk willen zijn en in gesprek te blijven heb ik het mezelf vaak te moeilijk gemaakt. Het gevolg is dus bijna een jaar na dato pas een ouderschapsplan, eindeloze zemelgesprekken, hulpverlening die zich naar binnen wurmde omdat ik de kinderen de omgang met hun vader zo gunde. Dat was allemaal zijn pakkie an. Heb me hierdoor heel vaak in de vingers gesneden.

Met stroop...

Dus nu het plan getekend is en de kinderen omgang kunnen hebben bij hun vader als de bliksem een mooi briefje opstellen:

Beste hulpverleenster,

Hartelijk dank voor de hulp.

Alles doelen zijnbehaald: de kinderen hebben omgang met hun vader en de ouders hebben dit vastgelegd in een ouderschapsplan waar beide ouders tevreden mee zijn.

Met dit schrijven beëindig ik de hulpverlening.

Graag ontvang ik nog een ontvangstbevestiging.

Groet

Opsturen en klaar. Hiermee hoef je niet bog een keer in gesprek en ben je hopelijk van hen en je ex (de laatste zoveel mogelijk) af.

Opluchting

77Roos, wat een opluchting moet dit zijn na een jaar getouwtrek. Je hebt goede voornemens gemaakt en ik hoop dat je in staat zult zijn om die vol te houden. Veel sterkte.

Tsjor

Eens met Marsy....

...dat is een hele goede tip van Marsy, de hulpverlening schriftelijk beeindigen. Hiermee voorkom je ook dat ze nog doorvraagt of zegt dat ze doorgevraagd heeft en constateerde (nou ja wilde constateren) dat er nog taken voor haar liggen...Doen zoals Marsy zegt en weg is dit gevaarlijke vrouwtje uit je leven.

Ik zou nu zeker niet meer gaan evalueren of boven water zien te krijgen wat voor schoenmaker zij nou eigenlijk is en wat haar leest is. Afschudden. Zoals Marsy het zegt.

Je hebt nu je plan en als ex het straks toch weer niet nakomt, zul je daar zelf uit moeten zien te komen, houding in moeten zien te vinden en moeten reageren naar wat zich dan voordoet. Je weet nu dat je er feitelijk alleen voor staat en dat hulpverlening echt niet alleen maar rozegeur en maneschijn is. Feit is wel dat als de omgang spaak loopt en jij doet niets, dan is hij degene die actie moet nemen door bv naar de rechter te stappen. Zolang hij dat niet doet is er niets aan het handje. Zorg wel altijd dat je niets te verwijten valt!

Zo'n briefje klinkt best goed

maar ik denk dat er toch een uitnodiging volgt voor een gesprek.
Ik denk niet dat de hulpverlener het dossier kan afsluiten met een briefje van één ouder.
Ik denk bovendien dat ze aan de andere ouder zullen vragen hoe hij er over denkt.

Uitnodiging

Hmmm, daar denk ik anders over Moni.
Een hulpverlener kan namelijk ook geen traject lopen met maar een ouder.
Het is nog altijd zo dat als 1 ouder geen toestemming geeft, een kind niet behandeld kan worden. Dus als 1 ouder zegt: ik ben tevreden, het is niet meer nodig.....ja wat dan? Ze kan niet gedwongen worden om te komen he. Behalve als er het probleem niet opgelost zou zijn, dan kan men er 'iets' mee, een melding maken. Ik zou trouwens in mijn briefje heel voorzichtig zijn met op te schrijven te zeggen dat je tevreden over de hulpverlening bent. Dat geeft je later, mocht de hulpverlener zich aan je willen binden door melding te maken, namelijk een hele moeilijke positie. Maar ik zou ook niet meer proberen neer te leggen waarover je ontevreden bent. Want je bent kwetsbaar omdat je kinderen hebt. Zo is het gewoon. Als ze je wat wil doen omdat je naar haar teamleider stapt, dan kan ze zo het amk inschakelen. Als ze zich aan je wil binden ook. Dus echt een neutraal briefje.

Het is dan hoe dan ook aan ex om aan te geven dat hij vind dat er nog wel hulp nodig is en waarvoor dan. En dan kun jij heel neutraal antwoorden dat 'we eerst eens gaan kijken hoe het gaat nu er rust is gekomen doordat het ouderschapsplan er eindelijk is.'

Ennuh, als je een uitnodiging krijgt voor een afsluitend gesprek, je kunt gewoon aangeven dat het voor jou al afgesloten is nu het plan er ligt.