U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Het drama wat december heet
Ik ben al 11 jaar gescheiden. We hebben een zoon van nu 15. Maar op het gebied van wat doen we met de feestdagen hebben we geen tradities weten op te bouwen.
En ieder jaar levert het gedoe op.
Mijn voorstel was dit jaar kerst bij mij, oud en nieuw bij pa. Pa is het er niet mee eens. Er moet ook een kerstdag bij hem gevierd worden. Om zn mening kracht bij te zetten heeft hij dat ook even bij zoon gecheckt: die wil ook 1 kerstdag bij pa. Zoon is koning dus vraag ik: wil je even bij zoon navragen waar hij met oud en nieuw wil zijn? Die vraag mag niet gesteld worden.
Wat vinden jullie? Doorzetten of laten rusten?
Elledoris
Elledoris, ik kan me helemaal voorstellen hoe ellendig en ook wel verraden je je moet voelen, over de wintersport o&n met zijn studievrienden. Reken er maar op dat iedereen stuk voor stuk aan je zal denken hoor, maar de schaamte hierover liever wegstopt en er onderling ook niet over wordt gepraat. Want het is best confronterend dat je zo makkelijk aan de kant kunt komen te staan – dat kan hen ook gebeuren, stuk voor stuk. Je relatie sneuvelt en dan raak je ook dat soort vanzelfsprekendheden kwijt. Je kunt je dan afvragen: wat is dat waard geweest, zulke vriendschappen… als de nieuwe vriendin net zo makkelijk je plaats inneemt? Maar ook: hoe zou je zelf reageren als een ander stel uit elkaar was gegaan, kun je dan oprecht zeggen dat je het dan anders had gedaan, ook als je nooit eerder met een pijnlijke scheiding te maken hebt gehad?
Maar ik denk dat je je kinderen onterecht beschermt tegen schuldgevoelens. Wat is er mis met ‘Ik zou het fijn vinden om…’ en het ze dan zelf laten invullen. Dat is kwetsbaar opstellen, want wat als ze daar geen boodschap aan hebben… maar dan maak je ze geen stille verwijten, verpakt in slachtoffergedrag. Het blijft nog altijd vrijheid, ook al waren er wel tradities geweest. Zoals mijn ouders bijvoorbeeld stáán op die tradities en hun recht claimen – dat is ook niet bepaald ongedwongen gezellig… Maar je zou ook niet willen dat je kinderen, teveel opgaand in hun eigen sores, achteraf balen dat je hen er niet op hebt geattendeerd dat je die behoefte hebt. Dat ze het gevoel hebben dat ze best iets hadden willen doen naar jou… ook al is het dan op een andere dag.
Toen ik nog alleenstaand was, gaf een vriendin van mij een etentje voor wie maar wilde aanschuiven. Dat was een leuk initiatief, want dat waren heel bijzondere avonden met gemèleerde gezelschappen. Toen ik een vriend kreeg, had ik opeens geen kerstdag meer ‘over’…. Zo gaat dat dan, maar het is wel iets om bij stil te staan, selectief egoïsme past niet bepaald bij een kerstgedachte. Want om die reden hing ik er ook niet meer zo aan of de kinderen wel bij mij waren, ik was immers niet alleen. Het is wel gezonder, ik vind het heel fijn als ze er zijn, maar als ze iets anders hebben vind ik dat ook prima.