Hij wil niet weg

Als hij jou op school als hysterisch en overspannen afschildert op eenzelfde manier als hij zich thuis gedraagt dan weet men op school ook wel hoe de vlag erbij hangt.

Heel veel sterkte, en probeer inderdaad vooral kalm en vastberaden te blijven. Wel ontzetten beroerd dat hij het zo over de rug van de kinderen uitspeelt. Helemaal zijn fout enzo, maar jij hebt er ondertussen wel mooi buikpijn van...

Groeten,

Temet

Twee dingen

Er lopen twee dingen tegelijkertijd, maar eigenlijk zijn het wel onderscheiden problemen:
- de relatie is over;
- hij moet vertrekken.

Even terug naar je beginpost, daarin schrijf je: 'Onze relatie is al een hele tijd slecht maar mijn vriend wil hier niets in veranderen. Hij wil er niet over praten en wil ook geen toekomstplannen maken. De ruzies en de stress worden mij nu echt teveel. Ik wil onze relatie beëindigen maar hij weigert om weg te gaan.'
Heb je hem al eerder duidelijk gemaakt dat de relatie voor jou ten einde is? Of was jouw mededeling over de advocaat eigenlijk de eerste duidelijke mededeling dat de relatie ten einde is? Indirekte mededelingen worden meestal slecht begrepen (aan beide kanten).

Dan het automatisme waarbij jij ervan uitgaat dat hij het huis uit moet, waar baseer je dat op? Dat jij de hypotheek betaalt? Dat is vaker omgekeerd zo, man werkt en betaalt de hypotheek, maar dat leidt dan niet direct tot een terechte claim op de woning. Wel is er een financieringsprobleem als je uit elkaar gaat: wie blijft in de woning achter, hoeveel overwaarde zit er in de woning, de ander moet uitgekocht worden, en de blijvende moet de hypotheek gefinancierd krijgen bij de bank. Dat soort praktische redenen leiden er vaak toe, dat degene die het meeste verdient ook in de woning kan blijven. Maar er is geen recht, dat opgebouwd wordt omdat iemand de hypotheek betaalt en de ander niet. De woning staat o jullie beider naam.

Dus: als hij wat gekalmeerd is toch nog eens rustig aangeven dat de relatie over is. Dat zou eerst tot hem moeten doordringen, voordat hij verder kan. Want de vraag: wat nu, dat is eigenlijk een vraag waar jullie beiden aan moet gaan staan. Wie in de woning blijft is dan een tweede vraag, die met name ook over praktische en financiële zaken gaat.

En alle rare dingen verzamelen die hij nu doet en zegt, dat heeft geen zin. Geen mens is op zijn best als hij of zij een relatie ziet beëindigen, huis moet verlaten en waarschijnlijk (dat verwachten mannen) de kinderen nauwelijks meer kan zien. Dus zelf rustig blijven en begrijpen dat het pijn doet lijkt mij het beste. Zeker neit gaan verzamelen als argument om te laten zien hoe erg hij wel niet is. De beslissing om te scheiden heb je genomen voordat je het hem hebt gezegd, dus die is op andere ervaringen gebaseerd.

Tsjor

Tsjor

Dank je voor je uitgebreide reactie. Het is niet zo dat mijn vriend niet eerder wist dat het wat mij betreft niet meer ging. Ik ben al zeker twee jaar bezig onze relatie te beëindigen. heb hem al vaker verzocht weg te gaan of dat ik met de kinderen weg zou gaan maar dat hij in dat geval wel de lasten van de woning moet gaan betalen. Ik kan geen twee woningen financieren. Hij weigerde zoals hij nu weer doet. Het verschil is dat ik dit keer een advocaat heb ingeschakeld.

Als hij de hypotheek wil overnemen en in het huis wil blijven wonen vind ik dat prima. Ik zou graag ergens anders willen beginnen. Ik eis en verwacht niets van hem. Hij mag meenemen wat hij maar wil mag de kinderen zien zo vaak hij wil en hoeft geen cent te betalen als we maar uit elkaar kunnen.

Mijn verhaal hier is ook niet om hem zwart te maken, dit zijn gewoon de feiten. Ik zou het heel graag anders zien. En tips om hier mee om te gaan zijn welkom. Ik wil dit irl niet met mensen bespreken. Tenslotte blijft hij de vader van mijn kinderen. Ik zou het heel erg vinden als ouders van vriendjes of anderen weten hoe hij doet tegen mij en de kinderen.

Hij heeft trouwens een fulltime baan dus zou het financieel prima moeten redden. Ik heb geen inzage in wat hij met zijn geld doet.

Ik kan mijn eigen uren bepalen dus de zorg voor de kinderen komt grotendeels op mij neer. Waar het op neer komt is dat ik niet begrijp waarom hij vindt dat we bij elkaar moeten blijven. Er is echt geen greintje liefde meer tussen ons. Als we geen koopwoning hadden en de hypotheek niet als een molensteen om mijn nek hing, was ik allang weg gegaan.

Voor opgelucht

Hij is geen slechte vader. Hij houdt veel van de kinderen en wil het beste voor ze. Hij ziet alleen niet in dat de kinderen erbij betrekken slecht voor ze is. Hij vindt mij juist een slechte moeder omdat ik wil dat hij weggaat. Tenslotte mishandelt hij me niet en is het voor kinderen beter om in een gezin met twee ouders op te groeien.

"Tenslotte mishandelt hij me niet en is het voor kinderen beter om in een gezin met twee ouders op te groeien."

Mishandeling is niet alleen als hij je bont en blauw gaat slaan, er is ook zoiets als emotionele/psychische mishandeling. En dat doet hij als hij je omlaag haalt/probeert de kinderen tegen je op te hitsen/je bedreigt enzovoorts. Onderschat de gevolgen hiervan aub niet.

En of het beter is voor kinderen om met 2 ouders op te groeien? Als de ouders tenminste respect voor elkaar hebben ook al is het niet de grote liefde, dan waarschijnlijk wel. Maar het is zeker beter om bij een tevredene single-moeder/vader op te groeien dan in een zogenoemd compleet maar ongelukkig gezin.

Het gekke is dat zolang je in deze situatie zit valt het je niet eens op HOE erg het is om zo te leven... Het viel mij pas op toen ik zag hoeveel beter ik me voelde toen hij weg was en hoeveel beter ik nu kan moederen. Al dat geruzie en piekeren vreet een heleboel energie ook al leer je ermee te leven, maar je zal verbaasd zijn over hoeveel energie je straks heb en dat komt natuurlijk ook de kinderen tegoede. Want de energie die je nu nodig heb om te overleven kan je straks gewoon voor de kinderen en jezelf gebruiken.

Wel over praten irl

Goed gedaan. Nu voet bij stuk houden! Inderdaad rustig en standvastig, laat hem de scenes maar trappen. Ik denk overigens dat je er beter wel irl over kan praten. Niet zomaar met iedereen maar wel met mensen die dichtbij je staan. Jij vindt het rot voor hem dat zijn imago dan aan flarden ligt maar deze geheimhouding beschermt hem en geeft hem ruimte om te doen wat hij doet. Jij verzwijgt zijn wangedrag om hem te ontzien. En waarschijnlijk ook deels omdat je je schaamt dat je in deze situatie zit? Dat is onderdeel van die jarenlage ongezonde dynamiek. Ik zou zeggen: gooi die boel open. Lucht erbij. Dat geeft jóu ruimte om te bewegen. Als zijn gdrag in de openbaarheid komt, ontstaat er een heel andere dynamiek die waarschijnlijk beschermend en steunend is voor jou. Je hoeft hem echt niet uitgebreid zwart te maken. De gebeurtenissen beschrijven en vertellen hoe jij die ervaart, zoals je hier doet, is meer dan genoeg.
Sterkte! Jo Hanna

Makelaar en bank

Blijkbaar is je boodschap dat de relatie over is niet goed doorgekomen, of heeft hij gedacht dat een vorm van 'living apart together' goed mogelijk is en beter is voor de kinderen.

Ik heb wel nog een tip voor je: het huis is het grootste probleem nu. Het huis (en de hypotheek) staat op twee namen. Je wil daar één naam van maken en wat jou betreft mag dat jouw naam zijn of zijn naam.

Ik zou in elk geval naar de bank gaan om dit te bespreken: hoe gaat dat in zijn werk?

De bank zal je inkomen toetsen: kun je één hypotheek wel dragen? (of kan hij....als hij de woning wil houden, maar dan zal hij naar de bank moeten). Daarna moet je de hypotheek opnieuw afsluiten volgens de nu geldende regels. Daarbij is het ook van belang hoeveel de woning waard is.

Er moet dus nog een waardebepaling komen van de woning Daarvoor moet je naar een makelaar. Op basis van die waardebepaling kan eruit komen dat je overwaarde hebt, dan moet je je partner uitkopen. Of onderwaarde, dan hebben jullie beiden een restschuld. Je kunt de restschuld van je partner overnemen, als de hypotheekverstrekker dat toelaat, maar daarvoor moet je dus bij de bank zijn en misschien ook bij de belastingdienst.

Tsjor

Maar tsjor

Voor al de dingen die jij noemt heb ik zijn medewerking nodig. Ik kan het huis niet te koop zetten zonder zijn handtekening en kan hem ook niet van de hypotheekakte krijgen of mezelf zonder zijn medewerking. Hij weigert, zegt gewoon botweg nee.

Hij wil zo doorgaan met zijn vieren in een huis, ik de vaste lasten hij de boodschappen en zijn persoonlijke uitgaven. Hij wil niet bijdragen in het huishouden, gelukkig hebben we wel een hulp voor vier uur in de week. Hij vindt dit inderdaad beter voor de kinderen en misschien is dat ook zo maar ik merk dat ik het niet meer trek.

Johanna

Je hebt helemaal gelijk. Ik schaam me idd. Je ziet zo vaak mensen uit elkaar gaan en dan ben ik gewoon jaloers. Waarom lukt het mij niet? Het stomme is dat als we wel getrouwd waren ik veel meer mogelijkheden had gehad. Een huwelijk kun je namelijk ontbinden (scheiden) ook als je partner niet wil. Iemand zijn eigen huis uitzetten is veel moeilijker. En zelf weg gaan kan niet omdat hij niet wil betalen voor het huis. Vandaar dat een kort geding de enige uitweg lijkt.

Nieuwe vrijheid

Het via de kinderen spelen, gebeurt alleen als ik probeer onze relatie te beëindigen en hem weg te krijgen. Als ik dat loslaat negeren we elkaar grotendeels en zijn we redelijk beleefd als we wel samen zijn. Tsjor noemde het al Living apart together. Voor hem werkt dit prima.

En wat gebeurt er....

Als jij de hypotheek ook niet meer betaalt?

Lijkt me dat de bank dan gaat ingrijpen. Daar zou je het natuurlijk ook op aan kunnen laten komen. Maar je zou dat ook voor kunnen zijn door alvast eens met de bank te gaan praten. Misschien dat een gesprek daar hem op andere gedachten kan brengen.

Al met al sta je nu eigenlijk met je rug tegen de muur. Daar kun je alleen maar wegkomen door naar voren te gaan. Als je niks doet gaat dit zich echt niet vanzelf oplossen.

Mij lijkt het scenario waarbij jij hem kunt achterlaten in zijn huis en zelf met de kinderen wegkunt de meeste kans geven op een geruisloze aftocht.

Geen goed plan

Ginny, dat lijkt me geen goed plan. Als Pia stopt met betalen is de uiteindelijke consequentie dat het huis executoriaal wordt verkocht waarbij het veel minder opbrengt dan bij een gewone verkoop. Daar is iedereen (behalve de nieuwe koper) ernstig de dupe van.

Om de zaak te forceren of bijna-ex van de ernst van alles te doordringen is het ook niet nodig. Een kort geding is al ernstig genoeg.

En Pia, ik roep het ook nog maar eens: je moet nu doorzetten. Kennelijk roep je al twee jaar dat je weg wilt maar heeft hij het tot nu toe tegen weten te houden. Als je nu terugkrabbelt kun je je er net zo goed bij neerleggen dat je zo door blijft modderen tot de jongste 18 is.

Ik vind niet dat bij elkaar blijven voor de kinderen altijd een slecht idee is, maar als ik jouw beschrijving zo lees lijkt het in jouw geval wel een zeer slecht idee. Je hebt nu al een grote stap gezet, die je nog niet eerder gezet had. Doe nu de rest ook maar.

Groeten,

Temet

Temet

Dat is ook niet wat ik zeg!

Maar deze situatie blijft alleen maar voortbestaan omdat Pia blijft doorbetalen. Er zijn meerdere manieren om uit deze impasse te komen.

Overigens denk ik dat een restschuld na executieverkoop op dit moment Pias kleinste probleem zou zijn.

En verder ben ik het wel met je eens dat ze een kort geding zou moeten beginnen.

Gevaarlijke aanpak

Ginny:
"Maar deze situatie blijft alleen maar voortbestaan omdat Pia blijft doorbetalen. Er zijn meerdere manieren om uit deze impasse te komen."
Ja, maar wanbetalen is een gevaarlijke aanpak voor Pia. wat verwacht JIJ dat het haar oplevert?

Lezen is moeilijk, blijkbaar

Ik zeg niet dat Pia moet stoppen met betalen.

Ik zeg alleen dat ze daar wel eens een discussie over zou kunnen voeren. Met de bank en met haar partner.

Als zij zo blijft doorgaan, zal er niks veranderen. Partner vindt het allemaal wel best, en dat snap ik best.

Ginny

Pia is al voornemens een kort geding te starten. Dat is ten eerste het aangewezen middel voor dit probleem, en ten tweede werkt dat veel sneller dan dat niet-betalen van de hypotheek effect heeft (en als dat laatste effe4ct heeft is het ook nog eens een nadelig effect voor Pia zelf). Het is daarom voor mij niet zo goed te snappen wat niet betalen nou voor positiefs zou moeten brengen. Want nogmaals: een kort geding doordringt meneer ook wel van de ernst van de situatie.

Als Pia bij nader inzien zou afzien van een kort geding valt niet te verwachten dat ze niet-betalen (met daaruit voortvloeiende oorlog, plus financiële rampspoed voor beide partijen) wel zal doorzetten.

Vandaar dus.

groeten,

Temet

Temet

Jij hebt een juridische achtergrond (toch?) en voor jou is het opstarten van een kortgeding dus een logische stap. Voor mensen die daar anders in staan kan dat echter een hele grote stap zijn.

Verder ben ik het met je eens dat dit voor Pia ook de eerste stap zou moeten zijn. En dat heb ik ook al aangegeven.

Maar wellicht is deze stap voor Pia dus te groot en te onoverzichtelijk. In dat geval zou een goed gesprek met de bank waar duidelijk verteld wordt dat beiden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de hypotheek de knop om kunnen laten gaan bij mijnheer. Het is natuurlijk ook zo dat als Pia niet meer betaalt hij ook een probleem heeft. Wellicht dat anderen hem dat beter aan zijn verstand kunnen peuteren.

Maar nogmaals (en dat is dus voor de 3e maal) de stap naar de advocaat is logischer, maar misschien voor Pia dus nog te groot.

Voor wat jij wilt heb je ook de medewerking van de bank nodig. Het huis (en de hypotheek) staat nu op twee namen. Dus als jij er wil blijven wonen (gaat niet over huis te koop zetten) dan zal de bank toch moeten meewerken. En als je hem eruit wil zetten zul je toch ook een verdeling moeten maken van de restschuld dan wel de overwaarde van het huis. Bovendien is elke stap die je in die richting zet een duidelijk teken dat het je ernst is.

Tsjor

"Het via de kinderen spelen, gebeurt alleen als ik probeer onze relatie te beëindigen en hem weg te krijgen. Als ik dat loslaat negeren we elkaar grotendeels en zijn we redelijk beleefd als we wel samen zijn. Tsjor noemde het al Living apart together. Voor hem werkt dit prima."

Als hij het via de kinderen speelt zodra jij zegt uit de relatie te willen dan is dat psychische mishandeling. Hij gebruikt de kinderen als onderpand om jouw zwijgend te houden en zo verder te kunnen gaan. Voor hem is het duidelijk geen probleem en ook zeker een heel groot stuk gemakzucht.

Mijn ex deed dat ook - probeerde dochter aan te praten dat ik gek ben. Dochter is gelukkig slim genoeg om zoiets niet te geloven. Dochter wil nu helemaal geen contact meer met hem. En moet dat gelukkig ook niet want ex is haar biologische vader niet.

Zoals je jouw eigen ex beschrijft zal ik niet erop rekenen dat het fair play gaat worden. Ik zal ook niet maatschappelijk werk ermee betrekken voor het geval dat je dat van plan was. Ik had de illusie dat MW mij zou gaan helpen, er waren genoeg dingen die tegen ex spreken (dreigingen tegen mij, arrestatie wegens illegale bezigheiden) maar hij kon ze nog inpalmen en tegen mij opbrengen. Te gekke toestanden, hij werd vertroetelt en ik behandelt als een crimineel terwijl ik geen strafblad heb en hij wel.

Ginny

Ginny:
Maar wellicht is deze stap voor Pia dus te groot en te onoverzichtelijk. In dat geval zou een goed gesprek met de bank waar duidelijk verteld wordt dat beiden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de hypotheek de knop om kunnen laten gaan bij mijnheer."
En gaat dat werken? dan de bank zin hebben in zo'n gesprek, en meneer zin hebben om te komen.

Tja tinus

Zeg jij het maar...

Mijn glazenbol is tijdelijk misplaatst.

Ondertussen

Her loopt hier niet lekker. Nu zijn eerste boosheid wat gezakt is en hij de brief van mijn advocaat ontvangen heeft, is hij vastbesloten om het gevecht aan te gaan. Hij heeft zelf ook een advocaat ingeschakeld en gaat geen gehoor geven aan het verziek de woning te verlaten in het belang van de kinderen. Hij heeft nog een week de tijd om dit wel te doen en anders volgt het kort geding.

Het niet meer betalen van de hypotheek heb ik overwogen maar ik heb niet genoeg inzicht in wat voor gevolgen dit voor mij kan hebben. Ik denk niet dat ik de stress van onbetaalde rekeningen en incasso procedures erbij kan hebben. Gedwongen verkoop klinkt ook niet fijn.

Ik hoop eigenlijk dat hij van gedachten veranderd en samen met mij gaat werken aan zo goed mogelijk uit elkaar gaan. Ik probeer niet mee te gaan in het geruzie en de verwijten. Kennen jullie de film The war of the roses? Die gaat over een stel dat elkaar het licht in de ogen niet gunt en na een boel ruzie en gedoe eindigt op de rokende puinhopen van wat ooit hun huis was. Zo wil ik niet eindigen. Maar het is heel moeilijk.

Onredelijk

Pia:
"Kennen jullie de film The war of the roses? Die gaat over een stel dat elkaar het licht in de ogen niet gunt en na een boel ruzie en gedoe eindigt op de rokende puinhopen van wat ooit hun huis was. Zo wil ik niet eindigen. Maar het is heel moeilijk."
Gelukkig heb je dat (iig deels) zelf in de hand. Ook al gedraagt je ex zich onredelijk, jij kunt je redelijk blijven opstellen.

Samenwerken

Je schrijft: 'Ik hoop eigenlijk dat hij van gedachten veranderd en samen met mij gaat werken aan zo goed mogelijk uit elkaar gaan.' Mooie hoop, maar nu naar de praktijk.
jij hebt een advocaat ingeschakeld, het is logisch dat hij nu ook een advocaat heeft ingeschakeld en dat maakt het er niet gemakkelijker op.
Wat jij van hem vraagt is dat hij weg gaat. Voor hem betekent dat: huis uit, weg van de kinderen en wellicht (dat zijn zijn advocaat ook vertellen) alimentatie gaan betalen. Hoe gelukkig zou jij zelf zijn als je het huis uit zou moeten, de kinderen hooguit nog met een omgangsregeling zou zien en wellicht ook nog een hoop geld kwijt zou zijn?
Wat zou die 'samenwerking' hem opleveren? Wat heb je hem te bieden?

Er zijn nog een paar vragen waar jullie wellicht nog doorheen zouden kunnen gaan.
Een vraag voor hem: wat voor betekenis heeft het voor hem om met een vrouw te leven die elke dag aangeeft dat ze niet met hem wil samenleven?
Een vraag voor jou: waarom is het samen/apart leven niet te doen voor jou, mede gelet op het belang van de kinderen, wat denk je te winnen met apart gaan wonen? Kun je daar nog met hem over praten?
En ook voor jou, is het ook mogelijk dat jij weggaat en dat hij in de woning blijft met de kinderen? Als ik het goed begrijp heeft hij eigen inkomen, bovendien zou jij hem dan alimentatie moeten betalen, en wellicht kan hij met dat geld de woning zelf helemaal overnemen.

Maar als je nu nog en samenwerkingsrelatie wil, dan zou je toch moeten bedenken war hij daarbij te winnen heeft, wan top dit moment staat hij op alle punten op verlies.

Tsjor

Wat hij wil

Hij heeft eindelijk verteld wat hij wil. Hij wil met de kinderen in huis blijven wonen. Ik mag dan het huis uit maar moet wel iedere ochtend de kinderen uit bed halen, het ochtendritueel doen en ze naar school brengen. Hij moet namelijk om acht uur al vertrekken om op tijd op zijn werk te zijn. Uiteraard moeten ze dan overblijven of ik moet ze ophalen en ook na schooltijd wil hij dat ik ze ophaal naar zijn huis breng, het eten kook en ze naar bed breng. Hij is meestal rond 18.00 thuis en dan nog eten koken etc is hem te veel gedoe.

Hij wil ook dat ik het huishouden blijf regelen want daar is hij niet goed in en hij wil dat ik in ieder geval de hypotheek blijf betalen dan wil hij erover denken het gas licht en water te betalen.

Is dat pok wat jij in gedachten had Tsjor? Klinkt redelijk? Hij verliest dan niets dus zo maar doen dan?