Het gaat helemaal mis met ex

Is hij daadwerkelijk gevaarlijk?

Ik krijg uit de posting de indruk dat je ex niet alleen zwaar in de war is maar mogelijk ook gevaarlijk. Het is in dat geval misschien geen gek idee om contact met de politie (wijkagent) op te nemen en dit voor te leggen. Misschien ook aangifte doen als hij werkelijk bedreigingen uit. Niet om hem voor de rechter te brengen oid, maar meer om te zorgen dat de politie weet wie jij bent, weet wie hij is, en zonodig kan ingrijpen als hij wel ineens op de stoep staat met een ijzeren staaf oid.

Hoe oud is je zoon? Ik zou hem geloof ik, als hij daar oud genoeg voor is, proberen uit te leggen dat zijn vader heel erg in de war/ziek/verslaafd (afhankelijk van wat zoon aankan) is, en dat het beter voor zoon is als hij nu even helemaal geen contact met vader heeft. Gewoon niet. Alles via jou. Kan jij het geraas en getier opvangen, dat lijkt me net een fractie minder erg.

En verder al zijn brieven en sms'jes bewaren en misschien de incidenten kort opschrijven als geheugensteun. Niet dat van je verwacht wordt dat je bij een rechtszaak een ellenlang verhaal over elk incident houdt (alsjeblieft niet zelfs), maar het is wel handig om een overzicht te houden van wat hij allemaal uitspookt.

Heel veel sterkte ermee.

Groeten,

Temet

Zoon weerbaar maken

In aansluiting op temet en naast de juridische adviezen zou je inderdaad kunnen kijken of je je zoon weerbaar kunt maken, met name door kennis te vergroten. Dus samen met je zoon het onderwerp 'coke' op tafel leggen en samen eens gaan zoeken naar wat 'coke' nu eigenlijk is en met je doet. Zoon (9) is oud genoeg om daarbij zelf wat vragen te stellen en zelf aan te geven wat hij wil weten. Een paar punten zijn dan belangrijk:
- het kost veel geld, dus problemen met huis;
- je gaat anders reageren, dus gekke mails en reacties en veel ruzie;
- het is verslavend.
Dat is wellicht nog het moeilijkste onderdeel, want het is voor een kind (en voor volwassenen) zo moeilijk voorstelbaar dat je niet 'gewoon' kunt stoppen.
Wellicht kun je zelfs daarna samen met je zoon een keer naar binnen lopen bij het CAD en kan je zoon daar vragen stellen.
Je zoon kan op kinderniveau de kennis opbouwen die jij ook hebt, waardoor hij meer greep krijgt op het gedrag van zijn vader en er beter mee om kan gaan. Hij hoeft dan niet van slag te zijn van een rare email, maar kan zelf dezelfde conclusies trekken die jij trekt. En hij kan zelf beslissen wat hij leest of wat hij doet met de telefoon, of met bezoek. Waarbij jij uiteraard als een bok op de haverkist zit om te kijken wat hij aankan, wat er met hem gebeurt, wat hij nodig heeft etc. De communicatie tussen jullie beiden kan dan open zijn in die zin dat jullie allebei over het probleem kunnen praten, kunnen communiceren hoe je ermee omgaat en wat je erbij voelt. Zo kun je je zoon in elk geval helpen en ondersteunen om hiermee om te gaan.

Tsjor

Bijzonder

Hoi, bedankt voor jullie reacties. Ik vind het vooral bijzonder dat jullie aangeven het met zoon bespreekbaar te maken. Ik heb dat nl laatst voor het eerst gedaan. Omdat het er nu naar uitziet dat het langere tijd zal duren voor ex de boel weer ondere controle heeft vond ik dat ik toch wat meer tekst en uitleg moest geven. Mijn vriend was het hier achteraf totaal niet mee eens, hij voorzag alleen maar prblmeen als zoon aan vader zou vertellen dat ie ervan wist, of dat ie aan jan en alleman zou gaan vertellen dat papa problemen heeft met drugs. We hebben zoon toen op het hart gedrukt er verder met niemand over te praten, vooral om een stigma te voorkomen. Maar voor mezelf bleef ik toch wel ervan overtuigd dat het niet alleen maar slecht was wat ik had gedaan, ik an mijn zoon ook niet eeuwig voorhouden dat papa 'even niet zo lekker is' of zo. En we hebben het er echt op een kinderlijke manier over gehad, dat ik ook vooral hoop dat hij hulp krijgt en zo. Maar achteraf ben ik wel erg gaan twijfelen hoor, dus vandaar, bedankt voor jullie reacties. Op dit moment is het even rustig gelukkig. Maar het blijft ene heel naar besef dat het daar helemaal mis gaat, en niemand er grip op lijkt te hebben. Ik kan alleen maar hopen dat het meevalt, of dat hij er uit zichzelf weer bovenop komt. Groetjes, Lena

Ook zo'n ex-man...

...waar het niet helemaal goed mee gaat. Hij lijdt aan post-traumatische stress-stoornis door de oorlog in Bosnie, met alle nare gevolgen vandien - depressies, gokverslaving, vroeger ook alcohol. Met de alcohol is hij gelukkig inmiddels gestopt, omdat hij aan de medicijnen zit en deze gaan niet z'samen met alcohol.

Dochter is bijna 10 en heeft hem pas enkele maanden geleden bewusst ontmoet, maar ik ben er altijd open over geweest, heb haar zo goed mogelijk uitgeleggt, wat oorlogstrauma inhoudt. Ze begrijpen meer op deze leeftijd dan je kan voorstellen, dus probeer je zoon vooral uit te leggen, dat z'n vaders gedrag niks ermee te maken heeft, of hij nu wel of niet een braaf en lief kind is.

Ik heb dochter uitgeleggt dat ex echt een goede vader zou willen zijn, maar door de oorlog is er iets in zijn hart kapot gegaan omdat hij hele erge dingen beleeft heeft, en hierdoor is het hem niet mogelijk de vader te zijn die hij zou willen zijn.

Ex was er trouwens blij over, dat zij weet, wat met hem aan de hand is en dochter heeft het hierdoor makkelijker om tijd met hem te genieten zonder al te grote verwachtingen aan hem te hebben. Als hij belt, is zij blij.

Ze hebben niet echt een vader-dochter-relatie, maar toch is deze contact belangrijk voor dochter. Ex en ik zijn goede vrienden inmiddels en hiermee ben ik wel blij. Maar ook ik moest eerst leren, om de naarigheid van me af te zetten die vroeger gebeurt is en het als symptoom van zijn ziekte te zien en niet als kwade wil van hem. Zodra dit gelukt was, ging het een stuk makkelijker en nu gaan we ongedwongen met elkaar om.

En grenzen zetten

De ene dag woest (via mail en sms), de andere dag geeft hij weer toe dat hij inderdaad niet voor zijn kinderen kan zorgen, de dag daarop is hij weer woest, en dan stuurt hij ineens mails naar mijn zoon waarin hij uitlegt dat het allemaal aan mij ligt, en hele rare taal. Mijn vriend en ik zijn nu zo'n beetje de overspannenheid nabij, en zoon begrijpt er ook niet meer zoveel van (hij is 9). Ik kan het hem ook niet helemaal uitleggen.

Aan deze stuk zie ik dat je hier problemen mee heb. Hem duidelijk te zeggen: "Let op, als je zo doet, verwijder ik je emails en hang de telefoon gewoon op als je belt. Als je normaal doet, praat ik ook normaal met je, maar niet op deze level!"

Ik heb dit ex een keer gezeggt, toen dochter 5 was en hij via telefoon aan het etteren. Daarna nooit meer een boos woord van hem, maar beleefde toon. Hij zag, dat hij met etteren het tegenover bereikt van wat hij wilde en was vanaf deze dag nooit meer aan het etteren. Je moet dit dan wel erg vastberaden overbrengen, als het per telefoon niet gaat, mail het hem. En idd niet reageren als hij dan weer ettert, maar gewoon telefoon ophangen/geen respons op email geven.

Als hij ziet dat normaal doen oplevert wat hij wil en jij niet ingaat op provocaties, leert hij het gauw. Misschien is een keer al genoeg zoals bij mijn ex. Ik hoop het voor je!

En sterkte, ik weet dat dit niet makkelijk is!

Kinderen snappen meer dan je denkt

Hier ook zo'n (a.s.) ex met ernstige psychische problemen. Over 2 maanden hoop ik dat de echtscheiding definitief wordt uigesproken, we wonen al 1,5 jaar niet meer in 1 huis.
Moest onze twee kinderen wel uitleggen wat er met papa aan de hand was; zijn gedrag was anders niet verklaarbaar. De oudste van 16 had zelf al genoeg bewust meegekregen, voor de jongste van 10 was het minder duidelijk. Ik heb hem verteld dat papa een ziekte in zijn hoofd heeft, als een soort van zaadje. Uit dat zaadje groeit telkens weer een plantje. Dan komen er mensen om papa te helpen om dat plantje te snoeien (in de kliniek) of krijgt hij pillen die helpen om dat plantje klein te houden. In jouw geval gaat papa middelen gebruiken om zich beter te voelen, zodat hij niet zoveel last heeft van het plantje. Maar de dokters c.q. de middelen helpen nooit helemaal en ze kunnen het plantje weer voor een poosje afsnoeien, maar het zaadje blijft zitten. En dus kan er telkens weer een plantje uit groeien.
Mijn zoon is erg gevoelig voor dit soort aanschouwelijke uitleg en hij refereert er ook zelf wel eens naar als het papa weer minder gaat; 'papa's plantje is weer aan het groeien'. Op dit manier kon ik hem uitleggen dat papa erg veel van hem houd en het goed bedoeld, maar dat hij af en toe doodgewoon niet kan. Zoon is er nu redelijk lakoniek onder, nu hij de situatie beter doorziet.
Kortom; ik sluit mij aan bij bovenstaande reacties: geef uitleg aan je zoon. Hij snapt meer dan je denkt. En voor wat betreft jouw reacties naar ex; wees duidelijk en vooral zakelijk. Laat je niet meeslepen in de emotie.
Sterkte!

En jezelf?

Natuurlijk is het heel belangrijk om je zoon weerbaarder te maken.

Maar hoe weerbaar ben je zelf?

Uit de manier waarop je schrijft begrijp ik dat alhoewel je je ex al een hele tijd kent, het je nog steeds erg kan raken wat hij doet. Natuurlijk komt dat ook omdat je bang bent voor de mogelijke schade die je kind op kan lopen. Maar ben je zelf wel klaar met het verhaal?

Kun je zelf wel erboven staan en denken: "Ah, zijn plantje is weer aan het groeien"? (met dank aan tutje voor de quote)
Of gooien je zijn verslavingsgedrag en zijn plotselinge stemmingswisselingen nog steeds van het pad af? Maakt het je nog steeds verward?

Probeer jezelf niet te vergeten. Ook jij moet sterk zijn, sterk genoeg voor twee als het erop aankomt. Vergeet dat niet. Als jij zijn uitbarstingen serieus neemt is het moeilijker om je zoon er weerbaar tegen te maken dan wanneer je zelf zijn 'plantje' voor ogen houd.
(echt geweldige vergelijking, tutje)

Sterkte met alles en ik denk aan je

Liefs
Beer

Mezelf

Hoi, nuttig hoor hoor at jullie allemaal schrijven over weerbaar maken kind. En leuke vergelijking met die plant ! Zoon hier is meer van de concrete info, in kinderverpakking zeg maar. Praten jullie kinderen er dan ook met anderen over? Mijn zoon is nogal een flapuit en ik zie al voor me dat hij bij jan en alleman begint over vaders drugsprobleem. Doet ie dus nu niet omdat we dat hem op het hart gedrukt hebben, maar ik kan er nu voor mijn gevoel zelf ook niet vrijuit met hem over praten. Misschien ishij toch iets te jong, ikw eet het niet. Maar ik merk wel dat hij het nodig had om te kunnen accepteren dat het nu allemaal zo lang duurt. En wat mezelf betreft, tja. Ik ben behoorlijk los van hem, zie ook welke patronen er zijn etc. maar het raakt me af en toe nog wel. Maar lang niet zo als een paar jaar geleden hoor. Ik heb nu hele duidelijke grenzen gesteld, dat had ik een paar jaar geleden niet gekund. Hij is ook iemand die je vakkundig onzeker maakt door ongeveer alles om te draaien wat je zegt, en alle schuld bij jou te leggen. Dat heb ik nu wel door, maar ik zie bijv. dat zijn andere ex daar nog meer in zit. Het is nu al een paar dagen rustig. Zoon belt nu op vaste tijdstippen daarheen zodat ex zelf niet meer belt, en verder hoor ik nu niks. wat dat zegt weet ik ook niet. Zoon heeft het wel moeilijk nu, met dat ie hem zo lang niet heeft gezien. Maar ik heb nog geen tekenen gekregen dat het wel weer kan. Het begint wel steeds meer tot me door te dringen dat hij de afgelopen jaren ontzettend veel heeft gelogen over zijn drugsgebruik. Ik begreep zo'n beetje dat sinds hij weer een relatie had het prima ging, is dus helemaal niets van waar. Het was hetzelfde als daarvoor, alleen werd het gemaskeerd door haar aanwezigheid en zorg voor structuur en regelmaat. Dat is wel iets om woest van te worden, en ik vind dat ik ook teveel mijn kop in het zand gestoken heb t.b.v. de lieve vrede. Dat doe ik dus nu niet meer! Maar dat is wel een moeilijk besef. Nou, voordat ik nu 's morgens vroeg al helemaal in een dip schiet.... Gelukkig ga ik met zoon leuke dingen doen dit weekend, uit logeren, varen en een Harry Potterfilm kijken, dus wat wil je nog meer! Groetjes, ex.

Relatie staat enorm onder druk

Hoi. Get gaat hier niet zo geweldig op het moment. Ik heb een heel leuk weekend gehad met zoon, uit logeren geweest en zo. Maar ik merkte aan zoon al wel dagen dat hij papa erg mistte. Gesprek gehad met mijn ex (telefonisch), hij was al een tijdje nuchter, kon ik ook wel horen. Zijn andere ex-vriendin heeft samen met haar moeder zijn huis geinspecteerd, alles was schoon en netjes. Zij heeft ook een gesprek met hem gehad, heeft hem ook gezien, en we hebben besloten dat de kinderen er een middag heen konden (vanmiddag). Paar uurtjes, ze zijn gaan zwemmen, eind van de middag weer opgehaald. Wel duidelijk gemaakt dat het voor een middag was, en dat bij moeilijk gedoen bij het ophalen het direct de laatste keer zou zijn. Mijn vriend was het hier totaal niet mee eens. Hij vond het totaal onverantwoord, onbegrijpelijk, volgens hem zit er een steekje aan me los. Hij praat nu al uren niet meer tegen me, maar sowieso wordt er de afgelopen weken nauwelijks gepraat en is hij het meestal niet eens met wat ik doe / hoe ik er mee omga, etc. Het is heel erg lastig want als ik dingen wel met hem bespreek wordt hij supersjaggereinig want hij wil het liever niet over ex hebben, en als ik dingen doe zonder het te bespreken krijg ik 9 van de 10 keer te horen dat hij vindt dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt. De spanning is hier zo langzamerhand om te snijden. Ik snap hem trouwens op zich wel, hij is er gewoon helemaal moe en overspannen van dat iemand anders zo'n invloed heeft op ons leven. Maar bijv. vandaag werd mijn dag meer beïnvloed doordat mijn vriend helemaal niet meer tegen me wilde praten dan door het feit dat zoon bij ex was.
Om het allemaal nog erger te maken, mijn vriend ging mee met ophalen van zoon, en natuurlijk kwam ex laat terug van het zwemmen (hij is altijd te laat), en natuurlijk ging ex heel opvallend zoon optillen / omhelzen/ provocerend doen tegen vriend met rare armgebaren, zag het niet precies. Maar ja, zo doet hij altijd. Hij is altijd te laat, doet eigenlijk altijd stom. Ik heb zelf de afweging gemaakt dat het op dit moment veilig en vertrouwd genoeg was om zoon daar een paar uur heen te laten gaan, maar vind het wel erg lastig om aan dat idee vast te houden nu vriend het zo totaal oneens met me is. Hij heeft nl. door de bank gesproken vaak gelijk met dingen, ik ben zelf soms wat langzamer, maar ik heb nu het gevoel dat ik echt tussen twee vuren zit. Of drie eigenlijk, zoon wil natuurlijk ook heel graag er wel heen. Verder praatte ex zoals verwacht enorm op zoon in, dat ik het allemaal had verzonnen en dat het eigenlijk heel goed met hem gaat. Ik had zoon hier wel voor gewaarschuwd vantevoren. Maar dan begin ik toch weer te twijfelen, ik had hem niet moeten laten gaan want hij krijgt weer allemaal onzin voorgeschoteld. Ik word er echt een beetje gek van nu. We gaan over twee weken op vakantie (direct als school klaar is) en het leek mij geen goed idee als hij zijn vader helemaal niet meer zou zien voor die tijd. Nou, ik laat het hier maar even bij. Mocht iemand een ontwarrende opmerking hebben: graag! Liefs, ex.

Geen steekje los

Ex, er is geen steekje los bij je, je maakt weloverwogen afwegingen en beslist dan wat het beste is in die situatie. Dat doe je zorgvuldig, met respect voor iedereen end e gevolgen accepteer je ook.
Ik weet niet zo goed wat je vriend bezielt. Natuurlijk is het vervelend dat er een ex is die ook nog eens de vader is van het kind. Maar dat weet je als je een nieuwe relatie aangaat.
Ik kan me voorstellen dat het onderwerp 'ex/vader' veel besproken wordt. Daar zul je misschien mee moeten minderen. jij neemt de beslissingen, het is jouw kind, jij moet de balans vinden tussen alle belangen in en dat doe je in principe prima. Vertrouw dus maar op je eigen kompas.
Vriend kan niet vader zijn, ook al is hij in het dagelijks leven wellicht veel betrokken bij je kind. Vriend moet zelf zijn eigen rol misschien eens onder de loep nemen: welke plek wil hij innemen? Jou op de kop gaan zitten helpt in elk geval niet.

Tsjor

Fijn, zo'n 'partner'

Tja, ex heeft en geeft problemen, daar is-ie je ex voor. Die had je al afgeschreven . Maar het leven wordt wel extra vermoeiend als de man met wie je nu je leven deelt en van wie je wel steun verwacht jou ook nog eens een keer in de wielen loopt te rijden.
Is-ie jaloers ofzo? Dat is tenminste de eerste gedachte die bij mij op komt. Dat, samen met wat sarcastische invallen over de kwetsbaarheid van het mannelijk ego. Maar dat terzijde.

Geen tips hier, helaas. Maar het zou prettig zijn als je vriend zou inzien dat je al éen lastige ex-geliefde hebt, en geen behoefte hebt aan twee, zeker niet als die tweede dan ook nog bij je in huis woont.

Relatietherapie wellicht? Jottem, nog meer huiswerk... maar wie weet helpt het.

Sterkte ermee

Temet

Ondankbare taak

Hoi. Ja ik moet zeggen dat ik die steun af en toe wel mis. Daar staat tegenover dat hij in praktische zin me erg steunt, en heel veel doet voor / met zoon. Ik denk dat vriend boven alles gefrustreerd is dat iemand / iets waar hij niet voor gekozen heeft zo'n invloed op zijn leven heeft. Hij heeft denk ik vooral zwaar behoefte aan rust aan zijn hoofd. Maar ja, als je mij kiest krijg je ex er gratis bij! En verder is hij vooral heel erg bezorgd ook, hij vind het niet verantwoordelijk dat ik daar heen ga om zoon te halen / brengen. Hoe dan ook, het is nu inderdaad elke keer dubbelop, stress met ex = stress met vriend, en dat vind ik soms niet te doen. Ondertussen zitten we hier met de naweeën van bezoekje zoon aan vader, vader heeft (zoals verwacht) aan hem verteld dat het allemaal mijn schuld is, en ik het allemaal heb verzonnen en het eigenlijk heel goed met hem gaat. Dus zoon ook boos op mij. Ik geloof dat nu ongeveer alle mannen in mijn leven boos op me zijn Tot zover de ondankbare taak van moeder zijn. Nu maar gauw aan het werk, groetjes, ex

Rust

Een van de weinige digen die je wellicht kunt doen is rust en sterkte vinden bij jezelf. Gewoon ervan overtuigd zijn, dat niemand beter in staat is om zich in deze gecompliceerde situatie staande te houden dan jij.En dat is nog eens waar ook. Want als je nieuwe vriend zijn gedachtegang zou volgen zou hij nog veel meer ruzie hebben met ex én met je zoon. Dat zou regelrechte oorlog zijn. De mannen om je heen hebben geen idee hoezeer jij hen beschermt tegen elkaar door zelf dan maar als bliksemafleider te dienen.

En dat is ook meteen waar je voor jezelf de rust in kunt vinden: je neemt de beslissingen, anderen kunnen daarover ongehinderd moeilijk gaan doen, maar jij neemt ze wel en de heren hebben geen flauw benul van wat er allemaal bij komt kijken. Dat maakt het een beetje eenzaam en dat is vervelend. Als je zou kunnen accepteren dat je die eenzame rol moet vervullen, dan zou je waarschijnlijk minder erover praten met je vriend (krijgt hij meer rust), minder nadenken over je ex en wat je bij hem kunt veranderen om het beter te laten worden (niets, maar dat wist je al) en zelfs bij je eigen zoon meer terugleggen: jij weet waar je over praat, het is lastig voor hem als ex dat weer gaat ontkennen, maar dat is de realiteit waarin hij groot wordt en waar hij zelf een weg in zal moeten vinden.

Dat geeft jou rust, je vriend, je zoon en zelfs je ex. En dan kun je toch nog de beslissingen nemen, als bliksemafleider dienen, wetend dat het een eenzame plek is, maar zo lang je zelf afweegt wat in ieders belang is doe je dat als geen ander. Alle boze heren om je heen raken je dan wat minder: je bent het pispaaltje, maar je hebt oorlogen voorkomen, ook al beseffen zij dat waarschijnlijk niet.

Tsjor

Rust , roddel en rode wijn

Ex, als je het scenario van Tsjor volgt - er valt wat voor te zeggen - dan pleit ik er wel voor dat je regelmatige avondjes uit met vriendinnen inlast om in de kroeg of waar dan ook even fijn stoom af te blazen over die kerels. Van al dat nobele lijden in stilte wordt een mens ook gek op den duur.

Maar goed, als die avonden met vriendinnen er niet inzitten heb je altijd dit forum nog.

Sterkte ermee

Temet

Forum

Mag ook met rode wijn hoor! Of witte op zo'n warme avond, heerlijk. Stukje kaas erbij en spuien maar!

Tsjor

Onmisbaar

Dit forum is onmisbaar natuurlijk! helemaal omdat ik rode wijn helaas niet zo goed verdraag Vandaag een rustige dag, zowel op gebied ex als vriend . Fijn dus. Maar het is inderdaad heel belangrijk om af en toe even alles eruit te kunnen gooien, dat lucht op. En ik vind het mooi hoor wat je zegt tsjor, over die rust. Fijne avond! ex

De druk wordt hoog!

Zoon is dus vorige weeke en middag naar zijn vader geweest en sindsdien wordt de druk behoorlijk opgevoerd. Ex stuurt hele nette mails met veel moeilijke woorden om maar extra aan te geven dat hij nu nuchter is en de boel weer op de rit heeft, en dat zoon nu echt bij hem kan komen slapen een paar dagen. Hij heeft naar eigen zeggen weer geld, een opgeruimd huis en is nuchter, en volgens hem was de rest (geweld tegen andere ex) sowieso niet waar. Zoon wordt steeds bozer op mij en eist dat hij een paar dagen naar papa kan, zoals papa hem tijdens die middag ook nadrukkelijk gezegd heeft en later aan de telefoon weer. En als klap op de vuurpijl is de andere ex gekenterd, zij wil hem toch nog een kans geven want het is als hij nuchter is toch eigenlijk wel een hele goede vader (?). Er wordt enorm op mijn gemoed ingespeeld want ex moet uit zijn huis, en gaat deze vakantie verhuizen, en volgens hem is het absoluut nodzakelijk dat zoon in alle rust een paar dagen afscheid van het huis kan nemen. Maar het druist helemaal tegen mijn gevoel in om hem daar te laten slapen, ik wil het echt niet! Ik vertrouw het niet, ook al gaat het dan nu misschien goed, dat is dan wel pas sinds een á twee weken. En ik hoorde hem gisteren alweer over een bepaalde vriend waarvan ik weet dat hij daar drugs mee neemt. Zoon is nu elke dag boos op me, ik vind er echt niks meer aan. Groetjes, ex

Laten gaan

spontaan zou ik denken: laat hem gaan voor een paar dagen. Zeker als de nieuwe vriendin in huis is. Ik snap dat je neit gelooft dat het echt beter met hem gaat, maar je zoon mag zelf inmiddels ook zijn eigen ervaringen opdoen. Wellicht gaat het nu even goed en weet hij hoe pappa ook kan zijn. als het straks dan onverhoopt toch weer mis gaat weet hij waar jij het over hebt.
Ik neem aan dat hij een mobiele telefoon heeft en eventueel gehaald kan worden of zelf met het openbaar vervoer naar huis kan komen. Jij weet wat de risico's zijn, dus jij bent op alles voorbereid.

Tsjor

Ter verduidelijking

Hoi, even ter verduidelijking, zijn exvriendin woont niet weer daar, maar wil hem een kans geven wat betreft de bezoekregeling. Hij heeft tegen haar excuses aangeboden. Maar ja, dat krijg ik ook allemaal maar uit de tweede hand.
Waar het bij mij helemaal op vast loopt is dat ik nu weet dat hij de laatste maanden veel over drugsgebruik heeft gelogen, en het zal best nu even goed gaan, maar ik vind het nog allemaal erg pril. Het is iemand die zo vaak liegt. En volgens mij gaat het nu ook wel goed daar hoor (behalve dan dat hij nog steeds gek is). Een paar maanden geleden had ik hem zonder twijfel daarheen laten gaan. Maar we hebben zo'n hel doorgemaakt de afgelopen weken, en dan ook nog de constante druk, ik kan er gewoon niet meer tegen. Hij blijft maar beweren dat hij geweldig is, geeft niets toe terwijl ik de raarste mailtjes van hem heb van nog maar twee weken geleden, ik ben er gewoon echt niet aan toe. Maar hoe nu verder, ik weet het ook even niet. groetjes, ex.

Te pril

Ex, ik zou hier even goed over nadenken, want dit is je grootste probleem: 'ik vind het nog allemaal erg pril.' Nadenken kan opleveren dat je bedenkt dat dat jouw zorg is, die gebaseerd is op ervaringen, maar neit de ervaring van je zoon is. Nadenken kan ook opleveren dat je een termijn bedenkt waarop het voor jou wel hervat kan worden. Of dat je een gesprek aangaat met je zoon, waarin je uitlegt wat jouw angst is (in kindertermen en als een probleem dat opgelost moet worden, dus niet als ballast).
Een paar punten zullen waarschijnlijk niet veranderen, dt is het liegen, gek zijn en terug vallen in drugsgebruik van je ex. Zeg nooit nooit, maar ik denk dat je zoon dan de leeftijd van een omgangsregeling al voorbij is.

Tsjor

Manipulaties via zoon

Ik zou er ook grote moeite mee hebben mijn kind mee te geven aan een cokegebruiker met psychische problemen, zeker als die dan ook nog zoon grof manipuleert. Zijn vader presenteert zichzelf tegenover hem als het slachtoffer van zijn moeder en zet zoon onder druk om zijn kant te kiezen. Het mag geen verbazing wekken dat dat kind er heftig op aandringt naar zijn vader te willen. Op zichzelf zullen vader en zoon een goede bánd hebben maar verantwoordelijkheid als vader neemt hij heel slecht. Ik zou geloof ik voorlopig voor begeleid contact gaan, liefst in de familiesfeer, al verwacht ik op grond van het verhaal niet dat pa daar mee akkoord zal gaan. En dan sta je dus onder druk om voor de lieve vrede akkoord te gaan met iets wat helemaal niet in orde voelt. Voor mijn gevoel is dat iets waar je nooit vanaf komt als je je er niet tegen teweer stelt. Als je er eenmaal aan begint emotionele chantage en agressieve manipulaties te belonen door toe te geven, zul je de pineut blijven. Ik kan me voorstellen dat het in het geval van 'milde problemen' nog te verkiezen is om af en toe maar toe te geven voor de bestwil van het kind. Maar het wil er bij mij niet in dat een kind hier geen last van heeft. Ik denk dat het ook voor het kind duidelijk moet zijn/worden dat hij gemanipuleerd wordt. Natuurlijk niet door hem dat onder zijn neus te gaan wrijven maar doordat hij gaat voelen en zien dat zijn moeder op een kalme manier voet bij stuk houdt over bepaalde dingen. Jouw wankelmoedigheid brengt hem ook in de problemen omdat het hem geen helderheid geeft over hoe jij tegen het gedrag van zijn vader aankijkt. Je zit in een verschrikkelijk moeilijke situatie. Ik zou hier zelf hulp bij zoeken, om zelf sterker en helderder te worden en te leren begrijpen hoe ik met die manipulaties van die ander naar mij én naar mijn kind kan omgaan. Wat je met die omgang op korte termijn moet doen, is moeilijk te zeggen. Heb je een dossier gemaakt met alle voorvallen? Ik zou geloof ik op zijn minst eens een keer een advocaat raadplegen om te horen wat mijn juridische opties zijn, nog los van of ik er onmiddellijk gebruik van zou maken. Het moeilijkste is dat je zoon zo razend is dat hij niet naar zijn vader 'mag'. Terwijl jij in mijn ogen wel degelijk je verantwoordelijkheid als moeder neemt, door de omgang in ieder geval te beperken tot geregeld een aantal uur overdag. Ook dit lijkt me iets om professionele hulp bij te vragen. Daar kom je ook zomaar niet uit. Je zoon krijgt in zekere zin nu de kans om al zijn boosheid om het feit dat zijn pa het verkloot in het leven en in zijn relatie met zijn kind op jou bot te vieren. De werkelijkheid, dat deze man geen volwassen verantwoordelijkheid neemt voor zijn kind, wordt onder het tapijt geveegd. Vanuit dat perspectief zou je weer zeggen: stap er tussenuit. Maar daar vind ik zoon wel weer erg jong voor. En toch moet hij zijn eigen ervaringen met zijn vader gaan opdoen. Pff, moeilijk hoor. Nou ja, je begrijpt waarom ik niet eerder heb gereageerd. Ik snap helemaal dat je klem zit ... Ik hoop dat je desondanks dat je toch wat aan mijn reactie hebt.
Sterkte, Jo Hanna