U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Heb mijn eigen kind opgegeven
Even in het kort proberen te omschrijven, een hel in een tijdsbestek van maar liefst 5 jaar.
Ik heb een vechtscheiding gehad van 5 jaar en moet daar nog van bijkomen. Scheiding op zich verliep op een paar kleine bobbelingen na redelijk. Na scheiding ben ik redelijk vlot een nieuwe relatie begonnen er zat werkelijk maar een paar maanden tussen. Mijn oude relatie liep de laatste 3 jaar al waardeloos. We leefden als huisgenoten onder 1 dak en voerde bij onze omgeving een toneelstukje op. Mijn gevoel was al van alleen zijn en daarom waarschijnlijk al snel begonnen aan een nieuwe relatie omdat ik dat toch wel miste, het alleen zijn gaat mij dan ook slecht af ben ik eerlijk. Nu kan ik jullie uitleggen wat er allemaal aan vooraf is gegaan, wat het heeft gemaakt dat ik de stekker eruit heb getrokken maar dan wordt het verhaal nog langer. Wel ben ik ooit nog eens van plan om het in een boek te verwoorden.
De elende is pas goed begonnen toen bekend werd dat ik ging samen wonen en een nieuw gezin wilde stichten, een samengesteld gezin zoals dat met een mooi woord wordt omschreven. Nu inmiddels mijn vrouw heeft 4 kinderen uit een eerder huwelijk, allemaal meiden 
in de leeftijd 10-12-14-16, ik heb een dochter van 10, geadopteerd samen met mijn ex. Mijn ex heeft de nieuwe situatie nooit kunnen verkroppen. Zij heeft zich van af het begin nooit geïnteresseerd in de nieuwe gezinssituatie van mij en mijn dochter met alle gevolgen van dien. Ik zie jullie al een beetje bedenkelijk kijken.....''zou ik ook niet'' hoor ik langzaam opkomen. Nou deels kan ik er zelfs in meegaan is het niet dat mijn dochter bijna 50/50 bij mij was, dan zou het je wel moeten interesseren. Mijn ex heeft mede ingestemd met de omgangsregeling. Tot op de dag begrijpen we hier niets van. Zij moest ook wennen aan de nieuwe situatie, iedereen moest wennen aan de nieuwe situatie. Mijn ex liet mijn dochter komen zonder te weten wie mijn huidige vrouw was. Hoe is zij, waar laat ik mijn dochter achter, en toch had zij heel veel problemen mee dat zij onze dochter moest delen. Mijn dochter kwam er tussen te staan en dat is erg. Mijn fout is geweest dat ik er veel eerder mee moest kappen, maar wie is zij dat zij denkt door haar frustratie mijn dochter te ontnemen, en erger nog mijn dochter een vader te ontnemen. Ik zag mijn dochter dan wel maar moet je niet zien met welke neven gevolgen het had voor mijn nieuwe gezin en mijn dochter en stiefdochters, iedereen moest eraan geloven. Ik was druk met mijn ex, mijn ex met mij. Mijn dochter hechte zich aan mijn nieuwe vrouw. Want zij bood veiligheid en duidelijkheid. Dat was met haar verleden zo nodig. Daarin heb ik ook steken in laten vallen, ben ik ook heel open in, zelfreflectie noemt men dat, zie ook wat jij zelf in dit hele verhaal betekend hebt, wat is jou aandeel in deze. Dat stond niet beschreven in het woorden boek van mijn ex. Het kon absoluut niet aan haar of mijn dochter liggen. Er zijn al heel wat vriendschappen bij mij ex verloren gegaan met die gedachten gang.Haar probleem zou je zeggen maar wel erg jammer voor mijn dochter. Mijn ex bleef frustreren in welke form dan ook, mijn dochter opzetten tegen de dochters van mijn nieuwe vrouw. Mijn als vader in een zwart daglicht zetten, terwijl mijn dochter ook de andere kant zag, dat het bij ons ook gewoon goed en gezellig kon zijn met elkaar. Zoals gezegd werd het mij langzamerhand duidelijk dat er geen onkruid tegen opgewassen was. Het ging ver, heel ver. Moeder nam dochter mee in bed, als compensatie voor verdriet. Mijn dochter heeft haar moeder door, ze hoeft haar puppy oogjes op te zetten en ze krijgt het voor elkaar. Mijn dochter mocht aan niets ontbreken, werd op een voetstuk geplaatst. Kijk mij, samen met het leuke meisje uit China, hoe bijzonder.... Wij deden als samengesteld gezin alles verkeerd wat we maar verkeerd konden doen, uiteindelijk weigerde zij om in welke form te communiceren, als gevolg dat mijn dochter niet wist waar ze aan toe was. ik heb 3 jaar lang niet kunnen praten met mij ex over zaken die onze dochter aangelegen waren. We maken een sprong, uiteindelijk is het na wat instantie afgelopen te zijn bij de raad van kinderbescherming terecht gekomen. Ik heb aangegeven dat ik dit niet wil voor mijn dochter en trek mij deze terug. Een verklaring gemaakt op papier netjes ondertekend. Met dit papiertje wist zij niet hoe snel er mee naar de rechter te vliegen om het alleen gezag te krijgen over onze dochter. Bij de zitting ben ik bewust niet bij geweest, want ik was er klaar mee. Echter de rechter vond dat er een gezinsvoogd naar de problematiek moest kijken, dus voor een jaar onder OTS. Maar de nieuwe situatie veranderde de niets. Ik zag mijn dochter inmiddels al een jaar lang niet meer, maar dacht misschien brengt dit noch verandering. Want het was wel op mijn aandringen dat er betere begeleiding moest komen voor mijn dochter. Nu heb ik echter besloten samen met mijn psycholoog want zover ben ik al dat ik echt de knoop door gehakt heb. Ik zie mijn dochter niet meer. En er komt een vervolgzitting waarbij waarschijnlijk de rechter zal bepalen dat mijn dochter volledig wordt toegewezen aan mijn ex. Mijn ex die het hooguit 2-3 gesprekken uithoud bij haar psychologen er zo in een tijdsbestek van 5 jaar er al 3 a4 heeft bezocht. Een moeder die haar dochter ziekelijk verwend en overbezorgd handelt. Onze gezinsvoogd gaf mij te kennen dat zij niets kunnen doen in die zin, zolang er geen crisis is of calamiteit doe zij niets. Toen ik dat hoorde zei ik....dat had ik dan graag eerder willen weten dat had ik niet 5 jaar lang gevochten. Ik had het kunnen weten eigenlijk, je hoort het zo vaak in de media, ''het gezin was bekend bij jeugzorg'' maar niemand greep in. Het schijnt toch zo te zijn geregeld in Nederland dat een moeder kan blijven frustreren, zodanig dat een vader het opgeeft, nota bene mijn eigen dochter waar ik zielsveel van houd en er geen dag voorbij gaat dat ik niet aan haar denk. Ik ben een gebroken vader....
Eddwped; lijkt me verschrikkelijk...
Mijn dochter gaat een week naar haar vader en zijn vriendin... En zijn vriendin zorgt 4 dagen voor mijn dochter als mijn ex er niet is.
Ook dat is moeilijk, maar ik vind het belangrijk dat ze daar ook een thuis en een leven bij haar vader thuis heeft..
Ook al kost het mij moeite!
Ik vind het verschrikkelijk moeilijk
Maar mijn dochter is blij en daar gaat het om
Eddwped; lijkt me verschrikkelijk...
Mijn dochter gaat een week naar haar vader en zijn vriendin... En zijn vriendin zorgt 4 dagen voor mijn dochter als mijn ex er niet is.
Ook dat is moeilijk, maar ik vind het belangrijk dat ze daar ook een thuis en een leven bij haar vader thuis heeft..
Ook al kost het mij moeite!
Ik vind het verschrikkelijk moeilijk
Maar mijn dochter is blij en daar gaat het om
Eddeped
Ja, het is moeilijk. Toch is het zaak om jezelf niet als slachtoffer te zien. Geef aan je kind aan dat je het jammer vindt, maar dat je het begrijpt en dat je hoopt dat zij snel weer komt.
Daarnaast blijf je sms-en, whats-app enz. Ga dan niet zeuren over wanneer ze weer komt, maar praat over dingen waar zij zich voor interesseert. Probeer haar daarin te vinden. Als zij sport, ga dan bij haar sport kijken. Blijf voor haar aanwezig in haar leven, alleen dan kun je het vertrouwen herstellen.
Paddington
Dat doe ik ook wel en in mijn berichten naar haar zal ik niet negatief zijn maar van binnen doet dat gewoon vreselijk pijn. Ik lees net dat een moeder het ook vreselijk vind maar vind dat haar dochter ook een leven bij haar vader heeft, mijn ex vind dat dus niet. Die vind het hooguit een noodzakelijk kwaad. Daar hebben de kinderen gewoon last van. Nu volgt er een onderzoek van de rvk, heb daar ook al geen hoop meer op, ze kunnen wat mij betreft allemaal de pot op en ik zie wel waar het heen gaat met m'n dochter
macht
Ik heb geen zeggenschap over mijn dochter
Heb 12 jaar voor haar gezorgd net zo goed als mijn ex
Ik kwam er achter dat mijn ex erg veel schulden had opgebouwd en dat wist te verbergen
Uiteindelijk jaren moeten zwoegen om het te regelen
Mijn ex belde nergens naar of wilde uit schaamte niets regelen
^jaar gekost en de vogel was verdwenen
Zij deed de ene belofte na de andere maar die moet ze nog steeds waarmaken
Belangrijkste is het geven van zeggenschap
NOT!!
Ik had direct na de breuk een advocaat mijn ex sinds 2.maanden pas (vorig jaar Januari uit elkaar)
Zeggenschap NA de alimentatie regelin, dus gebruikt mijn ex dat als pressie middel
Het is nu nog steeds niet geregeld omdat mijn ex nergens aan meewerkt
Zij heeft een mooi huis (suikeroom) zij heeft een bijna nieuwe auto(suikeroom) oude alleenstaande senior zonder kinderen of familie
Geen eigen bron van inkomsten dus verwacht zij dat ik het zomaar even aanvul wat zij niet heeft
Ik laat mij mijn dochter nooit en te nimmer afpakken door iemand die het zichzelf denkt te gunnen en de macht daarvoor denkt te hebben
Mijn dochter weet dat ik er altijd zal zijn voor haar
Waar ook te wereld
Hoe lang het ook duurt dat wij elkaar niet zien
Wat de reden ook moge zijn
onvoorwaardelijke liefde van papa naar dochter
Dat is erg belangrijk dat zij dat weet
Er is altijd een open deur voor haar
Al ben ik nu dakloos haha
Betaal nog steeds af voor die schulden en torenhoge advocaat kosten
Ellende
@Redbull. Uit jouw verhaal lees ik erg veel emoties af naar je ex toe. Ik ken het gevoel. Ik woon op dit moment bij mijn ouders op een kamer. Mijn ex heeft een hele dure huurwoning. Een vriendin die te beroerd is om te werken, beide een auto en elke maand een weekend weg.
Uit ons huwelijk zijn heel veel schulden overgebleven. Mijn ex vond zijn luxe leventje belangrijker dan het voldoen van betalingsverplichtingen, met als gevolg dat mijn kind en ik uit onze woning zijn gezet (ik kon namelijk de hoge hypotheeklasten niet betalen). Ondanks dat heb ik een geweldige band met mijn dochter. We hebben het heel gezellig samen. Mijn ex heeft zijn uiterste best gedaan om tussen ons in te komen, maar dat is hem niet gelukt.
Natuurlijk kan ik ook enorm boos zijn over alles. Ik heb besloten om de situatie te accepteren zoals hij is. Ik betaal aan de schulden wat ik kan. Onze grootste schuldeiser heeft met ons beide apart een betalingsregeling getroffen. Elke maand dat ik betaal wordt de schuld weer wat minder.
Vanwege het feit dat jij schulden betaald, of eigenlijk dat die schulden er zijn, wordt jouw draagkracht enorm verlaagd. Zij kan wel willen dat jij haar financieel steunt, maar de kans dat jij dat kunt is klein vanwege de schulden. Verder is het beter voor jezelf als je het accepteert. Het is een situatie waar je nu eenmaal in zit. Probeer er het beste van de maken. Gelukkig heb jij een goed contact met je kind. Dat is toch het belangrijkste.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen!
Paddington
Kogel is door de kerk en EINDELIJK accepteert mijn ex de alimentatie.
Advocaat kosten waren zo onnodig
Vanaf het begin heb ik een advocate mijn ex niet
Wat haar reden is geweest om zo lang te wachten weet ik niet, boeit mij nu ook niet meer
Ben haar niets schuldig, mijn dochter wel en dat blijft mijn hele zalige leven zo
It's over
Nu aan mijn toekomst denken en werken
Contact is goed met mijn dochter en het zal niet aan mij liggen dat dat minder word
Mijn dochter is mijn leven, mijn toekomst
Mis haar elke dag dat zij niet bij mij is
Paddington
Ik hoop dat voor jou de toekomst ook beter zal worden
De schulden heb ik met wat hulp bijna verwerkt op de advocaat kosten na
Ik weet nu al zeker dat als het suikeroompje er niet meer is mijn ex het heel zwaar gaat krijgen
P.S
Ik geloof in karma
War heeerlijk voor je!!!
Super op naar een fijne tijd en toekomst met je dochter--
@Rebbull
Fijn dat je afspraken hebt kunnen maken. Ik blijf nog wel even doormodderen
Blijf werken aan de band met je dochter. Ik draaide laatst het liedje van Claudia de Breij en Waylon: Ik mis je zo graag. Mijn dochter en ik zijn het erover eens dat het niet erg is dat je elkaar mist. Het verteld dat je van elkaar houdt. Als je elkaar dan weer ziet, is dat heerlijk.
advies
Beste,
ik zie dat dit forum al een tijdje oud is, maar ik zag raakvlakken met mijn situatie en vroeg me af of iemand me misschien advies kan geven..
Nu bijna 2 jaar gescheiden. ook snel een nieuwe relatie. ik heb 2 kinderen (5 en 3) en die zie ik ivm ploegendienst 4 v/d 10 dagen. Ik woon inmiddels samen met mijn vriendin en tussen haar en de kinderen gaat het super! Ik mag echt helemaal niet klagen. Echter merken we dat de kinderen opvallende uitspraken doen. Bij papa is het niet leuk want hier zijn regels, bij papa is het niet leuk want hier krijg ik niet altijd een toetje enz. Ook opmerkingen zoals 'gelukkig heb ik x(mijn vriendin) want die doet tenminste dr best en heb ik tenminste nog een beetje een moeder.. zegt mijn 5 jarige dochter!!! Dit baart ons redelijk zorgen, vooral nu ze zeggen dat het hier niet leuk is. Nu snappen wij dit goed, omdat moeder na de scheiding bij opa en oma is ingetrokken en altijd in de avond is gaan werken en er eigenlijk met mama alleen leuke dingen worden gedaan. Kinderen komen ook altijd met nieuw speelgoed aan.
Wat frusterend is, is dat wanneer er iets geregeld moet worden (zoals de zwemlessen van mijn dochter, die ik al meer dan 1 jaar aan het vragen ben), wordt gezegd ik beslis... ondanks dat ze niet regelt en nooit op school of logopedie of iets dergelijks aanwezig is.
misschien beetje onsamenhangend als ik het zo terug lees haha, maar mijn vraag is.. wat voor kans maak ik om de kinderen door de week bij ons te krijgen, zodat ze meer rust en regelmaat hebben en meer ruimte voor ontwikkeling en hobby's enzo? ik kan van moeder niets bewijzen op papier, buiten de dingen die school aangeeft (beginnen ook dingen te merken aan de kinderen gaven ze aan)? we hebben een convenant, maar daar staat in dat alles in overleg moet maar ze wonen bij mama. Als mama nee zegt is er geen discussie mogelijk. Alles wordt weggezwegen of als ik de kinderen terugbreng wordt ik door 3 man voor het blok gezet..
wat kunnen wij doen om de kinderen meer rust te gunnen? wij zijn zelfs bereid om de omgang om te zetten naar maandag-vrijdag bij moeder en weekenden bij ons om ze meer regelmaat te geven.
Iemand een idee? is er een instantie die ons kan helpen om te communiceren of te controleren? Overal lees en hoor ik dat papa het maar moet accepteren en geen kans maakt juridisch...
wie kan ons adviseren?
Vader16
Ik zou je vraag even in een nieuw topic met een passende titel zetten. Dan krijg je denk ik betere reacties.
Sterkte ermee.
Doe maar niet
Klinkt alsof er geen rust komt maar vader en vriendin gaan spijkers op laag water zoeken om de kinderen meer op hun eigen termen bij hen te krijgen.
Touwtrekkerij waar niemand blij van gaat worden.
Ik zou het flink met rust laten en de rest niet al te letterlijk nemen.
Kinderen zijn aan twee kanten goed voorzien van ouders en aanhang.
Daar moet je vooral niet tussen gaan zitten.