U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Heleboel vragen over huis, geld, afspraken maken, kind vertellen
Ik ben niet getrouwd en heb geen samenlevingscontract, wel een kind en een huis met mijn huidige partner. Hij is zzp-er die het door de crisis niet makkelijk heeft, ook mijn geld is op gegaan. Ruim een jaar geleden is geconstateerd dat zijn soms wat bijzondere gedrag kwam door het feit dat hij autistische kenmerken heeft. Omdat de juf op school deze kenmerken bij ons kind meende te zien, zijn we gaan zoeken en herkenden we heel veel en veel sterker aanwezig in mijn partner. Een paar maanden later is er iets gebeurd waar ik niet over wil uitbreiden maar echt echt echt niet leuk was en ging bij mij de knop om: dit wil ik niet meer! Ik heb dat toen ook aangegeven, dat ik me niet meer kon vinden in onze relatie. Afgelopen najaar heb ik het nog duidelijker gemaakt, door te zeggen dat ik de relatie wilde beëindigen. Zijn reactie was 1) dan moet ik mijn internetprofiel aanpassen wil ik nog een relatie beginnen en 2) kunnen we dan ook geen sex meer hebben. Nee dus.
Eergisteren zei ik het hem nog een keer. Ik heb onlangs iemand ontmoet met wie ik verder zou willen gaan en hem dat verteld.
Het lijkt alsof het nu pas is geland, de boodschap. Hij zwijgt al twee dagen tegen mij. Natuurlijk is hij boos, natuurlijk moet hij dat kwijt. Maar vanwege hoe hij is, blijft het in zijn hoofd rond zoemen en trekt hij zijn eigen conclusies. Dat heeft hij altijd al gedaan, concluderen en dan vinden dat iedereen dat ook denkt. Hij ziet zichzelf als slachtoffer in dit verhaal, ondanks het feit dat ik al meer dan een jaar geleden heb aangegeven te willen stoppen. Ondanks het feit dat ik in het najaar dat nog een keer heb gezegd. En nu helemaal. In zijn ogen ben ik de reden van het beëindigen van de relatie, niet hij. Ik zie dat anders, door wat er vorig jaar allemaal is gebeurd en doordat er bij mij heel veel puzzelstukjes op hun plek zijn komen te vallen door dat autisme verhaal. Hij vond dat ik hem niet anders moest bekijken nu dat dat bekend was, omdat hij nog steeds dezelfde persoon was. Ik zie juist nu pas waarom hij doet wat hij doet, en dat het niet aan mij ligt dat ik het gek vind. Dat ik er moeite mee heb. Dat ik me voor hem schaam om zijn gedrag.
Hij is wel bezig geweest met het afronden van onze relatie, door allemaal mooie overzichten te maken, maar nu dat ik iemand heb ontmoet zit daar opeens een andere emotie bij en een ander tempo. Dat kan hij niet aan. Hij verwijt mij van alles, voelt zich alsof hij erin geluisd is, vond mij niet loyaal, was teleurgesteld in mijn gedrag, vond dat ik een streep haalde door zijn plannen. Zíjn plannen, die dus niet de mijne waren. Hij was van mening dat we nog een jaar of 3 of 4 bij elkaar zouden blijven wonen in het huis, voor ons kind. Ik heb dat nooit bevestigd, integendeel, ik heb gezegd dat ik daar niet aan moest denken! Hij probeert mij nu bang te maken over de kosten die ermee gemoeid zijn, met uit elkaar gaan. Daar zijn die overzichten voor. Ik snap heus dat er kosten zijn, maar zoals hij het nu voor zich ziet is dat ik de volle helft overal van mee betaal ipv een kwart, wat ik tot nu toe heb gedaan. Hij verdiende in goede tijden 10x meer dan ik per maand verdien met mijn part time baan. En later nog steeds zeker 4x meer. In goede tijden mocht ik daar van mee genieten. En daar was en ben ik blij om. Nu zijn er slechte tijden en 'dus' moet ik boeten. Vooral financieel. Lekkere instelling. Het boeit me niet. Hij mag me helemaal kaalplukken, hij doet zijn best maar.
Affijn de vragen:
- als je niets op papier hebt staan, moet je dan wel een convenant, ouderschapsplan, alimentatie, etc regelen?
- klopt het dat de bank liever ziet dat mijn 50% van het huis aan hem overgedragen wordt, dan dat de bank het huis gedwongen moet verkopen? En zo ja, hoe regelen we dat?
- we hebben geen cent te makken, met welke kosten moeten we rekening houden?
- we hebben een duur huis, hypotheek van bijna 4 ton. Volgens de media trekt de woningmarkt aan. Ook voor deze huizen?
- de belangrijkste vraag: hoe vertellen we het ons kind ? Een prachtig kind van 8 dat dol is op ons beiden, elke dag tig keer zegt hoeveel hij van ons houdt. Zou hij al iets in de gaten hebben, dat hij dat zegt?
Ik hou niet van confrontaties, ik ben als de dood voor zijn woede. Hij is niet fysiek maar wel heel sterk. Ik weet niet wat ik kan verwachten, hoe bereid ik me daar op voor? Ik móét dingen met hem doorspreken, liefst vandaag nog want morgen is het alweer maandag. En gaat de routine in. Door zijn levensstijl kunnen dat soort gesprekken door de week anders pas tegen middernacht plaatsvinden, maar dan ben ik echt te moe en de volgende dag helemaal niks meer waard.
Ik merk dat ik stomme dingen denk als 'krijg ik vanavond wel te eten', want hij kookt altijd. Kan maar zo dat hij niet meer voor mij wil koken. Zal hij nog wel boodschappen doen voor ons? Verdwijnt hij niet opeens met ons kind? Irrationele gedachten, hoop ik steeds. Maar ik wéét het niet zeker.. Nee, ik voel me hier niet fijn. Ik wil weg.
FaMama
uitpluizen
Ik denk dat je eerst alleen zaken moet uitpluizen. Het is in dit stadium moeilijk om samen zaken op te lossen.
Ik snap ook dat je aanhikt tegen de financiele consequenties. Maar ik hoop dat je ook snapt dat je aanstaande ex niet langer jou financieel uit de wind wil houden. Je bent beiden verantwoordelijk voor het huis. Dan is het ook niet meer dan redelijk dat je nu zelf de verantwoordelijkheid neemt voor de helft van de kosten.
Is het handig om eerst met de bank te overleggen? Mogelijk dat je aanstaande ex jou uit kan kopen terwijl er toch een redelijk te betalen hypotheek voor hem overblijft. In afwachting van verkoop.
Waar wil je zelf gaan wonen met je kind. Ik neem aan dat je nu ook het meeste voor je kind zorgt? Daar ga ik even vanuit. Dan zoek je een regeling die zorgt dat je kind zijn vader toch nog zoveel mogelijk ziet maar op vaste tijden. In elk geval een weekend in de 14 dagen. Maar misschien ook wel elke week een dag uit school waarna vader kind naar de sport brengt oid. Als dat nu al een activiteit is dan kun je dat voort zetten.
Wat zijn je mogelijkheden om elders te gaan wonen? Kun je voorlopig bij ouders of familie inttrekken? Bijvoorkeur in de buurt van je aanstaande ex maar anders tijdelijk verderweg.
Kun je zelfstandig leven van je parttime werk of moet je aanvullende bijstand aanvragen?
Zoek al die zaken eerst uit en maak een plan. Overleg niet maar meldt aan je a.s. ex hoe je het gaat oplossen. Maak hem niet verantwoordelijk voor jou verantwoordelijkheden.
Ik wens je heel veel sterkte want het valt echt niet mee in deze tijd, zeker niet met een duur koophuis, maar je zult het wel moeten oplossen.
fall out
Ik kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt of je aanstaande ex nog wel gaat koken en dergelijke. Zorg voor een alternatief scenario voor zaken die je ziet aankomen. Bij het boodschappen doen zorg je voor een voorraad brood met ei of zoiets of bedenk iets wat nu al in je voorraad zit.
Het kan best lastig worden. In de tijd voor de scheiding van mijn ex (met autisme) was het nog wel wat dramatischer maar we gingen naar een vriendin of naar de chinees als het bij thuiskomst mis bleek te zijn.
Voor je eigen gemoedsrust is het handig om ook steeds vanuit het perspectief van je a.s. ex te denken. Brengen jou acties hem in de problemen dan heb jij er een probleem bij, dus zoek oplossingen die voor beiden voldoen.
In deze fase van mijn huwelijk had ik hulp. Mijn vader kwam langs als dat nodig was en uiteindelijk ook de wijkrechercheur. Maar misschien valt het bij jou wel mee. Houdt voor ogen dat je a.s. ex in paniek kan raken maar dat een extra paar ogen van buiten het gezin kan zorgen dat het niet uit de hand loopt.
convenant
Als je niet getrouwd bent hoeft er ook geen convenant te zijn maar ook geen plan voor je kind. Omdat het niet via de rechter gescheiden wordt.
Het wordt anders als er zich allerlei hulpinstellingen mee gaan bemoeien of als een van jullie beiden naar de rechter zou gaan.
Dat pleit ervoor dat je je maximaal inspant om het voor jullie beiden goed op te lossen.
Antwoorden
Je bent niet getrouwd en geen samenlevingsconvenant. Je kunt dus geen aanspraak maken op partneralimentatie (je vriend ook niet).
Je komt waarschijnlijk wel voor kinderalimentatie in aanmerking. Dat valt te berekenen aan de hand van inkomengegevens en aantal dagen dat kind bij jou/hem is.
Als het huis op beider naam staat dan ben jij daar zelfs 100% verantwoordelijk voor dat de hypotheek wordt betaald. Als hij niet betaald, kloppen ze voor 100% bij jou aan. Ik zou zsm een gesprek met bank plannen wat de mogelijkheden zijn. Als jullie samen de hypotheek op kunnen brengen zal bank soms verbieden om huis met verlies te verkopen. Dus ja, als je vriend jouw 50% eigendom op zich kan nemen, zal de bank dat liever hebben dan met verlies verkopen. Maar je zult echt bij je bank moeten zijn om hierover informatie te vinden. Feit is dat jullie het huis samen hebben gekocht, beiden hoofdelijk aansprakelijk zijn en dat het geen biet uitmaakt wie wat verdient of heeft verdiend.
Kosten: dat bepaal je deels zelf. je kunt elkaar kapot procederen maar je kunt ook zaken zelf op gaan stellen. Vriendin heeft zelf een ouderschapsplan opgesteld etc.
Ik denk dat je emoties en zakelijkheden nu heel strikt van elkaar moet scheiden. Anders kom je nergens. Je geeft aan dat hij niet veel tempo had met afwikkelen van zaken maar had jij dat wel? Als jij weg wil, zul jij stappen moeten gaan ondernemen: ander huis, ouderschapsplan, etc. En sommige dingen moet je waarschijnlijk niet overleggen maar gewoon doen (huis, inkomen regelen, etc).
Je angst dat hij niet meer voor jou kookt of boodschappen doet begrijp ik niet. Als hij niet kookt kom je daar snel genoeg achter en is er vast nog wel een supermarkt open. Hoe lang moet hij nog voor je koken?
Veel sterkte en succes!
Anne J: wel ouderschapsplan
Dat ouderschapsplan is ook verplicht bij contractloos samenwonenden met een kind die uit elkaar gaan. Verplicht per 1 maart 2009!
Wat let jou
om gewoon fijn bij je nieuwe relatie te gaan wonen en je kind fijn in zijn eigen omgeving te laten.
Zeker als je kind ook autismetrekken heeft, is het voor hem allemaal heel lastig. En ja, ik denk zeker dat je kind in de gaten heeft dat er van alles speelt. Kinderen met autisme voelen vaak juist heel veel aan, ze kunnen er alleen niet zoveel mee. Trouwens, wel kind kan er wel wat mee als zijn/haar ouders uit elkaar gaan.
En je aankomend expartner heeft ook wel gelijk hoor. Het is financieel geen goede tijd om uit elkaar te gaan, zeker niet met zo'n duur huis. Als je het kunt opbrengen om in het huis te blijven wonen (wie weet kun je er met wat kleine aanpassingen twee appartementen van maken?) zou ik dat zeker overwegen.
Ik vind het trouwens nog al wat voor je kind: niet alleen wil jij weg bij zijn vader, je hebt ook alweer een nieuwe partner op het oog.
even concreet
Je hebt het over een hypotheek van 4 ton. Is dat ongeveer (even los van de slechte huizenmarkt nu) de waarde van het huis, dus volledige hypotheek? Of gaat het over een huis wat veel meer waard is?
In het eerste geval hebben jullie dan een giga probleem, want dan zal je bij verkoop met een restschuld blijven zitten. In het tweede geval: verkopen die hap, ook als is dat ver beneden de prijs. Zolang je het huis in ieder geval voor minimaal 4 ton kunt verkopen, is jullie schuld weg. En dan allebei naar een goedkoop flatje zoeken.
Bibi
Even een puntje
Sinds je weet dat je partner kenmerken van autisme heeft is het over bij je. Je schreef daarover: 'Hij vond dat ik hem niet anders moest bekijken nu dat dat bekend was, omdat hij nog steeds dezelfde persoon was. Ik zie juist nu pas waarom hij doet wat hij doet, en dat het niet aan mij ligt dat ik het gek vind. Dat ik er moeite mee heb. Dat ik me voor hem schaam om zijn gedrag.'
Ik vind dat nogal wat. Zeker ook omdat je kind dezelfde 'problemen' heeft. Maar over je kind schrijf je: 'Een prachtig kind van 8 dat dol is op ons beiden,...' Een prachtig kind, dat straks hopelijk gelukkig denkt te worden met een schoondochter. Maar die schoondochter, zou die dan hetzelfde mogen denken als jij? Of anders: hoe zou jij willen dat een eventuele liefde van je zoon met hem om zou gaan als hij volwassen is en kun je dat zelf niet opbrengen?
Je hebt wel van alles gezegd over dat je weg wilt, maar blijkbaar nog niet zoveel gedaan. Alsof je wilde dat hij alles zou regelelen en tegelijkertijd hem verwijt dat hij nog niet alles geregeld heft voor jou.
Wat financiën betreft, dan reken je veel met dingen uit het verleden. Blijkbaar hebben jullie beiden een huis gekocht, waarvoor jij voor de helft verantwoordelijk bent voor de schuld. En niet voor een kwart, zoals je jezelf nu voorhoudt. Dat je met parttime werken minder verdient dan hij, dat is geen goed argument. Je had ook fulltime kunnen gaan werken.
Je vraagt of de bank liever wil dat je hem de helft vand e schuld 'geeft' in plaats van gedwongen verkoop. Het antwoord lijkt me logisch: de bank verliest bij gedwongen verkoop en zal dus alles doen om jullie beiden te houden aan het afbetalen van de hypotheekschuld. Als jij hem de helft daarvan alvast kunt 'geven', dan ben ij van die schuld af. Als hij genoeg verdient om alleen de hypotheek die dan nog overblijft te kunnen betalen, dan kan hij in het huis blijven wonen.
Hoe je aan twee ton komt, ja, dat weet ik niet, zeker als je geen onderpand hebt, wat bij een hypotheek wel zo is.
Let wel, dit zijn geen regeltjes van je partner, maar van de bank.
Alternatief: hij organiseert twee ton en geeft dat aan jou, jij hebt dan het huis met de helft van de hypotheek.
Ander alternatief toch: huis verkopen. De optimistische berichten in de media gaan vooral over dat het niet nog slechter wordt met de huizenverkoop. Maar je weet nooit, sommige huizen worden wel nog snel verkocht. Er hoeft maar één koper langs te komen en als dat binnen zes maanden ongeveer niet is gebeurd, dan heb je een probleem.
Ik vraag me trouwens af wat jouw partner denkt bij die 3 of 4 jaar extra samen wonen. Wat is er dan beter na die tijd?
Tsjor