U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Het daalt nog niet
Hoi,
Zomaar gebruik maken van dit forum , misschien op zoek naar antwoorden, misschien op zoek naar mede stand of herkenning ik weet het niet zo goed...
Laat ik beginnen met het feit, dat ik 48 jaar oud , huwelijk 21jaar, 2 kinderen ( 19-14) afgelopen weekend definitief van mijn man te horen kreeg dat hij de stekker eruit trekt.
Dit na een lange periode ( 2,5 jaar) van waarin we beide processen ( mijn man onvrede werk- gezinssituatie van hem thuis ten aanzien van oudste broer- gescheiden ouders hebben - moeder die ernstig ziek is geweest en nu net is overleden. En ik kom ook uit gebroken gezin- met gehandicapte zus die nu uitgezaaide borstkanker heeft- ouders al beide jong overleden - mijn vader heeft altijd veel aandacht aan mij en aan ons gezin gegeven.) door lopen, daardoor veranderd zijn en andere verwachtingen kregen naar elkaar. We hebben allebei los van elkaar een coach traject doorlopen. En waarschijnlijk zelf ook dan nog niet helder te hebben gehad dat er daarmee veranderingen ontstaan en elkaar daarin onvoldoende hebben meegenomen.
Keer op keer daar duidelijke afspraken ( dat dacht ik dan) erover gemaakt en dan schommelde het weer heen en weer. Zo hebben we het het afgelopen half jaar op de tenen gelopen en nooit was het goed, maar hoe dan wel werd niet gezegd.
Nu blijkt dus nadat we het afgelopen weekend beide voor zich in een schrift hadden op geschreven, hoe we tegen elkaar aan kijken ( positieve dingen+ negatieve dingen) wat we samen leuk /fijn vinden e wat we samen niet fijn vinden, dat er toen helderheid kwam. Na het lezen ervan.
Zowel bij mij dat ik in 1 keer het inzicht kreeg van wat hij al die jaren bedoelde met ruimte en rust te willen hebben. Hij wou uit de schaduw van mij, niet altijd op de rem moeten trappen bij mijn initiatief en impulsiviteit, ook ruimte hebben om ideeën aan te dragen, zichzelf willen zijn. Ik was zo verbouwereerd dat het nooit zo eruit is gekomen over het waarom hij de ruimte wilde, hij wilde het gewoon. Moet ook eerlijk zijn dat we dat ook niet doorgevraagd hebben bij elkaar.
Een karakterschets:
Ik ben:- Positief- doorzetter- impulsief- regelnicht- zorgzaam- betrokken - humor - praten over van alles
Hij is: - Bedachtzaam- soms negatief denkend- behoudend- weinig initiatief - sportief - humor - betrokken- zorgzaam - praten over van alles
Nu voelt het voor mij als zo unfair om nu de streep eronder staat meteen door te pakken. Ik zou graag nog een vorm van relatie begeleiding ( mijn man wil niet van dit alles niet weg gaan geen therapie..) hebben om meer duidelijkheid te krijgen in het feit dat de processen die we doormaken zoveel invloed kunnen hebben op onze patronen waar we 18 jaar in vrede mee geleefd hebben en nu blijkt dat niet meer te kunnen . Dat bevat ik niet helemaal. We zijn wie we zijn maar als we dit eerder helder hadden dan hadden we er nog iets mee kunnen doen. Dit begroot mij en houd me tegen om er zomaar aan toe te geven. Het voelt niet klaar. En ik kan dit ook niet aan de kinderen verkopen, we hebben er voor mijn gevoel nog niet alles aan gedaan...
Herkenbaar of iemand tips??
Ander
Is er een ander in het spel?
Daalt niet
Nee niet dat ik weet. Dat heb ik hem al vaker gevraagd en hij ontkent.
Opvallend
vind ik dat je bij de karakerschetsen jouw eigenschappen allemaal positief benoemt (of neutraal) terwijl je bij hem nogal wat zaken negatief duidt.
Kan zijn dat ik dat alleen maar lees.
Kan ook zijn dat het iets over jou zegt. Dat je positiever tov jezelf staat dan tov hem. Dat je hem onderwaardeert, of totaal niet snapt wat hem stoort/blokkeert tav jou.
Karakters.
"Zowel bij mij dat ik in 1 keer het inzicht kreeg van wat hij al die jaren bedoelde met ruimte en rust te willen hebben. Hij wou uit de schaduw van mij, niet altijd op de rem moeten trappen bij mijn initiatief en impulsiviteit, ook ruimte hebben om ideeën aan te dragen, zichzelf willen zijn."
Ontbreekt er dus in jou karakteromschrijving nog overheersend, bepalend en dominant?
Wel lief dat je man dat niet zo opgeschreven heeft bij jou karakteromschrijving en voornamelijk je positieve kanten heeft benoemd.
Waardoor kreeg je dan toch dat zelfinzicht dat je man blijkbaar na vele jaren weer "zichzelf wil zijn?"
Dat vind ik altijd zo vreemd. Loopt iemand dan al jaren op zijn tenen of kon en kan hij bij anderen wel zichzelf zijn?
Vaak houdt dat in dat anderen hem dus wél accepteren zoals hij is. Wie zijn dan die anderen?
Therapie en is er een ander
Mijn eerste vraag is ook of er een ander is. Ik zit zelf midden in een huwelijkscrisis na het vreemdgaan van mijn man. We hebben besloten samen verder te willen en hebben relatietherapie. Dit geeft ons veel inzicht in de patronen die we hebben (meer dan 20 jaar samen). Waar ze vandaan komen en hoe we ze kunnen ombuigen.
Scheiden kan altijd nog en ik denk dat je gelijk hebt dat jullie er nog niet alles aan gedaan hebben.
Maar als je man dat absoluut niet wil dan houdt het op. Geeft hij een reden waarom niet?
Sterkte!
Logisch
Als je allebei een traject volgt met een coach, wat op zich natuurlijk hartstikke goed is, is de kans natuurlijk enorm dat je uit elkaar groeit als je niet de verbinding weet vast te houden. Dus ik raad jullie aan om alsnog in relatietherapie te gaan. Om te bekijken of jullie veranderingen ook weer naar elkaar toe kunnen bewegen. Dat lukt je denk ik niet zelf, er is zoals je schrijft heel veel in jullie levens gebeurd, wat jullie waarschijnlijk ook nog voor een deel moeten verwerken. En die pijn en emoties hebben jullie denk ik niet echt kunnen delen, omdat je ieder voor zich al veel voor je kiezen kreeg, en omdat jullie individuele trajecten hebben gevolgd.
Ik zou je man zeggen dat je begrijpt dat hij geen geduld meer heeft. Het is ook lang, 2,5 jaar. Ik snap dat de energie op is, ook al omdat hij waarschijnlijk geen verbetering ziet. Maar zeker voor jullie jongste zou ik nog een ultieme poging wagen om de relatie weer vlot te trekken.
Omdat er zoveel emoties spelen, en ik uit je lost het gevoel krijg dat jullie niet meer op elkaar kunnen steunen, en elkaar niet meer zo goed begrijpen, je niet meer veilig voelt bij de ander, zou ik EFT therapie aanraden. Emotionally Focussed Therapie. Er is ook een (zelfhulp)boek, Houd me vast. Daar kunnen jullie samen alvast in lezen en opdrachten doen.
Succes en sterkte
Kwartje valt niet bij je
" om meer duidelijkheid te krijgen in het feit dat de processen die we doormaken zoveel invloed kunnen hebben op onze patronen waar we 18 jaar in vrede mee geleefd hebben en nu blijkt dat niet meer te kunnen . Dat bevat ik niet helemaal. "
Ik krijg de indruk dat het kwartje nog niet gevallen is bij je.
Je man heeft er in die 18 jaar niet in vrede mee geleefd, dat was jij. Hij wil weg en heeft de stekker eruit getrokken omdat hij er geen vrede mee heeft.
Probeer je meer in hem te verdiepen en jij kunt van alles willen zoals relatietherapie maar dat moet echt van 2 kanten komen.
Heel veel sterkte!!